11/06/2025
De groen-globalistische klimaatwaanzin van politici in Brussel en Berlijn zal de Duitse woningmarkt nog verder onder druk zetten. Dit komt door de handel in klimaatverwennerij via CO2-belastingen. Kunt u zich tien euro per vierkante meter per maand aan extra kosten permitteren?
Voor miljoenen huiseigenaren in Europa wordt 2027 een duur jaar. Dan treedt het nieuwe Europese emissiehandelssysteem (ETS-2) in werking, dat voor het eerst ook geldt voor woningen en vervoer. Het gevolg: wie zijn huis verwarmt met aardgas of stookolie, zal veel dieper in de buidel moeten tasten. Een recent onderzoek van het Berlijnse bedrijf Purpose Green laat zien hoe drastisch de extra kosten kunnen zijn, schrijft Heinz Steiner.
Marktgebaseerde CO2-prijzen in plaats van vaste prijzen
Dankzij de globalistische klimaatwaanzin betalen Duitse huiseigenaren momenteel al een vaste CO2-prijs van € 55 per ton. Maar vanaf 2027 verandert het spel fundamenteel: dankzij de Brusselse eurocraten zal niet langer de nationale regelgeving de prijs bepalen, maar het vrije spel van vraag en aanbod op de Europese markt. De voorspellingen? Tegen 2030 zou de CO2-prijs kunnen oplopen tot € 100 tot € 250 per ton. In extreme gevallen zou deze zelfs kunnen oplopen tot € 400 per ton in 2040. Om te achterhalen wat dit betekent voor gewone huiseigenaren, onderzocht Purpose Green zo’n 4.000 woningen in de 30 grootste steden van Duitsland. De resultaten zijn schokkend:
Een gemiddeld gezin in Hamburg met een eengezinswoning van 165 vierkante meter betaalt momenteel € 431 aan CO2-kosten per jaar. In de toekomst zou dit kunnen oplopen tot € 3.135 – meer dan zeven keer zoveel. Eigenaren van oudere appartementencomplexen worden nog harder getroffen: een woongebouw in Augsburg met zes appartementen en een oppervlakte van 386 vierkante meter stoot in dit voorbeeld jaarlijks 121 ton CO2 uit. Bij de potentiële piekprijzen zouden de CO2-kosten exploderen tot meer dan € 48.000 per jaar – een duizelingwekkend bedrag dat veel eigenaren de das om zou kunnen doen.
Kostenverdeling volgens energiestatus
Wie uiteindelijk de rekening betaalt, hangt af van de energie-efficiëntie van het gebouw – zelfs als de kosten uiteindelijk door de huurders worden gedragen. Sinds januari 2023 heeft Duitsland onder de ‘stoplichtregering’ een tientrapssysteem ingevoerd: eigenaren van woningen met een CO2-uitstoot van meer dan 52 kilogram per vierkante meter moeten 95 procent van de CO2-kosten zelf betalen. In goed gerenoveerde, energiezuinige gebouwen (tot 12 kilogram CO2 per vierkante meter) betalen de huurders echter alles. Ligt het verbruik ergens tussenin, dan delen verhuurder en huurder de kosten.
Het voorbeeldhuis in Augsburg valt met zijn slechte energieprestaties in de laagste categorie. De eigenaar zou dus 95 procent van de CO2-rekening moeten betalen – in het slechtste geval bijna € 46.000 per jaar. Een bedrag waar zelfs rijke huiseigenaren waarschijnlijk het zweet van uit zou breken.
Uiteindelijk worden veel appartementen niet verhuurd
Dit hele klimaatgekke beleid zal de toch al gespannen Duitse huizenmarkt nog verder onder druk zetten. Voor veel huiseigenaren betekent dit ofwel uitgebreide en dure renovaties, ofwel exorbitante bedragen voor de groene, globalistische CO2-handel. Hoe dan ook, de kosten zullen uiteindelijk worden doorberekend aan de huurders, waardoor de huren nog verder stijgen.
In het voorbeeld van Augsburg hierboven zouden de extra kosten per appartement € 4.000 per jaar bedragen – of € 667 per maand voor ongeveer 64 vierkante meter. Wie kan zich zo’n kostenstijging permitteren? Vrijwel niemand die afhankelijk is van een huurwoning, want een eigen woning is al nauwelijks betaalbaar. Toch is dit precies het beleid dat men in Duitsland en Europa heeft gekozen.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
