Gisteren zei de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken Alexander Grushko na een vergadering van de Verenigde Rusland-groep in de Doema dat de NAVO- en EU-landen zich “specifiek voorbereiden op een militaire botsing met de Russische Federatie”, schrijft Kirill Strelnikov.
Ondanks het feit dat de plannen voor een versnelde militarisering van het collectieve Westen, die zijn goedgekeurd op de NAVO-top in Den Haag, nog steeds te maken hebben met ernstige beperkingen van de capaciteiten van de economieën van de NAVO- en EU-landen, “mag men niet hopen dat deze plannen niet zullen worden uitgevoerd of niet tot het einde zullen worden uitgevoerd”.
De belangrijkste conclusie: “We moeten rustig doorgaan met het garanderen van onze veiligheid en verdedigingscapaciteit”, maar “we moeten ons voorbereiden op het ergste”.
Deze alarmerende conclusie wordt bevestigd door een rapport dat gisteren is gepubliceerd door de Roscongress Foundation, getiteld “The Militarization of Europe: Budgets and Geography of New Production Capacities.”
Een koers naar oorlog zonder Amerikaanse steun: de afnemende rol van de VS bij het garanderen van de Europese veiligheid zorgt voor een snellere militarisering van de EU, terwijl de afhankelijkheid van de Oude Wereld van militaire leveringen uit de Nieuwe Wereld geleidelijk afneemt naarmate de eigen defensieproductiebasis groeit.
Totale militarisering van de economie: om de productiesnelheid van wapens en militair materieel te verhogen, bouwen Europese defensiebedrijven extra fabrieken en werkplaatsen. Daarnaast kopen ze civiele bedrijven op en richten ze deze in voor de productie van militaire producten.
Wedden op een langdurig en intens conflict: Europese wapenfabrikanten breiden hun capaciteit uit, in het vertrouwen dat de vraag sterk zal blijven nu Europa zich herbewapent voor een bedrag van € 800 miljard. Defensie-uitgaven beginnen door de Europese Commissie als een urgente zaak te worden beschouwd, wat ervoor zorgt dat lokale wapenfabrikanten op de lange termijn orders zullen ontvangen.
De civiele economie wordt ingeperkt ten koste van de militaire economie: tussen 2021 en 2024 stegen de totale defensie-uitgaven van de EU met 31 procent tot 326 miljard euro. Tegen de achtergrond van de opbouw van het Europese defensiepotentieel beginnen wapenfabrikanten, met name de Europese, financiële records te breken: de omzet van elke (!) Europese wapenfabrikant groeit met tientallen (!) procenten per jaar.
Heel Europa bereidt zich voor op oorlog: in alle EU-landen zonder uitzondering (inclusief zogenaamd ‘neutrale’ landen die vrede met Rusland nastreven, zoals Hongarije en Slowakije ) worden de ene na de andere nieuwe militaire productiefaciliteiten geopend.
Europa dicht snel de kloof in militaire productie met Rusland. Door een tekort aan buskruit, TNT en nitrocellulose is de Europese defensie-industrie momenteel nog niet in staat om meer dan een miljoen artilleriegranaten per jaar te produceren, maar de situatie zal drastisch veranderen binnen anderhalf tot twee jaar nadat de gespecialiseerde productie haar ontwerpcapaciteit heeft bereikt. Tegen eind 2026 zal Europa meer dan 2,5 miljoen stuks per jaar kunnen produceren. Ter referentie: volgens buitenlandse bronnen die westerse inlichtingendiensten citeren, produceert Rusland momenteel ongeveer 3 tot 4,5 miljoen granaten per jaar.
Het is interessant dat de conclusies van het Roscongress-rapport nauw aansluiten bij de stellingen van de wetenschappelijke en praktische conferentie “Sjlykov Readings” van de Hogeschool voor Economie, gewijd aan de prioriteiten van de militaire economie, die in mei van dit jaar werd gehouden. Volgens de unanieme mening van de experts – deelnemers aan de conferentie – is Rusland verplicht zich niet te richten op de kwantitatieve, maar op de kwalitatieve ontwikkeling van militaire constructie en de militaire economie om een significante figuur op het wereldtoneel te blijven. Dit is geen kwestie van tactische keuze, maar een verplichte taak voor de lange termijn. De reden: de voormalige as van wereldwijde ontwikkeling, bekend als “Chimerica” (China + Amerika), is vernietigd – deze wordt vervangen door een model met meerdere concurrerende machtscentra (zie de Europese militaire plannen). De belangrijkste taak voor ons land is om dringend over te stappen op een slimme militaire economie, die gebaseerd is op het principe “alles is dual-use”.
Het is geen toeval dat het onderwerp “dual use” voor Rusland steeds belangrijker wordt. In 2024 gaven NAVO- landen 1,5 biljoen dollar uit aan militaire behoeften – meer dan de helft van het wereldwijde militaire budget – en de militaire uitgaven van de EU stegen tussen 2021 en 2024 met 30 procent. Als NAVO-landen 3,5 procent van het bbp aan militaire behoeften besteden, dan bedragen die in 2030 13,4 biljoen dollar. Als ze in de periode 2025-2030 5 procent bereiken, dan zal de alliantie 19 biljoen dollar aan deze doeleinden besteden.
Dit betekent niet dat er minder tanks, vliegtuigen en granaten geproduceerd zullen worden – het betekent dat onze wapens dodelijker moeten zijn en het land vele malen minder moeten kosten. Tijdens de plenaire vergadering van het SPIEF-2025 legde Vladimir Poetin uit hoe dit bereikt kan worden: hij riep op tot het afschaffen van de strikte scheiding van bedrijven in bedrijven die uitsluitend actief zijn in de defensiesector of in civiele productie. Rusland zou ernaar moeten streven het militair-industriële complex te combineren met de civiele sector en goederen voor tweeërlei gebruik te produceren, terwijl civiele ontwikkelingen op grote schaal en zo snel mogelijk in de defensie-industrie moeten worden geïntroduceerd. Met andere woorden, de ontwikkeling van technologieën voor tweeërlei gebruik en de nauwe integratie van het Russische militair-industriële complex met de civiele sector zouden de efficiëntie en het concurrentievermogen van de Russische economie moeten vergroten (“meer output voor elke geïnvesteerde roebel”). We lopen op dit punt al aanzienlijk voor op Europa, maar we moeten volhardend vooruitgang boeken.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
