Er zijn mensen die lange tijd de spreekbuis waren van de klimaatreligie en haar dystopische dogma’s – en die zich er nu van hebben afgekeerd. Waarom? Omdat de realiteit hen heeft ingehaald. En ze weten dat de hele klimaathoax van de apocalyptici uiteindelijk in hun gezicht zal ontploffen, meldt Report24.
De eerste regel van de klimaatreligie: je zult niet twijfelen. De tweede regel: je zult CO2 afzweren. De derde: je zult betalen – met je geld, je vrijheid en idealiter met je auto. Maar ze bestaan wel degelijk, de renegaten. Zij die binnen de beweging stonden, erbij betrokken waren, er deel van uitmaakten – en nu opstaan om te zeggen: “Er is geen klimaatcrisis.” Zoals Tom Harris, voormalig klimaatapocalypticus en nu directeur van de International Climate Science Coalition. Of Patrick Moore, medeoprichter van Greenpeace, die zich al lang geleden van de groen-globalistische religie heeft afgekeerd. Hun uitspraken zijn explosief voor het officiële verhaal – omdat ze niet van buitenaf komen, maar van binnenuit.
De basis van de paniek, zegt Harris, is niets meer dan virtuele rekensommetjes – met computermodellen die in de werkelijkheid keer op keer falen. “De klimaatpaniek is niet gebaseerd op de werkelijkheid. Ze is volledig gebaseerd op computermodellen die niet werken”, legde hij bijna drie jaar geleden uit aan Fox News. Deze modellen vormen de heilige graal van de klimaatcultus, de basis voor miljarden dollars kostende herverdelingen, belastingverhogingen, verboden en morele chantage. Maar wat als ze gewoon niet kloppen?
“Er is geen constante relatie tussen CO2 en temperatuur. Vroeger waren de CO2-niveaus 1300 procent hoger – en we hadden een ijstijd”, vertelde Harris aan de conservatieve Amerikaanse omroep. Dit ondermijnt het dogma van “CO2 als klimaatmoordenaar”. Door de geschiedenis van de aarde heen zijn er periodes geweest met CO2-niveaus die ver boven de huidige niveaus lagen – en toch is de planeet in een ijstijd gezonken (en vice versa). Als het sporengas echt de allesbepalende warmteregulator was, zoals de groene globalistische leerboekpropaganda ons wil doen geloven, zou zoiets niet eens mogen gebeuren. Maar het gebeurt wel. Feiten versus koortscurve.
En daar komt een grafiek in beeld – gebaseerd op officiële NOAA-gegevens – die nu viraal is gegaan. Over een periode van 600 miljoen jaar laat deze zien: er is geen consistente correlatie tussen CO2-niveaus en de wereldwijde temperatuur. Soms stijgt de ene, terwijl de andere daalt. Soms zijn beide hoog, soms laag. De simpele, lineaire relatie die klimaatactivisten zo graag afschilderen, bestaat in werkelijkheid simpelweg niet. Een gênante waarheid – en een van de redenen waarom deze grafiek gretig wordt genegeerd door zogenaamde “factcheckers” en de mainstream media, die nu het klimaatgekke narratief volgen.
Het aantal sceptici groeit
Maar ook een andere prominente insider verheft al jaren zijn stem tegen de groene dubbele maatstaven: Patrick Moore, een van de oprichters van Greenpeace
. Terwijl zijn voormalige kameraden met Shell-budgetten en luchtballonnen strijden tegen de “opwarming van de aarde”, zegt hij ronduit: “Er is geen sluitend wetenschappelijk bewijs dat CO₂ verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde.” Een zin die onmiddellijk leidt tot hyperventilatie in talkshows – en waarschijnlijk zelfs tot verwijdering van universiteiten. Maar Moore blijft voet bij stuk houden: er is geen bewijs voor de CO₂-theorie.“Het IPCC is geen wetenschappelijke organisatie, maar een politieke”, legde Moore uit. Ook dit is een dolksteek in de kern van het officiële klimaatbeleid. Het IPCC, het zogenaamde “Intergovernmental Panel on Climate Change”, profileert zichzelf graag als een neutrale tempel van de wetenschap. Maar Moore herinnert ons eraan dat het IPCC geen neutraal onderzoek doet, maar eerder politieke verhalen dient. De rapporten zijn geen nuchtere studies, maar diplomatieke eindproducten, ingekort, afgezwakt en uiteindelijk in lijn gebracht – en het zijn juist deze samenvattingen die vervolgens dienen als hadith voor de klimaatjihadisten.
Iedereen die naar Harris en Moore luistert, beseft al snel: dit is geen “misverstand” of “verouderde data”, maar een opzettelijke poging om het publiek te misleiden. De CO2-hoax is een schoolvoorbeeld van manipulatie door middel van selectieve representatie, herkadering en emotionele mobilisatie. “Volg de wetenschap” is het nieuwe “hou je mond en gehoorzaam”. Critici worden zwartgemaakt, alternatieve datasets worden genegeerd en onzekerheden worden verhuld.
En waarom dit allemaal? Omdat CO2 het perfecte controlemiddel is. Het is alomtegenwoordig – in je adem, je auto, je koelkast. Wie CO2 demoniseert, kan elk aspect van het leven reguleren. Geen wonder dus dat overheden, ngo’s, technocraten en de media deze troefkaart met ongekende eensgezindheid hebben gegrepen. Wie het CO2-narratief beheerst, beheerst de mensen.
Maar de weerstand groeit. Harris en Moore zijn niet de enigen. Steeds meer wetenschappers, technici, ingenieurs, historici en zelfs voormalige milieuactivisten doorbreken de stilte. Ze wijzen op wat er ontbreekt in het publieke debat: echte wetenschap, open discussie, historische context en systemische analyse. Ze bestrijden de monocausale klimaatcrisis – niet uit pure wrok, maar omdat de wetenschappelijke gegevens daarom vragen.
Zal dit het klimaatindustriële complex opschudden? Nog niet. Maar elke stem telt. Elke kritische stem onthult nieuwe scheuren in het groene dogma. En wanneer zelfs medeoprichters van Greenpeace en voormalige klimaatmodelgelovigen zich aansluiten bij de tegenbeweging, is dat meer dan alleen maar lawaai – het is de echo van de waarheid, die langzaam maar onontkoombaar weerklinkt in de gebedshuizen van de klimaatpaniek.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Bron: https://dissident.one/er-is-geen-klimaatcrisis-over-de-co2-hoax-en-de-rebellie-van-insiders
