Vandaag is het tien jaar geleden dat Angela Merkels wereldberoemde uitspraak “Wir schaffen das” werd gedaan. De voormalige bondskanselier zegt geen spijt te hebben – zelfs met de wetenschap die ze nu heeft, zou ze dezelfde beslissing opnieuw nemen als in 2015, waarbij ze honderdduizenden mensen, voornamelijk uit Arabische landen, zonder enige controle Duitsland binnenliet. Het staat buiten kijf dat de vluchtelingencrisis in 2015 en de jaren die daarop volgden, gevolgen had voor het land, meldt Nius.
NIUS toont in tien grafieken de gevolgen voor het land:
1. Buitenlanders: van één op de tien naar bijna één op de zes
Wanneer binnen tien jaar meer dan drie miljoen asielzoekers naar een land reizen en daar in de overgrote meerderheid van de gevallen kunnen blijven, ongeacht hun beschermingsstatus of verblijfsvergunning, is het eerste logische gevolg dat het aantal buitenlanders groeit, en daarmee ook hun aandeel in de totale bevolking. Vóór de vluchtelingencrisis van 2015/16 was één op de tien mensen in Duitsland een buitenlander; nu is dat bijna één op de zes. Het aandeel buitenlanders is gestegen van minder dan 10 naar meer dan 15 procent.
2. Het aantal naturalisaties explodeert letterlijk
In 2024 kregen 292.000 mensen de Duitse nationaliteit – 107.000 van hen kwamen oorspronkelijk uit de belangrijkste herkomstlanden van asielzoekers: Syrië, Afghanistan en Irak. De regering van de ‘stoplichtcoalitie’ heeft de naturalisatieprocedure in Duitsland aanzienlijk versneld en de minimale verblijfsduur teruggebracht van acht naar vijf jaar. De nieuwe federale regering onder leiding van bondskanselier Merz (CDU) is van plan dit te handhaven, terwijl het aantal naturalisaties blijft stijgen. Sinds 2015 zijn alleen al uit deze drie landen bijna 350.000 mensen genaturaliseerd.
3. Gewelddadige criminaliteit op een nieuw hoogtepunt
Misschien wel het ernstigste gevolg van Merkels migratiebeleid is de uitholling van de binnenlandse veiligheid in Duitsland. Niet alleen is het subjectieve veiligheidsgevoel van de bevolking aanzienlijk afgenomen, maar de criminaliteitsstatistieken van de politie laten al jaren zien dat Duitsland onveiliger en gewelddadiger is geworden. Waar er in 2014 nog zo’n 180.000 gevallen van geweldsmisdrijven werden geregistreerd, is dat aantal inmiddels gestegen tot bijna 220.000 (+20 procent). De Bundesrecherche moest het fenomeen “mesaanvallen” in haar statistieken opnemen, omdat het pas in 2015 op grote schaal voor het eerst opdook – meldingen van ernstige en dodelijke mesaanvallen zijn inmiddels een trieste dagelijkse kost geworden. Buitenlanders en immigranten zijn aanzienlijk oververtegenwoordigd onder de verdachten.
Zoals in alle vormen van geweldscriminaliteit komen asielzoekers onevenredig vaak voor in al deze gebieden, of het nu gaat om geweldsmisdrijven in het algemeen, moord of doodslag, gevaarlijke of zware mishandeling, of zedendelicten. Sinds 2022 is het percentage licht gedaald, omdat vluchtelingen uit Oekraïne ook als immigranten worden beschouwd en gemiddeld minder misdrijven plegen.
4. Niet alleen in de statistieken, maar ook in de gevangenissen neemt het aandeel buitenlanders toe
Nu zijn er veel voorstanders van het “Wir schaffen das”-beleid die weigeren de toename van criminaliteit te erkennen. Zij beweren dat de misdaadstatistieken van de politie slechts “startstatistieken” zijn en niets zeggen over veroordelingen. Bovendien tonen studies aan dat mensen die er buitenlands uitzien, vaker worden aangegeven om racistische redenen en daardoor vaker in de statistieken terechtkomen.
Een blik op de gevangenissen laat echter zien dat niet alleen het aandeel buitenlandse verdachten blijft stijgen, maar ook in Duitse gevangenissen is het aandeel buitenlandse gedetineerden gestegen van 24,4 procent in 2014 naar 37,1 procent nu. De situatie is vergelijkbaar onder degenen die door de rechtbank zijn veroordeeld: het aandeel buitenlanders is veel hoger dan het aandeel onder de algemene bevolking.
5. ‘We kunnen het doen’ kostte (minstens) 240 miljard euro
Met veelbelovende aankondigingen werden pogingen gedaan om de migratiegolf van 2015 en 2016 te verkopen als een kans: veel hoogopgeleide mensen, waaronder artsen en ingenieurs, zouden naar Duitsland komen om het tekort aan geschoolde arbeidskrachten te verlichten. Deze mensen zouden binnenkort de pensioenen van de babyboomgeneratie financieren, voorspelde DIW-voorzitter Marcel Fratzscher.
Het liep anders: 52,4 procent van de Syriërs in het land ontvangt een uitkering. Voor Afghanen is dat 46,7 procent – ter vergelijking: voor Duitse burgers is dat 5,2 procent.
Zelfs na negen jaar in Duitsland is meer dan een derde van de werkbare asielzoekers nog steeds afhankelijk van een uitkering, blijkt uit een analyse van het Institut für Arbeitsforschung (IAB) . Degenen die wél werk vinden, werken meestal in de laagbetaalde sector en kunnen via belastingen en premies weinig bijdragen aan het algemeen belang. Fratzschers berekeningen (tot nu toe) komen niet eens in de buurt van een correcte berekening.
In plaats daarvan zijn er gigantische kosten ontstaan. Duitsland heeft sinds 2015 in totaal € 240 miljard uitgegeven aan uitkeringen in het kader van de Asielzoekerswet en de huisvesting van vluchtelingen. Eén belangrijke kostenfactor ontbreekt echter nog.
6. Uitkeringen gaan voor (bijna) de helft naar buitenlanders
De exploderende kosten van het Duitse burgerinkomen (uitkeringen) (naar verwachting meer dan € 50 miljard dit jaar) zijn ook grotendeels te wijten aan Angela Merkels “Wir schaffen das”-beleid. Het burgerinkomen verdient die naam niet eens, aangezien bijna de helft van de ontvangers niet eens Duits staatsburger is.
De inkomenspercentages van mensen uit de belangrijkste herkomstlanden van asielzoekers zijn al genoemd. Deze laten zien dat de kosten van het asiel- en migratiebeleid ook doorwerken in het sociale budget en de kosten opdrijven.
7. Studenten in Duitsland worden steeds slechter
Een ander direct gevolg van Merkels “Wir schaffen das”-beleid: de prestaties op Duitse scholen zijn sterk gedaald. Van een geïndustrialiseerd land met bovengemiddelde onderwijsinstellingen, nadert Duitsland steeds meer het OESO-gemiddelde. Dat blijkt tenminste uit de PISA-gegevens. Op alle drie de gebieden – wiskunde, leesvaardigheid en natuurwetenschappen – is Duitsland al tien jaar aan het dalen.
Dat is niet verwonderlijk, aangezien er steeds meer kinderen op school zitten die – buiten hun schuld – slechts een matig niveau Duits beheersen en weinig steun van hun immigrantenouders kunnen verwachten. Schooldirecteuren en leraren in heel Duitsland slaan herhaaldelijk alarm dat deze situatie de prestaties van hele klassen naar beneden haalt. (We hebben het hier nog niet eens over geweld op het schoolplein.) Het resultaat: een generatie jongeren die slecht voorbereid is op het beroepsleven.
8. De ‘welkomcultuur’ is een afwijzingscultuur geworden
Al deze grafieken, al deze gegevens, al deze ontwikkelingen hebben indruk gemaakt op de Duitse bevolking. De realiteit heeft een aanvankelijke “welkome cultuur” veranderd in een harde afwijzing. Nu wil meer dan twee derde van de Duitsers minder migratie naar Duitsland. In andere onderzoeken worden migratie en binnenlandse veiligheid herhaaldelijk genoemd als een van de grootste zorgen van de Duitsers – Merkels beleid heeft ervoor gezorgd dat de overgrote meerderheid van de Duitsers asielzoekers afwijst.
9. “Wir schaffen das” maakte de AfD groot
Afwijzing die geen politieke weerklank vindt, leidt tot frustratie. En/of tot het zich wenden tot politieke partijen die beloven genoemde problemen op te lossen. De Alternative für Deutschland (AfD) staat momenteel op 25/26 procent, afhankelijk van het peilingsbureau. Een paar weken voordat Angela Merkel “Wir schaffen das” verklaarde en de ongecontroleerde migratie naar Duitsland begon, bevond de AfD zich op een dieptepunt met een steun van 3 procent.
Met haar beleid creëerde Merkel dé AfD-stroming die de partij sterk maakte – deels omdat de andere partijen zich vastklampten aan politieke correctheid en weigerden de duidelijke problemen en negatieve gevolgen van het asielbeleid aan te pakken. Integendeel: elke verwijzing naar toenemend geweld, problemen op scholen of de huizenmarkt werd verguisd als “rechts-populistisch” of “racistisch”.
Merkel zelf geeft toe dat haar beleid de AfD sterker heeft gemaakt: “Natuurlijk heeft mijn beslissing ertoe geleid dat mensen zich bij de AfD hebben aangesloten. En dat heeft de AfD zeker ook sterker gemaakt. Maar is dat voor mij een reden om geen beslissing te nemen die ik belangrijk, juist en humaan vind?”, zei ze in een interview met ARD ter gelegenheid van de tiende verjaardag van haar beroemde uitspraak.
10. Stabiele hoge tevredenheidsniveaus zijn nooit meer teruggekomen
Als bondskanselier wist Angela Merkel hoge populariteitscijfers te behalen en uiteindelijk de verkiezingen te winnen. Deze uitstraling bleef zelfs bestaan tijdens de eerste twee jaar van de vluchtelingencrisis, toen er in Duitsland een soort “welkomstcultuur” heerste. Na verloop van tijd verloor de tevredenheid over het werk van haar regering echter terrein. De tijden waarin een stabiele 70 tot 80 procent van de bevolking tevreden was met het werk van de regering, zijn nooit meer teruggekomen. De stoplichtregering onder Olaf Scholz (SPD) vestigde nieuwe negatieve records totdat de coalitie uiteenviel, en zelfs de aanvankelijke lauweren van Friedrich Merz en zijn coalitie lijken al opgebruikt: nog niet de helft van de bevolking is tevreden.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Bron: https://dissident.one/tien-grafieken-die-genadeloos-het-falen-van-wir-schaffen-das-onthullen
