rsz bridgette candace"Destijds zei iedereen: 'Het is niet de coronaprik. Het is misschien gewoon de stress, weet je, we worden overspoeld met werk'. 

 Maar binneneen paar weken, voelde ik een steek in mijn keel en kreeg ik een vreemde hoest en ik zei tegen mensen: er is iets mis, er is iets mis. Ik heb het gevoel dat ik niet kan ademen. 

Onder aan dit artikel staat een video met de getuigenis van Bridgette Candace, een Amerikaanse verpleegkundige die een bijna-doodervaring (NDE) doormaakte. Na gezondheidsproblemen (gelinkt aan bijwerkingen van een Covid-vaccin), waaronder hartritmestoornissen en een coma, stikte ze en 'stierf' ze klinisch. 

In haar NDE belandde ze in de hel, die ze beschrijft als een uiterst georganiseerd, gelaagd rijk vol demonen – sommigen leken op oude Egyptische goden, anderen als engelachtige principialiteiten met melodieuze stemmen.

Bridgette Candace zegt dat ze een bijna-doodervaring had waarbij ze afschuwelijke martelingen zag die zich steeds opnieuw herhaalden, toegediend door demonen die leken op oude Egyptische goden.

Bridgette, die toegeeft dat ze destijds overmatig dronk, vertelde de podcast Touching the Afterlife dat ze kort na haar vaccinatie last begon te krijgen van hartritmestoornissen en paniekaanvallen.

Ze herinnerde zich: "Destijds zei iedereen: 'Het is niet de coronaprik. Het is misschien gewoon de stress, weet je, we worden overspoeld met werk. 

Maar binneneen paar weken, voelde ik een steek in mijn keel en kreeg ik een vreemde hoest en ik zei tegen mensen: er is iets mis, er is iets mis. Ik heb het gevoel dat ik niet kan ademen. 

Bridgette werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Terwijl Bridgettes collega's haar probeerden gerust te stellen dat ze gewoon last had van angst, was ze niet overtuigd. Ze legde uit: "En dus dronk ik maar. En het werd erger en erger en erger. Bridgettes drinken liep uiteindelijk dramatisch uit de hand. Ze vervolgde: "Ik begon flauw te vallen en ik had iets waarbij ik gewoon niet kon ademen."

Ondanks tests die aantoonden dat er voldoende zuurstof in haar bloed zat, voelde Bridgette zich steeds slechter en besloot het ziekenhuis haar naar huis te sturen. 

Maar ze werd steeds zieker. Ze bezocht meerdere artsen, maar kreeg alleen te horen dat ze haar ziekte "tussen de oren zat", totdat ze uiteindelijk een keel-, neus- en oorarts vond die haar wel geloofde: Ze keek me aan en zei: 'Oh mijn god, ik weet niet hoe je nog leeft, maar je leeft wel, en je moet nu met spoed geopereerd worden. Je luchtweg is zo dun als een potloodstift of dunner." Het ging van kwaad tot erger met Bridgette met als gevolg dat ze in een coma raakte.

Toen begon Bridgettes huiveringwekkende visioen van de hel. Ze beschrijft dat ze, samen met een aantal andere mensen, "getransporteerd" werd naar een demonisch rijk.

Een vreemd witachtig wezen dat volgens Bridgette leek op een van de oude Egyptische goden, bond haar vast aan een bed. Ze herinnerde zich: "Hij zou je leven moeten afwegen, en dat bepaalt waar je naartoe gaat in de hel. Het is heel georganiseerd. Terwijl dit gebeurde, zegt Bridgette, kon ze andere gevangenen uit de hel zien die werden gemarteld door hun meest afschuwelijke angsten steeds opnieuw te beleven.

Ze herinnerde zich: "Er was een gezin, een moeder en een vader, en ze hadden twee kinderen. Ik denk dat het of de moeder of de vader was die hun angst steeds opnieuw beleefde, want ik wist niet wie er nu eigenlijk hun angst uitleefde. Ze speelden met de kinderen, en dan kwam er iemand binnen en executeerde hun kinderen voor hun ogen, en zij schreeuwden. Dan zouden ze of de moeder of de vader executeren... het was verschrikkelijk."

Bridgette zegt dat het haar zelfs niet duidelijk was wie er werd gemarteld, alleen dat de gruwelijke cyclus zich steeds weer herhaalde, waarbij een demon herhaaldelijk "het gezin uit elkaar scheurde" terwijl zij toekeek. 

Gevangen in een satanisch rijk was Bridgette getuige van gruwelijke martelingen. In een ander hartverscheurend scenario dat zich afspeelde terwijl Bridgette vastgebonden op bed lag, werd een man gedwongen een kind te doden. Ze vervolgde: "Er was zo'n klein baby'tje en ze gaven de man een sluipschuttersgeweer en het baby'tje werd met spijkers aan de muur gehangen in een klein rompertje, zoals je hem in bed zou leggen... "De baby had pijn, en ze martelden de baby en zeiden tegen hem: 'Je moet je eigen kind executeren, anders blijven we deze baby martelen.'" En dus huilde de vader maar en huilde maar... 

Eindelijk kreeg hij de moed om te proberen zijn eigen kind te doden, maar hij miste steeds en raakte delen van het kind. Het kind schreeuwde, en toen schoot hij hem eindelijk in zijn hoofd en daarna stortte hij gewoon in elkaar."

Bridgette zag tientallen andere afschuwelijke martelingen, waaronder mensen levend verbrand werden om hen te straffen omdat ze met yoga waren begonnen. Uiteindelijk begonnen de martelaars Bridgette zelf te kwellen, en ze zegt dat ze alleen uit de gruwelijke coma wist te ontwaken door om hulp te schreeuwen tot Jezus zelf. Ze voegde eraan toe: "Toen werd ik wakker – dat was op de negende of tiende dag."

Sindsdien, zegt ze, heeft ze haar leven aan Christus gewijd en heeft ze haar verhaal vele malen gedeeld, in de hoop anderen ervan te overtuigen het christendom te omarmen voordat ze zo'n afschuwelijke ervaring moeten doorstaan als zij heeft meegemaakt.