10. September 2025 van Dr. Peter F. Mayer 2,6 minuten leestijd
Zonneparken beslaan enorme hoeveelheden land om bijna dezelfde hoeveelheid energie op te wekken als een kerncentrale Ze verwarmen ook het milieu goed en produceren gevaarlijk afval aan het einde van hun levensduur.
Eén enkele kernreactor van 1.000 megawatt (MWe) beslaat ongeveer 260 hectare. Kernenergie heeft ook een capaciteitsfactor van 0,923, wat betekent dat een reactor ~92,3% produceert van de maximale theoretische hoeveelheid elektrische energie in een jaar dat hij zou kunnen produceren.
Een reactor van 1.000 MWe produceert dus ongeveer 8,08 terawattuur (TWh) elektriciteit per jaar, genoeg om ruim 770.000 woningen gedurende één jaar van stroom te voorzien (ervan uitgaande dat er gemiddeld 10,5 MWh per huishouden per jaar wordt verbruikt).
Daarentegen vereist een fotovoltaïsch (PV) systeem 2 tot 4 hectare per MW (we gaan uit van gemiddeld 3). Zonne-PV heeft een capaciteitsfactor van 0,234. Een zonnepark van 1.000 MWe beslaat dus ~3.000 hectare land, maar zou slechts ~195.223 huizen van stroom voorzien.
Je zou dus ongeveer 4.000 MWe aan geïnstalleerde zonne-energie nodig hebben om hetzelfde aantal huizen te bedienen als een enkele kerncentrale van 1.000 MWe, en ongeveer 46,2 keer het landoppervlak, exclusief het gebied dat nodig is voor adequate batterijopslag. Maar het wordt nog erger als je rekening houdt met de benodigde batterijopslag.
Het gemiddelde vermogen van een zonne-PV-systeem bedraagt 234 MW. (1.000 MW × 0,234 = 234 MW per uur OF 5.616 MWh per dag OF 39.312 MWh per week)
Er zou nog eens 9550 hectare (95 vierkante kilometer) land nodig zijn voor een week batterijback-up (ervan uitgaande dat er een kwart hectare nodig is per batterijopslag).
Hiervoor zouden echter ook tonnen lithium (van de bodemlandbouw) nodig zijn. Dat kun je bijvoorbeeld in Oekraïne vinden....
Zonnestelsels op daken zijn prima. Installatie op de daken van huizen, winkels, magazijnen etc. kan nuttig zijn. Maar dat doen is niet
Daarnaast hebben de zonnepanelen effect wat vergelijkbaar is met een krachtig broeikasgas zoals het koelmiddel R 134a.
Metingen tonen aan dat dHet zonnestelsel is aan de oppervlakte meer dan 20 graden heter dan de omgeving. Over 45 graden versus 23 tot 25 graden one Meadow next door. . Onderhuids is het veel heter. Dhet experiment laat zien dat materie die in de atmosfeer wordt geïntroduceerd de stralingsbalans daadwerkelijk kan veranderen. Een PVA bevindt zich in de atmosfeer. Het is aan alle kanten omgeven door lucht.
Zelfs kleine zonnesystemen veranderen ook de waterbalans in de lucht en de bodem eronder.
Zonnestelsels zouden het klimaat moeten redden, maar dat doen ze niet. Ze worden verondersteld goedkope elektriciteit te leveren, maar doen precies het tegenovergestelde, omdat ze dure opslag- of vervangende energiecentrales nodig hebben, of zelfs beide.
