23/10/2025
Het EU-project begint zichzelf nu te vernietigen, omdat de leiders zich fanatiek inzetten voor het Oekraïne-project. Een deel van hun steun aan Oekraïne bestaat uit een meedogenloze en escalerende economische oorlog tegen Rusland, schrijft Alex Krainer.
Op vrijdag 17 oktober blokkeerde een Poolse rechtbank de uitlevering van een verdachte Nord Stream-bommenwerper aan Duitsland en beval zijn vrijlating. Rechter Dariusz Lubowski legde de redenen voor zijn beslissing uit:
“De vernietiging van kritieke infrastructuur … tijdens een rechtvaardige verdedigingsoorlog … is geen sabotage, maar een militaire actie … die onder geen beding als een misdaad kan worden beschouwd.”
De beslissing veroorzaakte onmiddellijk een golf van publieke vreugde en bijval, onder meer van de Poolse premier Donald Tusk en zijn minister van Buitenlandse Zaken Radoslaw Sikorski. In een reactie aan de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Péter Szijjártó, gepubliceerd op X, zei Sikorski: “Ik ben trots op de Poolse rechtbank die heeft geoordeeld dat sabotage van een aanvaller geen misdrijf is.”
In deze context is het niet onbelangrijk om te vermelden dat Sikorski een Britse agent is en een goede persoonlijke vriend van Boris Johnson . Sikorski’s baas, Donald Tusk, ging zelfs zo ver dat hij op X verklaarde dat alle “Russische doelwitten” in de EU legitiem zijn. Het is bijna alsof ze allemaal iets weten…
Ja, precies DAT Radek Sikorski.
De moeder van alle toevalligheden
Slechts drie dagen later, op maandag 20 oktober, vond er een explosie plaats in de Lukoil-raffinaderij in Ploieşti, Roemenië, waarbij minstens één persoon om het leven kwam. Lukoil is een Russische oliemaatschappij en Roemenië is lid van de NAVO en de EU. Enkele uren later, in de nacht van 20 op 21 oktober, vond er een explosie plaats in de grootste olieraffinaderij van Hongarije in Százhalombatta, die ongeveer een derde van de Hongaarse vraag naar geraffineerde aardolieproducten levert. De explosie werd gevolgd door een grote brand. De volgende dag brak er brand uit in de MOL-raffinaderij in Bratislava, Slowakije.
Nou, een explosie en brand in een Oost-Europese raffinaderij die Russische olie verwerkt, is een ongeluk. Twee branden binnen een paar uur zijn toeval. Drie branden binnen 48 uur zijn een nog groter toeval. Maar de veelbesproken rechterlijke uitspraak, die een precedent schept waardoor dergelijke daden vrijwel straffeloos zijn, moet wel de moeder van alle toevalligheden zijn.
Er zijn een aantal voor de hand liggende feiten over deze acties: ze zijn erop gericht elke economische samenwerking tussen Rusland en de EU-lidstaten te vernietigen. Ze straffen ook Hongarije en Slowakije voor hun onvoldoende enthousiasme voor het belangrijkste doel van het buitenlands beleid van de EU: de oorlog tegen Rusland. Een ander voor de hand liggend feit is dat deze escalaties andere landen, waaronder Hongarije, Slowakije, Roemenië, Polen en de Baltische staten, in de oorlog in Oekraïne kunnen en waarschijnlijk ook zullen betrekken.
Wie zitten er achter de energieoorlogen?
Wie hierachter zit, is echter niet zo duidelijk. Op 6 januari van dit jaar verscheen mijn TrendCompass-artikel getiteld “Europa’s Energieoorlogen: Wie zit erachter?”. Hier is een fragment uit dat artikel, waarin de naam Sikorski opnieuw voorkomt:
In 2014 publiceerde het Poolse tijdschrift Wprost een heimelijk opgenomen gesprek tussen Sikorski en voormalig minister van Financiën Jacek Rostowski. In dit gesprek zei Sikorski onder andere: “We zullen Duitsland en Rusland tegen elkaar opzetten.” Sikorski was bovendien nauw betrokken bij de Euromaidan-coup in 2014 in Oekraïne en organiseerde persoonlijk de training van ongeveer 80 Oekraïense nationalisten in Polen. Sommigen van hen waren later betrokken bij de schietpartij op 20 februari 2014, waarbij tot wel 100 demonstranten en politieagenten omkwamen en die de coup in Oekraïne in gang zette.
De kosten van waanzin
In april (“De economische en sociale zelfmoord van de EU“) heb ik de kosten van deze energieoorlogen gedetailleerd beschreven. Vóór 2022 bedroeg de prijs van Russische olie bijvoorbeeld € 571 per ton – € 155 minder dan bij andere leveranciers. Maar de Europeanen hebben deze leveringen met sancties teruggeschroefd. Ze hebben ook de import van aardgas uit Rusland met meer dan de helft verminderd, van 48 miljoen naar 22 miljoen ton. De Yamal-Europa-pijpleiding werd gesloten, de Nord Stream-pijpleidingen werden opgeblazen en Europa schortte eind 2024 het gebruik van het Oekraïense gastransportsysteem op.
De schade die de energiesancties tegen Rusland hebben veroorzaakt, bedraagt tot nu toe ruim een half biljoen euro. Als de EU de afgelopen drie jaar Russische olie en gas tegen normale marktprijzen had blijven kopen, had ze 544 miljard euro bespaard.
- 178 miljard euro voor gas
- 187 miljard euro voor olie
- 70 miljard euro voor olieproducten
- 25 miljard euro voor steenkool
- 17 miljard euro voor elektriciteit
Volgens Vedomosti waren de Verenigde Staten en Groot-Brittannië de grootste begunstigden, die hun olie en gas nu voor drie keer de prijs aan Europa verkopen. De keuze van de EU-idiocratie om te kiezen voor meer democratische westerse koolwaterstoffen heeft leveranciers mooie winsten opgeleverd die beter aansluiten bij onze waarden:
- 165 miljard euro voor de VS
- 85 miljard euro voor Noorwegen
- 62 miljard euro voor Groot-Brittannië
Al deze extra inkomsten vloeiden rechtstreeks uit de zakken van Europeanen naar andere landen:
- ExxonMobil (VS): +231 miljard dollar
- Shell (Groot-Brittannië): +209 miljard dollar
- BP (Groot-Brittannië): +200 miljard dollar
Dit alles verbleekt echter in vergelijking met de impact van de sancties op het bbp van de EU: alleen al de vermindering van de gasleveringen heeft de EU jaarlijks tot 2 procentpunten aan bbp-groei gekost. Gemiddeld bedraagt het cumulatieve bbp-verlies van de EU bijna 4%, wat neerkomt op een duizelingwekkende € 1,3 biljoen over drie jaar. Duitsland wordt het zwaarst getroffen: de economie krimpt er voor het tweede jaar op rij. Voor het eerst in de economische geschiedenis is de EU een periode van deïndustrialisatie ingegaan: de industriële productie daalde met 1% in 2023 en met 2,5% in 2024. In sommige sectoren, zoals de staalindustrie, was de daling ronduit catastrofaal, met -18%.
Elektriciteit kost in de EU nu drie keer zoveel als in de VS, en gas zelfs vijf keer zoveel. Zelfs als de idiotie vandaag tot inkeer zou komen en van koers zou veranderen, zou de situatie vóór 2030 niet significant verbeteren. Tot nu toe zijn de consumentenprijzen sinds het begin van het conflict in Oekraïne met bijna 20% gestegen. In sommige sectoren waren de stijgingen bijzonder drastisch:
- Steenkool: +73%
- Gas: +51%
- Benzine: +43%
- Elektriciteit: +32%
- Verwarming: +54%
- Vliegtickets: +40%
Door deze veranderingen is het concurrentievermogen van de EU-industrie tot stilstand gekomen. Alleen al in Duitsland zijn er ruim 250.000 banen in de industrie verloren gegaan.
Ik schreef het bovenstaande in april. Sindsdien is de situatie alleen maar aanzienlijk verslechterd, en met de recente aanvallen op raffinaderijen ontstaat er in Europa een nieuwe polarisatie tussen de voor- en tegenstanders van de oorlog. Nu lijkt het voor-oorlogskamp in de aanval te zijn gegaan. Om een oud cliché te gebruiken: ze zijn de Rubicon overgestoken, en het is nog maar de vraag hoe ver ze zullen gaan. Het Europese project is nu mogelijk in een fase van versnelde desintegratie beland. Vanaf nu gaat het nog veel erger worden.
Bron: https://dissident.one/het-eu-project-begint-zichzelf-te-vernietigen
Zonder uw gewaardeerde steun kan Dissident niet bestaan. U kunt HIER doneren om mij in staat te stellen elke dag nieuwe artikelen op deze site te plaatsen.
