Nadat ze Gaza tot puin hebben gebombardeerd, eisen Israëlische ministers dat Europa nu de ontheemde Palestijnse bevolking onderdak verleent. Deze verbazingwekkende vermetelheid toont eens te meer aan dat Tel Aviv de naties van Europa niet als gelijkwaardige bondgenoten beschouwt.
februari 13, 2025 25
Foto: Benjamin Netanyahu/FB
“Chutzpah” is een
Hebreeuws woord dat, via het Jiddisch, ‘stoutmoedigheid’ of ‘vermetelheid’
betekent. Wat uniek is aan de term is zijn dubbele bodem, met een gelijktijdige
ondertoon van stoutmoedige ambitie en ongegeneerde schaamteloosheid – die samen
een initiatiefkracht kunnen omvatten die even indrukwekkend als oneerbiedig
provocerend kan zijn.
Het is met precies zo’n mengeling van verbazing en walging dat je de bewering van de Israëlische minister van Defensie, Israël Katz, leest dat Europa nu de Palestijnse bevolking van Gaza zou moeten opnemen, schrijft Markus Andersson.
“Landen als
Spanje, Ierland, Noorwegen en anderen, die Israël valselijk hebben beschuldigd
van zijn acties in Gaza, zijn wettelijk verplicht om Gazanen toe te laten tot
hun grondgebied,” stelt de Israëlische minister.
“De inwoners van
Gaza moeten het recht hebben op vrij verkeer en migratie, zoals overal ter
wereld gebruikelijk is,” vervolgde Katz.
Reeds toen Israël
zijn bombardementen op Gaza begon, wezen velen erop dat het doel in de praktijk
niet was om “Hamas uit te schakelen,” zoals het had beweerd. In plaats daarvan
wijst alles erop dat het de bedoeling was om Gaza vanaf het begin systematisch
onbewoonbaar te maken, om er zo voor te zorgen dat de Palestijnen die gedwongen
werden om te vluchten, nooit meer zouden kunnen terugkeren – simpelweg omdat er
niets meer zou zijn om naar terug te keren.
En dat alles om,
zoals de rechtse fracties van de Israëlische regering nastreven, de voorwaarden
te scheppen voor een Groot Israël zonder lastige buren die roet in het eten van
hun plannen kunnen gooien.
De geschiedenis
herhaalt zich
De aanpak is
geenszins nieuw. Israël heeft veel ervaring met etnische zuiveringen. Toen de
natiestaat werd opgericht, werden tussen de 700.000 en 900.000 Arabieren
verdreven of op de vlucht gedreven en de Israëlische regering besloot al snel
dat geen van hen mocht terugkeren. Velen van hen kwamen terecht in Gaza zelf,
waar hun kleinkinderen en achterkleinkinderen nu hetzelfde lot beschoren is als
hun voorouders.
De Israëlische
apologeten in Europa en de VS zijn op zijn zachtst gezegd in een ongemakkelijke
positie terechtgekomen na de vernietiging van Gaza. Israëlische functionarissen
lijken daarentegen weinig last te hebben van de situatie, maar hebben in plaats
daarvan hun chutzpah op nieuwe manieren opgevoerd. In november
2023 verklaarden Israëlische
parlementariërs dat “het Westen vluchtelingen uit Gaza zou moeten
verwelkomen,” en de extreemrechtse minister van Financiën Bezalel
Smotrich verkondigde dat “dit
de juiste humanitaire oplossing is.”
Dit was 15 maanden
geleden – lang voordat Trump president werd en plannen onthulde
voor de VS om Gaza over te nemen, het te ontdoen van Palestijnen, het met de
grond gelijk te maken en vervolgens Palestijnse huizen te veranderen in een “Midden-Oosten
Rivièra.”De VS zal Gaza “overnemen” en “bezitten,” volgens Trump.
Er zijn wat
plichtmatige platitudes en halfslachtige kritiek geweest over het niet in
beslag nemen van andermans land of het dwingen van mensen uit hun huizen, maar
dat is het wel zo’n beetje, en de VS lijken vast te houden aan hun lijn om de
verplaatsing van harte te steunen.
Manipulatieve
retoriek
Tegelijkertijd
gebruiken de Israëli’s de westerse links-liberale retoriek op een uitgebreide
en manipulatieve manier, door te doen alsof de genocide plaatsvindt met het
beste belang van de Palestijnse burgerbevolking voor ogen. Ze verwijzen naar
vermeend voluntarisme, asielrecht, mensenrechten en een verschrikkelijke
humanitaire situatie in Gaza – per slot van rekening kan daar niemand meer
wonen, dat zou onmenselijk zijn, en het Westen heeft al eerder vluchtelingen
uit het Midden-Oosten opgenomen, dus het is gewoon een kwestie van Europeanen
die hun hart weer openen, toch?
In de nasleep van
tienduizenden Palestijnse vrouwen en kinderen die zijn gedood door het
Israëlische leger, terwijl scholen, ziekenhuizen en wooncomplexen in de as
worden gelegd, is het natuurlijk moeilijk om deze plotselinge bezorgdheid over
het welzijn van de Palestijnen erg serieus te nemen.
Erger nog, het
lijkt zeer waarschijnlijk dat de Israëli’s ook deze keer hun zin zullen
krijgen. Het zou uiterst verrassend zijn als de EU de poorten niet wijd openzet
en de overlevenden van de Israëlische genocide binnenlaat zonder grote
tegeneisen.
Wanneer Israël en
de VS het Midden-Oosten destabiliseren door middel van regimeverandering,
bombardementen of grootschalige invasies, is het zelfs een traditie geworden
dat Europa humanitaire verantwoordelijkheid neemt – alsof dit een soort
natuurlijke orde is.
De
marionettenleiders zullen zich niet verzetten
De Zweedse premier
Ulf Kristersson is, net als veel van zijn Europese collega’s, uiterst
terughoudend geweest in het bekritiseren van het brute Israëlische beleid. Zelfs
nu, wanneer grote delen van Gaza in puin liggen en eruit zien als scènes uit
een post-apocalyptische film, noemen sommige politici het nog steeds
“zelfverdediging” en “een oorlog tegen terreur.”
Ulf Kristersson is
gewend om de richtlijnen van de VS en de EU “na te papegaaien.”
Israëlische
politici zijn zich er natuurlijk terdege van bewust dat ze met heel andere
maatstaven worden beoordeeld dan andere landen en dat ze nog steeds een unieke
positie in het Westen innemen. Daarom kunnen ze ook ongegeneerd eisen stellen
die voor anderen ondenkbaar zouden zijn.
Stel je
bijvoorbeeld voor dat het Afrikaanse land X besluit om voor eens en altijd een
einde te maken aan de autonome regio Y en deze met de zegen van het Westerse
blok plat bombardeert en tienduizenden mensen vermoordt. De hele resterende
bevolking is ontheemd en kan niet meer terug naar huis – maar in plaats van
hervestiging in Somalië op kosten van het aanvallende land, worden ze naar
Zweden en Europa gestuurd. Zou iemand die oplossing aanvaardbaar vinden, zelfs
in theorie?
Israëls Europese
onderdanen
Het is niet
verrassend dat grote delen van de wereld het gedrag van Israël met groeiende
afkeer blijven bekijken. Wat wel opmerkelijk is, is dat onze eigen leiders zo
ongelooflijk ontwijkend zijn als het aankomt op Israëlische wandaden, terwijl
ze er meestal zo’n punt van maken om “moreel oprecht” te zijn en landen te
veroordelen waarvan de misdaden verbleken in vergelijking met de genocide in
Gaza.
Het is natuurlijk
onaanvaardbaar dat Zweden en Europa de mensen van Gaza opnemen. Net als ieder
ander volk hebben zij het morele recht om in hun eigen land te leven, en als
het land niet meer bewoonbaar is vanwege de Israëlische massavernietiging, dan
is het natuurlijk Israël dat onder druk gezet moet worden om het land weer op
te bouwen – en daar zelfs zijn eigen (illegaal bezette) land voor te gebruiken.
Keer op keer laat
Israël zien dat het Europa niet ziet als een bondgenoot of gelijke – maar als
onderdanen wiens belangrijkste doel is om de Israëlische belangen te dienen.
Dit is natuurlijk een volstrekt onhoudbare relatie, waar ooit een definitief
einde aan moet komen.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
