“Onze tuin is een restaurant voor acht bijenvolkjes én voor onszelf”, zegt Geert Van de Merckt. Samen met zijn vrouw Sieglinde en hun dochters Juliette en Babette maakte hij van hun tuin in Sint-Niklaas een eetbaar wild woud.
22 augustus 2025 om 02:00
“De
nieuwste toevoeging is de tunnel waartegen druivelaars kunnen groeien.” ©
Geert Van de Velde
Geert weet waarover hij spreekt. Enkele jaren geleden volgde hij een
opleiding voedselbosontwerp. Alle kennis die hij daar opdeed, past hij toe in
zijn eigen tuin. Al was het eigenlijk dochter Babette (16) die – figuurlijk –
het eerste zaadje plantte voor het eetbare oerwoud dat hun tuin vandaag is.
“Voor haar tiende verjaardag wilde Babette een bijenvolk”, zegt Geert. “Zo zijn
zij en ik 6 jaar geleden gestart als imker. Vandaag hebben we acht volkjes en
helpt het hele gezin mee. De wilde tuin is daarna ontstaan. Je kan dan wel een
bijenkast zetten, een mooi hotel is niks zonder een lekker restaurant in de
buurt. Dus zijn we inheemse struiken en bloemen gaan planten, die goed zijn
voor bijen en andere bestuivers. Later hebben we dat idee doorgetrokken voor onszelf.
Nu is bijna alles wat hier groeit eetbaar.”
“Planten
leren herkennen vraagt tijd, de meesten zijn tegenwoordig plantenblind.” ©
Geert Van de Velde
Geen plantje in de tuin waarvan Geert niet weet wat het is of waarvoor
je het kan gebruiken. “Proef hier eens van”, zegt hij. Zijn drie vrouwen
glimlachen. “Doe maar”, zegt Babette. “Hij stopt toch niet met aandringen voor
je hebt geproefd.” We knabbelen op een blaadje dat sterk smaakt naar ajuin.
“Correct, die komt van de uiensoepboom”, zegt Geert opgetogen. Het is een van
de vele bijzondere planten en bomen die hier groeien. “Als je me vraagt op welk
stukje tuin ik het meest trots ben, dan heb ik niet meteen een antwoord. Hier
staat zoveel moois. We hebben bijvoorbeeld een Chinese dadel die vruchten
draagt, wat echt uitzonderlijk is. Dat het hier lukt, toont aan hoe gezond ons
ecosysteem is.”
De
beste tuininvestering? “Ons eerste bijenvolk.” © Geert Van de Velde
Wanneer Geert ons nog iets laat proeven, gaat het mis. De smaak van de
blaadjes van de pindakaasboom kunnen we niet thuisbrengen. “Geen probleem”,
zegt hij. “Smaken leren kennen en planten herkennen vraagt tijd. De meeste
mensen zijn tegenwoordig plantenblind. Kennis die tot een paar generaties
geleden bijna vanzelfsprekend was, zijn we vandaag verleerd. Daarom wil ik heel
graag wildplukwandelingen organiseren in de buurt. Zodat mensen de natuur en al
haar lekkers kunnen herontdekken.”
©
Geert Van de Velde
Rebelse
daad
“Onze tuin is een rebelse daad”, zegt Sieglinde. “Hij staat in groot contrast met hoe strak veel andere mensen hun tuin houden. Onze vroegere buurvrouw bijvoorbeeld kromp in elkaar, telkens ze over de omheining piepte en onze ontploffing zag. (glimlacht) Tot ze eens op bezoek kwam. Toen was ze helemaal mee en heeft ze zelfs een stukje van haar eigen tuin laten verwilderen.”
©
Geert Van de Velde
“Zo gaat het vaak”, zegt Geert. “Mensen die me consulteren voor het ontwerp van hun tuin, vrezen dat dit soort tuin te veel werk is of dat hun buitenruimte niet groot genoeg is. Maar in werkelijkheid heb je amper een paar vierkante meter nodig om een eetbare tuin op aan te leggen.”
Insectenhuisjes
vind je overal in de tuin. © Geert Van de Velde
In hun eigen tuin is geen hoekje onbenut. “De jongste toevoeging is een tunnelconstructie waartegen druivelaars kunnen groeien”, zegt Sieglinde. “Tegen volgende zomer zal hij mooi overwoekerd zijn.” De hele tuin is het resultaat van durven experimenteren en veel doe-het-zelf. Tot de tuinbanken rond de vuurschaal toe. “Die maakten we zelf, op basis van een ontwerp dat we online vonden. Pas achteraf ontdekten we dat het zogenaamde ‘leopoldbankjes’ zijn, genoemd naar Aldo Leopold, een van de allereerste ecologen die waarschuwde voor het verlies van biodiversiteit. Ze passen dus helemaal in onze visie.”
De vuurcirkel is een plek waar het gezin geregeld samen zit. © Geert Van de Velde
De vuurcirkel is een plek waar het gezin geregeld samen zit om lepels te
snijden. “Vandaar de bijl op het houtblok”, glimlacht Sieglinde. Het is ook de
plek bij uitstek voor een aperitief als er bezoek is. “We vinden het fijn om
onze tuin te delen met vrienden”, zegt Babette. “Op mijn verjaardag heb ik met
mijn vriendinnen frambozen zitten plukken om ervan te smullen, de struiken
hingen bomvol.”
Biodiversiteit
is belangrijk in de tuin van Geert en Sieglinde. © Geert Van de Velde
Een hoek van de tuin is voorbehouden om te moestuinieren. Courgette,
tomaten, goudsbloem, Oost-Indische kers, komkommer ... Ze groeien er volop.
“Het slaatje dat ik meeneem naar het werk, kom ik gewoon ’s ochtends hier
plukken”, zegt Sieglinde. Ook Babette is helemaal gek op gezonde voeding en het
ontdekken van steeds meer eetbare planten. Juliette is dan weer de dierenvriend
van het gezin. Wanneer zij voorbij het hok van de krielkipjes wandelt, springt
er spontaan eentje op haar schouder.
“Betrek
je kinderen bij de tuin, dat werkt heel verbindend.” © Geert Van de
Velde
“Dit is Pascale”, zegt ze. “Een van de tamste kippetjes die we
hebben. Ze lopen allemaal vrij rond in de tuin en hebben elk een naam. De hanen
heten Kevin, Dieter en François. De ene is al wat snuggerder dan de andere.” (glimlacht) Een
kipje heeft zelfs haar leven te danken aan Juliette. “Zij zat vast in het eitje
en was helemaal onderkoeld. Ik heb haar de hele avond in een handdoek op mijn
schoot gehouden.”
© Geert Van de Velde
Het is een zoveelste voorbeeld van hoe alle gezinsleden betrokken zijn bij deze tuin. Het planten, imkeren, oogsten en urenlange verwerken van al dat lekkers: alles doen ze samen. “Onze tuin werkt heel verbindend”, zegt Sieglinde. “We vertoeven er alle vier graag. Het is de ideale plek om te komen ont- én tegelijk opladen.”
Een van de acht bijenvolkjes. © Geert Van de Velde
Bron: https://www.gva.be/lifestyle/de-verwilderde-tuin-van-geert-en-sieglinde-dit-is-ons-restaurant-bijna-alles-hier-is-eetbaar/84286838.html
