12/09/2025
Tegelijkertijd overweegt de Labour-regering een voorstel voor een
verplicht, universeel digitaal identiteitssysteem, de BritCard, dat wordt
bepleit door de denktank Labour Together, schrijft Rhoda Wilson.
De Britcard is een gratis digitaal identificatiemiddel dat via de GOV.UK
Wallet-app op een smartphone wordt opgeslagen. Hiermee wordt het recht van een
individu om in het Verenigd Koninkrijk te wonen, werken en huren, geverifieerd.
Dit is een digitale gevangenis. Wie zich eraan onderwerpt, riskeert niet
alleen zijn eigen autonomie, maar ook de toekomstige vrijheid van zijn kinderen
en kleinkinderen. Toekomstige generaties zullen misschien nooit weten wat het
betekent om buiten constante bewaking te leven.
Digitale ID: het toenemende debat
over vrijheid, privacy en controle
Door Mairi Allan, zoals gepubliceerd door Declaration of Dumfries
In het Verenigd Koninkrijk wordt momenteel een Wallet and Digital ID App
gelanceerd – een mobiele app genaamd “GOV.UK Wallet” – die eind 2025 wordt
gelanceerd (voor zowel Android als iOS). Hiermee kunnen gebruikers door de
overheid uitgegeven documenten opslaan, zoals veteranenkaarten en digitale
rijbewijzen. Vanaf 2027 moeten alle Britse overheidsdiensten die fysieke
identiteitsbewijzen uitgeven een digitaal alternatief aanbieden. Deze
Labour-regering overweegt een verplichte of veelgebruikte digitale
identiteitskaart (“BritCard”), maar er is nog geen officiële planning voor de
uitrol.
De GOV.UK Wallet wordt al gefaseerd uitgerold bij overheidsinstanties.
De uitrol startte in mei 2024 en zal naar verwachting breder worden uitgevoerd
tot en met 2025.
Sommigen van jullie hebben misschien situaties meegemaakt waarin ze je
gegevens digitaal verzamelden – bijvoorbeeld als je de afgelopen een of twee
jaar een nieuwe auto op afbetaling hebt gekocht of hebt gesolliciteerd naar een
nieuwe baan. Het is tijdrovend en vaak lastig, maar als ze je gegevens eenmaal
hebben, is het klaar. De kaart wordt gekoppeld aan overheidsgegevens en kan
worden gecontroleerd door werkgevers of verhuurders.
Hoe digitale identiteit het leven
kan verbeteren in een wereld na COVID-19 World Economic Forum
14 januari 2021
Uiteindelijk zal het dienen als een one-stop-shop voor een scala aan
overheidsdiensten, terwijl het ook informatie en gegevens over u bewaart –
zoals het aanvragen van uitkeringen, het aanvragen van paspoorten, het opslaan
van uw medische gegevens, uw vaccinatiestatus, CO2-scores, enz. De lijst zal
eindeloos zijn. Het kan politiegegevens bevatten, uw sociale
media-activiteiten, arrestaties of waarschuwingen of zelfs “kwetsende woorden”
die u op Facebook hebt geschreven – allemaal opgeslagen voor toekomstige
werkgevers!
Critici waarschuwen dat een decennialang project om identiteit te
centraliseren de mensheid gevangen kan zetten in een digitaal systeem dat op
toestemming is gebaseerd.
Voor sommigen vertegenwoordigt de opkomst van digitale
identificatiesystemen vooruitgang – een stap richting gemak, efficiëntie en
veiligheid in een steeds meer online wereld. Maar voor een groeiend aantal
critici is digitale ID geen neutraal instrument. Het is, zo stellen zij, de
bekroning van een controlenetwerk dat al decennialang stilletjes in
ontwikkeling is.
HSBC’s Your DNA Will Be Your Data -campagne
Londen Gatwick op of vóór 26 mei 2013
Sceptici zeggen dat de covid-19-pandemie de proeftuin was.
Noodmaatregelen, beperkingen en gezondheidspassen lieten zien hoe ver
bevolkingsgroepen konden worden gedreven in naam van veiligheid. Nu overheden
en internationale organisaties de plannen voor digitale ID’s versnellen,
beweren critici dat het laatste stukje van een lang gepland surveillancesysteem
op zijn plaats valt.
Bij digitale ID draait het niet om gemak of modernisering. Het is de
hoeksteen van een systeem dat is ontworpen om elk aspect van ons leven te
bewaken, beperken en uiteindelijk te controleren.
De zorgen concentreren zich op de reikwijdte van wat digitale ID zou
kunnen omvatten. Wanneer het eenmaal gekoppeld is aan financiële rekeningen,
toegang tot gezondheidszorg, reisvergunningen of zelfs online communicatie, zou
het autoriteiten – of bedrijven – ongekende macht kunnen geven. Critici
waarschuwen dat mensen met één druk op de knop de toegang tot geld, medische
behandeling of de mogelijkheid tot vrije beweging kunnen worden ontzegd.
Tegenstanders omschrijven dit als een “digitale gevangenis”. Zij stellen
dat degenen die zich eraan onderwerpen – vaak uit angst of uit gemakzucht –
niet alleen hun eigen autonomie riskeren, maar ook de toekomstige vrijheid van
hun kinderen en kleinkinderen. Toekomstige generaties zullen wellicht nooit
weten wat het betekent om buiten constante surveillance te leven.
Voorstanders van digitale ID’s stellen daarentegen dat het fraude kan
helpen bestrijden, grensoverschrijdend reizen kan vereenvoudigen en de interactie
met overheden en bedrijven kan stroomlijnen. In de Europese Unie wordt
bijvoorbeeld de toekomstige EU Digital Identity Wallet gepromoot als een
veilige manier voor burgers om documenten en identificatiegegevens op te slaan.
In landen als India en Estland worden digitale ID-systemen al op grote schaal
gebruikt, hoewel ze nog steeds controversieel zijn.
Het gebruik van digitale identiteiten in het Verenigd
Koninkrijk mogelijk maken Britse overheid 1 november 2024
Toch zijn critici van mening dat de gevaren veel groter zijn dan het gemak.
Voor hen markeert de introductie van digitale ID’s een “grens in het zand”.
Eenmaal breed ingevoerd, zeggen ze, zou de verandering onomkeerbaar kunnen
zijn. Critici stellen dat een verplichte digitale ID de relatie met de overheid
fundamenteel zou veranderen en een “papieren, alstublieft”-samenleving zou
creëren, wat een risico zou vormen voor de privacy en gegevensbeveiliging. Een
gecentraliseerde digitale ID zou een doelwit kunnen worden voor hackers en zou
kunnen leiden tot meer overheidstoezicht.
De denktank Labour Together schat dat de ontwikkeling van het
BritCard-systeem zo’n £ 400 miljoen zou kosten en dat het ongeveer £ 10 miljoen
per jaar zou kosten om het als gratis te gebruiken app te beheren.
Als we digitale ID accepteren, bezegelen we mogelijk de toekomst van de
mensheid – en is er misschien geen weg terug. Er is momenteel geen wet die
voorschrijft dat we een “BritCard” moeten hebben; het is een concept, geen
wettelijke verplichting. Verzet je ertegen, weiger het en leg de gevaren ervan
uit aan anderen.
Privacy is niet voor niets een basisrecht geworden in moderne
democratieën: waarom stellen beleidsmakers voor om een kernprincipe zomaar te
laten varen? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de risico’s van het
uploaden van enorme hoeveelheden persoonlijke informatie naar “een lek
gecentraliseerd systeem”.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische
instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het
publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
