oktober 21, 2025 11
Prefeitura de Pelotas / Wikimedia / (Public Domain)
Wetenschappers geven
nu toe dat COVID-19 het sperma van een vader kan veranderen en de geestelijke
gezondheid van zijn nakomelingen kan beïnvloeden. Maar wat ze niet hardop
durven te zeggen, is: zou de echte boosdoener hetzelfde spike-eiwitmechanisme
kunnen zijn dat door de vaccinaties zelf wordt geactiveerd?
Zowel COVID-19 als de mRNA-vaccins werken in op het lichaam via de ACE2-receptor en het spike-eiwit. Als dat proces de ontwikkeling van het sperma en de hersenen van nakomelingen kan veranderen, zoals het onderzoek suggereert, roept dat ernstige vragen op over wat er werkelijk achter deze intergenerationele veranderingen schuilgaat – en of “het virus” wordt gebruikt als een gemakkelijke zondebok, schrijft Baxter Dmitry.
Onderzoekers van het Florey Institute of Neuroscience and Mental Health ontdekten dat wanneer mannelijke muizen werden geïnfecteerd met SARS-CoV-2, hun sperma meetbare moleculaire veranderingen onderging die van invloed waren op de volgende generatie. Nakomelingen – vooral vrouwtjes – vertoonden tekenen van verhoogde angst en stressgevoeligheid, ondanks dat ze zelf nooit aan het virus waren blootgesteld.
“We wisten al dat
wanneer mannelijke muizen werden blootgesteld aan specifieke omgevings- en
levensstijlfactoren, zoals slechte voeding vóór de paring, dit de
hersenontwikkeling en het gedrag van het nageslacht kon veranderen”, legde professor
Anthony Hannan, hoofd van de Epigenetics and Neural Plasticity Research Group
van het Florey Institute, uit.
“Dit komt doordat
de ervaringen van de vader de informatie in het sperma kunnen veranderen,
waaronder specifieke RNA-moleculen, die instructies voor de ontwikkeling van
het nageslacht doorgeven.”
De onderzoekers
infecteerden genetisch gemodificeerde muizen die de menselijke ACE2-receptor
dragen, waardoor het virus cellen kan binnendringen, net zoals bij mensen. De
infectie veroorzaakte ontsteking van de testikels, een verminderd aantal
zaadcellen en verminderde beweeglijkheid, en schade aan de zaadcelproducerende
cellen, terwijl immuuncellen de testikels binnendrongen en ontstekingsgenen
werden geactiveerd.
Covid-lockdowns zijn in verband gebracht met blijvende neurologische
schade bij kinderen; nu worden Covid-infecties en vaccins ook in verband
gebracht met langdurige psychische problemen bij kinderen die tijdens de pandemie
nog niet eens geboren waren. / Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
Toen deze mannetjes
werden gekruist met gezonde, niet-geïnfecteerde vrouwtjes, vertoonden hun
nakomelingen angstig gedrag en verhoogde stressreacties. De onderzoekers
bevestigden dat deze verschillen niet werden veroorzaakt door infectie bij de
jongen, maar door veranderingen die via het sperma van de vader waren
overgeërfd.
Uit verdere
moleculaire analyse bleek dat SARS-CoV-2-infectie kleine niet-coderende
RNA-moleculen (sncRNA’s) in sperma veranderde – epigenetische markers die genen
tijdens de vroege ontwikkeling kunnen in- of uitschakelen. Deze moleculaire
“littekens” veranderden de DNA-sequentie niet, maar beïnvloedden wel de manier
waarop de genen van de nakomelingen tot expressie kwamen, met name in de
hippocampus – het hersengebied dat verband houdt met emoties, stemming en
angst.
“Dit soort
veranderingen in de hippocampus en andere hersengebieden kunnen bijdragen aan
de toegenomen angst die we bij nakomelingen hebben waargenomen, via
epigenetische overerving en veranderde hersenontwikkeling”, aldus dr. Carolina
Gubert, medeauteur van de studie.
Hoewel de
onderzoekers benadrukten dat hun werk bij muizen werd uitgevoerd en niet bij
mensen, zijn de implicaties ontnuchterend. “Als onze bevindingen ook
voor mensen gelden, kan dit gevolgen hebben voor miljoenen kinderen wereldwijd
en hun families, met grote implicaties voor de volksgezondheid”, aldus
Hannan.
Mainstreammedia
hebben de studie gepresenteerd als een waarschuwing voor “de lange
schaduw” van COVID-infectie, maar hebben de olifant in de kamer
genegeerd: hetzelfde spike-eiwit, dezelfde receptor en dezelfde
ontstekingsroutes worden geactiveerd door mRNA-injecties. Toch zijn er geen
vergelijkbare studies die hebben onderzocht of deze zogenaamde vaccins ook
soortgelijke moleculaire sporen in sperma achterlaten.
Zou het
establishment het virus de schuld geven om te voorkomen dat die deur wordt
geopend? Als de schade immuungemedieerd of spike-gerelateerd is in plaats van
infectiespecifiek, dan zou veel van wat wordt bestempeld als een “postviraal
effect” in feite iets heel anders kunnen zijn.
Hoe dan ook, de wetenschap van het
Florey Institute maakt één ding duidelijk: wat er op moleculair niveau gebeurt
tijdens deze blootstellingen, heeft niet alleen gevolgen voor één generatie.
Het kan ook ver doorklinken in de volgende generatie.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat
die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven
schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van
Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
