november 25, 2025 11
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
Het einde van de wereld die we kenden en liefhadden komt elke dag
dichterbij. En al het slechte dat gebeurt, gebeurt opzettelijk. Niets slechts
gebeurt per ongeluk. En er zijn geen toevalligheden. We zijn in oorlog met onze
regeringen. Het kan hen natuurlijk niets schelen, want het doel is om
ongelukkig te maken, zodat de wereldbevolking met opluchting een nieuwe
wereldregering zal accepteren.
Kijk maar naar wat er gebeurt, schrijft Dr. Coleman.
In wat ooit ontwikkelde, beschaafde landen werden genoemd, verslechtert
de gezondheidszorg zodanig dat duizenden mensen sterven door het gebrek aan
zeer eenvoudige basisgezondheidszorg.
De medische wereld wordt gecontroleerd en is eigendom van de
farmaceutische industrie.
De huisartsenpraktijk is een zieke farce – gerund ten behoeve van
overbetaalde, onderbezette artsen, van wie de meesten geen moer om hun
patiënten geven.
Ziekenhuizen zijn tegenwoordig net zo gevaarlijk als in de middeleeuwen.
Patiënten die naar het ziekenhuis gaan, hebben meer kans om door het personeel
te worden gedood dan door hun ziekte, en de meeste artsen doen nu meer kwaad
dan goed. Oudere patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen, mogen van
geluk spreken als ze er weer uitkomen.
De gezondheidszorg was in de jaren zeventig zeker beter dan nu. En
waarschijnlijk ook beter in de jaren vijftig.
Ik zou deze bewering graag live op de nationale televisie met elke
gevestigde arts willen bespreken.
Maar leden van medische vakbonden lijken vastbesloten om de
gezondheidszorg uit te roeien door hun eigen financiële belangen boven die van
patiënten te stellen. Er bestaat ook een buitengewone mythe dat het
terugschroeven van behandelingen op een of andere bizarre manier de
denkbeeldige opwarming van de aarde zal verminderen.
Maar niemand debatteert nog over belangrijke kwesties.
Het onderwijs is ook een ramp. Leraren leren leerlingen niet hoe ze
moeten denken. Ze verspreiden leugens en propaganda en verwachten dat hun
leerlingen die onzin zonder meer accepteren en herkauwen. Leerlingen – zelfs
die op de universiteit – weigeren inderdaad na te denken of de leugens die hen
worden verteld in twijfel te trekken. Iedereen die de officiële lezing in
twijfel trekt, wordt verbannen, tot zwijgen gebracht of gedemoniseerd.
Economieën worden opzettelijk vernietigd door beleid dat krankzinnig
lijkt. Naïevelingen geven de schuld aan incompetentie. Maar niemand kan zo
incompetent zijn als de communistische regering van Groot-Brittannië. Ze
vernietigen opzettelijk de economie, ruïneren bedrijven, creëren werkloosheid
en vernietigen spaargeld. Ze willen dat u blut bent. Onthoud: u zult niets
bezitten en gelukkig zijn.
Goed, fatsoenlijk voedsel is net zo moeilijk te vinden als eerlijke
journalisten. Het meeste voedsel dat te koop is, zit zo vol met chemicaliën en
gevaarlijke toevoegingen dat het niet geschikt is voor menselijke consumptie.
En toch blijven de prijzen stijgen. Boeren worden belaagd.
Ook de energieprijzen schieten omhoog. En als de energieprijzen stijgen,
stijgt de prijs van alles. Het overheidsbeleid in Europa is erop gericht de
energieprijzen steeds verder op te drijven. Het absurde netto-nulbeleid, dat zo
geliefd is bij de volkomen krankzinnige en misleide aanhangers van de opwarming
van de aarde, zal ertoe leiden dat steeds meer mensen moeten kiezen tussen eten
of warm blijven. Politici in Europa zijn wanhopig op zoek naar een oorlog tegen
Rusland en vastbesloten om opnieuw vrede in Oekraïne te verhinderen. Het doel?
De olieprijzen nog verder opdrijven en Europa helpen ontvolken. En natuurlijk
weten politici als Starmer en Macron, wier toekomst definitief achter hen ligt,
dat alleen een goede, ouderwetse oorlog hun gevallen carrière nieuw leven kan
inblazen. (Uiteraard zullen de politici die aandringen op oorlog zelf niet
meevechten.) Door de zon te blokkeren, zullen de winters kouder worden dan
ooit. De wereldwijde afkoeling zal een opzettelijk door de mens veroorzaakt
probleem zijn dat miljoenen mensen het leven zal kosten.
Onze vrijheid om te zeggen of te schrijven wat we willen, is al jaren
geleden verdwenen. Maar de situatie wordt steeds erger. We zijn nog maar enkele
maanden verwijderd van een militair bewind in veel voormalige beschaafde
landen. Iedereen die het niet eens is met zijn regering, loopt het risico in de
gevangenis te belanden, alleen maar omdat hij zijn mening heeft gegeven. Het
grootste deel van het internet is ontoegankelijk voor mensen die verboden
waarheden durven te delen.
Reizen wordt steeds moeilijker. Contant geld wordt door steeds meer
bedrijven verboden. We worden in een donkere hoek van de hel geduwd waar we,
zoals ze ons beloofd hebben, niets zullen bezitten en gelukkig zullen zijn.
Als je depressief genoeg bent en alle hoop hebt opgegeven, zullen ze je
uitnodigen in een van hun euthanasiecapsules. Je wordt dan aangemeld voor door
een arts begeleide zelfdoding. Denk je echt dat het toeval is dat door een arts
begeleide zelfdoding overal ter wereld wordt gelegaliseerd? Ook hierover is
weer geen echt debat gevoerd.
Meer dan twintig jaar geleden schreef ik een reeks boeken over wat er
met onze wereld gebeurde en waarschuwde ik voor de toekomst die ik zag
aankomen.
De reeks boeken begon met ‘Rogue Nation’ (over hoe bullebakken Amerika
hadden overgenomen en de controle over alles en iedereen hadden overgenomen) en
‘England Our England’ (over hoe een stel maniakken de Europese Unie hadden
gecreëerd uit de puinhopen van de nazipartij en vastbesloten waren om de Tweede
Wereldoorlog voort te zetten en Engeland te vernietigen) en werd vervolgd met
‘Why Everything is going to Get Worse’, ‘The Truth They Won’t Tell You’ en, in
2006, ‘Living in a Fascist Country’. Oh, en OFPIS, het enige boek van mij met
een onomatopee als titel. Aangezien geen enkele mainstream uitgeverij zulke
gevaarlijke anti-establishmentretoriek wilde drukken, moest ik al deze boeken
zelf uitgeven. Niemand wilde ze recenseren, natuurlijk. Niemand wilde me erover
interviewen, hoewel ik nog steeds een van ’s werelds best verkopende
professionele auteurs was. Ik werd het zwijgen opgelegd en gedemoniseerd.
En dag na dag heb ik alles waarvoor ik had gewaarschuwd, werkelijkheid
zien worden.
De wereld waarin we nu leven is precies dezelfde wereld die ik vreesde.
Engeland is gedoemd om de ergste depressie in zijn geschiedenis in te
gaan. Iedereen met vaardigheden of geld is vertrokken of vertrekt. De
huizenprijzen zullen met een vijfde instorten, waardoor velen met een hypotheek
‘onder water’ komen te staan. Honderdduizenden bedrijven zullen in de komende
twaalf maanden hun deuren sluiten. De werkloosheid zal met miljoenen toenemen.
Engeland zal misschien als eerste ten onder gaan, maar de rest van de wereld
zal kort daarna volgen. De ergste depressie in de geschiedenis komt snel
dichterbij. En het is een kunstmatige depressie.
Engeland is nu meer dan ooit een racistisch land, met blanke autochtonen
als slachtoffers. In de meeste grote steden vormen zij een etnische minderheid.
En er komen steeds meer illegale immigranten binnenstromen. Hoeveel van hen
houden van onze cultuur of onze geschiedenis? De regering geeft enorme bedragen
uit aan immigranten (legaal of niet) en geeft hen voorrang bij de toegang tot
gezondheidszorg. Ondertussen zijn gepensioneerden die hun hele leven hebben
gewerkt en belasting hebben betaald, gedoemd te kiezen tussen verwarming of
eten – waarbij met name oudere gepensioneerden het laagste pensioen ontvangen
dat door een regering in de G8 wordt betaald. (Om redenen die niemand heeft
uitgelegd, ontvangen oudere gepensioneerden een veel lager pensioen dan nieuwe
gepensioneerden en wordt van hen verwacht dat ze rondkomen van wat de
gemiddelde Gen Z’er aan koffie en snacks uitgeeft. En als ze gezondheidszorg
nodig hebben, kunnen ouderen net zo goed de begrafenisondernemer bellen – het
resultaat zal hetzelfde zijn.
‘Maakt het uit?’ vroeg een politicus toen hem werd verteld dat de
inheemse bevolking in Londen nu een minderheid is. Ja, het maakt wel degelijk
uit. Het is goed om nieuwkomers te verwelkomen, maar de stroom immigranten
bedreigt onze cultuur en onze geschiedenis. Engeland is al jaren het meest
overbevolkte land ter wereld en dat is te merken. De infrastructuur kraakt niet
meer, maar is ingestort. Te veel van de zelfgenodigde opportunistische gasten
minachten de inwoners van het land dat ze zijn binnengevallen, haten hun vlag
en spotten met hun geschiedenis. Hoe graag extreemlinks (dat wanhopig de
fascistische samenzweerders wil gehoorzamen en onze wereld wil vernietigen) ook
doet alsof, verzet tegen immigratie is geen kwestie van ras of huidskleur.
(Zoals iedereen die de politieke gedachtegang heeft bestudeerd goed weet, is er
geen verschil tussen fascisme en communisme. Extreemlinks steunt enthousiast
het streven naar netto-nul, de Nieuwe Wereldorde en de Grote Reset – zij het om
andere redenen dan die welke de samenzweerders drijven.)
Verzet tegen massale ongecontroleerde immigratie is een kwestie van
overbevolking, ontoereikende infrastructuur, onvoldoende huisvesting,
gebrekkige gezondheidszorg en krakkemikkige vervoersvoorzieningen. Er is
redelijke woede over het feit dat immigranten voorrang krijgen boven inwoners
die al tientallen jaren werken en belasting betalen.
En geschiedenis en cultuur zijn wel degelijk van belang. Het onderwijs
wordt aangepast om de indringers tevreden te stellen in plaats van de
autochtonen. Cultuur en geschiedenis worden onderdrukt om te voorkomen dat ze
de gasten beledigen.
En het is ook een kwestie van geld. Wanneer miljoenen immigranten een
land binnenstromen, kosten ze geld. En er zijn maar eindige middelen. Degenen
die onbeperkte immigratie steunen, zijn niet degenen die de financiële kosten
zullen betalen, want de meesten van hen hebben zelf geen werk. Ze betalen geen
belasting, maar eisen het recht om de wereld te regeren en gebruiken valse
morele normen om hun politiek geïnspireerde ambities aan iedereen op te leggen.
Het is gevaarlijk om zulke dingen te zeggen in een land waar vrijheid nu
slechts een woord in het woordenboek is.
Landen hebben leiders die het grootste deel van hun tijd rondreizen over
de wereld – in de hoop te lijken op de staatslieden die ze nooit kunnen zijn.
Politici geven alleen om zichzelf; ze overtreden de wetten straffeloos; met de
onzorgvuldigheid van politieagenten. Onze politici zijn onwetend, bekrompen,
rekenblind, hebzuchtig, egoïstisch en onverschillig. Ze doen zelfs geen moeite
om hun minachting voor hun werkgevers – de kiezers – te verbergen.
Dit is allemaal niet de schuld van de krankzinnige megalomanen die we
kennen als de Bilderbergers. Een paar obsceen corrupte en domme mensen kunnen
de wereld niet in hun eentje besturen.
Dit is allemaal niet de schuld van de maniakken van het World Economic
Forum. Het zijn gewoon een stel hebzuchtige, egoïstische idioten met grootse
ideeën en de overtuiging dat zij het het beste weten. Zij kunnen ons niet
dwingen te doen wat zij willen.
En dit is allemaal niet de schuld van de verschillende miljardairs die
over de wereld paraderen alsof zij de wereld bezitten. Honderd gestoorde
miljardairs kunnen ons niet dwingen hun grillen en fantasieën te gehoorzamen.
Het is zelfs niet de schuld van extreemlinks – een minderheid van
sekte-achtige analfabeten die hun vastberadenheid baseren op vooroordelen en
onverdraagzaamheid.
Wat er met ons gebeurt, is de schuld van de volgzame, zwijgende
meerderheid die niets zegt en niets doet, maar gewoon gehoorzaamt en doet wat
hen wordt opgedragen, omdat dat gemakkelijker en vaak handiger is.
Het is nooit populair om dit te zeggen.
Toen ik ditzelfde punt in het voorjaar van 2020 naar voren bracht, werd
ik venijnig aangevallen. ‘“Je maakt mensen van streek”, werd mij gezegd.
Maar als ik mensen van streek heb gemaakt, dan heb ik niet genoeg mensen
van streek gemaakt en heb ik ze niet genoeg van streek gemaakt.
Er zijn nog steeds te veel defaitistische lafaards en trollen die zich
verschuilen achter dwaze namen en dingen zeggen als “Er zal niets gebeuren. Het
heeft geen zin om ertegen te vechten. Word eens realistisch.” Het is alsof je
slachtoffers van verkrachting adviseert om achterover te leunen en ervan te
genieten.
Deze pathetische mensen doen nooit iets, maar ze zijn wel snel met
klagen, zeuren en spotten vanuit hun schuilplaatsen. De meesten van hen lezen
nooit iets uitdagender dan het etiket op een sausfles, en wat ze gemeen hebben
is dat als je terugbijt, ze hysterisch worden en snel naar de leraar rennen om
het te vertellen.
We verliezen de
controle over onze wereld omdat de zwijgende meerderheid gewoon doet wat hen
wordt opgedragen en nooit durft na te denken.
We kunnen nooit een ouderwetse fysieke revolutie winnen tegen de slechte
mensen die ons wanhopig door netto-nul, de nieuwe wereldorde en de grote reset
willen duwen door ervoor te kiezen om op straat te vechten. We kunnen de oorlog
die we zouden moeten voeren niet winnen door stenen te gooien of de straat op
te gaan. Demonstraties zijn verspilling van tijd en energie.
De mensen die ons echt kapotmaken, zijn de mensen die graag met hun
smartphone voor een kopje koffie betalen omdat dat handiger is dan contant geld
bij zich hebben. (Als je een smartphone moet hebben, laat hem dan thuis als je
weggaat. Gebruik een oude 2G- of 3G-telefoon voor noodgevallen. Heb je echt nog
meer selfies of foto’s van eten nodig?) De mensen die ons vernietigen zijn de
mensen die slimme elektriciteitsmeters in hun huis hebben laten installeren
omdat hen is verteld dat dat een goed idee is. De mensen die ons kapotmaken
zijn de mensen die wekelijks hun afval recyclen omdat ze de leugens geloven die
hen worden verteld en die domweg denken dat het wassen van yoghurtbekers met ’s
werelds meest waardevolle hulpbron – water – het milieu helpt beschermen,
terwijl diezelfde yoghurtbekers op een boot worden gezet en de halve wereld
rond worden vervoerd om te worden verbrand of begraven. (Ik ben nooit overtuigd
geweest van de absurde, tijdverspillende onzin van recyclen. Het is niets meer
dan een trainingsprogramma dat is ontworpen om gehoorzaamheid aan de staat aan
te moedigen.)
De mensen die ons kapotmaken, zijn de mensen die vrolijk hun deur openen
voor de desperado’s van de televisielicentie. (Je hoeft de deur niet open te
doen alleen omdat iemand aanbelt.)
De mensen die ons kapotmaken zijn degenen die hun mouwen opstropen zodat
ze kunnen worden ingeënt met giftige en nutteloze medicijnen – waardoor ze de
gezondheid van de mensen om hen heen schaden en de overheid helpen geld en
middelen te verspillen. De mensen die ons kapotmaken zijn degenen die zeggen
“we kunnen toch niets doen, dus het heeft geen zin om de boot te schudden”. De
mensen die ons kapotmaken zijn degenen die nooit hun mond open doen, nooit
protesteren en nooit vragen “Waarom?”. De mensen die ons kapotmaken zijn
degenen die de onzin die hen wordt verteld zonder meer accepteren. De mensen
die ons kapotmaken zijn degenen die niet durven om de waarheid te delen met hun
buren, vrienden en familieleden, uit angst om te worden uitgelachen en bestempeld
als complottheoretici.
De mensen die ons kapotmaken door niets te zeggen of te doen en door
zich te schikken naar elke nieuwe regel en voorschrift en elke officiële
suggestie, zijn als kikkers in kokend water. Het water wordt met de minuut
heter, en tegen de tijd dat ze klaar zijn om uit de pan te springen, is het al
veel te laat.
Je hoeft geen mannen met geweren onder ogen te komen om een
revolutionair te zijn. Je hoeft niet naar de gevangenis te gaan. Overtreed de
wet niet (je kunt de mannen en vrouwen met geweren niet verslaan), maar leer
gewoon op te komen voor wat logisch is.
Als je het met me eens bent dat we vechten voor ons leven, deel dit
artikel dan zo veel mogelijk.
Vind je het belangrijk dat er nog
onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote
belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik
hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
