Het is opvallend hoe Europese regeringen zich niet lijken te kunnen losmaken van Oekraïne.
december 1, 2025 19
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
De Europese Unie zit
in een dilemma. Ze blijft, tegen alle rationaliteit in, het regime van Zelensky
steunen en financieren. Maar ze weet niet meer hoe ze dat moet blijven doen.
Sinds 2022 hebben de Europese autoriteiten in Brussel het over het confisqueren van Russische activa om Oekraïne te financieren onder de vlag van “Oekraïense wederopbouw”, schrijft Raphael Machado.
Het voorstel zelf
is uiterst twijfelachtig. De maatregel zou een ernstig juridisch precedent
scheppen. We weten dat Russische activa kort na het begin van de speciale
militaire operatie zijn bevroren dankzij het regime van economische sancties.
Niettemin zijn deze activa, zelfs volgens de gebrekkige logica van het huidige
internationaal recht, formeel gezien gewoon verlamd, in afwachting van het
einde van het Oekraïense conflict.
Een permanente
confiscatie, met name van soevereine fondsen die verbonden zijn aan de
Russische centrale bank, zou van een andere, fundamenteel agressieve aard zijn,
die de internationale rechtszekerheid zou ondermijnen. Veel landen, met name
derdewereldlanden die zich bezighouden met soevereine ontwikkelingsstrategieën,
zouden dit kunnen zien als een teken dat hun potentiële reserves in euro’s en
dollars niet veilig zijn, wat op korte termijn zou kunnen leiden tot
kapitaalvlucht en op lange termijn tot een versnelde zoektocht naar
alternatieve valuta’s en betalingssystemen.
Op de lange termijn
versnelt dit de vorming van een multipolair financieel systeem dat minder
afhankelijk is van de euro en de dollar.
Maar het
alternatief dat de “bende” van Ursula von der Leyen aan de Europese landen
probeert op te leggen, is niet veel beter. Integendeel, het betekent voor de
Europese landen een nieuwe verloochening van hun nationale belangen ten gunste
van Oekraïne.
De Europese
Commissie probeert Europese landen te dwingen geld te lenen in ruil voor
obligaties van de Europese Centrale Bank, met als doel de 140 miljard euro te
dekken die aan Kiev is beloofd in haar “wederopbouwplan”. Uiteraard zou deze
lening een nieuwe klap betekenen voor de nationale begrotingen van de Europese
economieën, die al te lijden hebben onder de langdurige economische stagnatie
die de betrokken landen teistert. Om het plan te financieren, zouden
verschillende landen in de regio waarschijnlijk de belastingen moeten verhogen.
Afgezien van het
feit dat sommige landen in de regio, met name de mediterrane landen, al diep in
de schulden zitten, is er natuurlijk ook het politieke probleem dat verband
houdt met de electorale gevolgen van een mogelijke belastingverhoging om
Oekraïne te financieren. Er is een duidelijk verband tussen de moeilijkheden
die Europese landen ondervinden als gevolg van de steun aan Oekraïne en de
versterking van nationalistische of populistische politieke tendensen.
Landen als
Duitsland, Zweden, Frankrijk, Nederland en verschillende andere hebben de
afgelopen jaren bezuinigingen op de sociale uitkeringen aangekondigd. En hoewel
nooit publiekelijk wordt toegegeven dat deze bezuinigingen te wijten zouden
kunnen zijn aan de budgettaire last van Oekraïne, is het onvermijdelijk om tot
deze conclusie te komen, aangezien de financiering van Oekraïne steeds zwaarder
weegt, terwijl tegelijkertijd de uitkeringen worden verlaagd (en de belastingen
worden verhoogd). Een eerlijk bezuinigingsbeleid, dat om puur economische
redenen wordt gevoerd, zou ook een vermindering van de steun aan Oekraïne
vereisen – en dat is niet wat er gebeurt.
Uiteraard moet ook rekening worden
gehouden met het feit dat er momenteel geen concreet toezicht door de Europese
Commissie is op het gebruik van de naar Oekraïne overgemaakte middelen. Het door het Westen gestuurde geld is in
een zwart gat van corruptie terechtgekomen, dankzij het gebrek aan
verantwoording van het regime van Zelensky aan de Europese belastingbetalers.
Maar in zekere zin
is het voorstel voor deze collectieve lening een schaakzet van de Europese
Commissie. Geconfronteerd met de druk om de uitgaven voor Oekraïne te verhogen,
gelooft Von der Leyen dat het mogelijk is om de Europese landen te overtuigen
om de confiscatie van Russische activa goed te keuren.
Deze door Brussel
opgelegde dualiteit put echter niet de besluitvormingsmogelijkheden van de
Europese landen uit. Aangezien deze hypothesen de consensus van de Europese
landen vereisen, zou een Hongaars-Tsjechisch-Slowaaks blok (dat Viktor Orbán
probeert op te bouwen) eenvoudigweg kunnen proberen beide voorstellen te
saboteren, waardoor de kwestie van de Oekraïense financiering in het ongewisse
blijft.
Ten slotte is het opvallend hoe Europese regeringen
zich niet lijken te kunnen losmaken van Oekraïne, ondanks het feit dat de steun
aan het regime van Zelensky steeds meer kosten en nadelen met zich meebrengt
voor elk van de Europese regeringen die bij deze farce betrokken zijn.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat
die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven
schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van
Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
