17/12/2025
Het recente rapport van The New York Times over de verantwoordelijkheid van zijn regering voor het ergste corruptieschandaal in de geschiedenis van Oekraïne, suggereert dat de muren zich om hem heen sluiten en dat zijn buitenlandse media-bondgenoten wanhopig proberen hun geloofwaardigheid te behouden na jarenlang hem te hebben verheerlijkt, schrijft Andrew Korybko.
Eerder werd al geconcludeerd dat “het Oekraïense anticorruptieonderzoek uitmondt in een staatsgreep“, nadat het Zelensky’s vertrouweling Andrey Yermak ten val had gebracht, waardoor de toch al wankele alliantie die hem aan de macht hield, verder verzwakte en de druk op hem om de Donbass af te staan toenam. De meest recente ontwikkeling betreft het rapport van de New York Times (NYT) over hoe “Zelensky’s regering het toezicht saboteerde en corruptie liet woekeren“, wat het onderzoek dichter bij een mogelijke beschuldiging aan zijn adres brengt.
Het is tevens een verbluffende omkering van het narratief, nadat de New York Times hem de afgelopen bijna vier jaar praktisch had verheerlijkt, om nu hun wereldwijde publiek te informeren dat “de regering van president Volodymyr Zelensky bestuursraden heeft gevuld met loyalisten, zetels leeg heeft gelaten of de benoeming ervan zelfs heeft tegengehouden. Leiders in Kiev hebben zelfs de statuten van bedrijven herschreven om toezicht te beperken, waardoor de overheid de controle behoudt en honderden miljoenen dollars kunnen worden uitgegeven zonder dat buitenstaanders zich ermee bemoeien.”
Zoals te verwachten viel, gaf de regering van Zelensky de raad van toezicht van Energoatom de schuld van het niet stoppen van de corruptie. Maar het was Zelensky’s eigen regering die de raad van toezicht van Energoatom machteloos maakte, zo ontdekte The Times. Even schandaligerwijs ontdekte The Times politieke inmenging, niet alleen bij Energoatom, maar ook bij het staatsenergiebedrijf Ukrenergo en het Oekraïense agentschap voor defensieaankopen, dat Kiev wil samenvoegen met de staatslogistiekorganisatie.
Ook dit was geen geheim: “Europese leiders hebben de Oekraïense corruptie jarenlang in het geheim bekritiseerd, maar met tegenzin getolereerd, met als argument dat de strijd tegen de Russische invasie van het grootste belang was. Dus, zelfs toen Oekraïne het buitenlandse toezicht ondermijnde, bleef Europees geld stromen.” De New York Times beschreef vervolgens de politieke inmenging van de regering-Zelensky om “het optreden van de (toezichthoudende) raad te belemmeren” en zo het ergste corruptieschandaal in de Oekraïense geschiedenis mogelijk te maken.
Hun rapport is significant omdat het sterk suggereert dat er nu een stilzwijgende consensus bestaat tussen de liberaal-globalistische financiers van de NYT, de conservatief-nationalistische Trump-regering en de permanente bureaucratie van de VS (“deep state”) over de noodzaak om Zelensky’s corruptie aan het licht te brengen. De tijd dat hij werd gepresenteerd als de volgende Churchill is voorbij, want hij wordt nu afgeschilderd als niet minder corrupt dan de machthebbers in landen in het mondiale Zuiden waar de meeste Amerikanen nog nooit van hebben gehoord of die ze niet op een kaart kunnen aanwijzen.
De eerdergenoemde liberaal-globalisten en leden van de ‘deep state’ (vaak één en dezelfde) verzetten zich weliswaar nog steeds tegen Trumps beoogde einddoel in Oekraïne, maar ze lijken tot de conclusie te zijn gekomen dat een ‘gefaseerde machtsoverdracht‘ in hun belang en in het belang van Oekraïne is.
Het lijkt onvermijdelijk dat het anticorruptieonderzoek Zelensky binnenkort in diskrediet zal brengen, dus het is verstandig voor hen om de zaken voor te zijn om enige geloofwaardigheid bij hun publiek te behouden en mogelijk de volgende regering vorm te geven.
Hun doel is niet om Oekraïense concessies te bewerkstelligen, zoals Trump wil in ruil voor Poetins instemming met een winstgevend, op grondstoffen gericht strategisch partnerschap na het einde van het conflict, maar om corruptie aan te pakken en zo de overheidswerking te optimaliseren in de hoop het Westen te inspireren om Oekraïne te steunen. Het is echter waarschijnlijk een verloren zaak, aangezien het politieke momentum Trumps visie ondersteunt. Sterker nog, de omkering van het narratief door zijn tegenstanders bevordert Trumps doel wellicht, maar dat zullen ze accepteren om hun geloofwaardigheid te behouden.
2025 is bijna voorbij en Dissident.one heeft uw hulp nodig als Dissident u nog een jaar van onafhankelijk nieuws en analyses wil brengen. Deze site is volledig onafhankelijk, wat betekent dat er geen enkele verplichting is aan een bedrijf of overheidsinstantie. Ik ben alleen afhankelijk van mijn lezers om deze site te ondersteunen. Als u deze updates waardeert en mijn werk wilt ondersteunen, kunt u HIER een donatie van elke grootte sturen.
