02/01/2025
“Ze gaven op geen enkele manier om mensen. Op geen enkele manier wilden ze methoden toepassen om de schade te beperken. Het is het tegenovergestelde. Ze wilden methoden toepassen om te onderdrukken en dominant te zijn en hun wil op te leggen aan hele bevolkingsgroepen. Dat was het doel,” zei Dennis Rancourt in een recent interview over de covid ‘pandemie’, schrijft Rhoda Wilson.
Rancourt stelt dat de wetenschap achter de pandemie gemanipuleerd werd en dat de resultaten gepubliceerd werden in toptijdschriften die gecontroleerd werden door de machthebbers, waarbij 99% van de medische onderzoeken vals waren en gefinancierd werden door de industrie. Zijn onderzoek richt zich op het idee van “biologische stress-geïnduceerde transmissieloze spontane bacteriële longontsteking”, een zelfinfectie veroorzaakt door omgevingsstress, als een primair aspect van de pandemie.
Hij biedt een nieuw perspectief op de dynamiek van de kiem-terreintheorie en de implicaties daarvan voor ons begrip van de covid ‘pandemie’.
In de eerste 25 minuten van een interview van een uur en 45 minuten met The Last American Vagabond besprak Rancourt de oversterfte begin 2020, wat de oorzaak was en waarom. We hebben onze tekst beperkt tot dit deel van het interview, maar hebben het volledige interview aan het einde ingevoegd.
Inhoudsopgave
Analyse van de totale sterftecijfers en de afwezigheid van een zich verspreidende ziekteverwekker
Rancourt benadrukte dat zijn conclusies gebaseerd zijn op harde gegevens, met name de totale sterftecijfers, die al meer dan een eeuw door landen worden verzameld en als betrouwbaar worden beschouwd.
Volgens de gegevens was er sprake van oversterfte vóórdat de vaccins werden uitgerold, wat in tegenspraak is met de bewering dat de sterfte pas begon met de uitrol van het vaccin. Echter, na analyse van de temporele en ruimtelijke afhankelijkheid van totale sterfte ontdekte Rancourt dat er geen verspreiding van een pathogeen was, aangezien de sterftecijfers niet toenamen in aangrenzende regio’s na hotspots van sterfte.
Het eerste artikel dat Rancourt publiceerde, was op 2 juni 2020; het concludeerde dat er geen verspreiding van een pathogeen was. De gegevens lieten zien dat sterftecijfers vaak beperkt waren binnen jurisdictiegrenzen, zoals provincie- of landsgrenzen, wat suggereert dat lokaal overheidsbeleid en ziekenhuisomgevingen een belangrijke rol speelden bij het bepalen van sterfgevallen.
“Dit zijn instellingen en overheden die mensen doden door de maatregelen die ze toepassen, vooral in ziekenhuizen en dergelijke. Ik was heel duidelijk. Ik heb dat meteen in die publicatie uiteengezet en de gegevens getoond die dat aantoonden,” zei hij.
Rancourt noemde Noord-Italië, met name de regio Milaan, en New York City als gebieden waar het gebruik van beademingsapparatuur bijzonder intensief was en waarschijnlijk bijdroeg aan de hoge sterftecijfers.
“In Milaan zeiden ze tegen mensen: blijf niet thuis, kom direct naar het ziekenhuis, we redden je”, zei hij. “En ze ontwikkelden een verbetering, ze overwogen, waarbij ze twee mensen op één beademingsapparaat konden zetten. En ze legden gewoon iedereen op beademingsapparaten.”
“De beademingsapparatuur wordt vergezeld door sedatie. Sedatie maakt je ademhaling nog slechter. En het is bekend dat de beademingsapparatuur sterk geassocieerd wordt met het ontwikkelen van longontsteking. En tegelijkertijd was er een aarzeling om longontstekingen te behandelen omdat iedereen zei: ‘Oh, het is viraal, het is viraal. Je bent onverantwoordelijk als [arts] of ziekenhuis als je overbehandelt met antibiotica’. Dus er werd gestopt met antibiotica en deze zeer gevaarlijke technieken en sedatie enzovoort. En er werden ook een aantal experimentele medicijnen gebruikt waarvan was aangetoond dat ze zeer, zeer dodelijk waren.”
Duitsland heeft deze behandelmethoden daarentegen niet ingevoerd en kende begin 2020 geen oversterfte.
Er waren veel verschillende oorzaken van oversterfte tijdens het covid-tijdperk, niet iedereen deed hetzelfde, zei Rancourt. Een van de belangrijkste doodsoorzaken is zware behandeling van ouderen en kwetsbare mensen, waaronder isolatie, verstoring van hun routine en het wegnemen van hun gebruikelijke zorg.
“Ze isoleren is extreem dodelijk. En het wegnemen van hun gebruikelijke routine, hun gebruikelijke manier om ze te voeden en ook te hydrateren, en de zorg die ze normaal gesproken zouden krijgen. Dat werd allemaal enorm verstoord en ze werden geïsoleerd en behandeld als een gevaar voor zichzelf, onderling enzovoort. Dus dat zou zeker enorm hebben bijgedragen aan de dood [van] de kwetsbare mensen,” zei hij.
En voegde toe: “Wat er in verzorgingshuizen en ziekenhuizen met ouderen en zieken werd gedaan, was absoluut afschuwelijk. Het was in feite een doodsmachine.”
Rancourt is van mening dat de acties die in verzorgingshuizen en ziekenhuizen zijn ondernomen niet alleen een vorm van wangedrag waren, maar een bewuste beslissing om een ‘militaire campagne’ op te zetten om vaccins te implementeren, ongeacht de wetenschappelijke onderbouwing of de gevolgen.
Motivaties achter de reactie op de Covid-19-pandemie en het streven naar controle
Rancourt besprak de motieven achter de reactie op de covid-19-pandemie. Het primaire doel was niet om de verspreiding van het virus te voorkomen, maar om controle over de bevolking op te leggen, zei hij.
Het primaire doel van de reactie op de covid-pandemie was om iedereen te injecteren met een vaccin. Rancourt gelooft dat het vermogen om iets in ieders lichaam te injecteren, of het nu een vaccin of een andere substantie is, een krachtig instrument is voor dominantie en controle, waardoor overheden toezicht kunnen opleggen en volledige controle over de bevolking kunnen uitoefenen.
Het waren niet alleen de vaccins die voor dit doel werden gebruikt. Het vermogen om bevolkingsgroepen te dwingen maskers te dragen en zich te isoleren is ook een vorm van controle waarmee regeringen volledige controle over bevolkingsgroepen kunnen uitoefenen. De wetenschap achter de pandemierespons was irrelevant, aangezien de ware motieven waren om te onderdrukken en te domineren, in plaats van om schade te minimaliseren of de volksgezondheid te beschermen, zei hij.
Hij legde uit dat de effecten van sociale isolatie, stress en gebrek aan sociale interactie op luchtweginfecties welbekend zijn, maar dat deze worden genegeerd ten gunste van beleid dat de controle over de bevolking vergroot.
Rancourt erkent dat sommige elites geloven dat een kleinere bevolking beter is voor hun belangen, maar hij denkt niet dat ontvolking de primaire motivatie was achter de reactie op de covid-pandemie.
Volgens Rancourt waren de ziektes en sterfgevallen als gevolg van de reactie op de pandemie bijwerkingen en niet het primaire doel, namelijk het vestigen van een dominantiehiërarchie en het uitoefenen van controle over de bevolking. Daarmee trekt hij parallellen met historische patronen van dominantiehiërarchieën.
“Ik denk dat het belangrijkste hier was om te onderdrukken en te injecteren – en dat alles, inclusief dood en ziekte, een neveneffect daarvan is – dat was de belangrijkste drijvende kracht. Dat is de manier waarop dominantiehiërarchieën altijd functioneren, door de geschiedenis heen en in sociale groepen van dieren of mensen. Je domineert, je onderdrukt, en dat maakt de onderdrukten, de mensen, de ondergeschikten, als je wilt, ongezonder en het zorgt ervoor dat ze eerder sterven en het zorgt ervoor dat ze vaker sterven,” zei hij.
“Dat is gewoon een regel van de natuur, als je wilt, dat als je een dominantiehiërarchie hebt en als die bijzonder agressief is, afhankelijk van de bredere omgeving, of afhankelijk van de eigen interne dynamiek, wanneer die bijzonder gewelddadig wordt, er meer dood zal zijn, er meer ziekte zal zijn van de mensen die de ondergeschikten zijn, als je wilt, die meer gecontroleerd worden. Dat is een algemeen historisch kenmerk. Dus dat aspect ervan is niet nieuw,” voegde hij toe.
De impact van censuur en dominantiehiërarchieën op de maatschappelijke gezondheid en de opkomst van autoritarisme
Rancourt benadrukte dat wanneer instellingen worden gekaapt en gecensureerd, dit leidt tot verlies van democratie, rechten en uiteindelijk tot onderdrukking en ziekte van mensen.
“Wanneer ze instellingen censureren of in hun voordeel inpalmen – om meer controle te kunnen uitoefenen, de democratie te beperken, je rechten af te pakken – wanneer ze dit doen, vermoorden ze je. Ze maken je vaker onderdrukt en zieker,” zei hij.
Hij legde uit dat het belangrijkste mechanisme van slechte gezondheid bij mensen de stress is die wordt veroorzaakt door de dominantiehiërarchie. Het concept van een dominantiehiërarchie, waarbij degenen aan de macht anderen controleren en onderdrukken, is een natuurlijk fenomeen dat kan leiden tot meer dood, ziekte en stress onder de “ondergeschikten”. Het kan ook leiden tot instabiliteit en vervolgens een afglijden naar totalitarisme.
Rancourt gaf aan dat er theoretische artikelen zijn die bespreken hoe samenlevingen intern kunnen afglijden naar totalitaire staten en hoe we dit kunnen veranderen en van deze trend af kunnen komen.
Zoals Rancourt uitlegde, kan de dreiging van een externe vijand of ziekteverwekker worden gebruikt als instrument om bevolkingen te controleren en ze richting autoritarisme te drijven, en dit is te zien in de manier waarop regeringen en instellingen reageren op waargenomen bedreigingen. Hij noemde een onderzoek van de Amerikaanse overheid waaruit bleek dat de dreiging van een ziekteverwekker, of deze nu echt of vermeend is, bevolkingen ertoe kan aanzetten autoritaire regeringen te accepteren.
Hij noemde ook zijn eigen medische hypothesepaper, waarin hij betoogt dat er nooit een pandemie is geweest in de zin van de verspreiding van een ziekteverwekker, maar dat veel pandemieën in de geschiedenis in verband zijn gebracht met enorme ineenstortingen binnen de samenleving, zoals oorlogen, hongersnoden en financiële crises, vaak veroorzaakt door de hebzucht en overexploitatie van zelfbenoemde elites.
Hij merkte op dat forensische analyses van skeletten en andere onderzoeken hebben aangetoond dat grote pandemieën vaak verband houden met omgevingsfactoren, zoals droogtes en vulkaanuitbarstingen, die kunnen leiden tot maatschappelijke ineenstorting en hogere sterftecijfers.
“Soms is het milieu in de zin dat er een droogte kan zijn, een heel erg lange [droogte] … jaren van droogte. Soms worden deze droogtes veroorzaakt door enorme vulkaanuitbarstingen die simpelweg de hoeveelheid zonlicht die de aarde raakt verminderen en je [ ] een mini-ijstijd bezorgen en dat soort dingen. Er zijn dus correlaties tussen de grote pandemieën en grote vulkaanuitbarstingen. Er zijn veel observaties die suggereren dat als je de samenleving als geheel echt op een belangrijke manier verstoort, veel mensen zullen sterven door de stress ervan; de biologische stress en ze krijgen niet de voeding die ze nodig hebben, ze worden lastiggevallen, ze worden uit hun hulpbronnen geduwd en ze sterven,” zei hij.
De impact van maatschappelijke ontwrichting op de menselijke gezondheid en sterftecijfers, met een focus op de Covid-19-pandemie
Rancourt besprak de impact van maatschappelijke ontwrichting op de menselijke gezondheid. Hij stelde dat grote ontwrichtingen kunnen leiden tot een hogere sterftecijfer als gevolg van stress, gebrek aan voeding en intimidatie.
Hij verwees naar de Zwarte Dood en citeerde wetenschappelijke studies die aantoonden dat de meerderheid van de mensen die stierven extreem ondervoed, onderontwikkeld en met een slechte fysieke gezondheid waren, wat aangeeft dat de armste leden van de samenleving onevenredig hard werden getroffen. “De rijken stierven niet tijdens de Zwarte Dood,” zei hij.
Hij merkte op dat deze trend consistent is bij alle pandemieën, waaronder de recente COVID-19-pandemie. Uit onderzoek is gebleken dat armoede de sterkste correlatie met oversterfte vormt. Armoede hangt ook samen met obesitas, diabetes en een toename van het aantal voorgeschreven antibiotica.
Armere mensen liepen een groter risico om te sterven tijdens de COVID-19-pandemie vanwege verschillende oorzaken, waaronder het weigeren van antibiotica. Antibiotica worden vaak voorgeschreven om luchtwegaandoeningen te behandelen die vaker voorkomen bij de bevolking met een laag inkomen.
We kennen ivermectine vanwege zijn antiparasitaire, anvirale en antikankereigenschappen. Maar wat interessant is, is dat Rancourt de antibacteriële eigenschappen van ivermectine benadrukte.
“Een van de punten die ik in mijn artikelen maak, is dat ivermectine een extreem efficiënt antibioticum is in de zin dat het echt goed is in het bestrijden van bacteriële infecties van de longen. Extreem goed. Er zijn wetenschappelijke artikelen over dit onderwerp,” zei hij.
Hij zei dat antibiotica, zoals ivermectine, een effectieve behandeling zouden zijn geweest voor bacteriële infecties, zoals longontsteking, die mogelijk verkeerd gediagnosticeerd zijn als virale infecties, en levens hadden kunnen redden. Sommige medische professionals hebben bacteriële infecties mogelijk ten onrechte behandeld als virale infecties, waarbij ze de potentiële voordelen van het gebruik van antibiotica zoals ivermectine om bacteriële infecties in de longen te bestrijden, benadrukten.
Het bovenstaande werd behandeld in de eerste 25 minuten van Rancourts interview met The Last American Vagabond. We hebben het volledige interview hieronder ingebed.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
