25/05/2025
Stilstand in plaats van vooruitgang: in Groot-Brittannië staan waterstofbussen te rotten in de depots, terwijl Duitsland nog droomt van een grote doorbraak. Het Verenigd Koninkrijk investeerde miljoenen in emissievrije mobiliteit, maar op veel plaatsen rijden de voertuigen niet meer. Technische problemen, gebrekkige infrastructuur en gebrek aan brandstof maken de projecten rampzalig. Een blik op het eiland laat zien hoe riskant de Duitse plannen zijn, meldt Blackout News.
Tankstations leeg, bussen stilgelegd
In Aberdeen, Liverpool en Birmingham staan tientallen waterstofbussen al maandenlang ongebruikt stil. Reparaties kosten enorme bedragen en tankstations staan droog. Tegelijkertijd is er een gebrek aan betrouwbare waterstofvoorzieningen. Volgens het Britse medium The i Paper is er in totaal ongeveer 70 miljoen pond geïnvesteerd in meer dan 130 bussen. Veel daarvan rijden nauwelijks, sommige nooit. De situatie is vooral dramatisch in Aberdeen: Daar rijdt sinds juli 2024 geen enkele bus meer.
Ook in Liverpool bleven de voertuigen bijna een jaar ongebruikt. De oorzaken zijn niet alleen te vinden in technische problemen, maar ook in het volstrekte gebrek aan een stabiele waterstoflogistiek. Zonder passende infrastructuur kan de techniek nauwelijks worden ingezet – ondanks hoge verwachtingen.
Deskundigen waarschuwen voor systeemfouten
De bekende ingenieur David Cebon van de Universiteit van Cambridge benadrukt: “Ik heb een lijst met 27 mislukte waterstofbusprojecten wereldwijd – altijd hetzelfde verhaal.” De technologie is duur, inefficiënt en sterk afhankelijk van een goed functionerende infrastructuur, die in veel landen nog steeds ontbreekt. Bovendien blijft waterstof zelf een schaars goed, zowel in Groot-Brittannië als in Duitsland.
Terwijl Britse steden kampen met defecte bussen, blijven Duitse gemeenten zich richten op uitbreiding. Keulen bijvoorbeeld boekte onlangs een record: het wagenpark van vervoersmaatschappij RVK telt inmiddels 130 waterstofbussen. Ook steden in Dormagen en de omgeving van Berlijn wachten op de eerste inzet van de voertuigen. De wil om het tempo op te voeren is groot, maar de timing is nog onzeker.
Duitse waterstofstrategie op een kruispunt
Duitsland staat nog aan het begin als het om waterstof gaat. Zonder import kan er nauwelijks aan de vraag worden voldaan. Deskundigen gaan ervan uit dat slechts een klein deel van de benodigde waterstof in eigen land zal worden geproduceerd. Vooral de industrie, het transport en de energieproductie zullen in de toekomst met elkaar concurreren om de schaarse hoeveelheden. Ondanks hoge investeringen zijn er momenteel slechts iets meer dan 100 waterstoftankstations in het land.
Hoewel de Duitse overheid een technologie-open toekomst nastreeft, laat het Britse voorbeeld zien dat euforie alleen niet voldoende is. Zonder een doordachte logistiek is de kans groot dat vergelijkbare negatieve ontwikkelingen zich voordoen. De politieke doelen zijn ambitieus, maar vereisen een realistisch fundament.
Politieke wil ontmoet economische realiteit
In Groot-Brittannië ging geld van EU-fondsen en bedrijven als BP en Shell naar de waterstofprojecten. Maar ondanks deze middelen leverden veel bussen niet de verwachte prestaties. Uit het officiële evaluatierapport van het EU JIVE-programma blijkt dat de operationele beschikbaarheid in sommige steden onder de 30 procent lag. Ter vergelijking: dieselbussen behalen gemiddeld een rendement van ongeveer 90 procent.
Tom Baxter, hoogleraar ingenieurswetenschappen aan de Universiteit van Strathclyde, stelt nuchter vast: “Ik ken geen enkel mislukt elektrisch bussysteem, maar ik ken wel veel mislukte waterstofprojecten.” Hij beschuldigt de energiebedrijven van gerichte lobbyactiviteiten die onrealistische verwachtingen hebben gewekt.
Terwijl Groot-Brittannië de grenzen van de technologie blootlegt, zetten Duitse steden stappen richting waterstofmobiliteit. Of ze nu voor een duurzaam pad kiezen – of een kostbare fout maken – hangt nu af van slimme beslissingen en realistische planning.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
