Net als de huidige NAVO-mogendheden hebben de Franse koningen Lodewijk XIV en XV veel te veel van de rijkdom van hun land verspild aan buitenlandse oorlogen.
juli 15, 2025 5
(Public Domain)
Hoewel Ursula von
der Leyen, Kaja Kallas, Zelensky, Keir Starmer en Emmanuel Macron zich op 14
juli hebben vermaakt met het kijken naar de stoere jongens van
het Franse vreemdelingenlegioen die over de Champs-Élysées paraderen, rijst
toch de vraag waarom Frankrijk en de wereld zich druk maken om deze jaarlijkse
extravaganza, die herdenkt hoe op 14 juli 1789 zeven valsemunters uit de hogere
klasse door een woedende menigte uit de gevangenis werden bevrijd, waarna
ze de markies de Sade “bevrijdden”, een van
de meest verdorven duivels die ooit in menselijke gedaante heeft geleefd.
Hoewel de Sade, net als Diderot, Rousseau en Voltaire, zijn deel van de schuld draagt voor het bloedbad dat de bestorming van de Bastille inluidde, verdienen de Franse koningen en hun economische adviseurs, die Frankrijk in de chaos van de Revolutie stortten, veel meer, omdat zij, zoals we zullen aantonen met de huidige zwendelpraktijken van Trump en von der Leyen, ze veel relevanter blijven dan Voltaire, die ondanks zijn onbetwiste welsprekendheid nooit iets noemenswaardigs heeft gezegd of geschreven, of Rousseau, die Lion Feuchtwanger briljant heeft geparodieerd in zijn klassieke werk over de Franse Revolutie, schrijft Declan Hayes.
Net als de huidige
NAVO-mogendheden hadden de Franse koningen Lodewijk XIV en XV veel te veel van
de staatskas van hun land verspild aan buitenlandse oorlogen en hadden ze, net
als Spanje tijdens de 80-jarige oorlog voor de “vrijheid” van Nederland,
een zeer inefficiënte belastinggrondslag. Hoe slecht dat ook was, het werd nog
verergerd door kwakzalver-economisten die kwakzalversoplossingen aandroegen om
de uiteindelijk fatale fiscale problemen van het Ancien Régime op te lossen.
De belangrijkste
van deze oplichters was de Schotse charlatan John Law, wiens bedrijf bekend is gebleven door de aankoop van Louisiana en door
afgeleide termen als nouveau riche, miljonair en thank God for Mississippi. Laws oplossing
voor de problemen van Frankrijk was een door land gedekt schuldsysteem, waarbij
het stroomgebied van de Mississippi als onderpand voor zijn bedrijf zou dienen.
Laws snelle oplossing was in Frankrijk even populair als de South Sea-bubble in Groot-Brittannië
of de tulpenmanie in
Nederland, en er werden fortuinen verdiend toen de schuldinstrumenten, gedekt
door de onontgonnen rijkdommen van Louisiana, in waarde stegen.
Het probleem was
alleen dat er geen rijkdommen waren, onontgonnen of anderszins. Louisiana was
dunbevolkt, een door alligators geteisterd moerasgebied met weinig intrinsieke
waarde en, net als de gelijktijdige piramidespelen in Nederland en
Groot-Brittannië, stortte het uiteindelijk in en maakte Frankrijk rijp voor een
revolutie door de nouveau riche miljonairs die het even snel had verarmd als
het hen eerder had verrijkt.
Hoewel
Groot-Brittannië vergelijkbare problemen had, stabiliseerde de oprichting van de Bank of England
in 1694 het rijk in een mate die de Franse vorsten alleen maar konden benijden.
Hoewel Napoleon, Hitler en andere parvenu’s door de jaren heen hun best deden
om de boel op stelten te zetten, werd de Europese ontwikkeling waarbij de
staatsschuld de drijvende kracht achter de natie was, met succes in gang gezet
door de Bank of England, de City of London en soortgelijke creaties van de
nacht.
De veel langere
ontwikkeling, waarvan Bastille Dag uiteindelijk slechts een onbeduidend
incident was, bestond uit ellende in eigen land en imperiale chaos in het
buitenland. Je hoeft alleen maar een van de grote negentiende-eeuwse Franse
romanschrijvers te lezen of naar de ervaringen van Afrika in het Victoriaanse
tijdperk te kijken om de waarheid te zien van de stelling dat machtige,
roofzuchtige naties lanceerplatforms zijn voor de imperiale belangen van
geldlenende oligarchieën. Aandelenmarkten hebben nieuwe horizonten nodig om te
veroveren en staatsschulden zijn nodig om de kanonneerbootdiplomatie te
financieren waarvan ze afhankelijk zijn. Dit is een bijna ijzeren wet van de
internationale kanonneerbootdiplomatie sinds de Bank of England voor het eerst
haar deuren opende.
Als we de blauwe
horizon van vandaag afspeuren, komen we uit bij een zekere Vladimir
Vladimirovich Poetin, die honderden miljarden dollars van de rijkdom van zijn
land heeft zien stelen door de centrale bankiers van het Westen. Poetins
grootste misdaad, die zij hem niet kunnen vergeven, is dat hij Rusland uit het
slop heeft gehaald waarin het na de ineenstorting van de Sovjet-Unie terecht
was gekomen. Vóór Poetin verkeerde het post-Sovjet Rusland in een schandelijke
toestand en de zogenaamde zeven bankiers,
die nauw samenwerkten met het Westen, waren daar grotendeels verantwoordelijk
voor. Als Poetin hun vleugels niet had geknipt, zou Rusland vandaag de dag net
als Soedan of Syrië zijn. De heropleving van Rusland onder Poetin is de
grootste comeback sinds Lazarus en dat is geen overdrijving.
En het is ook geen
overdrijving om te zeggen dat de strijd die Poetin en zijn aanhangers voeren,
teruggaat tot de Franse Revolutie en de contrarevolutie, tot de oprichting van
de Bank of England en zelfs tot Deuteronomium,
waar God Israël en oplichters als de Amerikaanse ambassadeur Mike Huckabee zegt dat ze naar
hartenlust mogen nucleair bombarderen omdat God dat zo wil. Deze waanzinnige
Cromwelliaanse rechtvaardiging voor genocide vormt niet alleen de kern van de
evangelische en zionistische doctrines van het Manifest Destiny, maar wordt ook
tot in het oneindige versterkt door de wijdverbreide doctrine van de
voorbestemming, die niet alleen weerklinkt in de machtscorridors van de NAVO,
maar ook op de meest onwaarschijnlijke plaatsen.
In tegenstelling
tot het Rusland van Poetin weigeren Frankrijk en het hele Westen nieuwe
kneepjes te leren, maar ja, waarom zouden ze ook, als God, of in ieder geval
hun God, aan hun kant staat. Ze hebben nog steeds dubbelzinnige
zionistische karaoke-charlatans
als Bernard Henri Lévy die
hun veroveringsoorlogen rechtvaardigen, en ze hebben idioten als Von der Leyen
die beloven meer belastingen te heffen om
hun dubieuze gifstoffen wijd en zijd te verspreiden. Het gaat nog steeds op
volle kracht vooruit, vandaag zijn er LGBT-optochten in Boedapest en
Peking en morgen, als God het wil, kunnen de enorme
rijkdommen van Siberië en heel Rusland en Iran worden verkwist.
Zum letzten Mal
wird Sturmalarm geblasen!
Zum Kampfe steh’n
wir alle schon bereit!
Schon flattern Hitlerfahnen über allen
Straßen.
Die Knechtschaft
dauert nur noch kurze Zeit!
Dat is allemaal
goed en wel, maar er moet nog heel wat voorbereidend werk worden verzet voordat
de tanks van Von der Leyen en de Bastille-jocks van Macron opnieuw naar Moskou
kunnen oprukken. Zoals uit deze rapporten hier en hier blijkt,
beschikt Europa nog steeds over ongeveer 33,5 biljoen euro aan spaargeld van
huishoudens en, zoals ik al eerder heb gezegd, zullen klaplopers als Von der
Leyen, Macron en de voormalige Italiaanse premier Enrico Letta vastbesloten zijn om
daar de hand op te leggen, zodat ze het kunnen verspillen aan Oekraïne en
soortgelijke imperialistische avonturen, waarmee ze hun zakken kunnen vullen,
terwijl ze nog meer Europeanen failliet laten gaan, net zoals Trump dat doet met
zijn Big Beautiful Bill aan
de andere kant van de oceaan, waar zijn sponsors rijker worden ten koste van
zijn minimumloon, MAGA-pet dragende kiezersbasis.
Hoewel meer
Europese regulering en meer Amerikaanse deregulering twee kanten van dezelfde
medaille zijn, werken ze aan hetzelfde eindresultaat, namelijk de verarming van
de massa ten voordele van de leiders, hun sponsors en hun media-sprekers. En
het is voor dat eindresultaat dat de Voltaires, Rousseaus en Diderots van
vandaag hun brood verdienen. Ik denk hierbij niet alleen aan Lévy, maar ook aan
mensen als Ayn Rand en
andere profeten van het ongebreidelde Anglo-Amerikaanse roofzuchtige
kapitalisme, die de tirades van weleer hebben gestroomlijnd om de
rijkdomsoverheveling van onze tijd te rechtvaardigen door middel van trucs als
franchising, private equity-bedrijven, aasgierfondsen, het terugkopen van
aandelen en alle andere zakkenrollertrucs, die Mississippi en een groot deel
van de rest van de Verenigde Staten tot een hel op aarde hebben gemaakt voor de
meeste mensen die er wonen. Hoewel er veel redenen kunnen worden aangevoerd
waarom Mississippi en een groot deel van Frankrijk de hopeloze gevallen zijn
die ze zijn, is een belangrijke reden dat, in tegenstelling tot Japan, Rusland
en China, de gemeenschapscohesie en solidariteit grotendeels zijn verdwenen,
niet in de laatste plaats dankzij de hedendaagse equivalenten van de eerder
genoemde salonparasieten die de weg vrijmaakten voor de bestorming van de
Bastille.
Afgezien van het
feit dat Von der Leyen, Macron en de rest niets van waarde te bieden hebben aan
de wereld, is er een fundamenteel verschil tussen het Rusland van Poetin, het
China van Xi en de gangreneuze woestenij waar deze westerse krijgsheren
heersen. Rusland is, net als Canada en Australië, rijk aan natuurlijke
hulpbronnen en grondstoffen, en die bronnen, evenals de Canadese, Russische en
Australische valuta’s die daaraan gekoppeld zijn, hebben op grond daarvan
intrinsieke waarde. China produceert, net als Japan, dingen, en dingen
produceren voegt waarde toe.
Europa daarentegen
maakt niets, behalve opzichtige Bastille Dag-parades, waar mensen met dubieuze
seksuele perversiteiten kunnen gapen naar de steriele stoere jongens van het
Franse vreemdelingenlegioen. Dat wil niet zeggen dat Europeanen niets kunnen
maken. Dat kunnen ze wel, maar ze hebben onlangs besloten om de Verenigde Staten
te helpen bij het opblazen van Nordstream, hun bron van goedkope energie, en
Rusland, wiens portemonnee hun centrale bankiers hebben leeggehaald, te
vertellen dat ze geen verdere betrekkingen met het land willen. Dat is net als
Marie Antoinette’s croissantbakker die de molenaar zijn meel weigert en hem
zegt dat ze hem aan de kerker van markies de Sade zal leveren als ze de kans
krijgt. Het is, net als de geschriften van de Sade zelf, pure waanzin.
Dit wil niet zeggen
dat alle Franse literatuur tijdverspilling is. Dat is niet zo, en Frédéric Bastiat is slechts een van
de vele Franse economen die een lichtpuntje in de duisternis zijn geweest. Maar
Europa heeft veel meer nodig dan Franse of Chinese kaarsen, en al het vuurwerk
dat Frankrijk op 14 juli in Yankee-stijl afsteekt, is net als de woorden van
Von der Leyen en haar klonen slechts holle praat. Europa gaat gebukt onder
evenveel ballast als Frankrijk op 13 juli 1789, en al die ballast moet worden
weggewerkt, met wortel en tak. Als we iets kunnen leren van de bestorming van
de Bastille en de gewelddadige nasleep daarvan, dan is het wel dat von der
Leyen, Macron en hun huwelijkspartners niet rustig zullen verdwijnen naar de
nacht waar ze thuishoren, en dat Europa vroeg of laat opnieuw door rivieren van
bloed zal moeten waden om ook maar de schijn van liberté, égalité, fraternité te bereiken,
waar de idiote eendengang van het Franse vreemdelingenlegioen op Bastille Dag
zogenaamd om draait.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/wat-heeft-de-big-beautiful-bastille-dag-ons-ooit-gebracht/
