oktober 25, 2025 6
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
In een recent
artikel beschrijft Paul D. Thacker hoe de covid-mantra ‘volg de wetenschap’ het
vertrouwen in de wetenschap heeft vernietigd. Hij gebruikte bewijsmateriaal
verzameld door journalist David Zwieg om aan te tonen hoe en waarom.
“Er is geen weg terug naar de tijd voordat covid onze wereld gek maakte. Je hebt gelijk als je wantrouwig bent tegenover vertrouwde ambtenaren en gerespecteerde instellingen. Zweigs artikel geeft je alle bewijzen die je nodig hebt om je zo te voelen”, schrijft hij.
Het volgende is een
fragment uit het artikel ‘The Pandemic That Broke Our Faith in Modelling’ (De
pandemie die ons vertrouwen in modellen heeft geschonden), geschreven door Paul
D. Thacker en gepubliceerd door The Daily Economy op 23 oktober
2025. Je kunt het volledige artikel HIER lezen.
Journalist David
Zweig documenteert veel van de waanzin rond de covid-pandemie in zijn boek ‘An
Abundance of Caution’. In nauwgezette details leidt hij de geschokte lezer
door een reeks fouten, waarvan de meeste nog steeds niet worden erkend,
waaronder het gebrek aan wetenschappelijk bewijs voor langdurige schoolsluitingen
en onzinnige “volg de wetenschap”-vereisten voor mondkapjes en sociale afstand.
De details die hij beschrijft blijven beangstigend, omdat te veel mensen nog
steeds ontkennen wat er is gebeurd en weigeren toe te geven dat ze iets
verkeerds hebben gedaan, schrijft Rhoda Wilson.
De maand nadat de
pandemie in het Westen uitbrak, publiceerde het Journal of the American Medical Association (“JAMA”) een samenvatting van
Chinese gegevens uit februari 2020 en ontdekte dat slechts 2 procent van de
covidpatiënten jonger was dan 19 jaar en dat er geen kinderen jonger dan 10
jaar waren overleden. “De ziekte lijkt bij kinderen relatief zeldzaam en mild
te zijn”, ontdekt Zweig, die een rapport van de
Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) opgraaft dat in dezelfde
maand werd gepubliceerd.
Net als in het
onderzoek in JAMA stelden WHO-onderzoekers dat kinderen ongeveer 2 procent van
de gemelde gevallen uitmaakten, waarbij slechts 0,2 procent van de kinderen als
“ernstig ziek” werd gecategoriseerd. Dit komt neer op 0,0048 procent van de
totale bevolking die ernstig ziek werd.
Mensen die door het onderzoeksteam van
de WHO werden geïnterviewd, “konden zich geen gevallen
herinneren waarin de overdracht van een kind naar een volwassene plaatsvond”.
Ondanks onderzoek
waaruit bleek dat kinderen een minimaal risico liepen op het virus, beschrijft
Zweig wat we nu allemaal weten: we negeerden objectieve wetenschap ten gunste
van subjectieve waarden, sloten onze steden af, sloten onze scholen en gooiden de
kinderen op laptops in de veronderstelling dat ze zouden leren. Ongegronde
angsten dat kinderen in grote aantallen zouden sterven, bleven zelfs zes
maanden na het begin van de pandemie bestaan, lang nadat iedereen met ogen kon
zien dat het virus geen kinderen doodde.
Gallup publiceerde in juli 2020 een
opiniepeiling waaruit bleek dat het publiek dacht dat er 40 keer zoveel mensen
jonger dan 25 jaar stierven dan in werkelijkheid het geval was.
“Mensen stierven
aan een enge nieuwe ziekte, en mijn familie en mijn buren volgden gewillig de
orders van de gouverneur om thuis te blijven en afstand van elkaar te houden
totdat dit onbekende ding voorbij zou zijn”, schrijft Zweig, terwijl hij de
situatie in zijn huishouden een maand na de lockdown van de staat New York
beschrijft. “En toch. Dit virus, dat een verschrikking was voor ouderen, vormde
bijna geen bedreiging voor mijn kinderen of hun vrienden.”
Als voormalig
factchecker voor een tijdschrift begon Zweig wetenschappelijke studies te
bestuderen en gerenommeerde onderzoekers te bellen om te begrijpen hoe de staat
en de federale overheid pandemiebeleid hadden geformuleerd dat wetenschappelijk
bewijs leek te negeren en zijn eigen kinderen schade berokkende. Hij ontdekte
dat vertrouwde ambtenaren er niet in slaagden de onzekerheden van gepubliceerd
onderzoek adequaat uit te leggen en hun ogen sloten voor gedocumenteerde
gevolgen.
Maar het publiek kwam
er nooit achter dat de pandemie-strategieën vooral op waarden waren gebaseerd
en niet op objectieve wetenschap, omdat journalisten elke schijn van
verslaggeving hadden opgegeven. In plaats van de wetenschappelijke literatuur
kritisch te bekijken, gaven journalisten van traditionele mediakanalen er de
voorkeur aan om dezelfde vertrouwde ambtenaren te bellen. Verslaggevers boden
ook een platform aan een groepje zelfbenoemde experts die zich uit de
wetenschappelijke obscuriteit hadden weten te werken en van de ene op de andere
dag autoriteiten op het gebied van epidemieën waren geworden in de pers en op
social media.
Veel van de plannen
die tijdens de pandemie werden uitgevoerd, negeerden reeds bestaande
strategieën voor de bestrijding van besmettelijke ziekten. In zijn boek citeert
Zweig verschillende onderzoekers die waarschuwden dat het sluiten van scholen
kinderen zou schaden tijdens een epidemie, zoals D.A. Henderson, een veelgeprezen epidemioloog die
leiding gaf aan de internationale inspanningen om pokken uit te roeien voordat
hij decaan van de school voor
volksgezondheid aan de Johns Hopkins University werd.
“Maatregelen om
ziekten te bestrijden, hoe goed bedoeld ook, hebben potentiële sociale,
economische en politieke gevolgen die volledig moeten worden overwogen door
politieke leiders en gezondheidsfunctionarissen”, schreef Henderson in een artikel uit 2006,
gepubliceerd in het tijdschrift Biosecurity and Bioterrorism. “Het sluiten van
scholen is daar een voorbeeld van.”
Henderson
waarschuwde ervoor om kinderen van school te weren en sommige ouders te dwingen
hun werk op te geven om thuis te blijven, een beleid dat een oneerlijke last
zou leggen op bepaalde segmenten van de samenleving om de verspreiding van het
virus tegen te gaan. Henderson en zijn coauteurs waarschuwden ook voor beleid dat
gebaseerd is op wetenschappelijke modellen, omdat deze geen rekening houden met
alle sociale groepen.
Geen enkel model,
hoe nauwkeurig de epidemiologische aannames ook zijn, kan de secundaire en
tertiaire effecten van bepaalde maatregelen ter bestrijding van ziekten
verduidelijken of voorspellen … Als bepaalde maatregelen gedurende vele weken
of maanden worden toegepast, kunnen de langetermijn- of cumulatieve effecten
van de tweede en derde orde verwoestend zijn.
Toch zijn modellen
precies waar vertrouwde ambtenaren op vertrouwden, schrijft Zweig, voor
pandemische maatregelen zoals schoolsluitingen, waarvan de schade voor kinderen
nog steeds wordt beoordeeld. De segmenten van de samenleving die het meest
werden getroffen, waren de minder bevoorrechten en de arbeidersklasse, wier
ervaringen en perspectieven nooit werden meegenomen in deze modellen, die waren
opgesteld door “laptopliberalen” die het voorrecht hadden om vanuit hun
thuiskantoor te werken.
Zweig wijst op de
slechte berichtgeving door een paar laptopstrijders, zoals New York
Times-verslaggever Apoorva Mandavilli, en een werkdocument uit 2020 van
academici van Dartmouth College en Brown University onderstreept hoe slecht de
journalistiek was. Zij analyseerden 20.000 nieuwsartikelen en
tv-nieuwsfragmenten uit buitenlandse Engelstalige en Amerikaanse media op
positieve of negatieve toon en ontdekten dat de berichtgeving in de grote
Amerikaanse media veel somberder was.
“Van de geanalyseerde
onderwerpen keken de onderzoekers specifiek naar de berichtgeving over
scholen”, schrijft Zweig. “Ze ontdekten dat 90 procent van de artikelen over de
heropening van scholen in de Amerikaanse mainstream media negatief was,
tegenover slechts 56 procent in de Engelstalige grote media in andere landen.”
Het bovenstaande is
een uittreksel uit een langer artikel, dat u HIER kunt lezen.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat
die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven
schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van
Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/hoe-volg-de-wetenschap-het-vertrouwen-in-de-wetenschap-heeft-vernietigd/
--------------------
De Covid-anomalie
november 4, 2025 9
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
Ik was onlangs in
gesprek met een vriend over Covid en het feit dat wij, wappies, het niet kunnen
loslaten, terwijl schapen het incident en alles wat daarmee gepaard ging al
lang vergeten zijn. “Waarom is dat zo?”, vroeg hij.
Goede vraag. Waarom
kunnen wij het niet vergeten, en willen we het ook niet vergeten, omdat het
voor ons “onafgemaakte zaken” vertegenwoordigt, terwijl schapen er geen enkel
probleem mee hebben om het uit hun geheugen te laten verdwijnen? schrijft Todd Hayen.
Een van de
belangrijkste verschillen tussen hoe schapen covid zien en hoe wij, wappies,
covid zien, is dat de schapen het zien als een anomalie, een afwijking in een
verder vrij stabiele wereld. Het was/is de spijker die uitstak. Misschien was
het iets dat het gevolg was van fundamentele ‘slechte dingen’ in de cultuur,
zoals klimaatopwarming, wereldwijde vervuiling, armoede en natuurlijk Trump.
Maar in wezen is het voor hen een eenmalige gebeurtenis, iets waar onze
geweldige regering alles aan zal doen om te voorkomen dat het nog eens gebeurt.
De wappies zien
covid als een voorbode van toekomstige ontwikkelingen. Wij zien het als een
gebeurtenis die opzettelijk is veroorzaakt door een verborgen agenda om verschillende
doelstellingen te bevorderen die haar belangen dienen. Deze agenda blijft
profiteren van de gebeurtenis, onder meer door de invoering van digitale
identiteitsbewijzen, grootschalige vaccinatiecampagnes voor tal van
aandoeningen, meer censuur, een cashloze samenleving, reisbeperkingen,
15-minuten-limme steden en vele andere maatregelen. Covid heeft de basis gelegd
voor de meeste van deze initiatieven – niet door ze allemaal volledig uit te
voeren, maar zeker door een fundamentele basis te leggen. We verwachten ook
meer van hetzelfde: uitbraken van ongebreidelde “virussen” die meer
gehoorzaamheid van gewone burgers zullen eisen om zogenaamd hun eigen leven en
dat van de mensheid als geheel te redden.
Waarom is dit
belangrijk? Dat is het niet. Echt niet. Maar het is goed om te zien wat er
achter sommige van de gekte zit die we meemaken. Natuurlijk, dit is vrijwel een
no-brainer. Maar eerlijk gezegd, mijn brein dacht er tot voor kort niet aan.
Het leek me gewoon te voor de hand liggend dat covid niet zomaar een hobbel was
in het gewone, op en neer gaande leven. Voor mij was het een grote zaak, en het
leek me heel duidelijk dat het in feite voor iedereen een grote zaak was. Ik
denk dat tijdens covid de schapen doodsbang waren en dachten
dat het de komst van Quetzalcoatl was, en dat daardoor elk levend wezen binnen
een paar jaar dood zou zijn.
Toen de rust
eenmaal was teruggekeerd, vergaten ze echter prompt hun angst tijdens de plaag
en deden ze hun best om terug te keren naar het “normale” leven, zoals hun mama
en papa overheid hen had opgedragen. “Er ligt geen monster meer onder je bed,
kleine Johnny. We hebben het opgelost.” Dus met een schouderophalen gingen ze
allemaal verder met hun leven.
En wij? Wij
schreeuwen van de daken: “Heb je dat gezien? Heb je gezien wat die gekken
hebben gedaan?” Dit was geen verdwaalde wasbeer die een paar uur onder het bed
vastzat, om vervolgens met een bezem te worden weggejaagd en vergeten, alsof de
rust nooit echt was verstoord. Nee, dit was een monumentale, door een agenda
gedreven catastrofe. Niet alleen heeft het duizenden, misschien wel miljoenen
levens gekost, maar het heeft ook de wereld op een manier verwoest waarvan
herstel onmogelijk lijkt. (Mijn vrouw heeft net 31 dollar betaald voor een
simpele salade tijdens de lunch. Kun je zeggen: “verstoring van de
toeleveringsketen”?)
Wappies geloofden
allemaal dat covid slechts het begin was, en dat doen ze nog steeds. Het was de
pionier die nodig was om alle andere rotzooi die ze van plan zijn door te
voeren, binnen te halen. Zonder covid zou het iets moeilijker zijn geweest. Nu
zal het net zo gemakkelijk zijn als het spreekwoordelijke “je weet wel” door
een gans. En dat is precies wat het zal zijn, “je weet wel”. De rotzooi die ze
hebben gepland is gewetenloos. En de schapen hebben geen idee. Ze zijn te druk
bezig om Trump van zijn illusoire troon te stoten. Te afgeleid om de
bloedzuigende bloedzuigers op te merken die zich aan hun buik vastklampen.
Het brein van de
schapen is geprogrammeerd voor comfort, niet voor continuïteit. Afwijkingen
zijn storingen in de matrix, geen plotpunten in een groter script. Voor hen was
covid een bizarre storm die voorbij raasde, een paar bomen omver blies en
vervolgens verdween, waardoor verzekeringsagenten en overheidsinstanties de
rommel moesten opruimen. Ze knikken beleefd als je het hebt over het hoge
aantal sterfgevallen, maar hun ogen glazig worden bij het noemen van Event 201
of het SPARS Pandemic Scenario uit 2017 – die stoffige generale repetities die
griezelig veel lijken op de echte show. “Toeval”, zeggen ze. “Pech.” Alles om
te voorkomen dat ze de punten met elkaar verbinden tot een strop.
Wij, daarentegen,
zijn vervloekt met patroonherkenning. We zien dezelfde acteurs hetzelfde script
herhalen: angstporno, mediastorm, noodbevoegdheden, experimentele prikken,
spoelen, herhalen. Covid was niet het hoofdgerecht; het was het voorgerecht,
het bewijs dat miljarden mensen in de rij zouden staan voor een prik, een
QR-code zouden scannen om een café binnen te gaan en hun buren zouden verklikken
omdat ze te hard hoestten. Het was de wereldwijde stresstest en de mensheid is
met vlag en wimpel gezakt. De volgende “variant” – of het nu Marburg, Nipah of
een in het laboratorium gekweekte Frankenstein is – zal de infrastructuur al
gereed aantreffen: vaccinatiepaspoorten die veranderen in
koolstofportefeuilles, contactopsporingsapps die in je telefoon zijn ingebouwd
en een bevolking die voorgeprogrammeerd is om de knipperende rode banner op hun
scherm te gehoorzamen.
En het mooie ervan,
vanuit het perspectief van de agenda, is hoe de schapen zichzelf controleren.
Herinner je je nog de Karens die schreeuwden tegen maskerloze ketters in de
gangpaden van de supermarkt? Dat was geen top-down handhaving; dat was tirannie
van onderaf, buren die buren verslonden onder het mom van ‘volksgezondheid’. De
controleurs hoefden nauwelijks een vinger uit te steken. Ze zaaiden alleen maar
angst, en de kudde deed de rest. Stel je nu eens voor dat dezelfde dynamiek
wordt toegepast op klimaatlockdowns: “Sorry, volgens je sociale kredietscore
heb je je vleesquotum voor deze maand overschreden.” De schapen zullen juichen
als de ongewassen mensen met boetes tot onderwerping worden gedwongen, terwijl
ze smullen van hun insecteneiwitburgers en de wijsheid van Sint-Greta prijzen.
Psychologisch
gezien is deze afwijkende mentaliteit een overlevingsmechanisme. Toegeven dat
covid georkestreerd was, zou de normies dwingen om de afgrond onder ogen te
zien: dat hun vertrouwde instellingen hebben gelogen, dat hun artsen hen hebben
vergiftigd, dat hun regeringen het hele verdomde gebeuren jaren van tevoren
hebben gerepeteerd. Cognitieve dissonantie op die schaal is dodelijk voor het
ego. Het is beter om het onder ‘rare blip’ te scharen. Wij scherpzinnigen
hebben die luxe niet. Als je eenmaal de rode pil hebt geslikt, smaken de blauwe
pillen naar krijt. We zitten vast aan het catalogiseren van de ravage, het
verbinden van tijdlijnen en het luiden van alarmsignalen die aan dovemansoren
gericht zijn.
Neem de economische
gevolgen. Die salade van 31 dollar is niet alleen inflatie; het is de geest van
sabotage van de toeleveringsketen, van boeren die failliet zijn gegaan door het
ruimen van vee vanwege de “vogelgriep”, van havens die verstopt zijn door het
theater van de “volksgezondheid”. Of de gezondheidsramp: turbokankers bij
gevaccineerden, plotselinge sterfgevallen onder volwassenen bij
voetbalwedstrijden, vruchtbaarheidscijfers in vrije val. Allemaal anomalieën,
zeggen de experts. Loop maar door. Er is hier niets te zien, behalve uw reguliere
programma.
En hier komt het:
de agenda heeft geen nieuwe volledige plandemie nodig om de duimschroeven aan
te draaien. Ze hebben het sjabloon al. Een verdachte uitbraak hier, een
‘klimaatnoodsituatie’ daar, een vleugje door AI gegenereerde deepfake-chaos –
boem, noodbevoegdheden verlengd, afwijkende meningen strafbaar gesteld en
normies die applaudisseren voor hun eigen ketenen. Het mooie van deze waanzin
is het incrementalisme. Geen grootse aankondigingen, alleen dood door duizend
sneetjes, elk gepresenteerd als ‘tijdelijk’ totdat het verkalkt tot
permanentie.
Dus ja, we kunnen
het niet loslaten. Niet omdat we vastzitten in het verleden, maar omdat het
verleden een proloog is en de volgende akte al in repetitie is. De schapen
grazen tevreden in hun weiden, hun buiken vol met GGO-hooi en
propagandapellets. Wij, de wappies, slijpen onze tanden aan de tralies van de
omheining, onze ogen gericht op de horizon waar de volgende storm zich
samenpakt. Noem het onafgemaakte zaken. Noem het waakzaamheid. Noem het alleen
niet voorbij.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat
die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven
schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van
Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws
https://www.frontnieuws.com/de-covid-anomalie/
Zwitser moet de gevangenis in – omdat hij zegt dat er alleen mannen en
vrouwen bestaan
oktober 26, 2025 12
Foto Credit: Report24.news
Zeggen dat er slechts
twee biologische geslachten bestaan, wordt in Zwitserland beschouwd als
“openbare minachting” van de lettermensen. Een oprechte Zwitser weigert de
boete te betalen en gaat liever met een zuiver geweten de gevangenis in.
Zijn misdaad? De
waarheid spreken.
Want skeletten zijn gewoon mannelijk of vrouwelijk.
In Zwitserland
beland je tegenwoordig in de gevangenis als je een wetenschappelijk
vanzelfsprekendheid uitspreekt. Emanuel Brünisholz, een reparateur van
blaasinstrumenten uit Burgdorf in het kanton Bern, zal begin december voor tien
dagen achter de tralies verdwijnen.
Zijn “misdaad”: hij schreef op Facebook dat men aan de skeletten van mensen kan
zien of ze mannen of vrouwen waren ” en dat al het andere een geestelijke
dwaling is. Voor deze uitspraak veroordeelde de staat hem tot een boete van 500
frank. Omdat Brünisholz deze niet betaalt, trekt hij de consequentie:
gevangenis in plaats van berouw, schrijft Heinz Steiner.
Het is zover, op 2
december ga ik voor 10 dagen de bak in!
https://x.com/EmanuelBrn22173/status/1968970562174103894
Op grond van
artikel 261bis van het wetboek van strafrecht – een norm die oorspronkelijk
tegen racisme was gericht – werd Brünisholz veroordeeld wegens “openbare
minachting” van de LGBT(QI)-gemeenschap. Een opmerking die wijst op het simpele
feit dat seksueel dimorfisme een biologische constante is, wordt plotseling
beschouwd als een aanval op de menselijke waardigheid van deze lettermensen.
Alsof de rechtbank ook maar één antropoloog zou kunnen vinden die aan de hand
van een skelet zou kunnen vaststellen dat dit bijvoorbeeld van een man is die
zich echter als vrouw voelde.
Brünisholz heeft
geen haatpamflet gepubliceerd, geen oproep tot geweld geschreven, geen persoon
bedreigd. Hij heeft alleen maar uitgesproken wat elke forensisch antropoloog
zou bevestigen: aan de hand van een skelet kan het biologische geslacht
ondubbelzinnig worden bepaald. Maar in 2025 is dat heiligschennis, omdat het in
strijd is met de postmoderne identiteitsreligie, volgens welke geslacht niets
meer is dan een gevoel.
Zoals zo vaak begon
censuur als een beschermende maatregel. Artikel 261bis moest ooit voorkomen dat
etnische minderheden of religieuze gemeenschappen werden belasterd. Maar sinds
2020 omvat het ook “seksuele identiteiten” – een vaag begrip dat het mogelijk
maakt om elke afwijking van het woke-regime strafrechtelijk te sanctioneren.
Dit maakt deel uit van een systematische hervorming van westerse democratieën.
Taal wordt een wapen, meningsuiting een misdrijf. Wie de staatsideologie
tegenspreekt, wordt gebrandmerkt, veroordeeld of sociaal vernietigd.
Emanuel Brünisholz
had gewoon de boete kunnen betalen en zich kunnen aansluiten bij de zwijgende
meerderheid. In plaats daarvan geeft hij er de voorkeur aan om de gevangenis in
te gaan – als teken van verzet tegen moreel totalitarisme. In een tijd waarin
de meesten zwijgen uit angst voor het verlies van hun bestaan, is dat een daad
van oprechte waardigheid. Hij betaalt liever met zijn vrijheid dan een leugen
te accepteren.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
