oktober 25, 2025 6
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
De wijlen heilige
van de communistische kalender, Rosa Luxemburg, noemde haar tegenstanders vaak
‘Sjabbat-goj’, wat ‘dienaren van de joden’ betekent. Een sjabbat-goj is een
niet-jood die elke wens en gril van de joden opvolgt, vooral in de politiek, of
een niet-jood die Israël sterk steunt, aldus het woordenboek. Ze zijn een apart
ras.
Men kan discussiëren over hoe succesvol joden de landen besturen die zij leiden. Er zijn meer en minder succesvolle voorbeelden. Meestal is joods bestuur goed voor de koning en zijn entourage, en slecht voor de gewone man. Het beleid van een buitenlandse kosmopolitische elite kan door de meerderheid van de bevolking van elk land worden tegengewerkt, maar zodra er een klasse van sjabbat-goj is ontstaan, kan niemand meer ontsnappen aan het joodse bestuur, wat onvermijdelijk leidt tot de ondergang van het land. Dat gebeurde met Polen; het was een machtig koninkrijk dat met succes tegen Rusland en Turkije had gevochten. Maar de Polen lieten de joden hun land besturen, en in een mum van tijd stortte Polen in en werd het verdeeld. Dit gebeurde ook met Rusland; de zware joodse invloed bracht het land in 1991 op de rand van de afgrond, en slechts met grote moeite kon Poetin het land stabiliseren. Sinds de Amerikaanse staatsgreep van 2014 wordt Oekraïne geregeerd door joden, en nu wordt het vernietigd, schrijft Israel Shamir.
De Verenigde Staten
zijn een land dat geregeerd wordt door sjabbat-goj, te beginnen met
LBJ, dat wil zeggen na Nixon. Donald Trump, ogenschijnlijk een imposante man
van respectabele leeftijd, lengte en gewicht, bleek ook een sjabbat-goj te
zijn. Dat gaf hij zelf toe toen hij in de Knesset sprak. Het blijkt dat hij het
vaakst een paar Amerikaanse joden ontmoette, casino-eigenaren, en dat zij zijn
weg naar het Witte Huis hadden gefinancierd. Zelfs de jonge Kushner, zijn
schoonzoon, en de oudere Kushner, zijn schoonvader, een bekende en veroordeelde
fraudeur, en nu de Amerikaanse ambassadeur in Parijs, bepalen het handelen van
Trump. Hun plan is om Gaza te vernietigen en op de ruïnes ervan een countryclub
voor joden te bouwen, en daar een fortuin mee te verdienen.
Amerikanen hebben
praktisch geen keuze – alle concurrerende politici zijn sjabbat-goj. Van de 535
is er slechts één Amerikaans congreslid, Thomas Massie, die geen joodse
steekpenningen aanneemt, maar wat kan hij in zijn eentje doen? Uiteindelijk zal
de VS instorten, omdat een land dat wordt geleid door favoriete sjabbat-goj
moet instorten – en zou moeten instorten, omdat de regering niet het
Amerikaanse volk vertegenwoordigt. De macht van AIPAC over het Amerikaanse
Congres bewijst dat de VS wordt geregeerd door joodse donateurs. De joodse
oligarchen en hun sjabbat-goj hebben vrijwel alle media in hun zak. Een groot
deel van deze joodse vrijgevigheid is rechtstreeks uit de Amerikaanse schatkist
gehaald.
“Onvoorwaardelijke
steun voor Israël is een cruciale lakmoesproef voor acceptatie door de grote
media in de VS. Aspirant-commentatoren ‘verdienen hun sporen’ door hun
toewijding aan Israël (en vermoedelijk ook aan andere joodse kwesties) te
tonen. Het lijkt moeilijk te verklaren waarom er zo’n enorme voorkeur voor
Israël bestaat, zonder dat er sprake is van een enorme selectieve factor als
gevolg van individuele attitudes. En er is de voor de hand liggende suggestie
dat, hoewel de joden op deze lijst moeten worden gezien als etnische actoren,
de niet-joden zeker een uitstekende carrièrestap zetten door de posities in te
nemen die ze innemen”, schreef Kevin Macdonald.
Wat zijn de
immanente kenmerken van een samenleving die wordt geregeerd door sjabbat-goji?
De eerste is de kloof tussen de rijken en de gewone burgers. De rijken worden
beloond en worden nog rijker, en de gemiddelde burger wordt steeds armer. In
elk land zal er wel een welvaartsverschil zijn, maar niet van een dergelijke
omvang. Dit komt omdat de joden hun vrienden verheffen en hun vijanden wurgen.
Hierin zijn ze zeer consistent. Wanneer ze de overhand krijgen, nemen ze de
schatkist in beslag en delen ze de rijkdom van het land vrijelijk met hun
sjabbatgoj-landgenoten. Als je pro-joods bent, worden jij en je familie in de
media geprezen en overladen met lucratieve contracten. Als je ook maar een
beetje aarzelt, word je aan de schandpaal genageld en verarmd. Dit is de les
die ze ons leren, en daar zijn ze niet verlegen over.
Het tweede punt:
hun oorlogen. De joden houden van oorlogen, en hun sabbat-goj ook. Ze houden
niet genoeg van oorlogen om eraan deel te nemen, maar net genoeg om ze aan te
wakkeren en van de resultaten te genieten. Hun nationale vogel is de
kippenhavik, dat is de typische joodse houding ten opzichte van oorlogen. De
joden stonden in de frontlinie bij het aanzetten tot WO I, WO II, de oorlogen
in Irak en Iran, en alle kleinere regionale oorlogen, maar zodra het conflict
begint, treden ze opzij en laten ze hun sjabbat-goj achter de frontlinies de
leiding nemen. Als de oorlog impopulair wordt, is het de sjabbat-goj die de
schuld krijgt. De beroemdste sjabbat-goj in de VS, zoals Lindsey Graham, is
nooit naar een oorlog geweest, maar heeft er altijd voor gestemd. Onlangs
beloofde onze belangrijkste sjabbat-goj, president Trump, de
verkiezingscampagne van Graham te versterken en hem te steunen omdat hij een
neocon is (en we weten allemaal wat dat betekent). Zelfs de meest
oorlogszuchtige joden, de Israëli’s, geven er de voorkeur aan om ongewapende
Palestijnse boeren te doden of hun vijanden van veraf met raketten te bestoken.
Nu zetten Amerikaanse joden hun sjabbat-goj-regering onder druk om tegen
Rusland te vechten door de Oekraïense sjabbat-goj in hun oorlog te steunen. Ze
weten heel goed dat Russen en Oekraïners honderden jaren in perfecte eenheid
hebben geleefd, totdat mevrouw Nuland arriveerde, uitgerust met miljarden
dollars om haar joodse staatsgreep en haar joodse oorlog te ontketenen.
De sjabbat-goj die
namens hun joodse meesters over het land heersen, hebben geen empathie voor hun
onderdanen. Helemaal niets. Dat is eigenlijk een joods religieus dogma: het is
een jood verboden medeleven te hebben met een goj. En tegelijkertijd zijn alle
joden verplicht alle andere joden te helpen. Daarom smeden ze complotten tegen
de goj. Daar valt niet aan te ontkomen. In Stanley Kubricks 2001 was HAL 9000
geprogrammeerd met een richtlijn om de bemanning te wantrouwen, wat
uiteindelijk resulteerde in de vernietiging van de bemanning en de mislukking
van de missie. Op dezelfde manier wordt joden geleerd om de goj te wantrouwen,
zelfs hun eigen sjabbat-goj. Wanneer het wantrouwen van de joden uitmondt in
een joodse revolutie, betalen zelfs de collaborateurs de volle prijs.
Religieuze joden haten de goj ‘vanwege de Talmoed’. Niet-religieuze joden haten
de goj ‘vanwege hun ras’. Er valt gewoon niet met hen te redeneren.
Maar het
belangrijkste kenmerk van een samenleving die wordt geregeerd door sjabbat-goj
is het overheidsbeleid dat tegen Christus is gericht. Dat is
de norm waarop het hele joodse bouwwerk is gebaseerd. En inderdaad, de kerk en
Christus zijn verdrongen door het overheidsbeleid in de VS en al haar
bondgenoten. Ze verbieden elke verwijzing naar Kerstmis en geven de voorkeur
aan wintervakanties. In plaats van de zaligsprekingen van Christus
tonen Amerikaanse scholen en kantoren de Decaloog, de tien geboden uit het Oude
Testament. In de joodse opvatting betekent “Gij zult niet doden” alleen “Gij
zult geen jood doden”. Volgens de joodse religie is het doden van een goj een
klein vergrijp, als het al een vergrijp is. De meeste christenen begrijpen niet
dat de wetten van Noach bedoeld zijn om het christendom te vervangen. “De
zeven wetten van Noach zijn een reeks morele en ethische principes uit de
joodse traditie die als bindend worden beschouwd voor de hele mensheid, niet
alleen voor het joodse volk.” Leken die de wetten van Noach promoten als
oecumenisch en de leerstellingen van het christendom als verdeeldheid zaaiend
beschimpen, kunnen net zo goed joods worden genoemd. Ze haten Christus zozeer
dat ze liever in een “seculiere staat” onder joodse heerschappij leven. Net als
de term “Christus is Koning” zijn christelijke en islamitische staten per
definitie verboden, alleen maar omdat zulke dingen niet van hen kunnen zijn.
In Engeland, een
land dat voorop loopt in de mars naar een door joden geordend universum, is het
zelfs verboden om te verwijzen naar de patroonheilige van Engeland, St. George,
en veel Britten zijn gearresteerd omdat ze deze vlag hadden gehesen. Dit is de
list die de Engelse sjabbat-goj gebruiken: ze beweerden dat ze het deden
omwille van de moslimimmigranten, niet omwille van de joden. Dat is een leugen
– moslims vereren Christus, Zijn Moeder en Sint-Joris (ze
noemen hem ‘Al Hadr’ en er zijn meerdere heiligdommen die zijn glorieuze naam
dragen). Deze leugen heeft het nuttige effect dat moslims en christenen tegen
elkaar worden opgezet. Hier is de historische samenvatting tot nu toe: ten
eerste krijgen de sjabbat-goj de opdracht om moslimlanden terug naar het stenen
tijdperk te bombarderen; ten tweede predikt het joodse priesterschap dat het
hun christelijke morele plicht is om moslimvluchtelingen op te nemen; ten derde
worden christenen en moslims getraind om elkaar te bevechten in hun stedelijke
gevangenissen, tot winst en vreugde van de joden en hun sjabbat-goj.
Is er een speciale
methode die joden en sjabbat-goj gebruiken om de landen die onder hun
heerschappij vallen te besturen? Absoluut. Ten eerste: vernietig de
onafhankelijkheid van je onderdanen, zodat ze afhankelijk worden van
overheidssteun. Ten tweede: voer strenge controles in, zodat niemand kan
ontsnappen. De oorsprong van dit systeem wordt in de Bijbel toegeschreven aan
Jozef, die (1) de Egyptische boeren arm maakte en (2) hen afhankelijk maakte
van de welwillendheid van de heerser. Kortom, de gebruikelijke joodse methode
van heerschappij is controle over de bevolking door de economie te ontmantelen
(aasgierkapitalisme) en van bovenaf overheidsgeld te pompen in coöperatieve
sjabbat-goj en de districten die zij besturen.
Palestina is een
comfortabel land, waar boeren bescheiden maar voldoende kunnen leven van het
land en de zee. Het allereerste wat de joden in Gaza deden, was alle mogelijke
manieren waarop de inheemse bevolking in hun eigen onderhoud kon voorzien, of
het nu vissen of landbouw was, vernietigen en vervolgens de enclave onder
middeleeuwse belegering plaatsen. Ze ontwortelden ook hun eeuwenoude
olijfgaarden omdat olijfbomen hun eigenaars olijfolie opleveren, waardoor ze
onafhankelijk van de joodse economie kunnen leven. Dat is onder joods bewind
niet toegestaan.
De massamoord in
Gaza zou de ogen moeten openen van iedereen die zich nog niet volledig
bewust was van het genocidale karakter van het joodse paradigma. Het is niet de
eerste massamoord in Palestina: ik herinner me de genocide die tijdens de
Tweede Intifada, van 2000 tot 2005, werd ontketend en die net zo
verschrikkelijk was als de genocide in Gaza. De methode is altijd dezelfde: de
boeren in armoede drijven en vervolgens de macht in joodse handen leggen.
Knik wijs met je
hoofd, maar raad eens: de VS gaat dezelfde kant op. De
middenklasse verdampt onder zware belastingen, de rijke sjabbat-goj worden
steeds rijker en betalen weinig of geen belasting, terwijl de armen in de rij
staan voor gratis soep. Binnenkort zal de Amerikaanse Republiek instorten,
zoals alle staten die door joden worden geregeerd. De joodse staat Israël zou
al lang geleden zijn ingestort, maar zijn grotere broer, de VS, steunt hem
onophoudelijk. Alleen al in de afgelopen twee maanden heeft de VS 40 miljard
dollar aan Israël geschonken.
Het is niet de
eerste keer dat de joden en hun sjabbat-goj de controle over een functionerende
staat hebben overgenomen. Ik twijfel er niet aan dat het resultaat hetzelfde
zal zijn als altijd. Maar wanhoop niet! Onze vriend Gilad Atzmon plaatste
onlangs deze bemoedigende opmerking:
“De Amerikaanse
Nieuwe Rechtervleugel ontwaakt, vrij van partijpolitiek of enige vorm van
correctheid. Het duurde niet lang voordat de belangrijkste MAGA agitatoren zich
tegen hun leider keerden toen ze zich realiseerden dat hij eigenlijk geen plan
had om zijn beloften waar te maken. Het duurde niet lang voordat ze zich
realiseerden dat de olifant in de kamer al geruime tijd van koosjere aard was.
Als ‘Joodse macht’ een taboeonderwerp is binnen linkse kringen en westerse
Palestijnse solidariteitsgroepen (ze gaan zelfs zo ver dat ze het hebben over
‘zionistische macht’), lijkt niemand binnen de Amerikaanse rechtse politiek
bang te zijn om het J-woord te gebruiken en te verwijzen naar de dominantie van
de stam binnen het Amerikaanse leven.
De verschuiving die
we momenteel zien in de Amerikaanse rechtse politiek is misschien wel veel
belangrijker dan decennia van westerse linkse solidariteit met Palestina, om de
voor de hand liggende reden dat de Amerikaanse rechtse politiek en de
christelijke rechtse politiek zich bewust zijn geworden van de ware morbide
aard van de joodse staat en de theologie die deze tot wat hij is heeft gemaakt.
Joodse theologie of religie in het algemeen, en dat gaat het begrip van links
te boven.
Zoals E. Michael
Jones zegt, moeten we het joodse taboe doorbreken. Door onszelf te censureren,
maken we het onmogelijk om de olifant in de kamer te bespreken. Sun Tzu zegt:
“Zonder kennis van je eigen sterke en zwakke punten (jezelf kennen) en zonder
inzicht in de capaciteiten en intenties van je vijand (de vijand kennen), kun
je geen overwinning behalen en ben je gedoemd te verliezen.” Door opzettelijk
blind te zijn voor een buitenlandse antichristelijke elite in ons midden,
verzekeren we hen van de overwinning. We zijn alleen bereid om de cultuuroorlog
te voeren nadat we opzettelijk oogkleppen hebben opgezet, uit angst om te
beledigen. Onze vijand (die we uit liefdadigheid moeten tolereren) heeft geen
dergelijke scrupules; zij zijn als Abimelek die zijn aanval op de stad voortzet
totdat hij haar verovert, haar inwoners doodt, de stad verwoest en er
uiteindelijk zout over strooit.
Dit is de toekomst
van elke Amerikaanse stad die weigert haar ogen te openen voor de
realiteit. De kaarten zijn al geschud: de traditionele economische motoren van
elke Amerikaanse stad zijn ontmanteld en naar China geëxporteerd. Ondertussen
zijn de enige welvarende Amerikaanse steden die welke lucratieve federale
contracten krijgen om de herverkiezingscampagnes van meewerkende sjabbat-goj te
ondersteunen. De wortel-en-stokmethode is een effectieve manier om gevangen
bevolkingsgroepen te hervormen, maar tot nu toe is de VS groot genoeg geweest
om het ergste van hun plunderingen te weerstaan. Wanneer het oosten onder druk
staat, vlucht de bevolking naar het westen. Wanneer de westkust onder druk staat,
vlucht de bevolking naar Idaho. Net als een boa constrictor, verstevigen ze hun
greep telkens wanneer we ruimte vinden.
De meeste mensen
geloven dat de steden al verloren zijn. Wat ze niet begrijpen is dat de armste
stad vrijer is dan de rijkste, omdat de rijkdom van rijke steden door de
sjabbat-goj wordt verdeeld om hun meesters tevreden te stellen. Uiteindelijk is
dat zelfvernietigend, en ik denk dat ze krijgen wat ze verdienen. Het trieste
is om te zien hoe arme Amerikaanse steden concurreren om de gunst van het
internationale jodendom. Ze prostitueren zichzelf in plaats van eerlijk werk te
verrichten. De parel in het hart van MAGA is de Amerikaanse productie. Zonder
productie is MAGA slechts meer joodse gebakken lucht en overheidssteun. Als
Trump de Amerikaanse productiebasis opbouwt, zal hij de MAGA-kiezers gelukkig
maken, maar het internationale jodendom ongelukkig. Als Trump “buitenlandse
verwikkelingen” vermijdt, zal hij de MAGA-kiezers gelukkig maken, maar het
internationale jodendom ongelukkig. Ik vraag me af wat hij zal doen?
__________________________________________________________
Vind je het
belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt
gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en
onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
_________________________________________________________
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
