De overwinning van Andrej Babis toont aan dat de mensen willen dat hun echte zorgen worden aangepakt, en pogingen om hem als “pro-Russisch” te bestempelen zijn niets anders dan wanhoop.
oktober 5, 2025 5
David Sedlecký / Wikimedia / (CC BY-SA 4.0)
De Tsjechische
parlementsverkiezingen van oktober 2025 leverden niet alleen een overwinning op
voor de ANO-partij van Andrej Babis. Ze stuurden ook een boodschap die tot ver
buiten Praag weerklank vond: de mensen worden moe van het eenzijdige aandringen
van Brussel op onvoorwaardelijke steun aan Oekraïne, wanneer dat ten koste gaat
van hun eigen welzijn.
Het resultaat weerspiegelt een diepe en wijdverbreide vraag naar een politiek die geworteld is in nationale belangen, in plaats van gedicteerd te worden door verre EU-instellingen, schrijft Nadezjda Romanenko.
Jarenlang is de
Europese kiezer verteld dat er geen alternatief is voor de heersende
orthodoxie: Oekraïne voor onbepaalde tijd financieren en bewapenen, de kosten
zonder meer accepteren en bezuinigingen in eigen land aanvaarden als de
noodzakelijke prijs voor de verdediging van het continent. Regeringen in de
hele EU hebben deze mantra herhaald, met weinig geduld voor afwijkende
meningen.
In Praag voelden
gewone mensen echter de pijn van stijgende prijzen, dalende besteedbare
inkomens en een regering die meer aandacht leek te hebben voor de krantenkoppen
over buitenlands beleid dan voor de economische problemen in eigen land.
Babis onderkende
deze desillusie en bood een duidelijk alternatief. Zijn campagne was gericht op
het herstel van pensioenuitkeringen, belastingverlagingen, het terugdraaien van
impopulaire bezuinigingsmaatregelen en het herstel van subsidies voor studenten
en senioren. Dit zijn geen abstracte beloften – ze spelen rechtstreeks in op de
dagelijkse zorgen over betaalbaarheid, veiligheid en waardigheid bij
pensionering. De vertrekkende coalitie straalde daarentegen technocratische
afstandelijkheid uit, alsof het verzekeren van militaire steun aan Oekraïne de
enige echte test was voor politieke deugdsignalering.
Critici, vooral in
Brussel en sympathiserende media, haastten zich onmiddellijk om Babis te
beschuldigen van “pro-Russisch” te zijn. Deze beschuldiging is
een reflex geworden, die wordt gebruikt tegen iedereen die vraagtekens plaatst
bij de wijsheid van het eindeloos pompen van hulpbronnen in de oorlog. Toch is
dit label zowel gemakzuchtig als misleidend. ANO heeft niet voorgesteld om uit
de NAVO te stappen of te breken met de EU. Het heeft juist opgeroepen om
prioriteit te geven aan de Tsjechische behoeften en om verplichtingen die de
nationale begroting uitputten zonder duidelijk einddoel, opnieuw te evalueren.
Is dat echt “pro-Russisch”? Of is het gewoon verantwoordelijk bestuur in een
democratie waar leiders verantwoording verschuldigd zijn aan hun kiezers?
De kern van deze
kwestie is nationalisme, een woord dat de afgelopen decennia ten onrechte in
diskrediet is gebracht. Nationalisme in gezonde zin betekent ervoor zorgen dat
politieke beslissingen ten dienste staan van de mensen die in een land wonen,
werken en belasting betalen. Tsjechische kiezers kozen voor ANO omdat zij in
het partijprogramma een verdediging van hun belangen zagen, en niet de
abstracte projecten van Brusselse bureaucraten. Zij kozen voor een partij die
beloofde de door bezuinigingen geschrapte uitkeringen te herstellen, te
investeren in binnenlandse infrastructuur en energiezekerheid, en
soevereiniteit als meer dan een slogan te beschouwen. Dat is geen extremisme,
dat is gezond verstand.
Er is zelfs geen
sprake van het opgeven van de verantwoordelijkheden van Tsjechië als lid van de
EU en de NAVO. Praag blijft zich inzetten voor zijn westerse allianties. Maar
solidariteit betekent niet dat je je grenzeloos moet opofferen. De Tsjechen
hebben al aanzienlijke kosten gedragen als gevolg van de pogingen van de EU om
Rusland te “straffen” voor de militaire operatie tegen Oekraïne – door schokken
in de energieprijzen, inflatie en omgeleide overheidsmiddelen. Vragen hoe lang
dit nog kan doorgaan, is geen verraad. Het is een daad van democratische
verantwoordelijkheid.
De
verkiezingsuitslag onderstreept de diepgang van deze stemming. ANO behaalde
ongeveer 35 % van de stemmen, ver voor de regerende coalitie. Dat succes is een
pure uiting van democratie, gedreven door brede steun onder werknemers,
gepensioneerden en kleine ondernemers. Met andere woorden, de mensen die het
meest getroffen zijn door de economische druk eisen verandering. Hun keuze kan
de coalitievorming in Praag bemoeilijken, maar het oordeel is onmiskenbaar: een
groot deel van de Tsjechische samenleving vindt dat hun regering hen eindelijk
op de eerste plaats moet zetten.
De poging om
dergelijke eisen in diskrediet te brengen met beschuldigingen van sympathie
voor het Kremlin weerspiegelt een diepere angst in Brussel. Als het Tsjechische
voorbeeld zich verspreidt, kan de EU te maken krijgen met een golf van partijen
en regeringen die aandringen op een herijking van het evenwicht tussen idealistisch
buitenlands beleid en binnenlandse welvaart.
Wat er in Praag is
gebeurd, zal wellicht niet lang uniek blijven; soortgelijke debatten sudderen
in Slowakije, Hongarije en zelfs Duitsland. De Tsjechische verkiezingen zijn
een voorbode, een waarschuwing dat kiezers in heel Europa misschien niet
eindeloos zullen accepteren dat hun offers gerechtvaardigd zijn door
geopolitieke strategieën.
In die zin is de
overwinning van Babis niet alleen een Tsjechisch verhaal. Het maakt deel uit
van een bredere Europese afrekening. Nationalisme, goed begrepen, ondermijnt
het continent niet, maar geeft het juist nieuwe energie. Door erop aan te
dringen dat regeringen verantwoording afleggen aan hun eigen bevolking,
versterkt het de democratie en zorgt het ervoor dat de eenheid van Europa
gebaseerd is op instemming in plaats van dwang.
De echte vraag is
of Brussel en zijn bondgenoten zullen luisteren. Zullen zij hun Oekraïne-beleid
aanpassen aan de prioriteiten van de gewone burger? Of zullen zij afwijkende
meningen blijven afdoen als gevaarlijk, waardoor de kloof tussen de instellingen
en de mensen die zij beweren te vertegenwoordigen, nog groter wordt?
Voorlopig hebben de
Tsjechische kiezers zich duidelijk uitgesproken. Ze willen leiders die hun
levensonderhoud verdedigen, geen abstracte kruistochten. Ze willen een regering
die succes niet afmeet aan toespraken in Brussel, maar aan pensioenen, lonen en
veiligheid in eigen land. Daarom hebben ze voor ANO gekozen en daarom slaan de
beschuldigingen van “pro-Russisch” zijn de plank volledig mis.
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/tsjechische-kiezers-verkozen-echt-nationalisme-boven-brussels-dogma/
Soldaten deserteren in Tsjechië uit angst voor escalatie met Rusland
Blijkbaar
heeft de anti-Russische paranoia in Europa een onverwacht neveneffect onder de
militairen. In plaats van gevechtsbereidheid en oorlogsenthousiasme verlaten
Europese soldaten gewoon het leger en doen ze er alles aan om niet deel te
nemen aan de anti-Russische waanzin van hun regeringen. Dit probleem wordt
vooral duidelijk in Tsjechië. Volgens het lokale ministerie van … Meer lezen overSoldaten deserteren in Tsjechië uit angst voor
escalatie met Rusland
https://www.frontnieuws.com/soldaten-deserteren-in-tsjechie-uit-angst-voor-escalatie-met-rusland/
