14/12/2025
Jonge Tunesiërs zijn laaiend enthousiast over Zwitserse gevangenissen. “Zo luxueus,” zegt de 17-jarige Wajdi in Sfax. Als hij geen baan kan vinden in Zwitserland, zegt hij, is het een prima plek om te “stelen en drugs te dealen.” Twee andere jongemannen leggen uit dat ze liever in een Zwitserse gevangenis zitten dan in vrijheid te leven in Tunesië, meldt Blick.
Ze vormen al jaren een belangrijke bron van werk voor de lokale politie: jonge mannen uit de Maghreb. Blick ging in 2024 naar Tunesië om onderzoek te doen. Bijna allemaal willen ze vertrekken, en velen willen naar Zwitserland – om één heel specifieke reden.
“Maak je een grapje?” vraagt Anwar (24), terwijl hij met zijn uitgestrekte hand wijst naar de ongeveer 50 mensen die voor de oude stadspoort in de Tunesische kustplaats Sfax zitten. “Natuurlijk wil iedereen weg, stuk voor stuk. Er is geen toekomst voor ons in Tunesië.”
Anwar ging drie jaar naar school, kon vervolgens geen baan vinden en had veel vrije tijd. Een typisch verhaal in Tunesië. Het Maghrebland kampt met recordhoge emigratiecijfers, ondanks miljoenen aan hulp voor economische ontwikkeling van Zwitserland en de EU. Velen verlaten Tunesië illegaal en belanden in Europa als asielzoekers zonder kans op succes, waar ze opvallend vaak betrokken raken bij criminaliteit en onhandelbaar worden – ook in Zwitserland.
“Misschien vind ik online wel een Europese vrouw die met me wil trouwen,” zegt Anwar op deze warme lentemiddag in Sfax. “Anders neem ik de boot en maak ik de overtocht,” legt Anwar uit. “Zelfs mijn ouders zeggen: ‘Yalla, ga! Het is beter in Europa.'”
De overtocht naar het Italiaanse eiland Lampedusa met een vluchtelingenboot kost 6.000 dinar, omgerekend 1.700 Zwitserse frank. Iedereen hier weet dat. Meer dan een op de tien van de 157.651 vluchtelingen die in 2023 per boot in Italië aankwamen, is Tunesisch (alleen Guinee stuurt momenteel meer migranten naar Europa). En: Zwitserland is erg populair bij Tunesiërs die er een veilig heenkomen zoeken – om een heel specifieke reden.
“Het is een geweldige plek om te stelen en drugs te verhandelen.”
‘Jullie gevangenissen zijn zo luxe,’ lacht Wajdi (17), en hij vertelt verhalen over zijn vrienden die al naar Zwitserland zijn gegaan. De jonge kapper wil ook naar het land met de ‘mooie cellen’. Hij zit met zijn vrienden op de stoffige straat voor de kapsalon César Hair Style in Sfax. Een herenkapsel kost drie frank, maar er zijn geen klanten te bekennen. ‘Als ik daar geen baan als kapper kan krijgen, dan kun je er stelen en drugs dealen,’ zegt Wajdi.
Daar kun je goed je brood mee verdienen. En: Zwitserse gevangenissen genieten een goede reputatie in Tunesië. Dat wordt bevestigd door twee andere jongemannen die liever anoniem blijven. Ze verkiezen een Zwitserse gevangenis boven de Tunesische vrijheid – zonder aarzeling. Naar Zwitserland om te stelen. Wat kan er nou misgaan…?
Migranten uit Tunesië en andere Maghreblanden vormen al lange tijd een bron van ergernis voor de Zwitserse politie. Vooral Maghrebijnen zijn verantwoordelijk voor autodiefstal, een aantal dat vorig jaar in het hele land bijna verdubbelde. De politie van Zürich constateerde een opvallend hoog aantal recidivisten binnen de Maghrebijnse gemeenschap. De kantonnale politie van Bern meldde dat ze zich vaak “onbeleefd en brutaal” gedragen tegenover de politie. De daders “dragen zich vaak uitdagend en bedreigen of vallen onze agenten aan.” Deze overwegend jonge mannen weten dat ze weinig te vrezen hebben.
Dit is de reden waarom Tunesiërs massaal hun thuisland ontvluchten.
In 2023 vroegen 572 Tunesiërs asiel aan in Zwitserland, 42 procent meer dan het jaar ervoor. Alleen asielaanvragen uit Marokko en Turkije lieten een nog sterkere stijging zien. Aanvragen van Tunesiërs zijn praktisch kansloos. Slechts ongeveer één procent heeft überhaupt een kans. Daarom zijn er sinds januari 2024 in heel Zwitserland versnelde procedures van 24 uur beschikbaar voor Noord-Afrikanen. Dit is een poging om het snel groeiende aantal aanvragen onder controle te krijgen.
Of Zwitserland nu strengere maatregelen neemt of niet: de goede reputatie van ons land (en zijn gevangenissen), het contact met Tunesiërs die hier al wonen en niet in de laatste plaats de moeilijke situatie in hun thuisland drijven mensen massaal weg uit dit op zich prachtige mediterrane land. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie zijn vorig jaar 17.972 Tunesiërs op vluchtelingenboten de Middellandse Zee overgestoken.
De Tunesische overheid kampt met een massale uittocht van burgers. Als gevolg hiervan heeft Tunis onlangs een verbod ingesteld op bezoeken aan de Kerkennah-eilanden, die ongeveer tien kilometer voor de kust van Sfax liggen. De havenpolitie laat nu alleen nog buitenlandse toeristen en Tunesiërs die kunnen aantonen dat ze een huis op Kerkennah bezitten, aan boord van de veerboot. Alle anderen worden ervan verdacht de eilanden te gebruiken als tussenstop voor een illegale reis naar Lampedusa.
Er is weinig dat Tunesiërs in hun thuisland houdt. Ze verdienen gemiddeld iets minder dan 300 Zwitserse frank per maand en meer dan 40 procent van de jongeren onder de 25 is werkloos. Er is een tekort aan veel dingen. Het land kampt regelmatig met tekorten aan suiker en meel. Olijfolie is vijf keer zo duur als voorheen. Zelfs de smeergelden voor de politie zijn door de inflatie dramatisch gestegen, klagen Tunesiërs. Het toerisme, waar het land decennialang op floreerde, is ingestort na de pandemie en een aantal islamitische terreuraanslagen.
Wat helpen die Zwitserse miljoenen Tunesië nou eigenlijk?
De 101 miljoen Zwitserse frank die Zwitserland tussen 2021 en 2024 aan Tunesië heeft overgemaakt voor projecten ter versterking van de democratie en de bevordering van de economie, hebben weinig veranderd aan de schrijnende situatie. Het Noord-Afrikaanse land is momenteel zelfs een van de prioriteitslanden voor Zwitserse ontwikkelingshulp.
Bovendien heeft Tunesië in 2012 een migratieovereenkomst met Zwitserland gesloten. Zwitserland verstrekt jaarlijks visa aan maximaal 150 Tunesiërs voor werk- of studieverblijf. In ruil daarvoor neemt Tunesië afgewezen asielzoekers terug. Op grond van de overeenkomst heeft Zwitserland al 451 mensen naar Tunesië gedeporteerd, terwijl 402 mensen eind 2023 vrijwillig zijn teruggekeerd. Zwitserland betaalt de vluchten en maakt een niet nader gespecificeerd bedrag over aan de vertrekkende personen als startsubsidie in hun thuisland.
Murat (39) zou zo’n bonus graag aannemen. Hij zit in de schaduw van de palmbomen bij de haven van Sfax te wachten op klanten die een van de elektrische auto’s van zijn drie kinderen voor een paar dinar willen lenen. Maar vertrekken is iets wat Murat niet wil – hij is de enige van alle Tunesiërs met wie Blick lokaal sprak die dat niet wil. “Mijn broer wil vertrekken, veel vrienden willen vertrekken. Ik probeer ze tegen te houden. Iedereen die wil, kan het maken in Tunesië. Maar velen zouden liever drugs dealen of stelen in Europa dan hier hard werken,” zegt Murat. Hij zal uiteindelijk sterven, of hij nu in Sfax blijft of vertrekt. “En tot die tijd zal ik volhouden, al-Hamdu li-Llah.”
2025 is bijna voorbij en Dissident.one heeft uw hulp nodig als Dissident u nog een jaar van onafhankelijk nieuws en analyses wil brengen. Deze site is volledig onafhankelijk, wat betekent dat er geen enkele verplichting is aan een bedrijf of overheidsinstantie. Ik ben alleen afhankelijk van mijn lezers om deze site te ondersteunen. Als u deze updates waardeert en mijn werk wilt ondersteunen, kunt u HIER een donatie van elke grootte sturen.
Bekentenis van net aangekomen Tunesiër: “We zijn allemaal ex-gevangenen”
Escalatie van geweld in Ventimiglia. De Tunesische ex-gevangenen, die
eerder door de Italiaanse politie op Sicilië in treinen werden geladen, zijn in
de Italiaans-Franse grensstad aangekomen Advertisement . Waar ze rellen
uitlokken en de plaatselijke bevolking herhaaldelijk aanvallen, wat leidde tot
resolute protesten van de burgers. Wie zijn die Tunesiërs die naar Italië gaan?
Het … Meer lezen overBekentenis van net aangekomen Tunesiër: “We zijn allemaal
ex-gevangenen”
https://dissident.one/bekentenis-van-net-aangekomen-tunesier-we-zijn-allemaal-ex-gevangenen
