juni 1, 2025 17
De wil van Brussel om zijn onderdanen aan te zetten tot klimaatredding is prijzenswaardig. Nu moet het waterverbruik in de EU met minstens een tiende worden verminderd. Ook op de to-do-lijst: energieonafhankelijkheid van en bewapening tegen Rusland.
De Europese statenbond overtreft zichzelf bijna wekelijks in zijn planeconomische zorgzaamheid. Zo meldde de Britse Financial Times gisteren dat de Europese Commissie van plan is haar lidstaten op te dragen het waterverbruik tegen 2030 met tien procent te verminderen, schrijft Elem Chintsky.
De belangrijkste reden voor de centraal vanuit Brussel georkestreerde vermindering van het waterverbruik zijn langere en zich uitbreidende droogteperiodes op het Europese continent, die daarmee ook bureaucratisch in de agenda van de klimaatverandering worden geïntegreerd. Kortom: een voortdurend toenemend watertekort. In juni moet het officiële, gedetailleerde plan hiervoor al worden gepubliceerd en aan de nationale parlementen van de EU-landen worden voorgelegd.
Dit EU-plan moet worden gezien als een voortzetting van de waarschuwingen van Brussel van vorig jaar, waarin sprake was van toenemende concurrentie om watervoorraden, inclusief het potentiële gevaar van conflicten binnen en tussen de EU-lidstaten. De grootste vraag naar water in de EU zou afkomstig zijn van de energie- en landbouwsector, met name voor koeling en irrigatie.
Naast het groeiende droogteprobleem komt daar ironisch en betreurenswaardig genoeg voor veel EU-lidstaten ook nog eens de toename van overstromingen bij. Ook wereldwijd zijn bilaterale conflicten over de toegang tot gemeenschappelijke, levensnoodzakelijke waterbronnen – zoals het incident uit 2023 tussen Kabul en Teheran duidelijk laat zien – geen zeldzaamheid.
De neerslaghoeveelheden in de EU lopen sterk uiteen. Terwijl landen in het noorden voldoende regenval hebben, kampen Zuid-Europese landen als Griekenland, Spanje en Cyprus met een tekort aan neerslag en dus met een slechtere watervoorziening. Veel van deze tekortkomingen zijn ook te wijten aan een lang verwaarloosde infrastructuur. Volgens de Europese Commissie is er jaarlijks 23 miljard euro nodig om deze tekortkomingen financieel aan te pakken. Als de EU-bureaucraten erin slagen een plausibele causale keten te leggen tussen het veiligstellen van de elementaire watervoorziening en de bewapening tegen Rusland, dan zou zelfs geput kunnen worden uit het speciale fonds van 800 miljard euro.
Zal Berlijn met Brussel meegaan? Begin dit jaar schreef de door sommigen als staatsgezind beschouwde publieke omroep, onder verwijzing naar een deskundigenstudie, dat “Duitsland te veel water verbruikt”. Dit onderwerp werd al aan het begin van de coronacrisis met strategisch-stiefvaderlijke vooruitziendheid in de media gebracht. Het gevoel van urgentie dat moet worden overgebracht, neemt toe. Daarom kan worden aangenomen dat Berlijn onder bondskanselier Merz de plannen van Brussel tot 2030 in die zin zal steunen.
Samen met de duurzaamheidsdoelstelling van de coalitieoverschrijdende SPD-minister van Defensie Boris Pistorius om tegen 2030 oorlogszuchtig te worden tegen Rusland, geldt het motto: “Watertekorten overwinnen voor een nieuwe drang naar het oosten”. Of moet het eerder zijn: “Nieuwe drang naar het oosten, meer dan nodig en mogelijk – ondanks waterschaarste”? En tot slot: “EU-waterschaarste als forensisch bewezen, hybride Russische oorlogsvoering – drang naar het oosten daarom juist, belangrijk en goed”.
In tijden waarin zelfs vanuit de EU-instellingen zelf groeiende weerstand ontstaat tegen de bemoeizucht van de Europese Commissie en Ursula von der Leyen, lijkt Brussel toch ongehinderd en ten volle gebruik te maken van zijn centralistische vrijheid van handelen. En dat terwijl door dit jarenlange beleid de algemene energiezekerheid, economische prestaties en sociale harmonie binnen de EU snel blijven verslechteren.
Ook de cultureel-ideologische gelijkschakeling loopt in haar EU-brede toepassing geleidelijk uit de hand, zoals het wettelijk verbod op LGBT-optochten in Hongarije duidelijk laat zien. Zeventien EU-lidstaten – aangevoerd door Zweden, Duitsland en Frankrijk – riepen de Commissie van Von der Leyen op om “onmiddellijk en ten volle gebruik te maken van de instrumenten van de rechtsstaat die haar ter beschikking staan” om Boedapest tot de orde te roepen. Negen andere EU-lidstaten weigerden gehoor te geven aan deze oproep, waaronder Roemenië, dat na een kortstondig avontuur met directe democratie onlangs is teruggebracht naar een door anderen bepaalde, liberale schijn-democratie met EU-keurmerk.
Zouden sommige EU-agenda’s misschien ook kunnen worden samengevoegd omwille van de bureaucratische efficiëntie, zodat het ambitieuze speciale fonds minder wordt belast? LGBTH2O-marsen voor een genderneutrale bestrijding van de verzekerde extreemrechtse waterschaarste.
