rsz niburu sancties ruslandDe EU kopstukken hebben besloten dat er vanaf 2027 geen enkele hoeveelheid Russisch gas de EU mag bereiken.
Volgens experts deelt de EU hiermee de genadeklap uit aan de eigen economie.

De EU krijgt maar niet genoeg van sancties richting Rusland en iedere keer als ze wat nieuws bedenken worden de burgers van de EU het slachtoffer, want keer op keer blijkt dat de EU zichzelf in de voet schiet.

Zo hebben de leiders van het Politburo in Brussel, in de volksmond de Europese Commissie genoemd, nu besloten dat het per 2027 volledig afgelopen moet zijn met gas uit Rusland hetgeen nu nog niet het geval is.

De import van Russisch gas is al wel flink gedaald, van 45 procent tot 13 procent nu, maar daarmee verdient Poetin nog steeds te veel geld, aldus de EU.

Volgens de Europese Commissie is dat allemaal geen enkel probleem, omdat er voldoende andere landen zijn die LNG gas kunnen leveren en bovendien zijn we volgens hen volop bezig met de energietransitie, tenminste als we de  benodigde kabels en dergelijke kunnen vinden.

En daarnaast verwacht de Europese Commissie dat de vraag naar fossiele energie zal dalen. Wij zouden dat wishful thinking willen noemen, maar goed.

Echter, volgens Thomas Fazi heeft dit alles echter heel andere gevolgen.

Zo schrijft hij onder andere:

Het besluit van de EU om binnen twee jaar alle Russische energie-importen stop te zetten, zou de genadeslag betekenen voor de toch al kwakkelende industriële basis van Europa.

Niet alleen zou Europa gedwongen worden om nog grotere hoeveelheden duurder LNG te importeren – voornamelijk uit de VS – maar omdat Rusland zijn LNG naar verder weg gelegen markten gaat leiden, zullen de transportkosten stijgen, waardoor de toch al volatiele wereldwijde gasprijzen nog verder zullen stijgen en de import naar de EU nog duurder zal worden.

Wat is dan de logica achter dit schijnbaar zelfmoordbeleid? Het gaat hier niet om het “stoppen van Poetins oorlogsmachine” – wat niet meer dan een fantasie is, en dat weten ze ook – maar om het voorkomen van een toekomstige normalisering van de betrekkingen tussen de EU en Rusland. De nieuwe Duitse bondskanselier Friedrich Merz, die belooft “alles” te doen om ervoor te zorgen dat de Nord Stream 2-pijpleiding nooit meer wordt heropend, past in dezelfde logica.

De felle tegenstand van de EU-leiders tegen elke vorm van hernieuwde samenwerking met Rusland is deels te wijten aan hun diepgewortelde vijandigheid jegens Rusland. Maar er spelen ook diepere geopolitieke krachten mee. De wereldwijde LNG-markt kampt met een tekort aan aanbod. Er zijn maar weinig landen die over overtollige capaciteit beschikken. De Verenigde Staten – die momenteel hun LNG-exportinfrastructuur uitbreiden – bevinden zich in een unieke positie om hiervan te profiteren. Trump heeft LNG centraal gesteld in zijn handelsbeleid en dringt er bij de EU op aan om meer LNG te kopen om de handelsonevenwichtigheid te verkleinen. Dit maakt de EU's praatjes over “strategische autonomie” tot een lachertje. Hoewel ze zich in het openbaar verzetten tegen Trump, voeren de EU-leiders stilletjes zijn energie-eisen uit – zelfs als dit de economische neergang van Europa versnelt.

Zoals een Duitse commentator opmerkte: “Het geplande verbod op de invoer van Russisch gas heeft weinig te maken met de oorlog in Oekraïne, maar alles met de Amerikaanse handelsoorlog. De EU capituleert voor Trump. De kosten van die capitulatie zullen verwoestend zijn, vooral voor Duitsland.”

De EU-elites hebben echter ook meer egoïstische redenen om deze strategie te volgen. Het altijd aanwezige spookbeeld van de “Russische dreiging” biedt de EU-elites een perfecte rechtvaardiging voor hun voortdurende harde optreden tegen politieke dissidenten, de versnelde militarisering van de Europese samenlevingen en de verdere supranationalisering van de politiek van het blok. De dreiging moet levend blijven – niet omdat ze reëel is, maar omdat ze politiek nuttig is.

Uiteindelijk moet het duidelijk zijn dat het hervatten van de invoer van Russisch gas op elk niveau zinvol is: het is goedkoper, betrouwbaarder en milieuvriendelijker dan LNG, en het zou ook helpen om de geopolitieke betrekkingen met Moskou te stabiliseren. Precies daarom is het geen verrassing dat de EU-leiders precies het tegenovergestelde doen: ze vergroten de afhankelijkheid van duurder, volatieler en vervuilender LNG uit de hele wereld, versnellen de deïndustrialisering van Europa en wakkeren de confrontatie met Rusland aan.