Kritiek op de coronamaatregelen is ook in België niet toegestaan. De Belgische arts Anne Fierlafijn ondervond dat aan den lijve. Ze ondertekende een brief van Docs4opendebate waarin werd opgeroepen tot een open debat met deskundigen uit diverse vakgebieden. Dat leidde tot een oproep van de Orde der Artsen om te motiveren waarom ze de brief had ondertekend.
De coronavaccins werden in verhoogde versnelling op de markt gebracht. Fierlafijn raadpleegde specialisten in genetica, mRNA-technologie en vaccinatie, en vernam van hen dat deze nieuwe technologie zeker niet zonder gevaar is en dat massavaccinatie niet de oplossing is voor deze pandemie.
Schorsing van twee jaar
Op basis van deze informatie maakte de arts samen met een aantal collega’s een videoreeks waarin ze mensen erop wijst dat de vaccins nog in de studiefase verkeren en adviseert zich goed te informeren.
Er werd vervolgens een klacht tegen haar ingediend bij het medisch tuchtcollege, die resulteerde in een schorsing van twee jaar. Fierlafijn ging in beroep en wist de schorsing terug te brengen tot zes maanden.
Grote groep patiënten in de kou
Ze kan dus een half jaar haar beroep niet uitoefenen en gedurende die tijd blijft een grote groep patiënten in de kou staan. Niet omdat ze een ernstige medische fout heeft begaan, maar omdat ze opkomt voor haar patiënten. Omdat ze niet klakkeloos mee wil gaan in het verhaal, maar ook luistert naar wetenschappers die de materie door en door kennen en waarschuwen voor de bijwerkingen op de lange termijn.
Na enige aarzeling is het beroep in cassatie ingesteld. “Verdere procedure is gestart,” laat de arts weten via sociale media. Je kunt haar hier steunen.
Dit is onze plicht
“Het is hallucinant hoe de Orde der Artsen ons verbiedt om mensen te informeren en te behandelen. Dit is onze ethische, deontologische, morele, legale en vooral menselijke plicht!” reageert collega-arts Leo Van den Bossche.
Artsen monddood maken, het klopt niet!
Het recht om je patiënten eerlijk te informeren, kost je als arts je job!
Er tegenin gaan, kost je zoveel meer.
Aan het begin van de coronacrisis was alles onzeker. Een nieuw virus dook plotseling wereldwijd op en veroorzaakte toch bij heel veel mensen ernstige ziekteverschijnselen. Niemand wist nog wat de symptomen waren, of hoe je met zekerheid een diagnose kon stellen als er geen tests beschikbaar waren. Als artsen moesten we op onze intuïtie vertrouwen voor diagnose en behandeling en vaak beslissingen nemen over patiënten die we niet eens lichamelijk mochten zien.
Ik las studies over Vit C en ozon, Ivermectine en Hydroxychloroquine, behandelingen die effectief bleken bij de behandeling van Covid. Aangezien we nauwelijks patiënten in de praktijk mochten zien, bood ik de omliggende ziekenhuizen aan om Ozontherapie en Vit C te verstrekken aan hun patiënten en als dat niet mogelijk was, aan het medisch personeel dat dagelijks in contact stond met ernstig zieke patiënten. Ik kreeg geen reactie, niemand leek geïnteresseerd. Dit voelde zo verkeerd, ging het dan helemaal niet om de gezondheid van deze mensen?
Behandelen met natuurlijke remedies die in China en Italië hun nut hadden bewezen was niet toegestaan. Off label gebruik van medicijnen, die wel effectief bleken te zijn, werd ook niet toegestaan.
Kritiek op de aanpak en maatregelen was ook niet toegestaan. In de brief van docs4opendebate werd opgeroepen tot een open debat met deskundigen uit verschillende vakgebieden. Het leidde tot een oproep van de Orde om te motiveren waarom u de brief had ondertekend.
De vaccins werden in verhoogde versnelling op de markt gebracht. Ik raadpleegde specialisten in genetica, mRNA-technologie en vaccinatie en vernam van hen dat deze nieuwe technologie zeker niet zonder gevaar was en dat massavaccinatie niet de oplossing was van deze pandemie.
Op basis van deze informatie heb ik samen met een aantal collega's een serie video's gemaakt, waarin ik mensen er zelf op wijs dat de vaccins nog in de studiefase verkeren en hen adviseer zich goed te informeren. Er werd een klacht tegen mij ingediend bij het Medisch Tuchtcollege, wat resulteerde in een schorsing van 2 jaar door de Provinciale Commissie. In beroep bij de Nationale Raad werd dit teruggebracht tot 6 maanden.
6 Maanden schorsing betekent dat je 6 maanden je beroep niet kunt uitoefenen, maar ook dat een grote groep patiënten 6 maanden in de kou blijft staan. Dat je voor de rest van je carrière met een zware straf op je strafblad staat. Niet omdat je een ernstige medische fout hebt begaan, maar omdat je opkomt voor je patiënten. Omdat je niet klakkeloos mee wilt gaan in het verhaal, maar ook luistert naar wetenschappers die de materie door en door kennen en waarschuwen voor de bijwerkingen op de lange termijn.
Na enige aarzeling is het beroep in cassatie ingesteld. Twijfel omdat ik best zonder de negativiteit kan die dit met zich mee zou brengen, maar ook omdat het prijskaartje van zo'n procedure enorm zou zijn en ik er al veel in heb geïnvesteerd.
Maar het aanvaarden van de schorsing voelt zo verkeerd, het zou toch niet mogen dat de Orde van Advocaten ons ons werk kan afnemen omdat wij onze onderbouwde mening geven. Ze kunnen makkelijk doorgaan met procederen, daar kunnen ze ons lidmaatschapsgeld voor gebruiken, maar als arts sta je er alleen voor. Ik weet dat collega's vaak niet verder procederen vanwege de kosten en dat is niet terecht.
Veel mensen hebben aanbevolen deze actie te starten en willen die steunen, zodat artsen zich kunnen verzetten tegen een systeem waarin gezondheid en de patiënt niet meer centraal staan. We staan samen voor een uitdaging en daar wil ik me graag voor inzetten.
Bij voorbaat hartelijk dank dat u deze weg met mij wilt gaan.
Anne
