mei 3, 2023
3569 11
De speciale
militaire operatie in Oekraïne heeft gediend als een keerpunt in de
ontwikkeling van nieuwe internationale betrekkingen. Het Westen, geleid door de
Verenigde Staten, kon zich scharen achter het opleggen van ongekend brede
sancties tegen Rusland. Tegelijkertijd oefenden onze tegenstanders enorme druk
uit op opkomende economieën, door hen te dwingen zich aan te sluiten bij hun
inspanningen tegen Rusland, schrijft Veniamin
Popov.
Het mondiale machtsevenwicht is echter verschoven. De landen van het
zogenaamde “Mondiale Zuiden” willen vrij en autonoom leven en handelen en hun
eigen belangen verdedigen. Het dictaat van Washington wordt steeds
hinderlijker, wat niet verwonderlijk is aangezien de opkomende landen hun leven
willen inrichten volgens hun eigen normen, zonder sturing van buitenaf. En
daarin valt het beleid van Rusland en deze staten samen: gelijkheid, respect
voor elkaars belangen – begrippen die het Westen niet kent, maar de overgrote
meerderheid van de rechtzoekenden wel.
Het verschil in kernbeginselen tussen het Westen en de rest van de
wereld wordt steeds zichtbaarder; het blijft niet beperkt tot verschillen in
politiek leiderschap of vermeende belangen: dit alles draagt bij tot een
“kloof” tussen rijke democratieën en opkomende landen.
De houding van de meerderheid van de wereld tegenover het Westen wordt
het best verwoord door de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Süleyman
Soylu, die verklaarde dat “de Verenigde Staten door de hele wereld worden
gehaat en Europa de pion van Washington is” (de krant Aydınlık berichtte
hierover medio april van dit jaar).
Zelfs Amerikaanse journalisten geven toe dat “de publieke opinie in
ontwikkelingslanden veel warmer staat tegenover Rusland dan tegenover de VS”.
Een afdeling van de Universiteit van Cambridge kwam onlangs tot hetzelfde
resultaat. Bovendien gaf The Economist toe dat het aantal landen dat tegen de
invasie van Rusland is, is afgenomen, terwijl het aantal landen dat neutraal is
of Rusland steunt, is gestegen.
Half april moest The New York Times concluderen dat de wereld opschuift
in de richting van Rusland en China.
Het blijft niet beperkt tot beleidsverschillen: ontwikkelingslanden
worden geleidelijk minder afhankelijk van de dollar en steeds meer landen
kondigen aan over te stappen op hun nationale valuta voor de afwikkeling van de
handel.
De huidige ontwikkelingen worden zo duidelijk dat zelfs westerse
academici deze duidelijke waarheid erkennen: volgens Bloomberg hebben de
BRICS-landen “het Westen achter zich gelaten” op het gebied van economische
groei. Sinds 2020 hebben de BRICS-landen het consequent beter gedaan dan de G7
wat betreft hun bijdrage aan de wereldwijde economische groei: het bureau schat
dat de BRICS-landen in 2028 goed zullen zijn voor meer dan 33% van de
economische groei, terwijl de G7-landen goed zullen zijn voor minder dan 28%.
In 2020 hebben de BRICS-landen de G7 ingehaald.
China levert de belangrijkste bijdrage. In de periode 2023-2028 zal zijn
bijdrage aan de mondiale bbp-groei 22,6% bedragen. India komt op de tweede plaats
met 12,9%, terwijl de Verenigde Staten de derde plaats innemen met 11,3%.
Slechts 20 landen zullen goed zijn voor driekwart van de wereldwijde groei, en
vier voor de helft (de drie bovengenoemde plus Indonesië, dat goed zal zijn
voor 3,6%).
China heeft de Verenigde Staten, Duitsland en Japan voorbijgestreefd om
de grootste exporteur ter wereld te worden. Staal, cement, mobiele telefoons,
kopieerapparaten en andere producten dragen aanzienlijk bij tot de ontwikkeling
van China.
Dankzij deze producten, in combinatie met huishoudelijke artikelen,
meubels, textiel en schotelantennes, is de Chinese export naar de Verenigde
Staten de afgelopen 15 jaar met 1700% gestegen. Als gevolg daarvan is het
handelstekort van de Verenigde Staten met China opgelopen tot 382 miljard
dollar, terwijl het handelstekort van de EU met China 164 miljard dollar
bedraagt.
Beijing heeft de grootste deviezenreserves ter wereld, naar schatting
3,46 biljoen dollar in 2022.
De BRICS-landen leveren 25% van de olie in de wereld en 50% van het
ijzererts dat voor de staalproductie wordt gebruikt. Zij produceren ook 40% van
de maïs en 46% van de tarwe in de wereld.
BRICS beslaat ongeveer 28% van het grondgebied van de wereld en herbergt
45% van de bevolking. Twintig staten hebben al aangekondigd zich op de een of
andere manier bij BRICS of de Shanghai Cooperation Organization te willen
aansluiten.
In 2014 lanceerden de BRICS-leden de Nieuwe Ontwikkelingsbank als
alternatief voor de Wereldbank; in 2021 werden aandelen in deze nieuwe bank
verworven door: Egypte, de VAE, Uruguay en Bangladesh.
Het Koninkrijk Saudi-Arabië, in het recente verleden een nauwe
bondgenoot van de Verenigde Staten, heeft de afgelopen jaren tweemaal de
verzoeken van Washington om de olieproductie te verhogen afgewezen. Bovendien
hebben de Saudi’s, in nauwe samenwerking met Moskou, tweemaal hun olieproductie
verlaagd en andere OPEC-leden dienovereenkomstig beïnvloed.
De Saoedi’s zijn in Peking overeengekomen de betrekkingen met Iran, die
al enkele jaren waren verbroken, te normaliseren. Dit alles was voor sommige
Amerikaanse kranten aanleiding om te concluderen dat zich een nieuwe alliantie
vormde van Rusland, China, Iran en Saoedi-Arabië, die zou optreden tegen de
Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten.
Er was een trend in de richting van een regeling van het langdurige
Syrische conflict, waarbij drie staten – Rusland, Turkije en Iran – de hoofdrol
speelden. Ondertussen heeft het Westen allemaal spaken in de wielen van dit
proces gestoken. Toch hebben de Arabische staten in feite besloten Damascus
weer toe te laten tot de Arabische Liga.
Veel kranten uit het Midden-Oosten wijzen erop dat Moskou een positieve
rol heeft gespeeld bij het boeken van vooruitgang bij het oplossen van de
crisis in Jemen, vooral na het bezoek van de Saudische minister van
Buitenlandse Zaken aan Rusland.
Rusland en China versterken ook serieus hun positie op het Afrikaanse
continent: Rusland heeft traditioneel sterke banden met Afrika, nadat het de
onafhankelijkheidsbewegingen van bijna alle staten die vochten om de koloniale
overheersers te verdrijven, heeft gesteund. Veel Afrikaanse landen –
Zuid-Afrika, Mali, Burkina Faso, enz. – behoren tot de landen die Rusland
openlijk steunen. De zoon van de Oegandese president, generaal Yoweri Kaguta
Museveni, verklaarde dat “Oeganda soldaten zal sturen om Moskou te beschermen
als het ooit door imperialisten wordt bedreigd.”
Uit de recente reis van de Russische minister van Buitenlandse Zaken
Sergej Lavrov naar een aantal Zuid-Amerikaanse landen blijkt dat ook daar de
steun voor de koers van Moskou toeneemt.
De nieuwe successen van Rusland in de speciale militaire operatie zullen
de vorming van een nieuwe, meer rechtvaardige wereldorde verder versnellen.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/een-nieuwe-wereldorde-is-in-opkomst/
