vrijdag 6 januari 2023

Kijk: Zo ziet het eruit als de overheid en MSM samenwerken om mensen te brainwashen


 De nieuwe Twitterbaas Elon Musk is in de mainstream media al maanden het mikpunt van kritiek. Diezelfde media reppen met geen woord over de zogeheten Twitter Files, die onthullen hoe burgers systematisch zijn voorgelogen en misleid over allerhande zaken, van corona tot Russische inmenging.

Om het nog erger te maken voor het establishment liet Twitter zijn eigen regels tegen ‘desinformatie’ over het coronavirus eind november vorig jaar los. Het platform ‘handhaaft zijn beleid rond misleidende informatie over Covid-19 niet langer, met ingang van 23 november’.

Pas op

Een maand daarvoor nam Musk Twitter over voor 44 miljard dollar. Sindsdien heeft hij veel maatregelen van de vorige eigenaren teruggedraaid. Zo heeft hij vele opgeschorte accounts hersteld, onder meer dat van de Amerikaanse oud-president Donald Trump.

Vervolgens gebeurde er iets opmerkelijks. Twitter werd gecanceld door het World Economic Forum en de mainstream media lanceerden een campagne om mensen te waarschuwen voor de informatie die op het platform wordt verspreid. Nieuwslezers en -lezeressen dreunden op talloze zenders dezelfde boodschap op: “Pas op als je op Twitter zoekt naar gezondheidsinformatie.”

(Video verwijderd? Klik hier...)

Beheersen van de narratieven

“Zo ziet het eruit als de overheid en de mainstream media samenwerken om mensen te brainwashen,” stelt auteur Kali Fontanilla, die er een filmpje van maakte. “Dit is wat je noemt het beheersen van de narratieven.”

Fontanilla denkt dat er juist meer levens gered zullen worden nu Twitter is gestopt met het handhaven van de regels tegen ‘desinformatie’.

Emotionele smeekbede Geert Vanden Bossche: ‘Doe het niet!’

Viroloog en vaccinexpert Geert Vanden Bossche smeekt ouders om hun kinderen niet te laten vaccineren tegen corona. Als je kinderen vaccineert, wordt het 1000 keer erger, waarschuwt hij.

Het coronavaccin onderdrukt lange tijd het aangeboren immuunsysteem. In die periode kan het immuunsysteem niet worden getraind om alle virussen te herkennen die het zou moeten herkennen, legt Vanden Bossche uit.

(Video verwijderd? Klik hier...)

Nog veel gevaarlijker dan de bijwerkingen

In plaats daarvan kan het immuunsysteem onderdelen van het eigen lichaam gaan herkennen, wat leidt tot autoreactiviteit en immuunpathologie, aldus de viroloog, die 30 jaar ervaring heeft op het gebied van vaccins. “Dat is onomkeerbaar.”

“Ik meen het,” benadrukt Vanden Bossche. “Het is extreem gevaarlijk. Dit is nog veel gevaarlijker dan de bijwerkingen waar mensen over praten.”

Doodvonnis

“Ik smeek jullie: laat je kind niet vaccineren. In veel gevallen zal het een doodvonnis zijn voor het kind,” zegt hij.

Volgens het RIVM zijn in het najaar van 2022 ruim 4 miljoen herhaalprikken tegen corona gezet. Op de top van de campagne werden in één week ruim 600.000 prikken gezet. Iedereen van 12 jaar en ouder die de eerste prik of prikken heeft gehad, komt in aanmerking voor deze vaccinatie.

Het hoogste in meer dan een jaar tijd

Tegelijkertijd is er sprake van een forse oversterfte. Het aantal meldingen van overlijden lag in de maand december 25 procent hoger dan normaal. Dat maakte Dela, de grootste uitvaartverzorger van Nederland, bekend.

Het aantal sterfgevallen in de week voor Kerst was het hoogste in meer dan een jaar tijd: 4126. Heel veel westerse landen hebben te maken met hoge oversterfte.

Hoe een Belgische herbebosser in Congo als grote werkgever op handen wordt gedragen

 ‘Jurguén geeft toekomst aan onze jongeren’   

JOHN VANDAELE . 15 NOVEMBER 2022


MO*journalist John Vandaele bezocht in Congo de ngo Faja Lobi, die tien jaar geleden werd opgestart door Gentenaar Jurgen Heytens. Met vele kleine giften plantte de organisatie 3000 hectare bos aan in de savannes van Kwilu én werd ze de grootste werkgever van de streek. Het is een zoektocht naar een ontwikkelingspad dat welvaart brengt, en tegelijk het woud intact laat.

De aftandse jeep zwoegt negen uur op de 120 kilometer van Kikwit naar de stad Idiofa, dat zo’n 150.000 inwoners telt. Terwijl we ons voor de zoveelste keer dreigen in het zand vast te rijden, vragen we ons af waar Jurgen Heytens de moed en energie vindt om deze slechte weg ontelbare keren af te leggen. Tien jaar geleden richtte de Gentenaar de ngo Faja Lobi op met de winsten uit zijn gelijknamige restaurant in Gent. Het doel: een Congolees bosbouwproject van de grond krijgen.

Onderkant formulier

Het is tien uur ‘s avonds en aardedonker als we Idiofa eindelijk bereiken. De ontvangst op het kantoor van Faja Lobi is hartelijk. We eten samen op het terras van de tweede verdieping van het nagelnieuwe gebouw. In het donker kunnen we de omgeving niet zien. Nu en dan springt een aap uit de bomen het terras op, in de hoop een banaan of ander lekkers te versieren. Ze zijn behoorlijk assertief.

Chénilles

De grote verrassing volgt de volgende ochtend, als we door het raam kijken en niets dan bos zien. Groene bossen zo ver het oog reikt.

‘770 hectaren’, licht Heytens toe. Uit het bos weerklinken vele dolenthousiaste stemmetjes. Later blijkt dat honderden kinderen, jongeren en vrouwen er zich tegoed doen aan de chénilles in de bossen, de eiwitrijke rupsen die in Congo een populaire lekkernij zijn. Het is de eerste keer dat deze bossen, vlakbij de stad Idiofa, zo overvloedig chénilles geven. En of ze daar blij mee zijn.

Als we later die dag de omgeving en de bossen verkennen, tonen vele tientallen rupsenrapers ons uitgelaten hun ‘oogst’. En telkens weerklinkt de naam Jurgen. Of eerder: ‘Jurguèn, jurguèn …’


De mensen zijn hem dankbaar voor de supermarkt van eiwitten, maar vooral ook omdat Faja Lobi zowat de belangrijkste werkgever van de regio is geworden. ‘Hij heeft levens gered van de jongeren hier, anders waren ze toch maar kleine bandietjes geworden,’ zegt Norbert Ontshas, een gepensioneerde ambtenaar.

We stoten ook op de zogenaamde chacals, de jakhalzen of boswachters. Zij zien erop toe dat de wouden worden gerespecteerd, dat er geen hout wordt gekapt of met vuur wordt gespeeld. In dit droogseizoen is brand een reëel gevaar, het vergt onderhoud, brede brandgangen en aandacht om dat te voorkomen.

Een van de chacals draagt een uniform van het OCMW van Moorslede, het Gentse ziekenhuis Jan Palfijn of de Redders van de Kust van Koksijde. ‘Ze wilden graag een soort uniform’, legt Heytens uit. ‘We kregen die gratis uit Vlaanderen.’

‘Gemiddeld 70% van onze bestedingen belandt bij de lokale bevolking.’

Jarenlang sprokkelde Heytens overal kleine bedragen en steun bijeen om het project draaiende te houden en de mensen aan het werk te houden. ‘Alles bij elkaar moet het intussen om zo’n 2 miljoen euro gaan. En gemiddeld belandt 70% van onze bestedingen bij de lokale bevolking.’

De ngo stelde vorig jaar gemiddeld zo’n 700 dagloners te werk, dit jaar gaat het al om 1400 mensen, tegen 2,5 dollar per dag plus een maaltijd en heeft 110 mensen in vast dienstverband. Heytens: ‘Voor de dagloners onderhandelden we met het ministerie van Arbeid dat ze langer dan 20 dagen mogen werken voor ons, zoals het statuut van dagloner voorziet. Op die manier hebben ze toch ook meer inkomenszekerheid. Want toekomst geven, is stabiliteit creëren.’

Jurgen Heytens: ‘Een betere landbouw moet de bevolking een beter structureel inkomen geven, zonder dat bossen moeten worden gekapt.’

 

Stabiliteit door bosbouw

Als we later door de stad lopen, roept een man vanuit de verte. ‘Jurguén!’ Nadien vertelt hij hoe hij twee jaar geleden mee op straat stond en betoogde voor Heytens vrijlating. Hij werd toen om vermeende belastingontduiking vastgehouden.

En de man bevestigt nogmaals wat zovelen al zeiden: ‘Jurgen geeft onze jongeren werk.’ Het feit dat Heytens de lokale taal spreekt, jarenlang in een bescheiden hut woonde en zich hier al tien jaar met Idiofa verbindt, verhoogt ongetwijfeld zijn geloofwaardigheid.

Nochtans kwam Heytens niet in de eerste plaats naar Congo om mensen tewerk te stellen. Hij wilde bomen, of zelfs grote bossen, planten als remedie tegen klimaatverandering. Met dezelfde financiële middelen valt nu eenmaal veel meer bos te bouwen in Congo dan in West-Europa.

‘In Gent had ik een Congolese buurvrouw, Annie, wiens broer in Idiofa woonde, die ik vervolgens bezocht. Dit leek me een interessante locatie. Het is een middelgrote stad in een gebied met een zo goed als boomloze savanne. Omdat ze niet ver van het woud ligt, is er ook wat meer regen en was er de mogelijkheid om via herbebossing de connectie met het woud te maken.’

Het territorium van Idofa beslaat 20.000 vierkante kilometer, ofwel twee derde de oppervlakte van België. Tijdens de laatste 40 jaar werd 240.000 hectare woud gekapt. Faja Lobi plantte intussen opnieuw 3000 hectare bos aan. Maar hoe begin je aan zo’n project?

‘Weet je dat jongeren nu uit Idiofa terugkeren naar het dorp Makanga, op 50 kilometer hiervandaan, omdat ze bij Faja Lobi kunnen werken?’

Aanvankelijk was het niet evident voor Heytens. ‘Het gerucht ging de rond dat ce blanc diamanten kwam zoeken in de streek’, aldus journalist Rigobert van de gemeenschapsradio Nsemo (Licht). ‘Niemand geloofde echt dat hij bomen wilde planten en dat wij daar iets aan zouden hebben.’

Vandaag werkt de radiozender graag samen met Faja Lobi, omdat het bijdraagt tot ontwikkeling, benadrukt hij. ‘Weet je dat jongeren nu uit Idiofa terugkeren naar het dorp Makanga, op 50 kilometer hiervandaan, omdat ze bij Faja Lobi kunnen werken? De bosbouw zorgt voor stabiliteit.’ Het aanvankelijke wantrouwen is omgeslagen in enthousiasme.

Heytens sprak diverse clans aan en vroeg hen of hij een concessie kon krijgen op een deel van hun gronden. De clans beschikken over immense oppervlakte aan savannegebied waar ze verder weinig mee doen. Dan is een concessiebedrag van 25 dollar per hectare voor 25 jaar geen onaantrekkelijk bedrag in het Congolese binnenland.

Makanga, een dorp dat vlakbij Idiofa ligt gaf zo 900 hectare in concessie aan Faja Lobi, wat 22.500 dollar opleverde voor het dorp. Heytens moedigt de dorpelingen bovendien aan om die kapitaalinjectie te investeren in woningen of scholen.

Ondertussen dringen mensen om met Faja Lobi te kunnen samenwerken. Wanneer we onderweg naar Makanga in panne vallen met de jeep, klampt een vrouw ons even aan. ‘Waarom komt Jurguén niet naar Inswe? Dan kan hij ons hier ook werk geven.’

Aangekomen in Makanga stormen de kinderen op ons af. ‘Jurguèn kélé, Jurgen is hier’, scanderen ze. Het heeft haast iets messiaans. In Makanga komen twee agronomen zich aanbieden voor werk.

Niet alleen de kapitaalinjectie via de concessies levert de lokale bevolking iets op. Faja Lobi legde in Makanga ook drie grote boomkwekerijen aan wat voor werkgelegenheid zorgde. Op de 900 hectare plantte Faja Lobi acacia’s, maar ook veel lokale boomsoorten zoals wenge, osing, ricodendron, owes, ontang, afromosio, iroko, hevea enzovoort. De zaden komen uit het oerwoud, waar zaadzoekers op zoek gaan naar inheemse boomsoorten die hier vervolgens worden aangeplant. Zo verovert het bos opnieuw de savanne.

Draagvlak

In een van de pepinières treffen we 145 mensen die piepjonge boompjes uit de kweekbedden in zakjes aan het stoppen zijn, om ze vervolgens in de kwekerij te verplanten. Waar de bomen zullen worden geplant zodra het regenseizoen begint, worden al immense oppervlaktes omgeploegd.

In een van de pepinières treffen we 145 mensen die piepjonge boompjes uit de kweekbedden in zakjes aan het stoppen zijn, om ze vervolgens in de kwekerij te verplanten.

 

© Bart Lasuy

Faja Lobi heeft gelukkig enkele tractoren, ploegen en een aanhangwagen waardoor de gronden sneller klaargemaakt kunnen worden voor de aanplanting. Die zijn er dankzij opdrachten voor Colruyt en dankzij middelen van het World Rescources Institute van Mastercard (daarmee investeert het 2 miljoen dollar in de creatie van 1000 hectare biodivers bos met sociaal draagvlak). Toch wordt een deel van de grond nog steeds manueel bewerkt.

Op 400 hectare zal Faja Lobi snelgroeiende acacia en wenge aanplanten, in combinatie met veredelde maniok en andere voedselteelten. De bevolking krijgt daarvoor gratis plantgoed. Het is een combinatie die goed werkt omdat acacia en wenge stikstof in de grond brengt wat de groei van maniok bevordert.

Maar de bossen die Faja Lobi aanplant zijn gericht op natuurherstel, niet op landbouw. Alleen de eerste jaren kan er in combinatie ook aan landbouw worden gedaan. Omdat de bomen snel zullen groeien zal er na de oogst te weinig licht overblijven voor de maniokplanten.

‘Op termijn voorzien we wel gronden waar permanent aan boslandbouw gedaan kan worden en waar de wenge en de acacia om de zeven jaar gekapt zullen worden voor houtskool. Zo wordt dan telkens opnieuw ruimte gemaakt voor maniok’, legt Heytens uit.

‘Een betere landbouw moet de bevolking een beter structureel inkomen geven, zonder dat bossen moeten worden gekapt.’

‘Met groenbemesters en bomen kunnen we de grond sneller vruchtbaarder maken, zodat Congo meer voedsel kan produceren op dezelfde landbouwoppervlakte. Een betere landbouw moet de bevolking een beter structureel inkomen geven, zonder dat bossen moeten worden gekapt. Wij zoeken naar manieren waarop dat kan. We richten ons bewust niet op één dorp, maar op meerdere dorpen zodat er naast onze bossen altijd voldoende grond voor landbouw overblijft.’

Heytens beseft dat de bossen die hij aanplant niet zullen standhouden zolang er bij de lokale bevolking geen draagvlak is. Om die reden stampte Faja Lobi een informatiecentrum uit de grond. Studenten informatica kunnen er voor een bescheiden bedrag hun lessen toepassen op computers, die op de meeste scholen ontbreken.

Daarnaast verleent Faja Lobi ook studiebeurzen aan studenten. Het richtte een klein ziekenhuis in Idiofa op en vier medische centra in de dorpen. En ook een café met een terras, een naaiatelier voor studenten snit en naad waar ze naaimachines kunnen gebruiken en zelfs een opnamestudio waar jongeren muziek en video’s kunnen opnemen.

In de bossen die het aanplant, zorgt Faja Lobi langs de wegen voor rubberbomen en mangobomen, waarvan de bevolking de vruchten mag plukken. ‘Als een fietser met een platte band zit, kan hij die herstellen met de latex uit de boom.’

De ngo maakt daarnaast zijn eigen meubels, dankzij een schrijnwerkerij, met een afdeling bouw. Het nieuwe kantoor van Faja Lobi werd grotendeels door het eigen personeel opgebouwd, nadat het vorige kantoor afbrandde.



Koolstofkrediet

De clans, wiens gronden voor 25 dollar in concessie gegeven werden aan Faja Lobi, worden bovendien ook structureel betrokken in de werking van het project. Via de concessie worden ze lid van de vzw waardoor ze zeggenschap krijgen over de toekomstige opbrengsten van de bossen, of dat nu uit koolstofkrediet, of hout zou bestaan. Dat geldt dan weer niet voor clans die meer vragen voor een concessie.

Naast de concessiehouders maken ook stichtende statutaire leden (waaronder enkele Belgen) en werknemers deel uit van de vzw. ‘Het is een kwestie van evenwicht vinden tussen bosbouw en de belangen van de bevolking’, aldus Heytens.

Het belang van dat evenwicht werd hem 10 jaar geleden duidelijk. Toen trok hij na een eerste werkperiode van vier maanden even naar België, en bleek zijn toenmalige Congolese gerant te proberen om hem uit de organisatie te zetten. ‘Gelukkig stonden de concessies op mijn naam, anders waren we alles kwijt.

Omdat werknemers, concessiehouders en de stichtende leden in de vzw zetelen, zou dat nu niet meer mogelijk zijn. Heytens beseft dat de organisatie niet van één persoon mag afhangen. Hij werkt daarom aan de uitbouw van een sterk lokaal team. ‘Op termijn wil ik als mentor fungeren.’

Dit jaar moet er bovenop de al aangeplante 3000 hectare nog eens 1500 hectare bijkomen. Samen met CO2 Logic, dat gespecialiseerd is in het berekenen, verminderen en compenseren van CO2-uitstoot, zoekt Faja Lobi uit hoe ze gerealiseerde koolstofkredieten kunnen verzilveren.

      © Bart Lasuy

Maar het oude woud brandt…

Als we met drie vinnige Chinese motoren 40 kilometer oostwaarts trekken, komen we steeds meer in gebieden waar er nog min of meer intact woud staat. Meer en meer stukken woud duiken op die in brand staan of al verkoold zijn.

‘Als we niet kappen, hoe kunnen we dan aardnoten telen? Breng ons een werkgever en we stoppen met kappen.’

Eén man is druk in de weer om een laatste grote stam vakkundig in brand te steken. ‘Ik dood het bos’, zegt Haricot N’gal. ‘God heeft ons het bos gegeven zodat we kunnen eten.’

Verderop, op weg naar het dorp Silankwilu, raken we aan de praat met enkele jongeren die onder de dorpsparasol samenzitten. ‘We kappen omdat we geen beroep hebben. De enige werkgever hier is de dorpsschool. Als we niet kappen, hoe kunnen we dan aardnoten telen? Breng ons een werkgever en we stoppen met kappen’, zegt Itonno Kwenpa.

Het is een schril contrast: 40 kilometer terug doet Faja Lobi aan herbebossing, terwijl hier het woud wordt gekapt. ‘Dat zijn bossen die gefabriceerd worden’, klinkt het antwoord op de vraag waarom die bossen niet gekapt worden. ‘Die moeten we respecteren. Maar onze bossen zijn een geschenk van de goden aan ons.’

Klimaatverandering lijkt hier geen issue. Even verderop is te zien hoe mensen op de Lubwerivier pirogues, kleine kanobootjes, en transportboten maken, waarmee voedsel naar Kinshasa kan worden vervoerd.

Moet er dan eerst oerwoud worden gekapt voordat er geld is om te herbebossen? Ook Heytens ziet de paradox. ‘Deze dorpelingen vragen niet of we naar Silankwilu willen komen. Het is zoeken naar een goede aanpak. Het is zoeken naar een evenwicht tussen steun om de landbouw te verrijken, met extra teelten, en onze vraag om het woud intact te laten. Want Congo heeft veel landbouw nodig. Als we landbouw alleen vervangen door bosbouw, zorg je alleen maar voor een versnelde ontbossing elders.’

      © Bart Lasuy


Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek.

 

Getuigenissen uit de hele wereld over slimme meters

 januari 6, 2023   3340   35   


Berichten uit de eerste hand uit het Verenigd Koninkrijk, Californië, Florida, Australië, Canada, Duitsland en elders over de rampzalige gevolgen van slimme meters voor de gezondheid van mensen, hun huisdieren en de plaatselijke fauna, en over de negatieve invloed ervan op het leven van hele gemeenschappen.

 Vijf weken geleden vroeg ik mensen een e-mail te sturen naar de New Mexico Public Regulation Commission (PRC) over hun ervaringen met slimme meters. Vanuit de hele wereld stroomden hartverscheurende getuigenissen binnen. Verhalen over rampzalige gevolgen voor de gezondheid en het leven van volwassenen, kinderen, ouderen, huisdieren, boerderijdieren, vogels, wilde dieren, insecten, wormen, planten, buren, werknemers en hele gemeenschappen, schrijft Arthur Firstenberg.

Hieronder vindt u uittreksels en samenvattingen van enkele van de 271 getuigenissen die op de openbare commentaarpagina van de website van de PRC zijn geplaatst. Als u verhalen hebt die u wilt toevoegen en u hebt ze nog niet naar de PRC gestuurd, mail ze dan naar: New Mexico PRC <mailto:prc.records@prc.nm.gov>. Schrijf in de onderwerpregel “Case No. 22-00058-UT”. Stuur ook een kopie naar mij op Arthur@cellphonetaskforce.org. We hebben alle hulp nodig die we kunnen krijgen om New Mexico te behouden als toevluchtsoord tegen slimme meters, en als voorbeeld voor de wereld.

Jennifer Andree is een inwoonster van New Mexico die ernstig gewond raakte door een slimme meter “die mijn leven volledig heeft verwoest”. Ze is verpleegster en veteraan en wist niets van slimme meters totdat ze erdoor gewond raakte. Dit gebeurde op Kirtland Air Force Base in New Mexico. “Drie en een halve maand lang,” schrijft ze, sliep ze met haar hoofd op ongeveer een meter afstand aan de andere kant van een muur van een elektrisch paneel met twee slimme meters. “Alles wat elektrische stroom draagt of straling uitzendt” veroorzaakt nu hoofdpijn, hersenmist en inwendige branderigheid. “Ik kan het leven in een stedelijke omgeving niet langer verdragen,” schrijft ze, “dus ben ik verhuisd naar South Dakota, naar een schonere omgeving op het platteland. Vanwege de schade waaraan ik ben blootgesteld, ben ik gescheiden van mijn familie, wat heeft bijgedragen aan mijn lijden… Ik heb een verpleegvergunning, maar kan niet langer mijn beroep uitoefenen.”

Maryann McCabe schrijft vanuit het Verenigd Koninkrijk: “Vanaf het moment dat [de slimme meter] werd aangezet, kon ik niet rondlopen in mijn flat, kon ik geen e-mail schrijven, kon ik niet nadenken en kon ik niet slapen. Het was een absolute nachtmerrie totdat hij werd uitgeschakeld.”

Harriet Greene, uit New Mexico, schrijft: “Ik kon me afmelden en mijn oude meter houden. Iedereen die ik spreek die gedwongen werd om slimme meters te accepteren heeft geklaagd over talloze effecten.”

Lauren Bond schrijft: “Er werden slimme meters geïnstalleerd in mijn gebouw, en de straling die ze uitzenden in de appartementen zorgt bij mij voor een constante brandende pijn op mijn huid.”

Jeanne Thompson schrijft vanuit Californië: “Mijn moeder stierf aan een enorme hersentumor veroorzaakt door een rij van zes slimme meters buiten haar flat, op de muur waar het hoofd van haar bed stond. We ontdekten dit nadat ze al overleden was. U kunt zich mijn schok en afschuw voorstellen bij dat besef.”

Dr. Linda Thomas schrijft: “Ik heb verschrikkelijke kwalen gezien bij volwassenen en kinderen als gevolg van de installatie van slimme meters in mijn omgeving. Deze omvatten afwezigheidsaanvallen bij een 2-jarig jongetje en chronische vermoeidheid en fibromyalgie bij zijn moeder.”

Mario Desira schrijft vanuit Malta: “In 2017 vloog mijn elektriciteitsmeter in brand en veroorzaakte bijna een huisbrand. Gelukkig was ik thuis en greep ik in voordat er iets ergers gebeurde.”

Persephone Maywald schrijft vanuit Californië dat bij haar een paar maanden na de installatie van een slimme meter de ziekte van Parkinson werd vermoed en dat ze later de meter liet vervangen en binnen een paar weken al haar symptomen verdwenen.

Simone St. Clare schrijft vanuit Californië dat er sinds de installatie van een slimme meter bijna geen kolibries meer op haar voederhuisjes zitten en dat het aantal rupsen in haar tuin is afgenomen.

Deirdre Novella schrijft vanuit New York dat haar haar begon uit te vallen binnen een paar maanden na de installatie van een slimme meter op haar werk, dat bij haar leukemie werd vastgesteld en dat ze een levenslange allergie voor elektriciteit ontwikkelde.

Sheila Reavill, die werkt als specialist elektromagnetische straling (“EMRS”) in Georgia, schrijft dat nadat slimme meters waren geïnstalleerd, “de signatuur van de slimme meter die ik [op haar radiofrequentiemeter] in mijn slaapkamer registreerde, precies op de tijdstippen dat ik ’s nachts wakker word”; dat haar buurvrouw en de dochter van haar buurvrouw elke nacht op precies dezelfde tijd wakker worden; dat haar border collie huidproblemen begon te krijgen en ook op precies dezelfde tijd jankend wakker werd; en dat zij en haar hond allebei op diezelfde tijd wakker worden met diarree.

 

Rebeca Randle schrijft vanuit Californië dat ze niet kon slapen toen ze een slimme meter had en dat er geen vogels waren; en dat toen de slimme meter werd verwijderd, de vogels terugkwamen.

Robert Workman, een EMRS in Missouri, schrijft: “Ik heb letsel door draadloze straling bevestigd en de slimme meter lijkt voor mij en mijn klanten het schadelijkst te zijn. Zodra de elektronische meter ITRON is verwijderd, reageren veel van mijn cliënten onmiddellijk op een verbeterde gezondheid. Deze meter is voor mijzelf en anderen in St Louis een marteling geweest, het is mijn professionele mening dat deze meter al het biologische leven doodt.”

Gezondheidsdeskundige Diane Peterson schrijft vanuit Californië dat “Voor de meerderheid [van de mensen] geldt dat ze plotseling symptomen ontwikkelden en pas later ontdekten dat de symptomen onmiddellijk begonnen nadat de slimme meter was geïnstalleerd.”

Sema Kelly schrijft: “De buurvrouw van mijn vriendin heeft een slimme meter laten plaatsen. Ze wist niet dat die zulke gevaren inhield, maar ontdekte al snel dat haar kippen in de tuin enorme tumoren hadden die op hun keel en lichaam groeiden. De eieren die ze legden hadden vreemde vormen en kleuren, en de kippen leken moe, wat vóór de installatie van de slimme meters nog nooit was voorgekomen.”

Andre Fayolle schrijft dat een slimme meter zijn gezin hoofdpijn bezorgde, de dieren, vogels en insecten deed verdwijnen en een brand veroorzaakte die zijn huis in de as legde.

Karen Crenshaw schrijft vanuit Californië dat zij niet op de hoogte was van de gevaren van slimme meters totdat een Itron slimme meter in haar huis werd geïnstalleerd, waarna zij ’s nachts elk uur abrupt wakker werd, onaangename oorsuizingen kreeg, hoge oorsuizingen kreeg en druk op haar borst voelde.

Annette Lillig schrijft vanuit het Verenigd Koninkrijk: “Iedereen die ik ken die [een slimme meter heeft] heeft er negatieve gevolgen van ondervonden.”

Beverly Jennings schrijft: “In Capitola, CA is een hele bank met slimme meters in vlammen opgegaan en een brand begonnen en een appartementencomplex afgebrand.”

Margaretha Tierney schrijft vanuit Australië dat ze twee weken na de installatie van een slimme meter ziek werd en vijf jaar lang ziek bleef tot ze de meter uit haar huis liet verwijderen.

Sarah Wild schrijft dat ze hartkloppingen, hoofdpijn en paniek had totdat haar slimme meter werd verwijderd. Ze schrijft dat haar 80-jarige buurman “binnen 6 maanden na de installatie van een slimme meter van een uiterst levendige, actieve en naar buiten gerichte persoon naar een strompelende en vergeetachtige persoon ging” en binnen 18 maanden overleed.

Dino DeBenetti schrijft vanuit Ontario, Canada dat na de installatie van een slimme meter de gezondheid en het gedrag van zijn vrouw verslechterden, wat resulteerde in hun scheiding. Hij schrijft ook dat hij sinds de installatie van de meter twee keer heeft geprobeerd vruchtbare kippeneieren uit te broeden in een broedmachine in zijn huis, telkens met meer dan 20 vruchtbare eieren, en dat er geen enkel ei uitkwam.

Karen Blomquist schrijft vanuit Californië dat toen bij haar thuis slimme meters werden geïnstalleerd, zij schade aan haar binnenoor, slapeloosheid, angst, non-stop hartkloppingen en migraine kreeg, en na twee maanden haar huis ontvluchtte om haar leven te redden. Ze meldt ook dat haar huisdieren allemaal kanker kregen en zijn overleden.

Tina Cada schrijft vanuit Florida dat ze weliswaar heeft afgezien van een slimme meter in haar eigen huis, maar dat “op de dag dat ze [in haar buurt] werden geïnstalleerd, ik naar buiten liep en geen idee had waar ik was. Ik had de ergste vorm van desoriëntatie. Deze reactie bleef aanhouden en duurde de eerste paar maanden.” Ze meldt duizelingen die aanhouden, en een constante droge mond, dat haar tienerzoon een droge mond heeft, hoofdpijn en slaapstoornissen, dat de hond van haar buurman plotseling kanker kreeg en stierf nadat de slimme meters waren geïnstalleerd, dat haar kat zich anders begon te gedragen, en dat alle vleermuizen verdwenen.

Laurie Grams schrijft vanuit Texas dat ze in een appartementencomplex woont en dus niet kon kiezen voor een uitzondering, en dat ze slaapproblemen en onrust heeft sinds de slimme meters zijn geïnstalleerd.

 

Jennifer Wood schrijft vanuit West Virginia dat “ik letterlijk duizenden mensen heb gekend in de afgelopen negen jaar of zo die zo ziek werden toen er slimme meters in hun huizen werden geïnstalleerd dat ze net als ik moesten verhuizen.”

Elizabeth Foley Walsh schrijft vanuit North Carolina dat ze niets wist over slimme meters totdat er een in haar huis werd geïnstalleerd en ze de week daarop ernstige hoofdpijn, duizeligheid en temporale kwabaanvallen kreeg. Ze schrijft dat ze dacht dat ze doodging totdat ze een week ging kamperen en de symptomen verdwenen; dat de hoofdpijn bij haar buurvrouw op hetzelfde moment begon als bij haar; dat een oudere buurvrouw aan de overkant van de straat onmiddellijk na het begin van hun hoofdpijn herhaaldelijk begon te vallen; en dat toen ze uiteindelijk verhuisde naar een locatie zonder slimme meter ze “stomverbaasd was over de verandering in mijn gezondheid”. Ze merkte op dat “de kikkers verdwenen in de zomer nadat de slimme meter was geplaatst” – de honderden kikkers die voorheen de beek achter hun achtertuin bevolkten – en dat alle huismussen en spreeuwen verdwenen, en dat de eekhoorns “plotseling tam waren en plotseling veel gingen liggen ‘rusten’. Ze lijken te hijgen en ze lijken ziek te zijn.” Ze schrijft dat ze een 18-jarige carrière in ontwikkelingsepidemiologie heeft moeten opgeven.

Alvita Armanavičienė, uit Letland, stuurde deze opzienbarende foto in van een struik op slechts enkele centimeters afstand van een slimme meter:


Simone Bercu schrijft dat zij en haar familie vijf jaar geleden hun huizen in andere staten verlieten om naar New Mexico te komen om aan de slimme meters te ontsnappen. “De slimme meters verwoestten onze kleine kinderen en onszelf en de gevolgen zijn nog steeds merkbaar,” schrijft ze.

Rainer Grobe schrijft dat op dezelfde dag dat een slimme watermeter werd geïnstalleerd, zijn vrouw hartritmestoornissen en een zeer hoge bloeddruk kreeg en flauwviel, en dat ze de meter zelf moesten verwijderen, met zowel juridische als financiële gevolgen.

Kent Casady schrijft vanuit Duitsland dat hij en zijn vrouw een huis kochten met een slimme meter, en toen ze erin trokken waren er geen insecten, bijen, vlinders of vogels, en “de aarde in de tuin was dood”. Nadat ze de slimme meter hadden verwijderd, hadden ze “regenwormen in de grond, bijen, vlinders, kolibries, spinnen en andere dieren”.

Kimberly Webber, in Taos, New Mexico, schrijft dat ze thuis wel voor een slimme meter konden kiezen, maar niet in hun bedrijf, en dat “we onrust, prikkelbaarheid, depressie, hoofdpijn, oorsuizingen en andere symptomen bij onszelf en onze werknemers in de werkruimte constateerden”. Ze verhuisden hun bedrijf naar een nieuwe locatie zonder slimme meter en “alle symptomen zijn voor ons en ons team verdwenen”.

Ellen Habeck schrijft: “Totdat ik de zaak onderzocht, kon ik niet begrijpen waarom ik zo gefragmenteerd sliep en wakker werd met ernstige tachycardie. Ik dacht dat mijn hart uit mijn borst zou slaan. Er was geen slaap en geen mogelijkheid om daarna ’s morgens goed te functioneren.” Uiteindelijk “keek ik en ontdekte dat de plek waar ik naartoe was verhuisd een slimme meter buiten de muur van de slaapkamer had.” Ze voegt eraan toe: “Er is een buurvrouw die me vroeg waarom ze dacht dat ze zich onwel zou voelen als ze urenlang in een bepaalde kamer in haar huis werkte. Ze merkte ook op dat alle planten die ze in die kamer zette, doodgingen, terwijl ze in andere kamers juist goed gedijden. Ik keek en zag dat er een slimme meter was direct aan de andere kant van de muur van die kamer waar zij zat, en een slimme meter van een buurman die op vrij korte afstand van die kamer stond.”

Arlene Griffin is een inwoner van Santa Fe die in 2019-2020 kort in Zuid-Californië woonde. Ze schrijft: “Ik had geen geschiedenis van hartproblemen, maar toen ik verhuisde naar een huis in een ontwikkeling in San Diego County, werd ik elke nacht wakker geschud, met het gevoel alsof ik met defibrillatorpeddels werd geslagen. Als ik eenmaal wakker was, sloeg mijn hart de rest van de nacht afwisselend op en neer en schudde ik urenlang. Ik kreeg ook last van mijn ogen – mijn ogen brandden en waren rood en gezwollen. Elke dag voelde ik me beter als ik ons huis verliet, maar elke nacht kwamen de vreselijke symptomen terug. Het was angstaanjagend en uitputtend… We huurden een inspecteur in die ons huis testte op RF/EMF-straling en ontdekte dat de hoge waarden niet van ons huis kwamen (we hadden een analoge meter), maar van het huis van onze buren. Toevallig stond haar meter recht tegenover onze slaapkamers… Uiteindelijk ben ik in september 2020 voorgoed teruggekeerd naar New Mexico, en ik heb die hartklachten hier niet meer gehad.”

Stephanie Dickerson schrijft vanuit North Carolina dat ze “momenteel elke dag en vooral nachten last heeft van de nieuw geïnstalleerde” slimme meters in haar buurt, en dat “ik uit 3 eerdere woonlocaties ben weggedreven vanwege de installaties van de slimme meters… Mijn hartslag is gevaarlijk hoog geworden, mijn lichaamstemperatuur kan niet worden gereguleerd, ik ervaar voortdurend trillingen in mijn romp en in mijn benen, mijn hersenfunctie is verslechterd en ik kan helemaal niet meer slapen. Deze fysieke reactie op de nieuw geïnstalleerde smartmeters is levensbedreigend voor mij.”

Brenda Rogers schrijft vanuit Californië dat ze “mijn huis moest verlaten in een camper om een plek te vinden waar ik kon slapen” vanwege een slimme meter, en dat ze haar huis van 30 jaar heeft moeten verlaten.

Catherine Ralston woont in Taos. “Op mijn adres werd een slimme meter geplaatst,” schrijft ze. “Ik begon ’s nachts moeilijk te slapen. Ik begon hoofdpijn te krijgen. Ik werd niet meer vrolijk wakker. Mijn emoties lagen plat. Dit gebeurde snel, in een paar weken tijd. Iemand vertelde me over symptomen die bij mensen optraden nadat er slimme meters waren geïnstalleerd waar ze woonden. Ik ging op zoek naar de slimme meter. Vervolgens verplaatste ik mijn bed naar een plek in het gebouw die zo ver mogelijk van de meter verwijderd was, en sliep met mijn hoofd aan het uiteinde van het bed dat het verst van de meter verwijderd was. Ik sliep de hele nacht door en werd wakker zonder hoofdpijn. Ik ben geen eigenaar van het pand en de eigenaar wil niet samenwerken met het elektriciteitsbedrijf om de oude meter terug te geven. Ik voel me gezegend dat iemand me vertelde over de vreselijke gevolgen van de slimme meters voor de menselijke gezondheid.”

Glenn Kikel is vanuit Colorado naar New Mexico verhuisd. Hij schrijft dat toen in hun huis in Colorado een slimme meter werd geïnstalleerd, hij oorsuizingen kreeg en zijn vrouw hartkloppingen, en dat beide gezondheidsproblemen ophielden toen de meter werd verplaatst.

Diane Craig schrijft dat zij “ernstige oorsuizingen, trillingen, problemen met het kortetermijngeheugen en een gebied achter in mijn nek aan de basis van mijn schedel dat heet was bij aanraking door mijn man” kreeg in een periode van 4 uur nadat een slimme meter 10 meter naast het hoofd van haar bed was geïnstalleerd. Ze betaalde voor uitzonderingen voor zichzelf en een buurman om gezond te zijn, schrijft ze.

Annie Mattingly, uit Santa Fe, schrijft: “Mijn dochter, die in een andere staat woont, was weg toen er een slimme meter op haar huis werd geïnstalleerd. Binnen enkele dagen na haar gezonde thuiskomst werd ze ziek en nu, enkele jaren later, wordt ze nog steeds geplaagd door gezondheidsproblemen en is ze slechts gedeeltelijk functioneel.”

M.L. schrijft uit Pennsylvania: “Toen onze meter begon uit te zenden, zag ik twee vogels die waren gestorven binnen een straal van ongeveer 25 meter van de meter.”

Lukas Zillmer schrijft: “Ik heb persoonlijke ervaring met slecht slapen, ’s nachts wakker worden, nog steeds vermoeid wakker worden door de blootstelling aan de straling van slimme meters die het leven bijna ondraaglijk maakte.”

Simone Prince schrijft vanuit British Columbia, Canada dat haar kat hyperthyreoïdie ontwikkelde toen er een slimme meter op haar huis werd geïnstalleerd, en dat zijzelf op hetzelfde moment veranderde van hypothyreoïdie in hyperthyreoïdie.

Arthur Firstenberg
President, New Mexicans for Utility Safety
President, Cellular Phone Task Force
Author, The Invisible Rainbow: A History of Electricity and Life
Administrator, International Appeal to Stop 5G on Earth and in Space
Caretaker, ECHOEarth.org (End Cellphones Here On Earth)
P.O. Box 6216
Santa Fe, NM 87502
USA
+1 505-471-0129
info@cellphonetaskforce.org
January 5, 2023


Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. 

https://www.frontnieuws.com/getuigenissen-uit-de-hele-wereld-over-slimme-meters/

5G DOSSIER 

https://www.frontnieuws.com/category/5g/?filter_by=popular

 


Activering van 5G-masten kan mensen doden die COVID-19-vaccins hebben genomen, waarschuwen analisten

Telecommunicatie-megacorporaties staan klaar om hun “opgewaardeerde” 5G-netwerken in de Verenigde Staten deze januari te lanceren. Dit ondanks het feit dat er voldoende bewijs is dat een dergelijke uitrol tot catastrofes en sterfgevallen zou leiden, vooral onder Amerikanen die volledig zijn ingeënt tegen het coronavirus, schrijft Arsenio Toledo. Sean, de gastheer van de online show van … Meer lezen overActivering van 5G-masten kan mensen doden die COVID-19-vaccins hebben genomen, waarschuwen analisten


Frontnieuws

 

https://www.frontnieuws.com/activering-van-5g-masten-kan-mensen-doden-die-covid-19-vaccins-hebben-genomen-waarschuwen-analisten/

Een uitsterving-niveau bedreiging staat op het punt om de wereldbevolking drastisch te verminderen en de meeste mensen hebben absoluut geen idee

  september 3, 2024    57     TheDigitalArtist / Pixabay W e doden letterlijk onszelf en alles om ons heen en de meeste mensen weten niet ee...