16-12-2024 // Cassie B. // 1,1K Views
- Israël lanceerde zijn zwaarste aanvallen in Syrië in meer dan tien jaar, gericht op militaire locaties in Tartus.
- De campagne heeft tot doel de militaire infrastructuur van Syrië te ontmantelen, inclusief luchtverdedigingssystemen en raketdepots.
- Tartus, een belangrijk Russisch militair knooppunt, werd getroffen, wat aanleiding gaf tot bezorgdheid over de Russische aanwezigheid in Syrië.
- De Israëlische aanvallen tonen minachting voor het leven van burgers, wat leidt tot internationale veroordeling.
- De nieuwe Syrische regering roept op tot diplomatie en benadrukt de noodzaak van stabiliteit en wederopbouw.
De afgelopen dagen heeft Israël zijn militaire campagne in Syrië geëscaleerd en de zwaarste aanvallen in de regio in meer dan tien jaar gelanceerd. Deze aanvallen, gericht op militaire locaties in de Syrische kustregio Tartus, hebben zowel binnen de regio als internationaal de alarmbellen doen rinkelen. De aanvallen, waaronder het gebruik van een “-aardbevingsbom, hebben een spoor van vernietiging achtergelaten en aanleiding gegeven tot bezorgdheid over de toekomst van de militaire capaciteiten van Syrië en de veiligheid van zijn burgers.
De acties van Israël in Syrië lijken deel uit te maken van een bredere strategie verzwak de militaire infrastructuur van het land na de val van president Bashar al-Assad. De Israëlische regering heeft geen geheim gemaakt van haar voornemen om de Syrische luchtverdedigingssystemen, raketdepots en andere cruciale militaire middelen te ontmantelen. Deze campagne, die in slechts acht dagen tijd meer dan 600 stakingen heeft gekend, is niet alleen een flagrante schending van de Syrische soevereiniteit, maar ook een gevaarlijke escalatie die de hele regio dreigt te destabiliseren. Sommige van de recente ontploffingen waren seismisch en registreerden een kracht van 3,0 op de schaal van Richter, terwijl alleen al het volume van de explosies sommige experts ertoe bracht te speculeren dat de aanvallen de productiefaciliteiten voor chemische wapens troffen.
Het aanvallen van Tartus, een belangrijk marine- en militair knooppunt, is bijzonder belangrijk. Tartus is de thuisbasis van een van de twee Russische militaire bases in Syrië en is een cruciale aanvoerroute geweest voor Russische troepen tijdens de Syrische burgeroorlog. De recente stakingen hebben vragen doen rijzen over de toekomst van De aanwezigheid van Rusland in de regio. Hoewel Moskou naar verluidt een deel van zijn diplomatieke staf heeft geëvacueerd, blijven de langetermijngevolgen van deze aanvallen op Russische bezittingen onduidelijk.
Onachtzaamheid voor burgerlevens
Wat zelfs nog zorgwekkender is, is Israëls flagrante minachting voor burgerlevens tijdens zijn militaire operaties. De aanvallen in Syrië volgen op soortgelijke aanvallen in Gaza, waarbij onschuldige burgers, waaronder een moeder en haar vijfjarige dochter, werden gedood bij een luchtaanval waarvan het Israëlische leger (IDF) beweerde dat deze gericht was tegen een Hamas-lid. Dit patroon van geweld, dat maar al te bekend is geworden, onderstreept de bereidheid van Israël om mensenlevens op te offeren bij het nastreven van zijn militaire doelstellingen.
De speciale gezant van de VN voor Syrië, Geir Pedersen, heeft dat wel gedaan beschreef deze luchtaanvallen als “zeeer verontrustende ontwikkeling” en riep op tot een middelbare beëindiging van het geweld. De acties van Israël duiden er echter op dat het land zich niet laat afschrikken door internationale veroordeling en zijn agenda ongestraft blijft voortzetten.
Uitbreiding van nederzettingen op de Golanhoogvlakte
Brandstof toevoegen aan het vuur is de Israëlische premier Benjamin Netanyahu's plan om nederzettingen uit te breiden in de Golanhoogvlakte. De Golanhoogvlakte, die Israël sinds 1967 illegaal bezet houdt, is een strategisch gebied dat lange tijd een bron van spanningen is geweest tussen Israël en Syrië. Het besluit van Netanyahu om de bevolking van Israëlische kolonisten in de regio te verdubbelen is een duidelijke provocatie en een schending van het internationaal recht.
De Israëlische regering heeft deze stap gerechtvaardigd door te beweren dat zich na de val van Assad een “nieuw front” heeft geopend aan de grens met Syrië. Deze grondgedachte is echter niets meer dan een voorwendsel om de controle van Israël over de Golanhoogvlakte verder te verankeren en elke mogelijkheid van een vreedzame oplossing van het conflict te ondermijnen.
Een oproep tot diplomatie, geen vernietiging
Terwijl Israël zijn militaire aanval voortzet, heeft de nieuwe regering in Damascus blijk gegeven van haar bereidheid om diplomatieke oplossingen aan te gaan. Ahmed al-Sharaa, het feitelijke hoofd van de nieuwe Syrische regering, heeft dat gedaan benadrukte dat het land “oorlogsvermoeide” is en kan zich geen verdere conflicten veroorloven. In plaats daarvan ligt de nadruk op wederopbouw en stabiliteit, wat een einde aan de militaire operaties en een terugkeer naar de dialoog vereist.
Hoewel Israël zou kunnen beweren dat zijn acties gericht zijn op het voorkomen van de overdracht van wapens aan extremistische groeperingen, is de realiteit dat deze aanvallen meer kwaad dan goed doen. Ze vernietigen niet alleen de militaire capaciteiten van Syrië, maar verergeren ook de spanningen en ondermijnen de inspanningen om het land weer op te bouwen.
De agressieve acties van Israël in Syrië zijn een gevaarlijke escalatie die dreigt dompel de regio in verdere chaos. De internationale gemeenschap moet optreden om Israël verantwoordelijk te houden voor zijn daden en aan te dringen op een diplomatieke oplossing die vrede en stabiliteit voorrang geeft boven militaire dominantie.
Bronnen voor dit artikel zijn onder andere
https://www.naturalnews.com/2024-12-16-israel-earthquake-bomb-syria.html
