april 14, 2023 1450 4
Ubent
inmiddels ongetwijfeld op de hoogte van de recente lekken van geheime en
topgeheime Amerikaanse militaire evaluaties van de lopende Russische militaire
operatie in Oekraïne.
Als we door de opsmuk heen blazen, komt het erop neer dat militaire
deskundigen in Washington allemaal voorspellen dat Rusland zal zegevieren en
Oekraïne zal verliezen, schrijft Byron
King.
En wat betekent dat voor u? Nou, de wereld staat op het punt te
veranderen, en ik bedoel groots. Ik zal zo uitleggen waarom. Eerst de
documenten.
Volgens de eigen documenten van het Pentagon is het conflict tussen
Oekraïne en Rusland een verloren zaak.
Hoe de documenten ook zijn ontsnapt, in wezen zijn deze lekken een
grimmige pre-mortem. Of noem ze een vergevorderde autopsie op een stervend
politiek-militair organisme zonder overlevingskansen.
Voor Oekraïne loopt het slecht af, zo niet catastrofaal. Bij uitbreiding
geldt hetzelfde voor de NAVO, een groot deel van de rest van Europa en zeker
voor de VS en hun nationale belangen.
Bereid u voor op een nieuw Amerikaans debacle zoals eerdere
geostrategische rampen in Vietnam (1975) en Afghanistan (2021). Maar deze keer
zal de dreigende ramp in Oekraïne de resultaten van Saigon en Kaboel in de
schaduw stellen. Want geen enkel land kan zo’n grote oorlog verliezen, en zo
ernstig falen, zonder aanzienlijke terugslag: politiek, militair en economisch.
Op dit punt moet ik iets zeggen: ik ben een gepensioneerde officier van
de Amerikaanse marine, die bij wet en regelgeving verplicht is te verklaren dat
alles hier een persoonlijke mening is. Ik spreek niet namens de marine, het
ministerie van Defensie of de Amerikaanse regering.
Bovendien ben ik in deze fase van het leven een nederige geoloog die
bijklust als nieuwsbriefschrijver. Ik heb geen toegang – nul, zippo, nada,
niets – tot geclassificeerd overheidsmateriaal. Dus alles wat volgt is
gebaseerd op mijn beoordeling van wat er in het publieke domein is.
Anders gezegd: “Ik weet alleen wat ik in de kranten lees.”
En volgens die kranten heeft iemand – vermoedelijk een 21-jarig lid van
de Massachusetts Air National Guard die vandaag is gearresteerd – meer dan 50
pagina’s (misschien meer) van geheime Amerikaanse inlichtingenrapporten over
het conflict tussen Rusland en Oekraïne van eind februari en begin maart van
dit jaar gefotografeerd en allemaal op internet gezet.
Ja, dat is illegaal, maar dan nog, deze kat is ver uit de zak.
De datadump vond meer dan zes weken geleden plaats. Het gestolen
materiaal stond een tijdje op een obscure website, en ging uiteindelijk viraal
op het Telegramkanaal. De mainstream media pikte het op, waaronder The New York
Times, die een lange, diepe geschiedenis heeft als doorgeefluik van gestolen, illegaal
verkregen geheim materiaal.
Nou, als de New York Times er voorpaginanieuws over kan schrijven, kan
ik hier ook mijn mening geven. Eerste amendement en zo.
Volgens meer dan een paar insiders – nogmaals, het staat in de kranten –
zijn de documenten te goed gemaakt om vals te zijn. Dat wil zeggen, het
uitgelekte materiaal gebruikt allemaal de juiste formaten, termen en symbolen,
tot aan de lettergrootte en het lettertype toe.
En dit niveau van technische precisie is iets dat alleen mensen van
binnenuit na jarenlange ervaring echt begrijpen.
Ondertussen heeft de Amerikaanse regering gereageerd als een gebrande
kat. Het ministerie van Defensie en het ministerie van Justitie hebben
bijvoorbeeld razendsnel een grootschalig onderzoek aangekondigd, en ik twijfel
er geen seconde aan dat ze het serieus menen. Ze hebben de vermeende lekker al
gearresteerd.
Een voorraad super-duper, hoogstaand spul is vrijgekomen. En het is niet
zozeer de specifieke informatie in de gestolen goederen. Dat is belangrijk en
zal ik hieronder bespreken. Maar het is ook de institutionele verlegenheid van
Amerikaanse regeringsmensen die in die New York Times artikelen lezen over hun
geheime beraadslagingen in oorlogstijd.
Dit zijn de nieuwe Pentagon Papers. Dus, ja… mensen zijn woedend.
Ik ben niet verbaasd dat ze het lek hebben geïdentificeerd. Het feit is
dat contraspionagemensen zo cynisch zijn als de pest, zo slim en zo hard als
een spijker. Ze verdenken iedereen ervan een verrader te zijn en dat wil je.
Ik heb dit lang geleden aan het werk gezien in een paar spionagezaken,
toen ik diende bij de staf van de Chief of Naval Operations (lang verhaal, niet
nu).
Oké, tot zover; laten we inhoudelijk worden. Lees verder om de essentie
van deze gelekte documenten te begrijpen. Laten we zeggen dat het geen
rooskleurig beeld schetst voor Oekraïne.
Het schrijven staat op de muur
Een grote verrassing in de geheime documenten is dat er zo weinig echte
verrassingen zijn. Er zit geen smoking gun in de lekken, geen “grote
onthulling” zoals de datum, het aanvalsplan en de organisatie- en
uitrustingstabel van het langverwachte Oekraïense lente-tegenoffensief dat de
Russen de Zee van Azov in zal drijven. Maar daar gaan deze documenten in ieder
geval niet over.
De uitgelekte documenten zijn in feite dagelijkse briefings voor
Amerikaanse medewerkers die werken in wat J-3 (Operations), J-4 (Logistics) en
J-5 (Strategy, Plans & Policy) wordt genoemd. De informatie dateert van
eind februari en begin maart, dus het is al twee maanden oud, en achterhaald
door de gebeurtenissen.
Maar gedateerd of niet, de documenten geven een gedetailleerd overzicht
van de dagelijkse informatie uit het strijdtoneel, zoals positiekaarten,
troepenaantallen, slachtoffers, lijsten met wapens en ramingen van voorraden
met de nadruk op munitie. In termen van inlichtingenwerk is er weinig twijfel
dat Russische analisten de Amerikaanse cijfers vergelijken met wat de Russen
toen wisten, gewoon om te zien waar en hoe de dingen overeenkomen of afwijken.
Het belang van de documenten is echter dat ze bevestigen wat veel mensen
al vermoedden, zo niet de Russen, die de basiscijfers zeker al kennen. En een
specifiek punt dat überhaupt niet schokkend is, is dat Oekraïne snel door zijn
munitie heen raakt, namelijk door zijn luchtdoelraketten en artillerierondes.
Houd die gedachte vast.
Sta mij toe om twee jaar studie aan het Naval War College te distilleren
in twee korte zinnen:
1) Legers voeren veldslagen uit, maar energie, industrie en logistiek
winnen oorlogen.
2) Moderne oorlog is een industriële oorlog, zeker als er grote landen
bij betrokken zijn.
Zoals we de afgelopen 14 maanden hebben gezien, is het conflict in
Oekraïne een wrede strijd die mensen, uitrusting en voorraden in een razend
tempo verslindt. We hebben het over bijna een miljard afgevuurde kogels,
miljoenen artilleriegranaten, tienduizenden vernietigde voertuigen, honderden
neergeschoten vliegtuigen en menselijke slachtoffers van meer dan zes-cijfers
doden en gewonden. Het is daar een landschap van bloedvergieten.
In een oorlog valt de kritische factor van menselijke moed natuurlijk niet
te ontkennen. Of de behoefte aan grote aantallen goed getrainde, gemotiveerde,
fysiek fitte mensen die bereid zijn om voorbij de bestandslijn op te rukken
naar het gezicht van hun tegenstander. Zoals Napoleon zogenaamd zei: “God staat
aan de kant van het leger met de meeste bataljons”.
Maar in de moderne oorlog is het leger dat zegeviert ook het leger met
voldoende brandstof, uitrusting, munitie en een systeem van logistiek en
organisatie dat ontworpen is om de andere partij volledig te vernietigen. Of zoals
wijlen – en eminent – oorlogscorrespondent Hanson Baldwin van The New York
Times ooit opmerkte: “God begunstigt de natie met de meeste fabrieken.”
Dat brengt ons terug bij die uitgelekte documenten, die vertellen dat de
Russische strijdkrachten in elk opzicht een absoluut, overweldigend materieel
voordeel hebben op de strijdkrachten van Oekraïne.
Zonder in technisch onkruid te vervallen, denk aan luchtdoelraketten.
Die zijn belangrijk om de vliegtuigen van de ander uit je luchtruim te houden,
zodat er geen bommenwerpers binnenkomen die je achtergebieden aan gort blazen.
Tot dusver heeft Oekraïne in het conflict vooral zijn oude systemen uit
het Sovjettijdperk (BUK en S-300) gebruikt om Russische vliegtuigen min of meer
op afstand te houden. Niet altijd, om zeker te zijn; maar over het algemeen
hebben de Russen hun bommenwerpers in het Russische luchtruim gehouden. Oké,
goed voor Oekraïne.
Maar volgens die uitgelekte documenten zal Oekraïne begin mei geen
raketten meer hebben. Daarna zal de Russische luchtmacht van haar huidige
positie van lokale superioriteit hier en daar overgaan naar een nieuwe positie
van dominante luchtcontrole, zo niet suprematie. En dit betekent dat
achterliggende gebieden in Oekraïne zullen worden onderworpen aan Russische
luchtbombardementen op een nog niet eerder vertoond niveau.
Een belangrijke conclusie uit de uitgelekte Amerikaanse documenten is
dus dat Oekraïne op het punt staat de controle over zijn luchtruim te
verliezen. En landen die hun eigen luchtruim niet controleren, winnen geen
oorlogen.
Of denk aan artilleriegranaten. Deze zijn uiteraard van cruciaal belang
voor beide partijen in de huidige militaire operatie in Oekraïne, waar de
artillerie (opnieuw!) heeft aangetoond waarom zij de “koning van het slagveld”,
zo niet de “god van de oorlog” wordt genoemd.
Oekraïne heeft lang geleden het grootste deel van zijn oude voorraad
artilleriegranaten uit het Sovjettijdperk (bijv. 152 mm en andere) opgebruikt,
en vervolgens andere voorraden opgebruikt van landen die overtollige granaten
uit het Sovjettijdperk in hun munitiebunkers hadden liggen. In dit opzicht zit
Oekraïne überhaupt zonder munitie voor een groot aantal van zijn kanonnen.
Maar vroeg in het conflict begonnen de VS, het Verenigd Koninkrijk en
andere NAVO-landen Oekraïne te voorzien van andere soorten artillerie en
munitie, zoals 155mm-kanonnen en granaten. En een tijdje werkte dit voor
Oekraïne, ondanks de dagelijkse gevechtsverliezen. Maar volgens de uitgelekte
Amerikaanse documenten zit Oekraïne nu ook zonder 155mm.
Begin maart vuurde Oekraïne bijvoorbeeld minder dan 1.000 granaten (155
mm) per dag af, met een totale reservevoorraad van minder dan 10.000 granaten;
een schijntje. In wezen schraapt Oekraïne het onderste uit de kan. Voor alle
duidelijkheid: Oekraïne heeft bijna geen 155mm-munitie meer.
Volgens die uitgelekte Amerikaanse documenten vuurden de Russen begin
maart meer dan 20.000 artillerierondes per dag af en maakten ze enorme
verliezen aan Oekraïense troepen. Nieuwsberichten beweren dat ongeveer 90% van
de Oekraïense gevechtsslachtoffers te wijten is aan Russische artillerie, in
plaats van aan gevechten van dichtbij.
Nogmaals, net als bij luchtdoelraketten winnen landen die de andere
partij niet met veel artillerie kunnen bestoken geen oorlogen.
U ziet het punt hier, toch? De moderne oorlog is een industriële oorlog.
En we zouden nog veel meer voorbeelden kunnen noemen van producten op
industriële schaal die nodig zijn om oorlog te voeren; hier zijn er maar een
paar: Rusland heeft voldoende brandstof en aanverwante energievoorraden;
Oekraïne niet.
Rusland produceert grote hoeveelheden munitie uit een enorm chemisch en
fabriekssysteem, dat nu op oorlogsniveau draait; Oekraïne doet dat niet en is
afhankelijk van leveringen (in feite donaties) van munitie uit snel uitgeputte
NAVO-voorraden.
Rusland heeft honderden frontlijngevechtsvliegtuigen en een volledig
ontwikkelde lucht- en ruimtevaartindustrie, terwijl Oekraïne slechts een
handvol gevechtsvliegtuigen heeft en nauwelijks gevechtsschade kan herstellen,
laat staan verliezen kan vervangen.
Rusland beschikt over een groot aantal drones en kruisraketten, tot aan
zijn onstuitbare hypersonische systemen; Oekraïne kan zich nauwelijks
verdedigen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar u krijgt het idee. Dit conflict
tussen Rusland en Oekraïne is een energie- en industrieoorlog, en Rusland heeft
genoeg energie en oorlogsindustrie om te blijven vechten en te zegevieren.
Ondertussen hebben noch de VS, noch de NAVO-landen voldoende
militair-industriële basis om te evenaren wat Rusland op routinebasis kan
inzetten. En na een jaar lang opslagplaatsen te hebben geleegd en voorraden
naar Oekraïne te hebben doorgesluisd, heeft de NAVO – vooral de VS – kritieke
reservevoorraden uitgeput. Bovendien is er geen vooruitzicht op aanvulling op
korte termijn voor veel artikelen zoals Javelin, Stinger, 155mm, HIMARS-kogels
en nog veel meer.
Nu heeft iemand net genoeg geheim materiaal uitgelekt om het publiek te
informeren over de precaire situatie in Oekraïne, met alle gevaren van dien
voor de VS en de NAVO als het dak instort.
Zeker, veel militaire deskundigen wisten dit al, maar het publiek niet
omdat dit geen deel uitmaakte van het heersende politieke narratief.
Niemand minder dan The New York Times pikte de bal bij wijze van spreken
op en ging ermee aan de haal. En misschien kan de daaropvolgende discussie de
publieke opinie in de VS/NAVO doen verschuiven over hoe lang nog een oorlog
moet worden gesteund waarvan de uitkomst al vaststaat.
Maar de tijd dringt. Vroeg of laat zullen de gebeurtenissen op het
terrein in Oekraïne – en misschien in de buurlanden – zich op hun eigen manier
ontvouwen, op basis van vuurkracht, gevechten en de kinetiek van de oorlog,
waarbij Rusland in veel gevallen duidelijk de overhand heeft. Beide partijen
hebben mensen op belangrijke plaatsen die daadwerkelijk hebben gesproken over
een nucleaire aanval.
Dit tijdige lek is een kritische waarschuwing.
Luistert er iemand? Want aan de andere kant van deze puinhoop zullen we
allemaal in een heel andere wereld leven.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-wereld-staat-op-het-punt-groots-te-veranderen/
