13 november, 2022 12658 17
Dr. Flavio Cadegiani, een Braziliaanse endocrinoloog, vermoedt dat het
ergste nog moet komen voor door spike-eiwitten veroorzaakte ziekten in het
endocriene systeem. Het endocriene systeem, beter bekend als het
hormoonstelsel, is van cruciaal belang voor onze gezondheid. Het regelt groei
en ontwikkeling, stemming, stofwisseling, voortplanting, immuniteit en functies
van andere organen door de afscheiding van hormonen, schrijft Marina
Zhang.
Hormonen zijn een van de drie grootste boodschappers in het lichaam. Vergeleken met de twee andere boodschappers – neurotransmitters en cytokinen – reageren hormonen langzamer en hebben zij eerder systemische dan lokale functies in het hele lichaam.
Terwijl cellen
doorgaans in milliseconden kunnen reageren op neurotransmitters en cytokinen in
minuten tot uren, kan het uren of zelfs weken duren voordat cellen op hormonen
reageren.
Aangezien hormonen
traag en systemisch kunnen werken, zal een disfunctioneel of beschadigd
endocrien systeem over het algemeen traag zijn in het optreden van symptomen en
herstel.
Studies hebben
aangetoond dat spike-eiwitten van de COVID-19 infectie en de vaccins de
endocriene klieren kunnen beschadigen, waaronder de hypofyse, schildklier en
bijnieren, evenals de voortplantingsorganen.
Cadegiani uitte de
bezorgdheid dat het tragere begin van endocriene pathologieën moeilijkheden kan
opleveren bij de diagnose en behandeling.
Uitputting van hormonale reserves
Het kan langer
duren voordat endocriene pathologieën zichtbaar worden omdat endocriene klieren
over “reserves” beschikken, aldus Cadegiani.
“Wat we in de toekomst gaan zien [voor endocriene ziekten] is een beetje
anders dan de andere gebieden, omdat klieren reserves hebben en de afname van
de reserve nu niet klinisch te zien zal zijn, maar in de toekomst misschien
wel,” zei Cadegiani op een conferentie van de Front Line COVID-19
Critical Care Alliance (FLCCC) in Kissimmee, Florida.
Daarom kunnen
getroffen personen geen symptomen vertonen totdat hun reserves zijn uitgeput.
Cadegiani zei dat
de meeste van zijn zorgen voor de toekomst speculatief zijn en gebaseerd op
zijn eigen klinische waarnemingen. Maar sinds de pandemie en de toediening van
COVID-19 vaccins begonnen, zijn er steeds meer meldingen die endocriene
pathologieën impliceren.
Hormonale as en systemische disfunctie
Hormonen reguleren
het hele lichaam, dus zodra de reserves zijn uitgeput en onderliggende
endocriene pathologieën worden ontmaskerd, kan er sprake zijn van systemische
disregulaties.
Endocriene klieren
regelen de functie van vele organen in het hele lichaam, en elk endocrien
orgaan is ook verbonden via een feedbackloop, ook wel hormonale as genoemd.
Aan de top van deze
keten staat de hypothalamus, een ruitvormige structuur in de hersenen, die
fungeert als hoofdschakelbord. Hij stuurt berichten naar de hypofyse, een
kleine, ovale structuur achter de neus.
De hypofyse staat
in de volksmond bekend als de meesterklier; hij regelt andere endocriene
organen en vormt samen met de hypothalamus hormonale assen.
De hypofyse maakt
deel uit van de as hypothalamus-hypofyse-gonaden (HPG), die de
voortplantingsorganen regelt, waaronder de eierstokken en de testikels. Bij
vrouwen regelt deze as de afgifte van eierstokhormonen als onderdeel van de
menstruatiecyclus, en bij mannen regelt de as de spermatogenese.
De
hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA-as) is een neuro-endocriene as die de
bijnieren bemiddelt, een orgaan dat hormonen produceert die de vecht- of
vluchtreactie in gang zetten. Het vecht- of vluchtproces is een stressreactie
die optreedt als reactie op schadelijke bedreigingen, en kan de stofwisseling
verminderen, het immuunsysteem onderdrukken en het sympathische zenuwstelsel
activeren.
Een andere
belangrijke as is de hypothalamus-hypofyse-thyroïde (HPT)-as. Deze regelt de
schildklier en de hormonen die hij afscheidt. Schildklierhormonen zijn
essentieel voor biologische functies als groei, regulering van het hart- en
vaatstelsel, botvervanging, leverfunctie en metabolisme.
Hoe spike-eiwitten het endocriene systeem aanpakken
Het spike-eiwit is
het meest giftige deel van het SARS-CoV-2-virus. Studies bij mensen met long
COVID en na-vaccin symptomen ontdekten vaak de aanwezigheid van spike-eiwit
maanden of zelfs een jaar na de blootstelling.
Spike-eiwit heeft
vooral een voorkeur voor weefsels en organen die ACE2- en CD147-receptoren tot
expressie brengen. Veel endocriene klieren vertonen ACE2 receptoren, waaronder
de alvleesklier, schildklier, testikels, eierstokken, bijnieren en de hypofyse,
waardoor het endocriene systeem bijzonder kwetsbaar is voor SARS-CoV-2.
De belangrijkste
oorzaak van door spike-eiwit veroorzaakte ziekte is ontsteking.
Bij het
binnendringen van cellen kan het spike-eiwit pro-inflammatoire paden activeren
door DNA-schade te induceren, DNA-herstel te remmen, stress te veroorzaken bij
de mitochondriën van de cel, die cruciaal zijn voor de energieproductie van de
cel, en nog veel meer. Dit alles leidt tot celstress, schade en mogelijk celdood.
Wanneer veel cellen
worden aangetast, kan dit problemen veroorzaken in weefsels en organen, met
gevolgen voor individuele endocriene klieren en het systeem.
Spike-eiwitten
remmen ook autofagie, het cellulaire “recyclingsysteem”, waardoor de cellen het
giftige eiwit niet kunnen opruimen, wat leidt tot langdurige schade.
Spike-eiwitten
kunnen ook bijdragen tot auto-immuniteit. Omdat ze veel overeenkomsten vertonen
met gewone menselijke weefsels en eiwitten – bekend als “moleculaire mimicry” –
kunnen ze immuuncellen aanzetten tot een aanval op de eigen cellen en organen,
wat leidt tot endocriene schade.
Verschillende
studies hebben melding gemaakt van endocriene pathologieën na COVID-19, hoewel
gegevens over de exacte schade nog in ontwikkeling zijn.
Hypofyse
Als meesterklier
van het endocriene systeem scheidt de hypofyse vele hormonen af, waaronder
hormonen die andere endocriene klieren reguleren:
·
Adrenocorticotroop hormoon (ACTH) richt zich op de bijnieren en is
verantwoordelijk voor de productie van cortisol, dat de stressrespons
stimuleert.
·
Schildklier-stimulerend hormoon (TSH) regelt de schildklier
·
Groeihormoon (GH) is verantwoordelijk voor groei en stofwisseling
·
Melanocyt-stimulerend hormoon (MSH) stimuleert de productie van melanine
bij blootstelling aan UV-stralen en verhoogt de eetlust
·
Anti-diuretisch hormoon (ADH) is verantwoordelijk voor het vasthouden
van water en het produceren van minder urine
·
Luteïniserend hormoon (LH), follikelstimulerend hormoon (FSH) en prolactine
(PRL) zijn belangrijk voor de voortplanting
·
Oxytocine speelt een rol bij de bevalling, de stofwisseling en
gelukzaligheid
Studies in celkweek
hebben aangetoond dat het spike-eiwit de productie van LH en FSH in
hypofysecellen kan onderdrukken, met onbekende gevolgen op lange termijn bij de
mens.
ACTH-tekorten zijn
waargenomen na mRNA-vaccinatie in Japan, waarbij de getroffen persoon een
gekrompen hypofyse bleek te hebben.
Cadegiani zei dat
pathologieën in de hypofyse moeilijk te diagnosticeren zijn; ze worden vaak
gemaskeerd door andere aandoeningen, daarom is er weinig literatuur over
hypofyse-pathologie na COVID-19 vaccinaties.
Bijnieren
Er is gepubliceerde
literatuur met gegevens die kunnen worden gebruikt als bewijs om
spike-eiwitschade aan de bijnieren te suggereren.
De bijnieren, die
zich boven de nieren bevinden, produceren hormonen die verantwoordelijk zijn
voor de stressrespons. Hieronder vallen adrenaline, cortisol en aldosteron. De
afgifte van deze drie hormonen is cruciaal voor het behoud van energie en
andere behoeften tijdens stressvolle situaties.
Studies over
COVID-19 hebben aangetoond dat de bijnieren belangrijke plaatsen zijn waar
SARS-CoV-2 mRNA accumuleert en spike-eiwitten worden geproduceerd.
De klieren zijn
waarschijnlijk ook betrokken bij myocarditis na een vaccinatie die vaak bij
jonge mannen voorkomt. Cadegiani redeneert dat dit type myocarditis een teken
kan zijn van bijnierdisfunctie.
Cadegiani schreef
een peer-reviewde studie over post-vaccin myocarditis en concludeerde dat
catecholamines een belangrijke trigger zijn voor deze gebeurtenissen.
Catecholaminen zijn een groep neurohormonen en omvatten dopamine, noradrenaline
en adrenaline.
Terwijl dopamine
vooral in het zenuwstelsel werkt, spelen zowel adrenaline als noradrenaline een
belangrijke rol in stressreacties.
Adrenaline
activeert de vecht-of-vlucht-stressreactie en noradrenaline ondersteunt de
reactie door de hartslag te verhogen, vetten af te breken en de
bloedsuikerspiegel te verhogen.
Intense en
langdurige inspanning activeert de vecht- of vluchtreactie, en daarom zijn
catecholamines bij sporters meestal verhoogd. Vooral mannen hebben vaak hogere
catecholaminewaarden. Ook wordt vermoed dat testosteron een rol speelt bij de
hogere incidentie van myocarditis na vaccinatie.
Stressreacties
verhogen de bloeddruk, versterken het samentrekken van het hart, en wanneer ze
chronisch zijn, kunnen ze het risico op hartaanvallen verhogen.
Cadegiani bracht catecholamines
in verband met myocarditis door autopsierapporten te analyseren van twee
tienerjongens die drie tot vier dagen na mRNA-vaccinatie overleden aan
myocarditis. Hun hartschade verschilde van normale myocarditis pathologie, met
duidelijke overeenkomsten met stress-geïnduceerde cardiomyopathie; Cadegiani
observeerde duidelijke kenmerken van catecholamine-geïnduceerde myocarditis.
Hij stelde de
hypothese dat vaccins een hypercatecholaminerge toestand in gang zetten door
verhoging van de adrenalineniveaus, waardoor hyperactivatie van adrenaline
optreedt.
Uit onderzoek naar
mRNA-gevaccineerde atleten bleek ook dat de gevaccineerden na inspanning een
hogere hartslag en noradrenalinespiegel hadden dan de ongevaccineerden.
Disfuncties in de
bijnieren leiden waarschijnlijk tot bijnierinsufficiëntie.
Cadegiani
veronderstelde dat bijnierinsufficiëntie – een aandoening waarbij de bijnieren
niet in staat zijn voldoende hormonen te produceren – een mogelijk gevolg is
van letsel door spike-eiwitten.
Er is al een
rapport over bijnierinsufficiëntie na infectie; in het geval van long COVID
waarbij er resten van spike-eiwitten zijn, is het waarschijnlijk dat de schade
zal aanhouden en mogelijk zal leiden tot chronische schade.
In het geval van
vaccins werd in een rapport waarin de productie van spike-eiwitten na COVID-19
mRNA-vaccinatie werd geëvalueerd, vastgesteld dat de bijnieren een van de
hoogste spike-eiwit
producerende weefsels waren, en dat de spike-eiwitproductie in deze klieren met
de tijd toenam.
Huidig onderzoek
heeft ook aangetoond dat complicaties van trombocytopenie als symptoom na
vaccinatie hebben geleid tot bijnierbloeding en bijnierinsufficiëntie.
Schildklier
De schildklier is
een vlindervormige klier boven de keel. Hij heeft veel functies, voornamelijk
het regelen van de groei en de stofwisseling.
Hij maakt twee
hormonen, thyroxine en triiodothyronine. Een tekort aan triiodothyronine leidt
tot hypothyreoïdie, gekenmerkt door een vergrote schildklier; overmatige
secretie ervan kan hyperthyreoïdie veroorzaken.
De schildklier
speelt ook een rol bij de regulering van het immuunsysteem. COVID-19 infectie
is vaak een teken van onderliggende schildklierproblemen, en schade door
infectie kan schildklierproblemen verergeren, waardoor een negatieve cyclus
ontstaat.
Uit een
autopsiestudie op 15 mensen die aan COVID-19 waren overleden, bleek dat 13 van
hen virale RNA en eiwitten in hun schildklierweefsel hadden. ACE2 receptoren,
waarvan eerder werd gedacht dat ze niet aanwezig waren op de schildklier,
werden ook gedetecteerd, wat wijst op een mogelijke route voor SARS-CoV-2
infectie.
Hoewel het
onderzoek aantoont dat de schildklier betrokken kan zijn bij de infectie, is
thyroïditis, een ontsteking van de schildklier, momenteel alleen gerapporteerd
in verband met het COVID-19 vaccin.
Een studie uit
Turkije stelde dat het COVID-19 vaccin schildklierontsteking kan veroorzaken.
De studie evalueerde 15 patiënten die schildklierontsteking ontwikkelden na
vaccinatie.
Vier van de
patiënten ontwikkelden ook de ziekte van Grave, een auto-immuunziekte en een
complicatie van hyperthyreoïdie. De ziekte van Hashimoto, een andere
auto-immuunziekte van de schildklier, is ook gemeld na vaccinaties.
Het is mogelijk dat
door vaccinaties geproduceerde spike-eiwitten de schildkliercellen aanvallen
door zich te binden aan ACE2-receptoren. Gezien de vele meldingen van
auto-immuunziekten vermoedt Cadegiani echter dat de pathogenese van
schildklierafwijkingen waarschijnlijk auto-immuun is. Het spike-eiwit heeft ook
zijn auto-immuuncapaciteit aangetoond door hoge incidenties van “moleculaire
mimicry”.
Alvleesklier
De alvleesklier
produceert glucagon en insuline, twee belangrijke hormonen die onze
bloedsuikerspiegel regelen. Disregulatie van de bloedsuikerspiegel is een
indicatie van een disfunctie van de alvleesklier en kan leiden tot complicaties
zoals diabetes.
Spike-eiwitten van
zowel het vaccin als het virus blijken het glucosemetabolisme te kunnen
verstoren.
Er zijn meldingen
van een plotseling begin van diabetes type 1, een vorm van auto-immuunziekte
waarbij het lichaam zijn eigen alvleesklierbètacellen aanvalt.
In een studie
waarin de EudraVigilance-veiligheidsrapporten werden geëvalueerd, zijn ook
meldingen gevonden van ontregeling van de bloedglucose met een voorbijgaande
verergering van hyperglykemie na vaccinaties.
Chronische
hyperglykemie, dat wil zeggen een hoge bloedsuikerspiegel, is meestal een teken
van disfunctie van de pancreas-bètacellen.
Daarom stelt
Cadegiani voor dat er sprake zou kunnen zijn van een verlies of slechte werking
van de pancreas-bètacellen, aangezien studies hebben aangetoond dat het
spike-eiwit deze bètacellen rechtstreeks kan aantasten en beschadigen, wat
waarschijnlijk resulteert in hun dood.
De gezondheid van
sperma houdt verband met de algemene gezondheid van het lichaam, zo blijkt uit
Australisch onderzoek.
Voortplantingsorganen
De schadelijke
effecten van COVID-19 op de mannelijke voortplantingsorganen staan vast.
Een onderzoek uit
Thailand toonde aan dat bij 153 seksueel actieve mannen ongeveer 64,7 procent
erectiestoornissen ondervond tijdens een COVID-19-infectie, waarbij 50 procent
deze symptomen drie maanden na herstel bleef houden.
Onderzoek heeft
uitgewezen dat erectiestoornissen te wijten zijn aan disfuncties van de
endotheelcellen, en het spike-eiwit tast de endotheelcellen aan.
Studies die
COVID-19 in verband brengen met erectiestoornissen hebben dit grotendeels
toegeschreven aan de interactie van het virus met ACE2-receptoren op het
oppervlak van endotheelcellen. Endotheelcellen zijn overvloedig aanwezig in
ACE2-receptoren, waardoor het een van de meest doelwitten is van
COVID-19-infecties.
Uit een studie
waarin adenovirus-DNA-vaccins werden geëvalueerd, bleek dat aan de vaccins
blootgestelde cellen ook spike-eiwitten produceerden die konden interageren en
binden met ACE2-receptoren, wat wijst op gelijke endotheelschade.
Sinds het vaccin in
2021 werd uitgerold, meldden de CDC-gegevens 193 gevallen van
erectiestoornissen na COVID-19-vaccinatie.
Een Israëlische
studie over spermadonaties heeft ook een vermindering met 15 procent van de
spermaconcentratie en 22 procent van het aantal beweeglijke zaadcellen
vastgesteld na COVID-19 mRNA-vaccinatie.
De auteurs
bevestigden in een latere reactie (pdf) dat de geteste personen geen
onderliggende gezondheidstoestand hadden, en dat de vermindering dus niet te
wijten kon zijn aan een onderliggende gezondheidstoestand die vóór de vaccinatie
bestond.
Hoewel het aantal
zaadcellen zich na 145 dagen geleidelijk herstelde, keerden de concentratie en
beweeglijkheid van het sperma niet terug naar het niveau van vóór de
vaccinatie, met onbekende gevolgen op lange termijn.
Ook bij vrouwen is
bezorgdheid over voortplantingsproblemen gemeld, vooral na vaccinaties en niet
zozeer na een infectie.
Studies toonden aan
dat mannen over het algemeen een hoger risico lopen op ernstige gevolgen en
overlijden als gevolg van COVID-19-infecties; vrouwen lijken echter een hoger
risico te lopen op vaccinatieletsel.
Uit VAERS-gegevens
bleek dat meer dan 60 procent van de meldingen van ongewenste voorvallen
afkomstig was van vrouwen, wat erop wijst dat vrouwen kwetsbaarder zijn voor
symptomen na een vaccinatie.
Dr. Paul Marik,
deskundige op het gebied van kritieke zorg, merkte ook op dat vrouwen een
groter risico liepen om zich met symptomen na een vaccinatie in de kliniek te
melden.
Tijdens de pandemie
meldden veel vrouwen menstruatiestoornissen na vaccinatie. Uit een onderzoek
bij vrouwen uit het Midden-Oosten bleek dat bijna 70 procent van hen
onregelmatige menstruatie meldde na vaccinatie.
Een door het
National Institute of Health gefinancierde studie vond een “tijdelijke
verlenging van de menstruatiecyclus” in verband met de COVID-19 vaccinatie.
Een studie
gepubliceerd op de website getiteld My Cycle Story meldde meer dan 290 vrouwen
die na de uitrol van de COVID-vaccins last hadden van decidale
cast-uitscheiding, hoewel er in de afgelopen 109 jaar minder dan 40 van
dergelijke gevallen zijn gedocumenteerd. Dit wees er ook op dat veel van de
voortplantingssymptomen waar vrouwen last van hadden, mogelijk verband hielden
met het vaccin en niet met de COVID-infecties.
Cadegiani
voorspelde voor de komende tijd meer ongewenste voorvallen bij zwangerschappen.
Hij haalde een
studie aan waarin “geen verband” werd vastgesteld tussen COVID-19 vaccins en
vruchtbaarheid. Uit de gegevens bleek echter dat ongevaccineerde vrouwen een
hoger percentage zwangerschappen hadden dan gevaccineerden, zowel voor
klinische als biochemische zwangerschap.
De auteurs van het
artikel bekeken 10 studies en stelden vast dat ongevaccineerde vrouwen een
klinisch en biochemisch zwangerschapspercentage hadden van respectievelijk 47
en 60 procent, terwijl de COVID-gevaccineerden een percentage hadden van 45 en
51 procent.
Cadegiani voorspelt
in de toekomst meer gevallen van endocrinopathologieën als gevolg van
prikletsels.
“Endocriene ziekten vorderen langzaam en komen dan pas klinisch naar
voren in de ernstige toestanden”, aldus Cadegiani. “Het is dus niet mogelijk om dit [op voorhand] te zeggen.”
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws.
