13 mei 2020
De wereld bevindt zich in het midden van de eerste pandemie sinds 2008.
Net als H1N1 is Covid-19 een luchtwegaandoening, maar deze keer is het
gekoppeld aan de onsmakelijke culinaire gewoontes van de Chinezen. Het virus
werd getraceerd naar een dierenmarkt in Wuhan, China, waar ratten, vleermuizen,
slangen, katten, honden en ander “exotisch” voedsel werden verkocht.
I: Covid-19 en de
incompetentie van de westerse elites
Covid-19 is geclassificeerd als een
zoönoseverwekker omdat het in staat was om de de soortbarrière te overbruggen
en de mens te besmetten. De bevolkingsgroepen die het meest getroffen zijn,
zijn de ouderen en de immuungecompromitteerde patiënten. Begin januari van dit
jaar verspreidde het virus zich vanuit China naar de rest van Azië, Europa en
Amerika. In maart nam het aantal slachtoffers over de hele wereld dramatisch
toe, vooral in Italië, dat nu als het epicentrum van de ziekte wordt beschouwd.
Wereldwijd zijn er momenteel 691.494 gevallen van besmetting en 33.034
sterfgevallen. Deze aantallen kunnen nog hoger liggen, aangezien mensen
wekenlang asymptomatisch kunnen blijven, schrijft Ferdinand Bardamu op Euro Canadians.
Niet verrassend, waren de wereldleiders jammerlijk
onvoorbereid op de pandemie. Zelden is het publiek getuige geweest van zoveel
incompetentie en onbekwaamheid van een bende gekozen en ongekozen sukkels. De
belangrijkste wetenschapsadviseur van het Verenigd Koninkrijk adviseerde de
regering van Boris Johnson om zich bezig te houden met het opbouwen van “kudde-immuniteit” door de verspreiding van het virus in goede banen te leiden. Dit
zou het besmettings- en sterftecijfer van het Verenigd Koninkrijk aanzienlijk
hebben verhoogd. Waarnemers dachten dat de reactie van de regering op de
pandemie “satire” was. Hoewel de pandemie aanvankelijk werd gebagatelliseerd,
kondigde Trudeau aan dat het internationale verkeer uitsluitend zou worden
afgehandeld door grote luchthavens in Montreal, Toronto, Calgary en Vancouver,
waarbij alle passagiers aan een “strenge gezondheidscontrole” zouden
worden onderworpen. Dit was blijkbaar het resultaat van het beantwoorden van
een “geautomatiseerde
vragenlijst die wordt beheerd door een computertouchscreen”. Alleen Trump was in staat om reisverboden op te leggen aan China, Iran
en West-Europa, ondanks een aanvankelijk treuzelen.
Naarmate de crisis zich verder ontvouwde, wekten
regeringen zichzelf uit hun trage apathie om meer draconische maatregelen te
nemen. In het Verenigd Koninkrijk kreeg de politie noodbevoegdheden om iedereen
die ervan verdacht wordt Covid-19 te hebben, te arresteren en vast te houden;
in Canada werd de meeste buitenlandse reizigers de toegang ontzegd. De beruchte
ongeautoriseerde doorgangspost bij Roxham Rd., die aan de grens met NY-Quebec
ligt, werd gesloten (hoewel dit door sommige media wordt betwist). Buitenlandse
reizigers werd ook de toegang tot Australië en Nieuw-Zeeland ontzegd, waarbij
van burgers wordt verwacht dat zij zichzelf 14 dagen lang isoleren. De
Trump-regering beperkte het niet-essentiële verkeer van de grenzen tussen de VS
en Canada en tussen de VS en Mexico, de eerste keer dat er beperkingen werden
opgelegd aan het grensoverschrijdende verkeer sinds de terroristische aanslagen
van 11 september. Ondanks deze maatregelen was de kans om het virus effectief
onder controle te krijgen allang verkeken. We bevinden ons nu in het
beginstadium van wat een langdurige pandemie belooft te worden.
Als het niet voor de lokale Chinese functionarissen
was die de vroege waarschuwingstekenen van de infectie negeerden, zou het virus
gemakkelijk onder controle kunnen worden gehouden. Volgens een recente studie:
Als interventies in het land een week, twee weken of drie weken eerder
hadden kunnen worden uitgevoerd, hadden de gevallen met respectievelijk 66
procent, 86 procent en 95 procent kunnen worden teruggedrongen – waardoor de
geografische verspreiding van de ziekte aanzienlijk zou worden beperkt.
Meer verontrustend zijn de westerse regeringen die
zich totaal niet aan de ziekte hebben gewaagd, ondanks de enorme economische en
materiële middelen die hun ter beschikking staan. Maandenlang hebben de
regeringen toegekeken en niets gedaan terwijl het virus ongecontroleerd in
China woedde. In plaats van proactief te zijn, wachtte de elites tot Covid-19
een nationale gezondheidscrisis werd, waardoor ze gedwongen werden nationale
noodsituaties af te kondigen toen ze zich realiseerden dat halfslachtige
maatregelen niet genoeg zouden zijn om de ziekte in te dammen. Als ze de
voorzichtigheid en de vooruitziende blik hadden om de situatie in goede banen
te leiden voordat deze uit de hand liep, zou het leven net zo zijn gebleven als
voor de uitbraak van Wuhan. De sluiting van scholen, universiteiten, theaters,
restaurants en andere grote locaties zou niet nodig zijn geweest. De
aandelenmarkt zou niet zijn gecrasht en de economie zou niet op weg zijn naar
een recessie.
De Europese Commissie eist meer immigratie onder #NextGenerationEU
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die belast
is met het opsporen en voorkomen van pandemieën, keek net als de westerse
elites toe en deed niets terwijl het virus een ravage aanrichtte in China. Ze
waren meer bezig met het hernoemen van de Wuhan-griep, om een einde te maken
aan de stigmatisering van de Chinezen en de anti-Aziatische vooroordelen te
beteugelen, dan met de mogelijkheid dat er levens verloren zouden gaan als
gevolg van de infectie. Tegen de tijd dat de WHO Covid-19 op 11 maart tot
pandemie verklaarde, was het al te laat. Sommige epidemiologen voorspellen nu
worst case scenario’s waarbij de Amerikaanse economie in een depressie
terechtkomt en het aantal doden in de miljoenen loopt.
Als regeringen net zoveel tijd hadden geïnvesteerd
in het in quarantaine plaatsen van getroffen gebieden in China als ze
geobsedeerd waren door racisme, zou de pandemie van Covid-19 zijn vermeden.
Kostbare tijd werd verspild, terwijl politici eindeloos deugdzaam waren over
raciale diversiteit. In plaats van hun burgers te adviseren over hoe ze
zichzelf konden beschermen, gaven politici hen de les over de deugden van
inclusiviteit en tolerantie. Ze moedigden mensen aan om door te gaan met het
betuttelen van Chinese bedrijven, ondanks het feit dat veel Chinezen heen en
weer reizen tussen China, het oorspronkelijke ziekte-epicentrum, Noord-Amerika
en West-Europa, waarbij ze zichzelf en anderen blootstellen aan het virus.
Racisme was veel erger dan geïnfecteerd te worden door een levensbedreigende
ziekteverwekker.
II: Covid-19 is niet de
echte ziekte
Als hoogtepunt van de waarden van de liberale
Verlichting is het globalisme een eliteproject. De profeet van het globalisme,
de Engelse agitator Richard Cobden (1804-1865), beschouwde zichzelf als een
leerling van de econoom Adam Smith. Hij geloofde dat vrijhandel op wereldschaal
een tijdperk van ongekende internationale samenwerking en vrede zou inluiden.
Moderne globalisten hebben de visie van Cobden getransformeerd in een
dystopische nachtmerrie van massale volksverhuizingen uit de derde wereld en
het uitbesteden van vitale productie-industrieën. De elites zijn zo toegewijd
aan een wereld zonder grenzen dat ze bereid zijn het leven van hun eigen
burgers op het spel te zetten. Dit onderstreept niet alleen de nutteloosheid
van de huidige elites, maar rechtvaardigt ook wat de klassieke conservatieven
al lang weten over de gevaren van de democratie (de zogeheten “tirannie van de
meerderheid”).
De Anglo-Ierse staatsman Edmund Burke
schreef: “Regering is
een vernuft van menselijke wijsheid om te voorzien in menselijke verlangens”. Als regeringen niet aan deze basisvereiste kunnen voldoen, welk
doel dienen ze dan? De belastingdruk die de westerse elite aan hun blanke
burgers oplegt is een zware last omdat ze de “Great Replacement” subsidieert.
Als men niet genoeg geld kan besparen om economische achteruitgang en
natuurrampen zoals Covid-19 te doorstaan, dan is het betalen van belastingen
weinig meer dan een door de staat gesanctioneerde diefstal van privébezit.
Toen de westerse elites realistischer waren over de
menselijke natuur, bijvoorbeeld vóór 1950, werden de naties die zij regeerden
bestuurd in het belang van hun burgers, niet in het belang van de regering of
de derde wereld. Globalisme is echter in niemands belang, met uitzondering van
elites en grote bedrijven die het als een bron van persoonlijke verrijking
zien. Dit is zonder twijfel de reden waarom globalisten geloven dat het
nastreven van een utopisch beleid gemotiveerd door kortzichtige hebzucht en blanke
rassenhaat meer de moeite waard is dan het verzekeren van het welzijn van de
burgers of het bieden van stabiliteit in tijden van crisis. Door een combinatie
van kwaadwilligheid en naïviteit hebben de elites hun eigen land veranderd in
een dystopisch dumpplaats voor de derde wereld. Blijkbaar is het doel van de
overheid, in ieder geval sinds het midden van de twintigste eeuw, om
buitenlanders voor te laten gaan op hun eigen burgers.
Thomas Jefferson schreef in de
Onafhankelijkheidsverklaring:
Wij vinden deze waarheden vanzelfsprekend, dat alle mensen gelijk
geschapen zijn, dat ze door hun Schepper begiftigd zijn met bepaalde
onvervreemdbare Rechten, waaronder Leven, Vrijheid en het nastreven van Geluk.
-Dat om deze rechten veilig te stellen, Regeringen worden ingesteld onder de
Mensen, die hun rechtvaardige bevoegdheden ontlenen aan de toestemming van de
geregeerde, -Dat wanneer enige vorm van Regering destructief wordt voor deze
doeleinden, het het Recht van het Volk is om het te veranderen of af te
schaffen, en om een nieuwe Regering in te stellen, die haar basis legt op zulke
principes en haar bevoegdheden organiseert in een zodanige vorm, dat het voor
hen het meest waarschijnlijk zal lijken om hun Veiligheid en Geluk te
bewerkstelligen. Voorzichtigheid zal inderdaad voorschrijven dat regeringen die
al lang bestaan, niet moeten worden veranderd voor lichte en voorbijgaande
oorzaken; en dienovereenkomstig heeft alle ervaring uitgewezen, dat de mensheid
meer geneigd is om te lijden, dan om zichzelf recht te zetten door de vormen af
te schaffen waaraan zij gewend zijn. Maar wanneer een lange rij van misbruiken
en usurpaties, die steevast hetzelfde Doel nastreven, een ontwerp aan het licht
brengt om ze onder absoluut Despotisme te reduceren, is het hun recht, hun
plicht, om een dergelijke regering van zich af te werpen en om nieuwe Bewakers
voor hun toekomstige veiligheid te leveren.
Volgens de beginselen van het Jeffersoniaanse
liberalisme is het de taak van de burgers om regeringen die niet langer het
algemeen belang dienen, zo nodig te vervangen door gewapend geweld. Zelfs een
aristocratische conservatief als Burke erkende de noodzaak van “een tijdelijke afwijking van de strikte orde van
de erfopvolging” toen de Engelse grondwet in gevaar was door monarchale
subversie. Deze handelwijze is echter alleen beschikbaar voor mannen die niet
zacht en zelfgenoegzaam zijn gemaakt door rijkdom en welvaart, mannen dus in
tegenstelling tot de huidige oogst van blanken die na de Tweede Wereldoorlog
zijn geboren.
Hoewel het concept van wereldwijde economische
interdependentie en integratie aantrekkelijk kan klinken, zijn deze
overtuigingen in de praktijk inherent gevaarlijk. Hoewel een zekere mate van
vrij verkeer van goederen, diensten en investeringskapitaal vanuit een
marktperspectief gunstig is, is het echte probleem wanneer de economie boven
het nationale belang wordt geplaatst. Dit maakt de burger gemakkelijk
vervangbaar. Het gevolg is dat de globalisten ze gaan verachten omdat ze
onderling verwisselbare radertjes zijn.
Neoliberale globalisering is geen onvermijdelijk
natuurlijk proces. Net als alle andere vormen van overheidsbeleid blijft het
onder de controle van de westerse leiders. Omdat het enige gunstige effect van
het globalisme de neerwaartse druk op de lonen en de stijgende kosten van
huisvesting is om de elites te verrijken, gaat het door, ongeacht de impact op
het leven van de gewone burgers. Voor blanke pleitbezorgers betekent dit dat de
kwestie van de verantwoordingsplicht op de hoogste bestuursniveaus bij elke
gelegenheid moet worden aangekaart.
De echte ziekte is niet Covid-19, het is
globalisme. Eenmaal geïnfecteerd door deze “geestelijke ziekteverwekker”,
worden mensen net zo onverzettelijk in hun overtuigingen als elke doordeweekse
christen of moslimfundamentalist. De waarheid is dat de mens, in plaats van
zijn dierlijke instincten te overstijgen, de geest en het gedrag van de mens
nog steeds stevig geworteld zijn in zijn eigen biologie, meer dan hij graag
denkt. Om deze reden moeten alle utopische egalitaire ideeën op het solide
fundament van de menselijke natuur stranden. Aangezien de huidige westerse
elites weigeren hiermee rekening te houden, moet hun globalistische paradigma
voor altijd een onvervalsbaar paradigma blijven.
In tegenstelling tot Covid-19 heeft het globalisme
wel degelijk een tegengif: wij noemen dit tegengif blank nationalisme. Het
blanke nationalisme verwerpt de globalistische “Evangelische Kerk van het BBP”
ten gunste van het BBP per hoofd van de bevolking, waardoor het individuele
economische welzijn van de blanken wordt vergroot in plaats van verkleind.
Blank nationalisme vervangt rassenstrijd door rassenharmonie; in plaats van een
zwaard te brengen, brengt het vrede. Het bereiken van deze doelen vereist
blanke rassen- en culturele homogeniteit in Westerse naties, een mogelijkheid
die globalisten weigeren te overwegen. Blank nationalisme de remedie voor het
globalisme noemen, komt erop neer dat men zegt dat de remedie voor de fantasie
een stevige dosis realiteit is.
Als de pandemie eenmaal voorbij is, kunnen we er
zeker van zijn dat het voor de elites business as usual zal zijn, wat betekent
dat er meer niet-blanken in de toch al overbevolkte en rottende stedelijke
centra van het Westen worden gedumpt. Maar deze keer kunnen we er zeker van
zijn dat de vervanging van rassen een cyclisch proces is, dat af en toe wordt
onderbroken door perioden van dood en vernietiging op wereldschaal. De vraag is
hoe lang de elites nog blanke mensen zullen blootstellen aan een bepaald
gevaar, terwijl ze druk bezig zijn met het kiezen van een nieuw volk.
Massademocratie, massa-immigratie en multiculturalisme-eufemismen voor blanken
die hun land uitleveren aan niet-blanken, zullen voor onbepaalde tijd
voortduren, samen met de onbekwaamheid van de elite, de opzettelijke blindheid,
de onbekwaamheid en de starre ideologische gehechtheid aan de politieke
correctheid die het mogelijk maakt dat dit beleid voortduurt. Om een aantal
redenen, zoals hersenspoeling door de media, pathologisch altruïsme,
kuddegedrag, enz. weigeren blanke kiezers hun leiders te kastijden bij de
stembus. Als niemand de massale, door westerse regeringen georkestreerde
niet-blanke immigratie kan tegenhouden, dan zal misschien de ziekte dat wel
doen.
Bron: https://www.frontnieuws.com/les-van-covid-19-globalisme-is-een-ziekte/
