Mensen zijn slechts bereid om een bepaalde hoeveelheid op te offeren
"voor Oekraïne" voordat ze beseffen dat hun leiders niet om hen geven
september 27, 2022
Brusselse
opperheren en diverse EU-leiders, die om beurten op het podium van de Algemene
Vergadering van de VN op de westerse oorlogstrom slaan tegen Rusland – allemaal
in het belang van de “vrede” – verzuimen na te gaan wat de gemiddelde Europeaan
eigenlijk wil, schrijft Rachel Marsden.
In tegenstelling tot wat hun leiders willen, is de gemiddelde Europeaan
slechts bereid om persoonlijk tot op zekere hoogte “voor Oekraïne” op te
offeren – wat dat ook moge betekenen, aangezien het vrij duidelijk is dat de
bevolking van Oekraïne evenmin baat heeft bij de huidige toestand van
eeuwigdurend conflict die de EU en de VS mogelijk maken.
Het is één ding voor de gemiddelde EU-burger om zich te scharen achter
verheven waarden, uitgesproken van hoog boven de dagelijkse worstelingen, als
het hem niets kost. Of tenminste als het water zo troebel is dat de burgers
niet gemakkelijk de link kunnen leggen tussen hun portemonnee en de niet-aflatende
uitgaven van hun leiders. Dit schijnbaar eindeloze conflict in Oekraïne, een
notoir corrupt land, verkopen als een verdediging van “democratie” werkt alleen
totdat het betekent dat u moet kiezen tussen het betalen van uw eigen
rekeningen en het betalen van alle blanco cheques die u naar Kiev schrijft.
In zijn VN-toespraak deze week zei de Franse president Emmanuel Macron
met betrekking tot landen die het Oekraïne-conflict uitzitten, dat “zij die vandaag zwijgen – tegen hun wil of
heimelijk met een zekere medeplichtigheid – de zaak van een nieuw imperialisme
dienen.” Macron bewees vervolgens lippendienst aan
het “gevoel van
onrechtvaardigheid” bij degenen die de prijs betalen in de vorm
van stijgende voedsel-, energie- en inflatiekosten. De boodschap is duidelijk:
de gemiddelde burger moet deze eisen van de westerse elites tolereren omdat het
een morele verplichting is. Die burgers hebben dat allemaal al eerder gehoord,
met Covid-beperkingen en klimaatveranderingsvoorschriften. Nu is de cirkel rond
en worden beperkingen gesteld aan de verwarming en koeling van woningen, maar
deze keer “voor Oekraïne”.
Het is geen wonder dat Macron het mondiale Zuiden probeert te kastijden,
dat zich grotendeels aan het huidige fiasco heeft onttrokken en heeft geweigerd
deel te nemen aan de westerse sancties tegen Rusland. In tegenstelling tot de
EU doen de zuidelijke landen wat zij het beste achten voor hun eigen burgers.
Hun aanpak zal hun eigen landen en bevolking waarschijnlijk welvarender maken,
wat de Europeanen dreigt op te vallen nu hun rekeningen zich opstapelen en het
dagelijks leven steeds zwaarder wordt. Het is dus volkomen logisch dat Macron
en zijn mede-EU-heersers willen dat iedereen in hetzelfde zinkende bootje zit.
Al was het maar omdat het moeilijk is om te beweren dat Oekraïne een
wereldprobleem is dat meer imperialisme vereist, vermomd als westers geleid
mondiaal bestuur, wanneer een groot deel van de wereld daar niet in trapt.
Tijdens een bezoek aan Mexico-Stad deze week probeerde de Duitse
president Frank-Walter Steinmeier ook de Mexicaanse president Andres Manuel
Lopez Obrador ertoe te bewegen zijn neutrale standpunt en zijn weigering om
Rusland sancties op te leggen, op te geven. Het moet er voor Duitsland slecht
uitzien dat Mexico, dat zich buiten de strijd heeft gehouden, nu in een positie
verkeert om Duitsland samenwerking op het gebied van gas aan te bieden (ook al
zal het pas over een paar jaar stromen), en dat terwijl Duitsland wordt
geconfronteerd met deïndustrialisatie en rantsoenering, en onlangs is gedwongen
zijn eigen gasbedrijf, Uniper, te nationaliseren.
Ondertussen heeft de Duitse bondskanselier Olaf Scholz zijn ergernis
uitgesproken over de plannen van NAVO-lid Turkije om zich uit het westerse
keurslijf te wringen en toe te treden tot de door Rusland en China geleide
Sjanghai Samenwerkingsorganisatie. “Ik ben erg geïrriteerd over deze ontwikkeling,” zei Scholz. “Maar uiteindelijk is het belangrijk om het eens te worden over wat ons
drijft om duidelijk te maken dat de Russische oorlog tegen Oekraïne niet
succesvol mag zijn.” Met andere woorden: “Ik vind het niet leuk.
Maar wat dan ook – zolang je het zinkende schip van onze westerse ideologie
maar niet in de steek laat.”
Scholz zou zich meer zorgen moeten maken over de gemiddelde
Duitser, die geïrriteerd is dat Scholz er niet zo op gebrand is om de eigen
energiezekerheid van zijn land veilig te stellen als dat hij absurde
maatregelen neemt om hun eigen energievoorziening af te snijden.
De Spaanse premier Pedro Sánchez werkte deze week ook aan de
schuldomkering-retoriek van de EU in de marge van de VN-bijeenkomst door de
pers te vertellen dat de Russische president Vladimir Poetin energie gebruikt
als “oorlogsinstrument“ tegen
Europa. In werkelijkheid zijn het de Europese elites, wier beleid ten aanzien
van Rusland hun eigen burgers met de rekening heeft opgezadeld, en zij willen
nu wanhopig dat de Europeanen geloven dat het de schuld van Poetin is. Maar als
de populistische opkomst bij recente verkiezingen in het hele blok een indicatie
is, groeit de wrok jegens het EU establishment. Als ze de wil van het volk
blijven negeren, moeten ze niet verbaasd zijn als dat op eigen politiek gevaar
uitdraait.
Copyright ©
2022 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-eu-leiders-zijn-iets-belangrijks-vergeten/
