december 13, 2020
Wat is er gebeurd: Een nieuwe studie,
gepubliceerd in het International Journal
of Environmental Research and Public Health, heeft volgens de auteurs
ontdekt dat gevaccineerde kinderen veel meer gezondheidszorg nodig hebben dan
niet-gevaccineerde kinderen. Tenminste, dat is wat ze vonden van de groep
kinderen die gebruikt werd om de gegevens te verzamelen.
Dit type studie is interessant om te zien gezien
het feit dat studies die niet-gevaccineerde kinderen vergelijken met
gevaccineerde kinderen ontbreken – er zijn er niet veel van hen. Deze studies
zijn, zoals de auteurs zeggen, “zelden uitgevoerd”.
Geen van de veiligheidsstudies na vergunningverlening van vaccins
omvatte vergelijkingen met groepen die volledig niet waren blootgesteld aan
vaccins.
De studie concludeert:
Dat de niet-gevaccineerde kinderen in deze praktijk, in het algemeen,
niet minder gezond zijn dan de gevaccineerde en dat de gevaccineerde kinderen,
inderdaad, significant minder gezond lijken te zijn dan de niet-gevaccineerde.
De gegevensbron voor deze studie was alle factureren
en medische verslagen van Integratieve Pediatrie, een privé pediatrische
(kindergeneeskunde) praktijk die in Portland, VS is gevestigd.
De studie benadrukt de noodzaak van meer onderzoek,
gezien het feit dat er ook op dit gebied nauwelijks sprake is van onderzoek. Ze
zijn het eens met Mawson et al., 2017, die
rapporteert: “Verder onderzoek met grotere, onafhankelijke steekproeven is nodig om
deze onverwachte bevindingen te verifiëren en te begrijpen om de impact van
vaccins op de gezondheid van kinderen te optimaliseren”, en met Hooker en Miller 2020, die schreef: “Verder onderzoek is nodig om het volledige
spectrum van gezondheidseffecten die verband houden met vaccinatie bij kinderen
te begrijpen”.
In de bovengenoemde studies werden soortgelijke
bevindingen gedaan.
Volgens de auteurs:
Vaccins worden algemeen beschouwd als veilig en effectief binnen de
medische gemeenschap en zijn een integraal onderdeel van het huidige
Amerikaanse medische systeem. Hoewel de voordelen van vaccinatie in tal van
studies zijn ingeschat, zijn de negatieve en niet-specifieke effecten van
vaccins op de menselijke gezondheid niet goed bestudeerd. Recentelijk is
vastgesteld dat er variatie bestaat in de individuele reacties op vaccins, dat
er verschillen bestaan in het veiligheidsprofiel van levende en geïnactiveerde
vaccins en dat gelijktijdige toediening van levende en geïnactiveerde vaccins
gepaard kan gaan met slechte resultaten. Er zijn geen studies gepubliceerd die
rapporteren over de totale uitkomsten van vaccinaties, of de toename of afname
van het totale aantal infecties bij gevaccineerde personen.
Dit is belangrijk omdat, hoewel vaccinaties in
sommige gevallen bescherming kunnen bieden tegen de doelziekte, we willen weten
wat ze nog meer zouden kunnen doen, niet alleen op de korte termijn, maar ook
op de lange termijn. Het is ook belangrijk om erop te wijzen dat in andere
gevallen, zoals bij het HPV-vaccin, er geen bewijs is dat ze
bescherming bieden tegen de doelziekte.
Globalisten zijn de roofdieren, COVID-19 is het wapen, en u bent de prooi
Een ander goed voorbeeld komt van een in 2017 gepubliceerde studie waarin
de introductie van het difterie-tetanus-pertussis-vaccin (DTP) in een
stedelijke gemeenschap in Guinee-Bissau begin jaren tachtig werd onderzocht. Ze
ontdekten dat het DTP-vaccin geassocieerd was met een vijfvoudig hogere
mortaliteit dan niet-gevaccineerd zijn. De auteurs stellen het volgende:
Al het momenteel beschikbare bewijs suggereert dat DTP-vaccin meer
kinderen kan doden door andere oorzaken dan het redt van difterie, tetanus of
kinkhoest. Hoewel dit vaccin kinderen beschermt tegen de doelziekte, kan het
tegelijkertijd de gevoeligheid voor niet-verwante infecties verhogen.
Deze nieuwe studie wijst hierop:
Pre-licentiestudies voor vaccins kunnen geen resultaten op lange termijn
detecteren, aangezien de periodes voor veiligheidsbeoordeling na toediening
doorgaans 42 dagen of minder zijn. Vaccinveiligheidswetenschap op lange termijn
is gebaseerd op post-market surveillance-onderzoeken met behulp van databases
zoals de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) en Centers for Disease
Control and Prevention (CDC’s) Vaccin Adverse Events Reporting System (VAERS)
en de Vaccine Safety Datalink. VAERS is een passief rapportagesysteem waarin,
volgens Ross 2011, “minder dan 1% van de ongewenste voorvallen met vaccins
worden gemeld”. De Vaccine Safety Datalink (VSD) kan volgens het Institute of
Medicine (IOM, 2013) in principe worden gebruikt om uitkomsten van vaccins en
niet-gevaccineerde kinderen te vergelijken. Op basis van de aanbeveling van de
IOM publiceerde de CDC in 2016 een witboek (CDC, 2016; Glanz et al., 2016) over
het bestuderen van de veiligheid van hun aanbevolen vaccinatieschema voor
kinderen. Helaas zijn er tot op heden geen studies gepubliceerd waarin een
diversiteit aan resultaten van gevaccineerde en niet-gevaccineerde kinderen
wordt vergeleken.
Hieronder staat een van de vele interessante
grafieken uit het onderzoek.
De oranje lijn vertegenwoordigt de
gevaccineerde kinderen, en
de blauwe lijn vertegenwoordigt de
niet-gevaccineerde.
Voor de gebruikte methoden, beperkingen en meer
verwijs ik u naar het onderzoek.
De ouders met
wie ik in New York werk, die ik in het hele land zie, maken zich grote zorgen
dat hun rechten worden ontnomen, dat hun kennis over de wetenschap wordt
weggedrukt door een agenda die alleen maar zegt dat niet-gevaccineerde kinderen
een probleem zijn.
Er is in dit land geen enkel onderzoek gedaan naar de
gezondheidsresultaten van gevaccineerde kinderen versus niet-gevaccineerde
kinderen. Ik zie al meer dan 20 jaar gezinnen in mijn praktijk die zich niet
laten vaccineren, het zijn de gezondste kinderen die ik ooit heb gezien. – Dr.
Lawrence Palevsky, een erkende NY kinderarts.
Waarom dit belangrijk is: gezien het feit dat de
National Childhood Vaccine Injury Act (NCVIA) ongeveer 4 miljard
dollar heeft uitbetaald aan families van door vaccinatie
gekwetste kinderen, zijn er naar mijn mening hier duidelijk enkele geldige
punten, vooral tegen verplichte vaccinaties. Ook hier geldt weer dat VAERS naar
schatting slechts 1 procent van de vaccinatieletsels voor zijn rekening neemt,
deze 1 procent is wat er wordt geregistreerd.
Uit een HHS-studie van
het Federaal Agentschap voor Gezondheidszorgonderzoek (AHCR) uit 2010 blijkt
dat 1 op de 39 vaccins letsel veroorzaakt, een schokkende vergelijking met de
beweringen van de CDC van 1 op de miljoen.
Neem bijvoorbeeld het MMR-vaccin. Als u op VAERS, vanaf 2/5/19 zoekt,
was de cumulatieve ruwe telling van ongunstige gebeurtenissen van mazelen, bof,
en rodehond-vaccins alleen al: 93.929 ongunstige gebeurtenissen, 1.810
handicaps, 6.902 ziekenhuisopnames, en 463 sterfgevallen. Nogmaals, vergeet
niet over dat 1% cijfer dat in de studie wordt geciteerd.
Er zijn een aantal legitieme zorgen over de
veiligheid van vaccins die een vrij lang en zeer diepgaand artikel zouden
vereisen, maar ik wilde de lezer hier slechts kort op de hoogte brengen.
Aluminium bijvoorbeeld, is een ander punt van zorg waar ik veel over heb geschreven,
schrijft auteur Arjun Walia op Europereloaded.
Dit zijn een paar redenen waarom de aarzeling met
betrekking tot vaccins altijd hoog is, zelfs bij veel artsen en wetenschappers.
Dit wordt al een tijd waargenomen. Een studie die in 2013 in het
tijdschrift EbioMedicine werd
gepubliceerd, schetst dit punt bijvoorbeeld in de inleiding:
In de afgelopen twee decennia zijn er in verschillende landen, waaronder
Frankrijk, verschillende vaccinatiecontroverses ontstaan die zorgen uiten over
ernstige schadelijke effecten die het vertrouwen in de gezondheidsautoriteiten,
deskundigen en de wetenschap aantasten. Deze twee dimensies vormen de kern van
de in de algemene bevolking waargenomen vaccinatietekort (VH). VH wordt
gedefinieerd als vertraging in de acceptatie van vaccinatie, of weigering, of
acceptatie met twijfels over de veiligheid en de voordelen ervan, waarbij al
deze gedragingen en houdingen variëren naar gelang de context, het vaccin en
het persoonlijke profiel, ondanks de beschikbaarheid van vaccindiensten VH vormt
het een uitdaging voor artsen die de bezorgdheid van hun patiënten over vaccins
moeten aanpakken en een bevredigende vaccinatiegraad moeten garanderen.
Op een conferentie over vaccins in 2019 van de
Wereldgezondheidsorganisatie werd dit feit benadrukt door professor Heidi
Larson, professor in de antropologie en de directeur Risk and Decision
Scientist van het Vaccine Confidence Project. Zoals u kunt zien, wordt zij door
de auteurs in de bovenstaande studie genoemd. Tijdens de conferentie benadrukte
ze dat de veiligheidsproblematiek bij mensen en gezondheidswerkers het grootste
probleem lijkt te zijn met betrekking tot de aarzeling van vaccins.
Ze verklaarde onder
andere:
Het andere ding dat een trend en een kwestie is, is niet alleen het
vertrouwen in de zorgverleners, maar ook het vertrouwen van de zorgverleners,
we hebben een zeer wankele gezondheidsprofessionele frontlinie die de vaccins
en de veiligheid van de vaccins in twijfel begint te trekken. Dat is een groot
probleem omdat, tot op de dag van vandaag, elke studie die ik heb gezien… nog
steeds, de meest vertrouwde persoon in elke studie die ik wereldwijd heb
gezien, de zorgverlener is…
Is dit hier alleen niet genoeg informatie om
geïnformeerde toestemming te rechtvaardigen?
Ik kan moeilijk begrijpen hoe iemand die bijvoorbeeld het nieuwe COVID-19
vaccin zou nemen, zich zorgen zou maken over het feit dat ik het virus zou
oplopen terwijl hij of zij beschermd zou zijn.
Waarom hebben we de regeringen de mogelijkheid
gegeven om dergelijke acties op te leggen? Waarom hebben we ze zoveel macht
gegeven om te dicteren wat moeten doen en hoe we moeten leven? Is dit echt hoe
we willen leven? Is dit echt het soort wereld dat we willen creëren?
Een diepere discussie. Wat
doen we aan de toenemende druk van het vaccin?
Velen maken zich zorgen over verplichte vaccinatie.
Verder beginnen velen in te zien dat verplichte vaccins misschien niet de
toekomst zijn, maar dat diensten en opties zullen worden geweigerd tenzij u
kunt bewijzen dat u bent ingeënt. Is het nog steeds de tijd om iemand de schuld
te geven? Of is er een radicaal nieuwe aanpak die we moeten volgen?
Een verschuiving in ons wereldbeeld, het opnieuw
onderzoeken van wie we denken dat we zijn, waarom we hier zijn en welke wereld
we willen creëren, is waar we de antwoorden zullen beginnen te vinden die we
zoeken.
Heeft de dualistische strijd de vijandelijke
methode in het verleden gewerkt? Zijn we niet nog steeds hier, ongeacht of we
deze methode in het verleden hebben gebruikt? Misschien is het tijd voor een
nieuw gesprek, een gesprek dat ons in een heel nieuw licht ziet. Dit is
misschien de manier waarop we onze voortdurende uitdagingen in hun kern zullen
oplossen.
Hieronder volgt een diepgaandere discussie hierover
van CE-oprichter Joe Martino.
-------------------------------------------------------------------------------------------
