BELGIË EN DE GREAT RESET (1) – ALEXANDER DE CROO:
MARIONET VAN HET WEF
28 december 2021 Wim De Winter Nieuws 3 comments
Wat was Alexander De Croo trots toen hij op 25 januari 2021 via Twitter
aankondigde dat hij deel had genomen aan de lancering van het nieuwe boek van
WEF-voorzitter Klaus Schwab (ja, die Bond-schurk met zijn Great Reset), namelijk Stakeholder Capitalism: Building the
Future. Plots ging er een belletje rinkelen: wat heeft De Croo te maken met
Klaus Schwab en het Wereld Economisch Forum (WEF)?
Net die dag publiceerde Knack een
‘factcheck’ omtrent de veronderstelde betrokkenheid van De Croo bij de ‘Bill
& Melissa Gates Foundation’. Dat de Eerste Minister geen deel uitmaakt van
dit fonds kan best waar zijn, maar daarnaast minimaliseert ‘factchecker’ Brecht
Castel ook De Croo’s inzet voor het WEF. Ja, in 2013 was hij vice-voorzitter
van een WEF-werkgroep over vergrijzing en ja, in 2015 nam hij deel aan een
werkgroep over jonge wereldleiders. Maar, zo gaat het verder: “… dat is niet verwonderlijk omdat het WEF nu eenmaal een groot netwerk van
politici en ondernemers samenbrengt.”
Miljoenen migranten: ‘een unieke kans
voor Europa’
Met alle Chinezen, maar ons maak je
niet wijs dat een federale topminister zijn schaarse vrije tijd opoffert om
zich vrijblijvend bezig te houden met supranationale hobbyclubjes. Alexander De
Croo werd in 2013 inderdaad vicevoorzitter van de werkgroep ‘veroudering’ –
de Global Agenda Council on Ageing – van het
WEF. Vanaf 2015 neemt het WEF hem op in de Young Global Leaders Community, een groep die invloedrijke jonge
mensen samenbrengt om de wereld ‘positief’ (wat dit ook moge betekenen) te veranderen.
De Croo krijgt daar heel wat beleg op zijn boterham. Hij legt zich toe op
internationale ontwikkelingsproblematiek, mensenrechten, inclusieve economische
groei en de digitalisering van de ontwikkelingsagenda. De Croo is niet de
eerste Belg die zich ‘Young Global Leader’ (YGL) mag noemen: zijn partijgenoot
Vincent Van Quickenborne, koningin Mathilde, Nathalie van Ypersele (dochter van
Jacques van Ypersele, kabinetschef onder Boudewijn en Albert) en
softwareontwikkelaar Dries Buytaert, die in 2009 de webstek van het Witte Huis
(toen onder Obama) hielp herlanceren, gingen hem voor.
Wat Brecht Castel in zijn ‘factcheck’
voor Knack ‘vergeet’ te vermelden is dat De Croo in 2016 ook actief lid werd
van de ‘Global Agenda Council on Europe’, een adviesraad binnen het WEF over
Europese zaken. In opdracht van deze raad schreef De Croo – samen met de
Zweedse oud-premier Carl Bildt – een rapport over de uitdagingen voor
Europa in de komende jaren. Daarin staat onder meer te lezen dat de komst van
miljoenen migranten, asielzoekers en vluchtelingen een unieke kans biedt om een
verouderend Europa het hoofd te bieden, maar alleen als regeringen samenwerken
met de private sector om de ‘nieuwkomers’ aan een job te helpen.
Het WEF op sleutelposities in de
regering
De Croo’s activiteiten binnen het WEF
maken één ding duidelijk: hij zit er tot over zijn oren in. Zijn rol
minimaliseren is de waarheid geweld aandoen. Als hoofd van de federale regering
is hij de geknipte man om de agenda van het WEF in België waar te maken. En met
Van Quickenborne zit er zowaar een tweede vertegenwoordiger van het WEF op
sleutelposities in de regering: het ministerie van Justitie is het ideale
departement om dissidente strekkingen, en dan vooral de Vlaams-nationalistische
en de coronakritische, te bestrijden.
De Croo en Van Quickenborne,
marionetten van het WEF: men zou zich gaan afvragen of het daarom zo lang moest
duren vooraleer er een nieuwe federale regering tot stand kwam. Laten we niet
vergeten dat de liberale Open VLD tot de verliezers van de verkiezingen van
2019 behoorde. Merk tegelijk ook op dat Emmanuel Macron, Boris Johnson, Mark
Rutte, Angela Merkel, Joe Biden en zelfs de Chinese president Xi Jinping een
pagina hebben op de webstek van het WEF, in tegenstelling tot politiek minder
correcte (ex-)staatshoofden zoals Donald Trump en Jair Bolsonaro. Merkel en
Macron behoorden zelfs tot de YGL’s. Alsof niet alleen in België, maar ook in
tal van andere landen alle pionnetjes op hun plaats zitten en de tijd is
aangebroken voor de installering van de Nieuwe Wereldorde.
De Croo: geen lid van het WEF?
In zijn ‘factcheck’ beweert Brecht
Castel ook dat Alexander De Croo geen lid is van het WEF, want dat is een
netwerkorganisatie zonder ledenlijst. Nou nou, van een luie factchecker
gesproken: even googelen en na exact enkele seconden verschijnt er een pdf met
de ‘general terms and conditions of
membership’ van het WEF. Overigens is het WEF allesbehalve ‘inclusief’, om het
met een modewoord te zeggen. Wie er bij wil horen betaalt jaarlijks het bedrag
van € 52.000, of de prijs van een mooie luxewagen. YGL’s, staatshoofden,
ministers en leden die niet tot de zakenwereld behoren hoeven hun lidgeld niet
zelf te betalen. Hun kosten worden gedekt mede door de bijdragen van grote
internationale bedrijven, die tot € 530.000 ophoesten voor hun lidmaatschap.
Wie graag deelneemt aan de jaarlijkse WEF-bijeenkomst in het luxueuze skioord
Davos mag nog eens € 19.000 neertellen. Daarmee bevindt Alexander De Croo zich
in een uitgelezen gezelschap van ’s werelds machtigste CEO’s en een hele rits
van gekroonde hoofden.
Gelijke kansen, maar sommigen zijn
net iets gelijker
Het is goed mogelijk dat De Croo in
contact kwam met het WEF op voorspraak van de Boston Consulting Group (BCG).
BCG is niet alleen zijn vroegere werkgever, hij leerde er ook zijn echtgenote
Annik Penders kennen (hij wierf haar aan), die er tegenwoordig actief is als
vennoot en ‘managing director’. De Boston Consulting Group is een
managementsadviesbureau dat behoort tot de wereldwijde top drie in die sector,
naast Bain & Company en McKinsey & Company. Alle drie staan ze op de
ledenlijst van het WEF.
Zoals het een goed WEF-lid betaamt
heeft BCG de mond vol van diversiteit, duurzaamheid en een eerlijke economie.
Gelijke kansen staan hoog in het vaandel. BCG is naar eigen zeggen een Equal Opportunity Employer. Maar ondanks deze hoogdravende
principes schrok het bedrijf er niet voor terug om zaken te doen met miljardair
Isabel dos Santos, die haar fortuin vergaarde met corruptie en allerhande
fiscale en andere cadeautjes van de Angolese overheid. Dat haar vader, de
communist José Eduardo dos Santos, president was van Angola hielp natuurlijk
ook wel. In 2016 noemde het Amerikaanse zakenblad Forbes Isabel dos Santos nog
de rijkste vrouw van Afrika. Niet slecht voor de dochter van een communist. Ze
kon net iets meer rekenen op ‘gelijke kansen’ dan de arme zwartjes in haar
land. Maar dat was allemaal worst voor De Croo’s vroegere werkgever, BCG, dat
zich vorstelijk liet betalen met geld dat op frauduleuze manier onttrokken was
aan de Angolese bevolking.
deel 2: ‘De Belgische Young Global
Leaders in het WEF’.
29 december 2021 Wim De Winter Nieuws 2 comments
In de eerste aflevering in
de reeks over België en de Great Reset bespraken we
de betrokkenheid van Alexander De Croo in het Wereld Economisch Forum (WEF). Er
zijn evenwel nog andere landgenoten die banden hebben met deze eliteclub.
Eerst en vooral is er koningin
Mathilde, die werd opgenomen als lid van de Young Global Leaders (YGL) in 2007.
Mathilde liet er geen gras over groeien en nam in datzelfde jaar meteen deel
aan het Global Leadership and Public Policy
Program, een cursus die wordt georganiseerd door de Harvard Business School.
Dit instituut werkt actief mee aan de programma’s van het WEF. Zoals we nog
zullen zien, loopt Harvard als een rode draad doorheen de geschiedenis van het
WEF. Het feit dat genomineerden voor de YGL peperdure cursussen moeten volgen
wijst erop dat het WEF het ernstig meent. Sinds 2010 is koningin Mathilde ook
erelid van de bestuursraad van de Schwab Foundation for Social
Entrepreneurship, dat voorgezeten wordt door de vrouw van Klaus Schwab, Hilde
Stoll.
Even een kleine toekomstvoorspelling:
de toekomstige koningin van België, prinses Elisabeth, heeft het gewenste
profiel om in aanmerking te komen voor de YGL. Ze ziet er goed uit en is
bezorgd over het klimaat. Ze begeleidt haar moeder op humanitaire uitstapjes.
Haar imago wordt nu al zorgvuldig gepolijst door de propagandadienst van het
Paleis. Wedden dat ze binnen enkele jaren de rangen van het WEF vervoegt?
Vincent Van Quickenborne: dissidenten
vervolgen
Vincent Van Quickenborne (Open VLD)
werd YGL in 2010. Voordien nam hij al deel aan door het WEF georganiseerde
gespreksrondes met bedrijfsleiders en politici tijdens de Summer Davos -bijeenkomsten in Tianjin (2208) en Dalian (2009)
in China. Het WEF selecteerde hem voor de YGL onder meer omwille van zijn inzet
om België en Belgische bedrijven te promoten in het buitenland, waaronder
China. Vandaag voert hij als minister van Justitie de globalistische agenda van
het WEF uit door nationalisten en andere dissidenten te vervolgen (Voorpost, de
kwestie van de hoofddoeken bij Moeders voor Moeders). In een volgende
aflevering komen we nog op hem terug.
Nathalie van Ypersele de Strihou:
multiculturele dialoog
Minder bekend bij het grote publiek
is Nathalie van Ypersele de Strihou. Haar vader doet misschien wel een belletje
rinkelen: Jacques van Ypersele de Strihou, kabinetschef onder de koningen
Boudewijn en Albert II. Net als Q kwam Nathalie van Ypersele bij de YGL terecht
in 2010. Bij die gelegenheid kirde ze: “Het is echt opwindend om bij te kunnen
dragen aan een multiculturele dialoog”. Ook zij volgde een opleiding in Global Leadership and Public Policy aan Harvard. Bovendien had zij
in 2008-2009 al een opleiding genoten bij INSEAD: Coaching and Consulting for Change. INSEAD werd opgericht door Georges
Doriot, een Franse Amerikaan die hoogleraar was aan de Harvard Business School.
Op de webstek van INSEAD staat vermeldt dat ze daar veel belang hechten
aan Equity, Diversity and Inclusion (rechtvaardigheid,
diversiteit en inclusie). INSEAD is dan ook nauw gelieerd aan het WEF.
Beroepshalve werkte Nathalie van
Ypersele van 1997 tot 2011 bij de Roularta Media Group, waar zij op één jaar na
altijd deel uitmaakte van de redactie van Trends-Tendances, waarvan het laatste
half jaar als hoofdredactrice. Momenteel werkt ze bij Solvay als General Manager Communication en Chief
Diversity, Equity and Inclusion (waar heeft een bedrijf dat in
godsnaam voor nodig?). Je verwacht het niet, maar ook Solvay staat op de
ledenlijst van het WEF. De chemiereus is al lang een sterkhouder van het
Belgische establishment en een echt francofoon bastion.
Dries Buytaert: op eigen kracht
Ook niet zo bekend bij het grote
publiek is Dries Buytaert, die lid werd van de YGL in 2013.
Softwareontwikkelaar Buytaert is de bedenker van Drupal, een systeem om
websites en weblogs te beheren. In 2007 was hij medeoprichter van Acquia, een
IT-bedrijf dat met Drupal werkt. Acquia veroverde snel een plaats op de markt
als één van de snelst groeiende softwarebedrijven in Amerika, en dat bleef niet
onopgemerkt. In 2008 nam het Amerikaanse zakenblad Businessweek (uitgegeven
door Bloomberg, vooral bekend voor het verstrekken van financieel-economisch
nieuws en WEF-lid) hem op in de lijst van Young Entrepreneurs of Tech. In dat zelfde jaar benoemde het
Massachusetts Institute of Technology (MIT, gelieerd aan het WEF) Buytaert in
haar tijdschrift Technology Review tot één van de top 35 vernieuwers in de
wereld jonger dan 35 jaar. In 2012 bekroonde Ernst & Young (of kortweg:
EY), een multinationale financiële dienstverlener, hem tot Entrepreneur of the Year in de Amerikaanse regio New
England. De slogan van EY, Builders of a
better working world, doet al vermoeden dat ook deze firma iets te maken heeft met het WEF,
en jawel hoor: ook EY prijkt op de lijst van WEF- ‘partners’.
Met Acquia voorzag Buytaert in 2009
het Witte Huis (toen onder Obama) van een vernieuwde versie van Whitehouse.gov,
de officiële website. Ook de universiteit van Harvard gebruikt Drupal voor haar
website. Met zulk een CV is het niet te verwonderen dat Buytaert het tot YGL
schopte.
Dries Buytaert lijkt de enige in het
Belgische gezelschap die het op eigen kracht tot YGL schopte. Zowel koningin
Mathilde, Vincent Van Quickenborne, Nathalie van Ypersele en Alexander De Croo
hebben banden met de politieke wereld of met de monarchie. In een volgende
aflevering over België en de Great Reset gaan we daar
verder op in.
deel 3: ‘Met de steun van de Belgische
machtselite’
BELGIË EN DE GREAT RESET (3) – MET STEUN VAN DE BELGISCHE MACHTSELITE
30 december 2021 Wim De Winter Nieuws One comment
Nadat we in de
vorige aflevering de Belgische leden van de Young Global
Leaders (YGL), de jongerenafdeling van het Wereld Economisch Forum (WEF), onder
de loep namen, bekijken we nu op welke manier zij mogelijk geselecteerd werden.
Als we de namen van de Belgische
YGL’s bekijken, valt het op dat ze allen van dichtbij of van ver met de
Monarchie te maken hebben. In het geval van koningin Mathilde is dit duidelijk.
Ook in het geval van Nathalie van Ypersele de Strihou moeten we niet ver
zoeken: haar vader Jacques was de kabinetschef van zowel koning Boudewijn als
van Albert II. In die functie had hij zodanig veel macht dat hij ook wel eens
‘de onderkoning van België’ werd genoemd.
IT’er Dries Buytaert laten we buiten
beschouwing omdat er op het eerste zicht geen band bestaat met de Monarchie of
met de politieke wereld, maar hoe zit het met Vincent Van Quickenborne en
Alexander De Croo? Van De Croo weten we dat hij vroeger werkte voor de Boston
Consulting Group (BCG), een firma die voorkomt op de ledenlijst van het WEF.
Maar ook bij hem treffen we een duidelijke link aan met de Monarchie: zijn
vader. Herman De Croo is de liberaal die het Vlaams-nationalisme als een
‘mentale handicap’ bestempelde. Hij beheerst de Franse taal beter dan de
Nederlandse en voelt zich als een vis in het water in de betere Franstalige en
adellijke kringen. En ook bij de Monarchie.
Van Quickenborne: gesteund door de
Belgische machtselite
En Vincent Van Quickenborne? Daarvoor
moeten we wat verder graven. Van Quickenborne dook voor het eerst op in de
openbaarheid in het kielzog van de zogenaamde ‘witte comités’. Dat waren
comités die ontstonden uit verontwaardiging over het gebrek aan slagkracht
vanwege de overheid en de gerechtelijke diensten in de zaak Dutroux. Rond die
tijd moet ook het eerste contact dateren met Jean-Pierre De Bandt, een
gereputeerde internationale zakenadvocaat. Bij het grote publiek is De Bandt
totaal onbekend, maar achter de schermen is hij een machtig en invloedrijk man.
De Bandt ziet potentieel in Vincent
Van Quickenborne, toen nog een jonge jurist, en brengt hem in contact met onder
meer Jacques van Ypersele de Strihou en koning Albert. Q krijgt ook het
voorstel van De Bandt om een jongerenorganisatie binnen de Groep Coudenberg op
te richten. De Groep Coudenberg was een belgicistische denktank, voorgezeten
door De Bandt en gefinancierd door de Belgische haute finance. Officieel uitte de Groep Coudenberg meermaals haar bezorgdheid
over de toekomst van België, maar de suggestie van de Coudenbergers om het
Brussels Gewest uit te breiden tot geheel Vlaams-Brabant deed Rik Van
Cauwelaert destijds in Knack besluiten dat; “…het niet zo zeer om communautaire
vrede te doen was, wel om het Brabants vastgoed-reservoir.”
Van die jongerenafdeling komt weinig
terecht, maar Van Quickenborne zit niet stil: hij richt Triangel op, een denk-
en actiegroep rond ‘nieuwe politieke cultuur’, een populair containerbegrip in
het post-Dutroux-tijdperk. Triangel krijgt een indrukwekkende adviesraad achter
zich, met onder andere André Leysen (Gevaert), Jan Huygebaert (Almanij), Fred
Chaffart (Generale Bank), Marcel Cockaerts (Kredietbank) en Paul De Keersmaeker
(Interbrew). De Bandt en een reeks bevriende bedrijven zorgen voor gulle
sponsoring, zelfs zo gul dat de woordvoerder en de secretaris er zich een
voltijdse bezoldigde dagtaak mee kunnen permitteren!
Jean-Pierre De Bandt: zakenadvocaat
en informant
Het mag dus duidelijk zijn dat Van
Quickenborne zich van in het begin omringd weet door machtige heren. Maar wie
is die Jean-Pierre De Bandt eigenlijk? De in 1934 te Antwerpen geboren De Bandt
is een zakenadvocaat die in 1969 een eigen kantoor oprichtte, met als doel het
verlenen van diensten aan multinationals. In 2002 onderging zijn bedrijf, De
Bandt, Van Hecke en Lagae (met 200 advocaten het belangrijkste Belgische
advocatenkantoor) een fusie met het in Londen gevestigde Linklaters &
Paines. Vanaf dan heette het kantoor De Bandt & Linklaters. In 2007 wordt
De Bandt terug zelfstandig advocaat en richt hij & De Bandt op. Op de
webstek van deze firma lezen we dat & De Bandt volledig mee is met haar
tijd: “We helpen klanten de juridische uitdagingen aan te gaan die digitale
innovatie, nieuwe bedrijfsmodellen, klimaatneutraliteit en andere baanbrekende
evoluties in de Europese economie met zich meebrengen.”Helemaal in de lijn van
het WEF dus, maar verder is er nergens een link te bespeuren. Vermeldenswaard
is wel dat Linklaters heden ten dage voorkomt op de lijst van aan het WEF
gelieerde organisaties. Mogelijk kwam De Bandt in contact met het WEF via de
Harvard Club of Belgium. Volgens Wikipedia was hij daar ooit voorzitter van,
maar op de webstek van die club is daarover niets te vinden. Wel behaalde De
Bandt in 1960 een Master of Law aan de Harvard Law School.
Met zulk een CV laat het zich raden
dat De Bandt over een uitgebreid adressenboekje beschikt. Dat viel ook de
machtige kringen rond de Monarchie op. Na verloop van tijd begint kabinetschef
des konings Jacques van Ypersele zich te interesseren in De Bandt. Met zijn
goede relaties in de binnen- en buitenlandse zakenwereld is De Bandt op de
hoogte van heel wat interessante informatie. Voor de Franstalige kringen rond
de Monarchie is het vooral belangrijk om te weten wat er zich in Vlaanderen
afspeelt. Als goede monarchist wordt De Bandt in 1994 verheven in de adelstand:
hij mag zich vanaf dan ridder noemen. In 2009 schopt hij het tot baron.
Voorts zetelde hij in verschillende
raden van bestuur, onder meer in die van Bozar (het Paleis voor Schone Kunsten)
te Brussel. Vreemd genoeg zat hij daar namens Ecolo-Groen, toch niet meteen het
milieu waarin je een internationale zakenadvocaat zou verwachten. Ook zat hij
in de adviesraad van Trends-Tendances, een uitgave van de Roularta Media Group.
Het is in die periode dat Jacques van Ypersele zijn dochter Nathalie plaatst op
de redactie van de Franstalige redactie van Trends-Tendances (zie ook
deel 2). Die kreeg een kantoor in de buurt van Frans Crols, toen directeur
bij Trends. Boze tongen beweren dat Nathalie van Ypersele daar geplaatst werd
om Crols in het oog te houden. Crols durfde immers flinke Vlaamse standpunten
in te nemen en oogstte daarmee succes in kringen van het Vlaamse bedrijfsleven.
Dat was een doorn in het oog van bepaalde Franstalige kringen. In 2007 stapte
Crols op bij Trends.
Financiële belangen
De vader van Nathalie van Ypersele,
Jacques, behoorde – zeker tot in het eerste decennium van de jaren 2000 –
tot een klein kringetje dat de voorhoede vormde van het Franstalige
establishment; een Pretoriaanse garde rond het koningshuis die van de Monarchie
ook wel eens durfde misbruik maken omwille van de eigen Franstalige belangen.
Zou het kunnen dat deze franskiljonse machtselite haar (financiële) belangen
niet meer toespitst op het Belgische vaderland, maar eerder op de wereldwijde
markt? Wil ze zich verzekeren van een plaats in pole position tussen de globalistische elite, verenigd in het
WEF? Het is goed mogelijk, zeker gezien Van Ypersele een specialist met
internationale bekendheid was in monetaire zaken met een uitgebreid
relatienetwerk in de zakenwereld. Maar zo zijn er nog in ons land.
deel 4: ‘De Belgische elite neemt de
vlucht vooruit’.
BELGIË EN DE GREAT RESET (4) – DE BELGISCHE ELITE NEEMT DE VLUCHT VOORUIT
31 december 2021 Wim De Winter Nieuws One comment
Met
koningin Mathilde, Vincent Van Quickenborne, Nathalie van Ypersele
en Alexander De Croo behoren vier van de vijf Belgische Young Global Leaders
(de jongerenorganisatie van het WEF) tot het politieke en/of financiële
establishment in dit land. Twee actoren spelen (of speelden) mogelijk een
belangrijke rol in het aanbrengen van Belgische kandidaten voor de YGL’s:
Jean-Pierre De Bandt, internationaal topadvocaat en Jacques van Ypersele,
kabinetschef des konings. Beiden beschikken over een uitgebreid netwerk tot ver
buiten onze grenzen.
Wie ook over zo een internationaal
netwerk beschikt, is burggraaf Etienne Davignon. Ondanks zijn hoge leeftijd
(hij is geboren in 1932) was Davignon minstens tot in 2020 bestuurslid bij
Kissinger Associates, in 1982 opgericht door Henry Kissinger. Het bedrijf helpt
klanten bij het identificeren van strategische partners en
investeringsmogelijkheden. Het adviseert zijn klanten ook over
overheidsrelaties. Naast lid van de Trilaterale Commissie (opgericht door David
Rockefeller en de Amerikaanse geostrateeg Zbigniew Brezinski) en hoofdrolspeler
in de oprichting van de European Round
Table of Industrialists, een invloedrijke multinationale lobbygroep, was
deze voormalige topdiplomaat van 1999 tot 2011 ook nog voorzitter van de Bilderberg-conferenties.
Daar ontmoette hij ongetwijfeld Henry Kissinger, de Duits-Joodse Amerikaan die
in de jaren zeventig een belangrijke invloed uitoefende op de buitenlandse
politiek van de Verenigde Staten.
Henry Kissinger: mentor van Klaus
Schwab
Waarom is Henry Kissinger hier zo
belangrijk? Kissinger was aan Harvard verbonden van 1954 tot 1969. Daar
ontmoette hij ene Klaus Schwab, die er in het schooljaar van 1966-1967
studeerde aan de John F. Kennedy School of Government, waar hij een
diploma Master of Public Administration behaalde. In
die tijd was Harvard bezig met het opzetten van een internationaal
managementsforum, waarbij ook aan de medewerking van Kissinger werd gedacht.
Die schakelde Klaus Schwab in om het nieuwe wereldwijde forum te organiseren.
In 1971 was het zo ver: een eerste congres vond plaats met 440 leidinggevenden
uit 31 landen, toen nog overwegend uit de financiële wereld. Het Wereld
Economisch Forum (WEF) was geboren. Best een prestatie voor een 32-jarige
stijve hark met het charisma van een kamerplant en zonder internationale
ervaring. Schwab kreeg meer dan waarschijnlijk hulp van Kissinger, die over een
veel uitgebreider netwerk beschikte. Volgens Schwab zelf is Kissinger al meer
dan vijftig jaar zijn mentor.
Terloops: merk op dat 1971 eveneens
het jaar was dat president Nixon een einde maakte aan het systeem van
Bretton-Woods, zodat de dollar niet meer afhankelijk was van de goudvoorraad.
Toeval? Ook vandaag staat het internationale monetaire systeem zwaar onder
druk.
Naast De Bandt en Van Ypersele is
Davignon dus mogelijk de geknipte persoon om landgenoten in contact te brengen
met het WEF, temeer omdat hij over een eigen pagina beschikt met bijdragen op
de webstek van het Forum. Zijn band met Kissinger, die nauw betrokken was bij de
oprichting van het WEF, spreekt ook boekdelen.
De vlucht vooruit: follow the money!
Het drietal De Bandt – Van Ypersele –
Davignon behoort tot de absolute top van het Belgische establishment: De Bandt
als aanbrenger van allerlei relevante informatie, vooral uit Vlaanderen, maar
ook internationaal; Van Ypersele als voormalige kabinetschef des konings (en
ook als informele ‘onderkoning’); Davignon als hèt kopstuk van het Belgische
kapitalisme. Het is het kapitalisme van de Franstalige grootbourgeoisie, die vanaf
de 19de eeuw fortuin maakte in Congo, en daarmee een grote financiële
voorsprong behield op de Vlamingen. Dat is trouwens de reden waarom de
Franstaligen steeds de lakens uitdeelden in België: follow the money!
Maar het geflirt met de Bilderbergers
en het WEF doen vermoeden dat de top van de Franstalige elite de vlucht vooruit
heeft genomen en dat ze geen heil meer ziet in het aftandse Belgische
patriottisme. Veelbetekenend in dat opzicht was de verkoop van de Generale
Maatschappij in 1998 aan het Franse Suez. Op dat ogenblik had de ‘Generale’
1200 dochterondernemingen in heel Europa en was het net begonnen met het
opkopen van bedrijven in China.
De Generale Maatschappij was tot op
de laatste momenten van haar bestaan een macht met een enorme invloed in het
Belgische koninkrijk. Het was hèt kroonjuweel van de Belgische economie, dè
sterkhouder. En toch verkocht Davignon het aan het Franse Suez (ook het
Nederlandse ABN-Amro was kandidaat, maar werd gezien als een ‘bedreiging’), dat
de ‘Generale’ ontmantelde om er haar reusachtige schulden mee te delgen. Zelfs
De Morgen schreef in die tijd: “Wanneer burggraaf Davignon volgende keer
opstapt in een betoging voor het behoud van België kan hij op enig hoongelach
rekenen.”
Vervagende grenzen: naar een mondiale
economie
Een ander teken aan de wand was
mogelijk ook een uitspraak van Etienne Davignon naar aanleiding van een
vraaggesprek met Joost Ballegeer, auteur van ‘De Vlamingen. Een volk zonder
bovenlaag’ uit 2005 (waaruit ik veel informatie putte voor deze artikelenreeks).
Davignon zag in het feit dat de Franstaligen zich niet aanpassen in
Vlaams-Brabant geen bedreiging voor het voortbestaan van België. Zijn argument
luidde: “Kijkend naar de toekomst ziet men hoe grenzen in het internettijdperk
toch zullen vervagen, wat de Vlamingen ook mogen ondernemen.” Deed hij die
uitspraak enkel maar om de Vlamingen zand in de ogen te strooien, of meende hij
werkelijk dat de grenzen zullen vervagen? De verkoop van de Generale
Maatschappij en de definitieve integratie van een mondiale economie indachtig
is het goed mogelijk dat Davignon het bestaan van België al langer een
achterhaald idee vond. Goed ingeburgerd in de internationale elite heeft hij
waarschijnlijk meer inzicht in wat de toekomst schaft dan Jan Modaal. Heeft er
trouwens iemand nog gehoord van de Groep Coudenberg?
De kans is dus groot dat de top van
het Belgische kapitalisme eieren voor haar geld koos. Meteen kan ook het
fabeltje van het ‘communistische’ WEF naar de prullenmand. Want wie kan er
oprecht beweren dat een Davignon en een Van Ypersele zouden meewerken aan een
communistische nieuwe wereldorde, een orde die niemand wil, behalve dan wat
restanten van een fossiel marxisme? De Great Reset heeft –
ondanks de woke-ideologie waarmee Klaus Schwab en het WEF schermen – niets te
maken met communisme, maar alles met een hernieuwing van het kapitalisme op
mondiaal niveau. De topfiguren van het Belgische kapitalisme zijn enkel
geïnteresseerd in de Great Reset omdat ze dan
op de eerste rij zitten bij de start van de vierde industriële revolutie.
Politiek achter de schermen
Terwijl het klootjesvolk elkaar in de
haren vliegt over hoofddoeken en andere rookgordijnen zorgt de elite er achter
de schermen voor dat de gewenste politiek wordt gevoerd. Wij, brave burgers,
mogen stemmen op wie we willen, als de kandidaten van de elite de
sleutelposities maar bezetten. Politici en politieke partijen dienen slechts
als stroman, de echte macht zien we niet, kennen we niet en kunnen we niet
raken. Tenzij ze wordt ontbloot.
De Belgische elite mengt zich actief
in de Belgische politiek, achter de schermen. Dat is bewezen. Is het dan zo ver
gezocht dat ook de internationale elite zich mengt in bestuurlijke
aangelegenheden? Of behoort men dan tot het kamp van de complotdenkers, de
zogenaamde ‘wappies’? Het valt overigens op dat links, dat anders de mond vol
heeft over ‘extreemrechtse’ complotten, de samenzwering van ’s werelds
machtigste kapitalisten zomaar aan zich voorbij laat gaan en vrijwel
kritiekloos meegaat in het coronaverhaal. Controlled opposition?
Dan doet het Nederlandse Forum voor
Democratie het toch beter: die
achterhaalde niet alleen dat – net als in ons land –
vooraanstaande politici nauw in contact staan met het WEF, maar dat er ook nog
eens overeenkomsten mee gesloten zijn die ‘juridisch bindend’ zijn. Misschien
een ideetje voor het Vlaams Belang?
SLOT
