zaterdag 1 januari 2022

BELGIË EN DE GREAT RESET

 



BELGIË EN DE GREAT RESET (1) – ALEXANDER DE CROO: MARIONET VAN HET WEF

28 december 2021 Wim De Winter Nieuws 3 comments

Wat was Alexander De Croo trots toen hij op 25 januari 2021 via Twitter aankondigde dat hij deel had genomen aan de lancering van het nieuwe boek van WEF-voorzitter Klaus Schwab (ja, die Bond-schurk met zijn Great Reset), namelijk Stakeholder Capitalism: Building the Future. Plots ging er een belletje rinkelen: wat heeft De Croo te maken met Klaus Schwab en het Wereld Economisch Forum (WEF)?

Net die dag publiceerde Knack een ‘factcheck’ omtrent de veronderstelde betrokkenheid van De Croo bij de ‘Bill & Melissa Gates Foundation’. Dat de Eerste Minister geen deel uitmaakt van dit fonds kan best waar zijn, maar daarnaast minimaliseert ‘factchecker’ Brecht Castel ook De Croo’s inzet voor het WEF. Ja, in 2013 was hij vice-voorzitter van een WEF-werkgroep over vergrijzing en ja, in 2015 nam hij deel aan een werkgroep over jonge wereldleiders. Maar, zo gaat het verder: “… dat is niet verwonderlijk omdat het WEF nu eenmaal een groot netwerk van politici en ondernemers samenbrengt.”

Miljoenen migranten: ‘een unieke kans voor Europa’

Met alle Chinezen, maar ons maak je niet wijs dat een federale topminister zijn schaarse vrije tijd opoffert om zich vrijblijvend bezig te houden met supranationale hobbyclubjes. Alexander De Croo werd in 2013 inderdaad vicevoorzitter van de werkgroep ‘veroudering’ – de Global Agenda Council on Ageing – van het WEF. Vanaf 2015 neemt het WEF hem op in de Young Global Leaders Community, een groep die invloedrijke jonge mensen samenbrengt om de wereld ‘positief’ (wat dit ook moge betekenen) te veranderen. De Croo krijgt daar heel wat beleg op zijn boterham. Hij legt zich toe op internationale ontwikkelingsproblematiek, mensenrechten, inclusieve economische groei en de digitalisering van de ontwikkelingsagenda. De Croo is niet de eerste Belg die zich ‘Young Global Leader’ (YGL) mag noemen: zijn partijgenoot Vincent Van Quickenborne, koningin Mathilde, Nathalie van Ypersele (dochter van Jacques van Ypersele, kabinetschef onder Boudewijn en Albert) en softwareontwikkelaar Dries Buytaert, die in 2009 de webstek van het Witte Huis (toen onder Obama) hielp herlanceren, gingen hem voor.

Wat Brecht Castel in zijn ‘factcheck’ voor Knack ‘vergeet’ te vermelden is dat De Croo in 2016 ook actief lid werd van de ‘Global Agenda Council on Europe’, een adviesraad binnen het WEF over Europese zaken. In opdracht van deze raad schreef De Croo – samen met de Zweedse oud-premier Carl Bildt –  een rapport over de uitdagingen voor Europa in de komende jaren. Daarin staat onder meer te lezen dat de komst van miljoenen migranten, asielzoekers en vluchtelingen een unieke kans biedt om een verouderend Europa het hoofd te bieden, maar alleen als regeringen samenwerken met de private sector om de ‘nieuwkomers’ aan een job te helpen. 

Het WEF op sleutelposities in de regering

De Croo’s activiteiten binnen het WEF maken één ding duidelijk: hij zit er tot over zijn oren in. Zijn rol minimaliseren is de waarheid geweld aandoen. Als hoofd van de federale regering is hij de geknipte man om de agenda van het WEF in België waar te maken. En met Van Quickenborne zit er zowaar een tweede vertegenwoordiger van het WEF op sleutelposities in de regering: het ministerie van Justitie is het ideale departement om dissidente strekkingen, en dan vooral de Vlaams-nationalistische en de coronakritische, te bestrijden.

De Croo en Van Quickenborne, marionetten van het WEF: men zou zich gaan afvragen of het daarom zo lang moest duren vooraleer er een nieuwe federale regering tot stand kwam. Laten we niet vergeten dat de liberale Open VLD tot de verliezers van de verkiezingen van 2019 behoorde. Merk tegelijk ook op dat Emmanuel Macron, Boris Johnson, Mark Rutte, Angela Merkel, Joe Biden en zelfs de Chinese president Xi Jinping een pagina hebben op de webstek van het WEF, in tegenstelling tot politiek minder correcte (ex-)staatshoofden zoals Donald Trump en Jair Bolsonaro. Merkel en Macron behoorden zelfs tot de YGL’s. Alsof niet alleen in België, maar ook in tal van andere landen alle pionnetjes op hun plaats zitten en de tijd is aangebroken voor de installering van de Nieuwe Wereldorde.

De Croo: geen lid van het WEF?

In zijn ‘factcheck’ beweert Brecht Castel ook dat Alexander De Croo geen lid is van het WEF, want dat is een netwerkorganisatie zonder ledenlijst. Nou nou, van een luie factchecker gesproken: even googelen en na exact enkele seconden verschijnt er een pdf met de ‘general terms and conditions of membership’ van het WEF. Overigens is het WEF allesbehalve ‘inclusief’, om het met een modewoord te zeggen. Wie er bij wil horen betaalt jaarlijks het bedrag van € 52.000, of de prijs van een mooie luxewagen. YGL’s, staatshoofden, ministers en leden die niet tot de zakenwereld behoren hoeven hun lidgeld niet zelf te betalen. Hun kosten worden gedekt mede door de bijdragen van grote internationale bedrijven, die tot € 530.000 ophoesten voor hun lidmaatschap. Wie graag deelneemt aan de jaarlijkse WEF-bijeenkomst in het luxueuze skioord Davos mag nog eens € 19.000 neertellen. Daarmee bevindt Alexander De Croo zich in een uitgelezen gezelschap van ’s werelds machtigste CEO’s en een hele rits van gekroonde hoofden.

Gelijke kansen, maar sommigen zijn net iets gelijker

Het is goed mogelijk dat De Croo in contact kwam met het WEF op voorspraak van de Boston Consulting Group (BCG). BCG is niet alleen zijn vroegere werkgever, hij leerde er ook zijn echtgenote Annik Penders kennen (hij wierf haar aan), die er tegenwoordig actief is als vennoot en ‘managing director’. De Boston Consulting Group is een managementsadviesbureau dat behoort tot de wereldwijde top drie in die sector, naast Bain & Company en McKinsey & Company. Alle drie staan ze op de ledenlijst van het WEF.

Zoals het een goed WEF-lid betaamt heeft BCG de mond vol van diversiteit, duurzaamheid en een eerlijke economie. Gelijke kansen staan hoog in het vaandel. BCG is naar eigen zeggen een Equal Opportunity Employer. Maar ondanks deze hoogdravende principes schrok het bedrijf er niet voor terug om zaken te doen met miljardair Isabel dos Santos, die haar fortuin vergaarde met corruptie en allerhande fiscale en andere cadeautjes van de Angolese overheid. Dat haar vader, de communist José Eduardo dos Santos, president was van Angola hielp natuurlijk ook wel. In 2016 noemde het Amerikaanse zakenblad Forbes Isabel dos Santos nog de rijkste vrouw van Afrika. Niet slecht voor de dochter van een communist. Ze kon net iets meer rekenen op ‘gelijke kansen’ dan de arme zwartjes in haar land. Maar dat was allemaal worst voor De Croo’s vroegere werkgever, BCG, dat zich vorstelijk liet betalen met geld dat op frauduleuze manier onttrokken was aan de Angolese bevolking.

deel 2: ‘De Belgische Young Global Leaders in het WEF’.


 

 BELGIË EN DE GREAT RESET (2) – DE BELGISCHE YOUNG GLOBAL LEADERS VAN HET WEF

29 december 2021 Wim De Winter Nieuws 2 comments

In de eerste aflevering in de reeks over België en de Great Reset bespraken we de betrokkenheid van Alexander De Croo in het Wereld Economisch Forum (WEF). Er zijn evenwel nog andere landgenoten die banden hebben met deze eliteclub.

Eerst en vooral is er koningin Mathilde, die werd opgenomen als lid van de Young Global Leaders (YGL) in 2007. Mathilde liet er geen gras over groeien en nam in datzelfde jaar meteen deel aan het Global Leadership and Public Policy Program, een cursus die wordt georganiseerd door de Harvard Business School. Dit instituut werkt actief mee aan de programma’s van het WEF. Zoals we nog zullen zien, loopt Harvard als een rode draad doorheen de geschiedenis van het WEF. Het feit dat genomineerden voor de YGL peperdure cursussen moeten volgen wijst erop dat het WEF het ernstig meent. Sinds 2010 is koningin Mathilde ook erelid van de bestuursraad van de Schwab Foundation for Social Entrepreneurship, dat voorgezeten wordt door de vrouw van Klaus Schwab, Hilde Stoll.

Even een kleine toekomstvoorspelling: de toekomstige koningin van België, prinses Elisabeth, heeft het gewenste profiel om in aanmerking te komen voor de YGL. Ze ziet er goed uit en is bezorgd over het klimaat. Ze begeleidt haar moeder op humanitaire uitstapjes. Haar imago wordt nu al zorgvuldig gepolijst door de propagandadienst van het Paleis. Wedden dat ze binnen enkele jaren de rangen van het WEF vervoegt? 

Vincent Van Quickenborne: dissidenten vervolgen

Vincent Van Quickenborne (Open VLD) werd YGL in 2010. Voordien nam hij al deel aan door het WEF georganiseerde gespreksrondes met bedrijfsleiders en politici tijdens de Summer Davos -bijeenkomsten in Tianjin (2208) en Dalian (2009) in China. Het WEF selecteerde hem voor de YGL onder meer omwille van zijn inzet om België en Belgische bedrijven te promoten in het buitenland, waaronder China. Vandaag voert hij als minister van Justitie de globalistische agenda van het WEF uit door nationalisten en andere dissidenten te vervolgen (Voorpost, de kwestie van de hoofddoeken bij Moeders voor Moeders). In een volgende aflevering komen we nog op hem terug.

Nathalie van Ypersele de Strihou: multiculturele dialoog

Minder bekend bij het grote publiek is Nathalie van Ypersele de Strihou. Haar vader doet misschien wel een belletje rinkelen: Jacques van Ypersele de Strihou, kabinetschef onder de koningen Boudewijn en Albert II. Net als Q kwam Nathalie van Ypersele bij de YGL terecht in 2010. Bij die gelegenheid kirde ze: “Het is echt opwindend om bij te kunnen dragen aan een multiculturele dialoog”. Ook zij volgde een opleiding in Global Leadership and Public Policy aan Harvard. Bovendien had zij in 2008-2009 al een opleiding genoten bij INSEAD: Coaching and Consulting for Change. INSEAD werd opgericht door Georges Doriot, een Franse Amerikaan die hoogleraar was aan de Harvard Business School. Op de webstek van INSEAD staat vermeldt dat ze daar veel belang hechten aan Equity, Diversity and Inclusion (rechtvaardigheid, diversiteit en inclusie). INSEAD is dan ook nauw gelieerd aan het WEF.

Beroepshalve werkte Nathalie van Ypersele van 1997 tot 2011 bij de Roularta Media Group, waar zij op één jaar na altijd deel uitmaakte van de redactie van Trends-Tendances, waarvan het laatste half jaar als hoofdredactrice. Momenteel werkt ze bij Solvay als General Manager Communication en Chief Diversity, Equity and Inclusion (waar heeft een bedrijf dat in godsnaam voor nodig?). Je verwacht het niet, maar ook Solvay staat op de ledenlijst van het WEF. De chemiereus is al lang een sterkhouder van het Belgische establishment en een echt francofoon bastion.

Dries Buytaert: op eigen kracht

Ook niet zo bekend bij het grote publiek is Dries Buytaert, die lid werd van de YGL in 2013. Softwareontwikkelaar Buytaert is de bedenker van Drupal, een systeem om websites en weblogs te beheren. In 2007 was hij medeoprichter van Acquia, een IT-bedrijf dat met Drupal werkt. Acquia veroverde snel een plaats op de markt als één van de snelst groeiende softwarebedrijven in Amerika, en dat bleef niet onopgemerkt. In 2008 nam het Amerikaanse zakenblad Businessweek (uitgegeven door Bloomberg, vooral bekend voor het verstrekken van financieel-economisch nieuws en WEF-lid) hem op in de lijst van Young Entrepreneurs of Tech. In dat zelfde jaar benoemde het Massachusetts Institute of Technology (MIT, gelieerd aan het WEF) Buytaert in haar tijdschrift Technology Review tot één van de top 35 vernieuwers in de wereld jonger dan 35 jaar. In 2012 bekroonde Ernst & Young (of kortweg: EY), een multinationale financiële dienstverlener, hem tot Entrepreneur of the Year in de Amerikaanse regio New England. De slogan van EY, Builders of a better working world, doet al vermoeden dat ook deze firma iets te maken heeft met het WEF, en jawel hoor: ook EY prijkt op de lijst van WEF- ‘partners’.

Met Acquia voorzag Buytaert in 2009 het Witte Huis (toen onder Obama) van een vernieuwde versie van Whitehouse.gov, de officiële website. Ook de universiteit van Harvard gebruikt Drupal voor haar website. Met zulk een CV is het niet te verwonderen dat Buytaert het tot YGL schopte.

Dries Buytaert lijkt de enige in het Belgische gezelschap die het op eigen kracht tot YGL schopte. Zowel koningin Mathilde, Vincent Van Quickenborne, Nathalie van Ypersele en Alexander De Croo hebben banden met de politieke wereld of met de monarchie. In een volgende aflevering over België en de Great Reset gaan we daar verder op in.

deel 3: ‘Met de steun van de Belgische machtselite’


BELGIË EN DE GREAT RESET (3) – MET STEUN VAN DE BELGISCHE MACHTSELITE

30 december 2021 Wim De Winter Nieuws One comment

Nadat we in de vorige aflevering de Belgische leden van de Young Global Leaders (YGL), de jongerenafdeling van het Wereld Economisch Forum (WEF), onder de loep namen, bekijken we nu op welke manier zij mogelijk geselecteerd werden.

Als we de namen van de Belgische YGL’s bekijken, valt het op dat ze allen van dichtbij of van ver met de Monarchie te maken hebben. In het geval van koningin Mathilde is dit duidelijk. Ook in het geval van Nathalie van Ypersele de Strihou moeten we niet ver zoeken: haar vader Jacques was de kabinetschef van zowel koning Boudewijn als van Albert II. In die functie had hij zodanig veel macht dat hij ook wel eens ‘de onderkoning van België’ werd genoemd.

IT’er Dries Buytaert laten we buiten beschouwing omdat er op het eerste zicht geen band bestaat met de Monarchie of met de politieke wereld, maar hoe zit het met Vincent Van Quickenborne en Alexander De Croo? Van De Croo weten we dat hij vroeger werkte voor de Boston Consulting Group (BCG), een firma die voorkomt op de ledenlijst van het WEF. Maar ook bij hem treffen we een duidelijke link aan met de Monarchie: zijn vader. Herman De Croo is de liberaal die het Vlaams-nationalisme als een ‘mentale handicap’ bestempelde. Hij beheerst de Franse taal beter dan de Nederlandse en voelt zich als een vis in het water in de betere Franstalige en adellijke kringen. En ook bij de Monarchie.

Van Quickenborne: gesteund door de Belgische machtselite

En Vincent Van Quickenborne? Daarvoor moeten we wat verder graven. Van Quickenborne dook voor het eerst op in de openbaarheid in het kielzog van de zogenaamde ‘witte comités’. Dat waren comités die ontstonden uit verontwaardiging over het gebrek aan slagkracht vanwege de overheid en de gerechtelijke diensten in de zaak Dutroux. Rond die tijd moet ook het eerste contact dateren met Jean-Pierre De Bandt, een gereputeerde internationale zakenadvocaat. Bij het grote publiek is De Bandt totaal onbekend, maar achter de schermen is hij een machtig en invloedrijk man.

De Bandt ziet potentieel in Vincent Van Quickenborne, toen nog een jonge jurist, en brengt hem in contact met onder meer Jacques van Ypersele de Strihou en koning Albert. Q krijgt ook het voorstel van De Bandt om een jongerenorganisatie binnen de Groep Coudenberg op te richten. De Groep Coudenberg was een belgicistische denktank, voorgezeten door De Bandt en gefinancierd door de Belgische haute finance. Officieel uitte de Groep Coudenberg meermaals haar bezorgdheid over de toekomst van België, maar de suggestie van de Coudenbergers om het Brussels Gewest uit te breiden tot geheel Vlaams-Brabant deed Rik Van Cauwelaert destijds in Knack besluiten dat; “…het niet zo zeer om communautaire vrede te doen was, wel om het Brabants vastgoed-reservoir.”

Van die jongerenafdeling komt weinig terecht, maar Van Quickenborne zit niet stil: hij richt Triangel op, een denk- en actiegroep rond ‘nieuwe politieke cultuur’, een populair containerbegrip in het post-Dutroux-tijdperk. Triangel krijgt een indrukwekkende adviesraad achter zich, met onder andere André Leysen (Gevaert), Jan Huygebaert (Almanij), Fred Chaffart (Generale Bank), Marcel Cockaerts (Kredietbank) en Paul De Keersmaeker (Interbrew). De Bandt en een reeks bevriende bedrijven zorgen voor gulle sponsoring, zelfs zo gul dat de woordvoerder en de secretaris er zich een voltijdse bezoldigde dagtaak mee kunnen permitteren!

Jean-Pierre De Bandt: zakenadvocaat en informant

Het mag dus duidelijk zijn dat Van Quickenborne zich van in het begin omringd weet door machtige heren. Maar wie is die Jean-Pierre De Bandt eigenlijk? De in 1934 te Antwerpen geboren De Bandt is een zakenadvocaat die in 1969 een eigen kantoor oprichtte, met als doel het verlenen van diensten aan multinationals. In 2002 onderging zijn bedrijf, De Bandt, Van Hecke en Lagae (met 200 advocaten het belangrijkste Belgische advocatenkantoor) een fusie met het in Londen gevestigde Linklaters & Paines. Vanaf dan heette het kantoor De Bandt & Linklaters. In 2007 wordt De Bandt terug zelfstandig advocaat en richt hij & De Bandt op. Op de webstek van deze firma lezen we dat & De Bandt volledig mee is met haar tijd: “We helpen klanten de juridische uitdagingen aan te gaan die digitale innovatie, nieuwe bedrijfsmodellen, klimaatneutraliteit en andere baanbrekende evoluties in de Europese economie met zich meebrengen.”Helemaal in de lijn van het WEF dus, maar verder is er nergens een link te bespeuren. Vermeldenswaard is wel dat Linklaters heden ten dage voorkomt op de lijst van aan het WEF gelieerde organisaties. Mogelijk kwam De Bandt in contact met het WEF via de Harvard Club of Belgium. Volgens Wikipedia was hij daar ooit voorzitter van, maar op de webstek van die club is daarover niets te vinden. Wel behaalde De Bandt in 1960 een Master of Law aan de Harvard Law School.

Met zulk een CV laat het zich raden dat De Bandt over een uitgebreid adressenboekje beschikt. Dat viel ook de machtige kringen rond de Monarchie op. Na verloop van tijd begint kabinetschef des konings Jacques van Ypersele zich te interesseren in De Bandt. Met zijn goede relaties in de binnen- en buitenlandse zakenwereld is De Bandt op de hoogte van heel wat interessante informatie. Voor de Franstalige kringen rond de Monarchie is het vooral belangrijk om te weten wat er zich in Vlaanderen afspeelt. Als goede monarchist wordt De Bandt in 1994 verheven in de adelstand: hij mag zich vanaf dan ridder noemen. In 2009 schopt hij het tot baron.

Voorts zetelde hij in verschillende raden van bestuur, onder meer in die van Bozar (het Paleis voor Schone Kunsten) te Brussel. Vreemd genoeg zat hij daar namens Ecolo-Groen, toch niet meteen het milieu waarin je een internationale zakenadvocaat zou verwachten. Ook zat hij in de adviesraad van Trends-Tendances, een uitgave van de Roularta Media Group. Het is in die periode dat Jacques van Ypersele zijn dochter Nathalie plaatst op de redactie van de Franstalige redactie van Trends-Tendances (zie ook deel 2). Die kreeg een kantoor in de buurt van Frans Crols, toen directeur bij Trends. Boze tongen beweren dat Nathalie van Ypersele daar geplaatst werd om Crols in het oog te houden. Crols durfde immers flinke Vlaamse standpunten in te nemen en oogstte daarmee succes in kringen van het Vlaamse bedrijfsleven. Dat was een doorn in het oog van bepaalde Franstalige kringen. In 2007 stapte Crols op bij Trends.

Financiële belangen

De vader van Nathalie van Ypersele, Jacques, behoorde – zeker tot in het eerste decennium van de jaren 2000 –  tot een klein kringetje dat de voorhoede vormde van het Franstalige establishment; een Pretoriaanse garde rond het koningshuis die van de Monarchie ook wel eens durfde misbruik maken omwille van de eigen Franstalige belangen. Zou het kunnen dat deze franskiljonse machtselite haar (financiële) belangen niet meer toespitst op het Belgische vaderland, maar eerder op de wereldwijde markt? Wil ze zich verzekeren van een plaats in pole position tussen de globalistische elite, verenigd in het WEF? Het is goed mogelijk, zeker gezien Van Ypersele een specialist met internationale bekendheid was in monetaire zaken met een uitgebreid relatienetwerk in de zakenwereld. Maar zo zijn er nog in ons land.

deel 4: ‘De Belgische elite neemt de vlucht vooruit’.


BELGIË EN DE GREAT RESET (4) –  DE BELGISCHE ELITE NEEMT DE VLUCHT VOORUIT

31 december 2021 Wim De Winter Nieuws One comment

Met koningin Mathilde, Vincent Van Quickenborne, Nathalie van Ypersele en Alexander De Croo behoren vier van de vijf Belgische Young Global Leaders (de jongerenorganisatie van het WEF) tot het politieke en/of financiële establishment in dit land. Twee actoren spelen (of speelden) mogelijk een belangrijke rol in het aanbrengen van Belgische kandidaten voor de YGL’s: Jean-Pierre De Bandt, internationaal topadvocaat en Jacques van Ypersele, kabinetschef des konings. Beiden beschikken over een uitgebreid netwerk tot ver buiten onze grenzen.

Wie ook over zo een internationaal netwerk beschikt, is burggraaf Etienne Davignon. Ondanks zijn hoge leeftijd (hij is geboren in 1932) was Davignon minstens tot in 2020 bestuurslid bij Kissinger Associates, in 1982 opgericht door Henry Kissinger. Het bedrijf helpt klanten bij het identificeren van strategische partners en investeringsmogelijkheden. Het adviseert zijn klanten ook over overheidsrelaties. Naast lid van de Trilaterale Commissie (opgericht door David Rockefeller en de Amerikaanse geostrateeg Zbigniew Brezinski) en hoofdrolspeler in de oprichting van de European Round Table of Industrialists, een invloedrijke multinationale lobbygroep, was deze voormalige topdiplomaat van 1999 tot 2011 ook nog voorzitter van de Bilderberg-conferenties. Daar ontmoette hij ongetwijfeld Henry Kissinger, de Duits-Joodse Amerikaan die in de jaren zeventig een belangrijke invloed uitoefende op de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten.

Henry Kissinger: mentor van Klaus Schwab

Waarom is Henry Kissinger hier zo belangrijk? Kissinger was aan Harvard verbonden van 1954 tot 1969. Daar ontmoette hij ene Klaus Schwab, die er in het schooljaar van 1966-1967 studeerde aan de John F. Kennedy School of Government, waar hij een diploma Master of Public Administration behaalde. In die tijd was Harvard bezig met het opzetten van een internationaal managementsforum, waarbij ook aan de medewerking van Kissinger werd gedacht. Die schakelde Klaus Schwab in om het nieuwe wereldwijde forum te organiseren. In 1971 was het zo ver: een eerste congres vond plaats met 440 leidinggevenden uit 31 landen, toen nog overwegend uit de financiële wereld. Het Wereld Economisch Forum (WEF) was geboren. Best een prestatie voor een 32-jarige stijve hark met het charisma van een kamerplant en zonder internationale ervaring. Schwab kreeg meer dan waarschijnlijk hulp van Kissinger, die over een veel uitgebreider netwerk beschikte. Volgens Schwab zelf is Kissinger al meer dan vijftig jaar zijn mentor.

Terloops: merk op dat 1971 eveneens het jaar was dat president Nixon een einde maakte aan het systeem van Bretton-Woods, zodat de dollar niet meer afhankelijk was van de goudvoorraad. Toeval? Ook vandaag staat het internationale monetaire systeem zwaar onder druk.

Naast De Bandt en Van Ypersele is Davignon dus mogelijk de geknipte persoon om landgenoten in contact te brengen met het WEF, temeer omdat hij over een eigen pagina beschikt met bijdragen op de webstek van het Forum. Zijn band met Kissinger, die nauw betrokken was bij de oprichting van het WEF, spreekt ook boekdelen. 

De vlucht vooruit: follow the money!

Het drietal De Bandt – Van Ypersele – Davignon behoort tot de absolute top van het Belgische establishment: De Bandt als aanbrenger van allerlei relevante informatie, vooral uit Vlaanderen, maar ook internationaal; Van Ypersele als voormalige kabinetschef des konings (en ook als informele ‘onderkoning’); Davignon als hèt kopstuk van het Belgische kapitalisme. Het is het kapitalisme van de Franstalige grootbourgeoisie, die vanaf de 19de eeuw fortuin maakte in Congo, en daarmee een grote financiële voorsprong behield op de Vlamingen. Dat is trouwens de reden waarom de Franstaligen steeds de lakens uitdeelden in België: follow the money!

Maar het geflirt met de Bilderbergers en het WEF doen vermoeden dat de top van de Franstalige elite de vlucht vooruit heeft genomen en dat ze geen heil meer ziet in het aftandse Belgische patriottisme. Veelbetekenend in dat opzicht was de verkoop van de Generale Maatschappij in 1998 aan het Franse Suez. Op dat ogenblik had de ‘Generale’ 1200 dochterondernemingen in heel Europa en was het net begonnen met het opkopen van bedrijven in China.

De Generale Maatschappij was tot op de laatste momenten van haar bestaan een macht met een enorme invloed in het Belgische koninkrijk. Het was hèt kroonjuweel van de Belgische economie, dè sterkhouder. En toch verkocht Davignon het aan het Franse Suez (ook het Nederlandse ABN-Amro was kandidaat, maar werd gezien als een ‘bedreiging’), dat de ‘Generale’ ontmantelde om er haar reusachtige schulden mee te delgen. Zelfs De Morgen schreef in die tijd: “Wanneer burggraaf Davignon volgende keer opstapt in een betoging voor het behoud van België kan hij op enig hoongelach rekenen.”

Vervagende grenzen: naar een mondiale economie

Een ander teken aan de wand was mogelijk ook een uitspraak van Etienne Davignon naar aanleiding van een vraaggesprek met Joost Ballegeer, auteur van ‘De Vlamingen. Een volk zonder bovenlaag’ uit 2005 (waaruit ik veel informatie putte voor deze artikelenreeks). Davignon zag in het feit dat de Franstaligen zich niet aanpassen in Vlaams-Brabant geen bedreiging voor het voortbestaan van België. Zijn argument luidde: “Kijkend naar de toekomst ziet men hoe grenzen in het internettijdperk toch zullen vervagen, wat de Vlamingen ook mogen ondernemen.” Deed hij die uitspraak enkel maar om de Vlamingen zand in de ogen te strooien, of meende hij werkelijk dat de grenzen zullen vervagen? De verkoop van de Generale Maatschappij en de definitieve integratie van een mondiale economie indachtig is het goed mogelijk dat Davignon het bestaan van België al langer een achterhaald idee vond. Goed ingeburgerd in de internationale elite heeft hij waarschijnlijk meer inzicht in wat de toekomst schaft dan Jan Modaal. Heeft er trouwens iemand nog gehoord van de Groep Coudenberg?

De kans is dus groot dat de top van het Belgische kapitalisme eieren voor haar geld koos. Meteen kan ook het fabeltje van het ‘communistische’ WEF naar de prullenmand. Want wie kan er oprecht beweren dat een Davignon en een Van Ypersele zouden meewerken aan een communistische nieuwe wereldorde, een orde die niemand wil, behalve dan wat restanten van een fossiel marxisme? De Great Reset heeft – ondanks de woke-ideologie waarmee Klaus Schwab en het WEF schermen – niets te maken met communisme, maar alles met een hernieuwing van het kapitalisme op mondiaal niveau. De topfiguren van het Belgische kapitalisme zijn enkel geïnteresseerd in de Great Reset omdat ze dan op de eerste rij zitten bij de start van de vierde industriële revolutie.

Politiek achter de schermen

Terwijl het klootjesvolk elkaar in de haren vliegt over hoofddoeken en andere rookgordijnen zorgt de elite er achter de schermen voor dat de gewenste politiek wordt gevoerd. Wij, brave burgers, mogen stemmen op wie we willen, als de kandidaten van de elite de sleutelposities maar bezetten. Politici en politieke partijen dienen slechts als stroman, de echte macht zien we niet, kennen we niet en kunnen we niet raken. Tenzij ze wordt ontbloot.

De Belgische elite mengt zich actief in de Belgische politiek, achter de schermen. Dat is bewezen. Is het dan zo ver gezocht dat ook de internationale elite zich mengt in bestuurlijke aangelegenheden? Of behoort men dan tot het kamp van de complotdenkers, de zogenaamde ‘wappies’? Het valt overigens op dat links, dat anders de mond vol heeft over ‘extreemrechtse’ complotten, de samenzwering van ’s werelds machtigste kapitalisten zomaar aan zich voorbij laat gaan en vrijwel kritiekloos meegaat in het coronaverhaal. Controlled opposition?

Dan doet het Nederlandse Forum voor Democratie het toch beter: die achterhaalde niet alleen dat – net als in ons land – vooraanstaande politici nauw in contact staan met het WEF, maar dat er ook nog eens overeenkomsten mee gesloten zijn die ‘juridisch bindend’ zijn. Misschien een ideetje voor het Vlaams Belang?

SLOT

https://reactnieuws.net/2021/12/31/belgie-en-de-great-reset-4-de-belgische-elite-neemt-de-vlucht-vooruit/ 

Roemenië: EU/NAVO-criticus wint presidentsverkiezingen

25/11/2024   Historische politieke verrassing in Roemenië: een kandidaat die geen kans had in de peilingen won de eerste verkiezingsronde. R...