Let op wat Vladimir Poetin zegt

 januari 3, 2024   1873   16  

Vladimir Poetin kwam deze week naar afdeling 2 van het Nationaal Medisch Onderzoekscentrum van Hoge Medische Technologieën – Vishnevsky Centraal Militair Klinisch Ziekenhuis van het Ministerie van Defensie van de Russische Federatie en ging zitten voor een praatje met Russische militairen die gewond waren geraakt tijdens de speciale militaire operatie. Kun je je voorstellen dat Joe Biden dit zou doen met een groep Amerikaanse militairen? Ik niet, schrijft Larry Johnson.

Ik plaats dit omdat ik denk dat het belangrijk is dat mensen, vooral Amerikanen, de kans krijgen om de opmerkingen van Poetin te lezen. Als je je afvraagt hoe Poetin denkt over de Verenigde Staten, de NAVO en Oekraïne, hoef je alleen maar het volgende te lezen. Er is geen nuance. Poetin is verfrissend openhartig.

Zijn bezorgdheid om het welzijn van de soldaten komt oprecht over. Maar dat is niet het nieuws. Hij maakt heel duidelijk dat de westerse landen de vijand zijn, niet Oekraïne. Hij heeft ook gezworen de aanvallen op Oekraïense militaire doelen en buitenlandse huurlingen op te voeren. Poetin windt er geen doekjes om en zegt dat de hoop van het Westen om hem te verleiden tot onderhandelingen over een staakt-het-vuren tevergeefs is. Gaat niet gebeuren.

President van Rusland Vladimir Poetin: Hallo, jongens! Blij jullie te zien. Ik wil jullie feliciteren met het nieuwe jaar.

Hoe gaat het met jullie behandeling hier?

Opmerkingen: Uitstekend.

Vladimir Poetin: Ik heb hier rondgelopen, van wat ik heb gezien ziet de apparatuur er solide uit, dat is natuurlijk duidelijk. Maar eerst en vooral moet het effectief worden gebruikt. Ik hoop dat het dat doet.

Opmerkingen: Ja.

Vladimir Poetin: Weet je, natuurlijk wilde ik jullie hier komen feliciteren met het nieuwe jaar, maar er was ook iets dat ik wilde zien. Jullie hebben me misschien gezien op Direct Line, althans een deel ervan; het is onmogelijk om het in zijn geheel te bekijken, vier uur, het is gek hoe lang het is. Maar er waren dingen die de strijdkrachten en jullie direct aangingen: mensen vroegen bijvoorbeeld of jullie echt terug moesten keren naar jullie eenheden na jullie verwondingen en behandeling en zelfs revalidatie om daar de bijbehorende medische certificaten te halen en zelfs goedgekeurd te worden door militaire medische commissies. Het ministerie van Defensie ontkent dit en zegt dat dit niet gebeurt, althans niet nu. Bovendien zeiden ze – zoals ik enige tijd geleden heb gevraagd – dat huisvestingskwesties tijdens de behandeling worden opgelost en dat ons dienstpersoneel aanvullende training krijgt om te kunnen blijven dienen, als ze dat willen, zelfs degenen die ernstige verwondingen hebben opgelopen, bij militaire inschrijvingsbureaus enzovoort.

Ik wilde van jullie horen wat er echt aan de hand is, of dit zo is, of jullie ergens anders heen moeten om de benodigde documenten en certificaten te verkrijgen. Nee? Krijg je dan alles hier? Het onderzoek van de militaire medische commissie, alle documenten – alles wordt hier gedaan, toch?

Opmerkingen: Ja.

Vladimir Poetin: Worden huisvestingskwesties ook opgelost?

Opmerkingen: Ja.

Zijn al opgelost.

Vladimir Poetin: Oké, ik begrijp het. Ze zijn opgelost voor jullie en ze worden opgelost voor onze andere strijders. Tenminste, het systeem voor het oplossen van huisvestingsproblemen is gecreëerd en het werkt, dat is het belangrijkste, toch?

En jullie krijgen ook wat extra professionele training om degenen die hun dienst bij de strijdkrachten willen voortzetten, maar dan in andere functies, als de gezondheid het toelaat. Is dat zo? Is dat de realiteit?

Opmerkingen: Ja.

Vladimir Poetin: Dank je. En, hoe gaat het?

Opmerkingen: Goed.

Vladimir Poetin: Dit is een van de beste medische instellingen van het Ministerie van Defensie. Ze zijn niet allemaal zo goed uitgerust, zo glanzend, bij wijze van spreken. Maar geleidelijk aan zal het ministerie alles op het niveau brengen, op dit niveau in termen van kwaliteit.

Zijn er nog vragen die jullie me willen stellen, jongens? Wees niet verlegen.

Alexander Dublyanin: Kameraad opperbevelhebber,

Tijdens de speciale militaire operatie bevrijden we Russisch grondgebied. Wat vindt u ervan dat westerse landen onze vijand helpen?

Vladimir Poetin: Het punt is niet dat ze onze vijand helpen. Zij zijn onze vijand. Ze lossen hun eigen problemen met hun handen op. Daar gaat het om. Dat is helaas al eeuwen zo en dat is nog steeds zo.

Oekraïne zelf is niet onze vijand, terwijl degenen die de Russische staat willen vernietigen en, zoals ze zeggen, een strategische nederlaag van Rusland op het slagveld willen bewerkstelligen, zich voornamelijk in het Westen bevinden, maar toch zijn er daar verschillende mensen. Er zijn mensen die met ons sympathiseren en die ons in hun hart steunen. Maar er zijn elites die vinden dat het bestaan van Rusland (tenminste in zijn huidige staat en omvang) onaanvaardbaar is. Zij willen het desintegreren. In feite zijn jullie jonge mensen, sommigen hebben hierover gelezen, misschien: ze steken het niet onder stoelen of banken. Ze spreken en schrijven er openlijk over en doen dat al tientallen jaren, als we het over de hedendaagse geschiedenis hebben. Al tientallen jaren schrijven ze er gewoon openhartig over: verdeel Rusland in vijf delen, één is te veel. Ik kan hier tot morgen over praten, maar het is duidelijk.

Rusland categoriseert de VS als belangrijkste bedreiging voor zijn veiligheid in nieuwe doctrine voor buitenlands beleid

 

Daarom koesteren ze het regime in Kiev al heel lang, juist om dit conflict te creëren. Helaas voor ons hebben ze dit bereikt: ze zijn dit conflict begonnen en proberen hun doel te bereiken, namelijk de taak om Rusland te bestrijden, met de hulp van de Oekraïners.

Je ziet waarschijnlijk op het slagveld dat ze geleidelijk hun enthousiasme verliezen. Als er een projectiel vliegt, is het moeilijk te begrijpen of ze het verliezen of niet, maar in het algemeen weet je waarschijnlijk dat de situatie op het slagveld aan het veranderen is. Dit ondanks het feit dat het hele “beschaafde” Westen tegen ons vecht.

Ook jij hebt het waarschijnlijk vaak gehoord: het Oekraïense leger gebruikt daar 5.000-6.000 155-kalibergranaten per gevechtsdag, en de Verenigde Staten produceren er 14.000 per maand. Per maand! En ze gebruiken er 5.000 per dag. Ja, ze zijn van plan om het in 2024 te verhogen, maar toch, ze produceerden 14.000-15.000, ze zullen tot 20.000 produceren. Maar als je er 5.000 per dag gebruikt, raakt de voorraad vrij snel uitgeput. Dat is nu bijna het geval. En we zijn aan het opbouwen en zullen dat blijven doen, exponentieel zelfs. Ze werden bevoorraad met meer dan 400 tanks (450 of wat het ook is) en binnen een jaar zullen wij er 1.600 produceren en reviseren. Dit is geen staatsgeheim; in feite zullen het er waarschijnlijk meer zijn. Het is bijna over de hele linie zo. Hoewel het al sinds mensenheugenis hun doel is om met Rusland af te rekenen, zullen wij dus sneller met hen afrekenen, zo lijkt het.

En het belangrijkste dat we hebben is natuurlijk waar ik het al herhaaldelijk over heb gehad: de eenheid van ons volk en onze samenleving, omdat men begrijpt hoe belangrijk het werk is dat jullie op het slagveld doen in de gewapende strijd voor ons land en onze toekomst. Dat is het belangrijkste. Het punt is niet dat we het niet leuk vinden dat ze Oekraïne bevoorraden, dat is niet de kern van het probleem. Het probleem ligt niet bij Oekraïne, maar bij degenen die Rusland proberen te vernietigen met behulp van Oekraïne. Dat is het probleem. Maar ze zullen falen: daar is gewoon geen twijfel over mogelijk, absoluut niet.

Ik denk dat het besef begint door te dringen en dat de retoriek verandert: degenen die gisteren nog spraken over de noodzaak om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen, zijn nu op zoek naar de juiste woorden om het conflict snel te beëindigen. Wij willen het conflict ook zo snel mogelijk beëindigen, maar alleen op onze voorwaarden. We willen niet eindeloos doorvechten, maar we geven onze posities ook niet op. Jullie hebben daar gevochten, jullie zijn daar gewond geraakt; gaan we nu alles opgeven? De camera’s staan aan, anders zou ik hier nu een bepaald gebaar maken; jullie weten allemaal wat voor gebaar het is. Dus dat gaat niet gebeuren.

Dus, wat nog meer? Ja, graag.

Denis Shamalyuk: Kameraad opperbevelhebber,

Ik ben sergeant Shamalyuk. Ik heb een vraag. Vanaf het allereerste begin van de speciale operatie hebben onze vijanden voortdurend en regelmatig de gebieden bij de grens beschoten, burgers en kinderen gedood en dorpen en steden verwoest. Ik heb de volgende vraag voor u. Denkt u dat het mogelijk en nodig is om hardere maatregelen tegen de tegenstander te nemen, zodat ze er niet eens aan denken om deze gruweldaden te begaan?

Vladimir Poetin: Wat er in Belgorod is gebeurd, is natuurlijk een terroristische aanslag. Waarom? Vanwege wat ze hebben gedaan onder dekking van twee raketten – ik geloof dat het Olcha was: ze vuurden met meervoudig gelanceerde raketsystemen (MLRS). Jullie, als militairen, weten wat MLRS is. Dit wapen is niet selectief, het treft gebieden. Dit wapen trof precies in het centrum van de stad, waar mensen aan het wandelen waren voor Nieuwjaar. Het was een gerichte aanval op de burgerbevolking. Natuurlijk is dit een terroristische aanval; er is geen andere manier om het te beschrijven.

Moeten we in natura reageren? Natuurlijk kunnen we pleinen in Kiev of elke andere stad aanvallen. Maar Denis, daar lopen kinderen, moeders met kinderwagens. Ik begrijp het, want ik ben ook behoorlijk boos, maar ik wil je vragen: moeten we dit doen, ons richten op de pleinen?

Denis Shamalyuk: Nee, ik zeg niet dat het tegen de burgerbevolking moet zijn, maar specifiek tegen militaire infrastructuur…

Vladimir Poetin: Dat is wat we doen.

Denis Shamalyuk: Zodat ze niet kunnen bijkomen en reageren.

Vladimir Poetin: Ja, maar dat is precies wat we doen. We slaan toe met uiterst-precisiewapens op locaties waar ze beslissingen nemen, waar militair personeel en huurlingen samenkomen, op andere soortgelijke centra en vooral op militaire faciliteiten. Deze klappen zijn echt voelbaar. We zullen dit blijven doen. Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat deze aanvallen de volgende dag al werden uitgevoerd. Ik denk dat ze vandaag doorgaan, en morgen ook.

De NAVO heeft de geopolitieke gevolgen van "hun" oorlog in Oekraïne zwaar misrekend

 

Weet je waarom ze dat doen? Ze willen ons intimideren en onzekerheid zaaien in ons land. Wij van onze kant zullen de aanvallen die ik heb genoemd, opvoeren. Natuurlijk zal geen enkele misdaad als deze, en dit is zeker een misdaad tegen de burgerbevolking, ongestraft blijven, dat is zeker, daar kan geen twijfel over bestaan.

Denis Shamalyuk: Dank u.

Vladimir Poetin: Alsjeblieft.

Ivan Shushakov: Mag ik?

Vladimir Poetin: Ja, graag.

Ivan Shushakov: Kameraad opperbevelhebber,

Majoor Shushakov.

Ons land vecht nu al twee jaar voor zijn toekomst. Vertelt u mij alstublieft, hoe beoordeelt u de voortgang van de speciale militaire operatie?

Vladimir Poetin: Ik heb dit al gezegd, ik kan het herhalen, maar jullie kunnen het zelf voelen. Onze strijdkrachten worden capabeler en beter voorbereid om geavanceerde wapens te gebruiken dan welk ander leger ter wereld ook.

Ten eerste hebben we wapens die in geen enkel leger ter wereld beschikbaar zijn, en ten tweede kunnen we alles gebruiken wat wordt ontwikkeld en geproduceerd. Ten derde wordt alles wat ontwikkeld wordt vrij snel geproduceerd en geleverd. Ik weet het, er is waarschijnlijk niet genoeg aan het front, en ze willen daar meer van al het nieuwste spul, zoals drones, en ook meer middelen om vijandelijke drones, die als vliegen over je heen vliegen, te onderdrukken. Ik begrijp alles, maar toch, wat er geproduceerd wordt, verschijnt snel genoeg.

Weet je wat nog meer belangrijk is? Moderne oorlogsmiddelen en hun effectiviteit hangen af van hoe snel een leger kan achterhalen wat op dit moment het belangrijkste is en daarop kan reageren door dat zo snel mogelijk te produceren en in te zetten in de strijd.

Wij doen dit steeds beter, waarschijnlijk beter dan waar dan ook. En dit zijn enorme voordelen voor onze strijdkrachten. Ik denk dat niemand anders vandaag de dag hetzelfde kan. En deze capaciteiten van de Russische strijdkrachten nemen voortdurend toe, in veelvoud. Dus over het algemeen bent u al een hoge officier, dus weet u, we proberen geen hoge cijfers te geven…

Ivan Sjoesjakov: Precies.

Vladimir Poetin: Bevredigend.

Alsjeblieft.

Alexander Davydov: Kameraad Opperbevelhebber, mag ik u een vraag stellen, meneer?

We zien dat u het erg druk hebt. Hoe slaagt u erin om zulke hoge prestaties vol te houden?

Vladimir Poetin: Jullie ontmoeting geeft me kracht. Ik maak geen grapje. Ik ben eerlijk. Als ik mensen zoals jullie ontmoet, geeft me dat extra kracht en vertrouwen dat we het juiste doen.

Alexander Davydov: Dank u.

Vladimir Poetin: Dit is een heel belangrijk element. Sterker nog, ik ben niet ironisch, dit is een belangrijk element, voor mij althans.

Alsjeblieft.

Jevgeni Korsoen: Kameraad opperbevelhebber,

Guards junior sergeant Korsun.

Meneer de president, allereerst gelukkig nieuwjaar.

Mijn vraag is, wat zijn de resultaten van het afgelopen jaar en wat zijn de echte plannen voor dit jaar? Waar moet iedereen, niet alleen de strijdkrachten en militairen, op voorbereid zijn?

Vladimir Poetin: Het land in het algemeen, toch?

Jevgeni Korsun: Ja. Dank u.

Vladimir Poetin: Weet je, wat de resultaten van vorig jaar betreft, ik sprak hierover op Direct Line, wat kan ik zeggen. Het belangrijkste is dat je aan het front alles strak houdt en bovendien ligt het praktische strategische initiatief vandaag in onze handen. Hoge commandanten hebben geleerd om voorzichtig te handelen in plaats van gevechtsmissies uit te voeren tegen elke prijs. Dat is tenminste wat ze aan mij rapporteren. Ik dring er altijd op aan dat alles moet worden gedaan en dat eventuele offensieve operaties moeten worden uitgevoerd nadat de tegenstander zwaar onder vuur heeft gelegen. Dit is wat het slagveld betreft.

Als we het over het land als geheel hebben, is het fundamentele natuurlijk niet alleen dat we de economie van het land hebben behouden, we hebben niet toegestaan dat deze werd vernietigd, waar de vijand op rekende – dit is ook een antwoord op uw vraag. Het was niet Oekraïne dat hoopte onze economie te vernietigen; het is daar niet toe in staat. Het is zelf al volledig vernietigd; er is daar niets meer over, het leeft volledig van aalmoezen. Alle leiders reizen rond met de pet in de hand, bedelend om een extra miljoen dollar.

Onze situatie is compleet anders. In 2022 kromp onze economie met 2,1 procent. Maar onlangs heeft de regering mij gemeld – de berekeningen zijn nog gaande en er verschijnen nieuwe gegevens – dat de economie niet met 2,1 maar met 1,2 procent is gekrompen. Dit is van essentieel belang. In het jaar 2023 groeide de economie met 3,5 procent. Het bruto binnenlands product (bbp), de belangrijkste economische indicator, is hoeveel het land heeft geproduceerd. Je kunt met geld uitrekenen hoeveel je hebt geproduceerd, plus 3,5 procent. En de daling was 1,2 procent. We hebben de daling goedgemaakt en zijn vooruitgegaan. Dit is absoluut een fundamentele kwestie. Dit is het eerste punt, en het is een heel belangrijk punt.

"Nazi's in Oekraïne" trends op Twitter terwijl wereldwijd het bewustzijn blijft toenemen

 

Hieruit blijkt dat de economie stabiel is. De inflatie is een beetje gestegen, wat betekent dat de prijzen zijn gestegen, maar we houden alles onder controle. Weet je, zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. We hebben altijd met droefheid opgemerkt dat onze belangrijkste inkomsten uit olie en gas komen. Voor het eerst in vele jaren is de groei van de verwerkende industrieën in onze economische structuur veel groter dan de inkomsten uit olie en gas. Ik denk dat de inkomsten uit olie en gas met drie procent zijn gestegen, terwijl de verwerkende industrie vele malen meer heeft opgebracht. Dit is nog nooit eerder gebeurd. Dit geeft aan dat we structurele veranderingen in de economie ondergaan. Dat is heel belangrijk.

En waarom is dat? Toen westerse bedrijven onze markt verlieten, verwachtten ze blijkbaar dat alles van de ene op de andere dag zou instorten: bedrijven zouden sluiten en duizenden mensen zouden zonder werk komen te zitten. En, in het beste scenario voor de tegenstander in de brede zin van het woord: voor de tegenstanders van Rusland in het algemeen, en niet alleen op het slagveld, zullen mensen de straat op gaan en brood en werk eisen.

We hebben het laagste werkloosheidscijfer in de geschiedenis van Rusland: 2,9 procent, wat nog nooit eerder is voorgekomen. En de reële inkomens van de bevolking zijn gegroeid (er bestaat zoiets als een reëel besteedbaar inkomen van de bevolking) en de reële lonen zijn gestegen, en vrij aanzienlijk. Dit alles wijst erop dat we een stabiele economie en een stabiel financieel systeem hebben.

Rusland werd losgekoppeld van het internationale betalingssysteem SWIFT. Blijkbaar hoopten ze dat alles ook hier zou instorten. We leveren onze traditionele exportgoederen, maar hoe zit het met de afrekeningen? Maar alles werkt.

Iedereen dacht dat bedrijven zouden stoppen omdat ze ons geen onderdelen meer zouden leveren, maar het blijkt dat alles mogelijk is. Ja, er zijn problemen, maar toch worden ze aangepakt.

Kleine en middelgrote bedrijven werken ook effectief. Sommige buitenlandse bedrijven zijn vertrokken, maar onze bedrijven hebben hun plaats ingenomen. Ten eerste is er hooggekwalificeerd personeel dat niet is vertrokken; er zijn goede productiemanagers in verschillende sectoren, zowel in de industrie als in de dienstensector, en alles werkt. Dit is het belangrijkste: de stabiliteit van de economie en het financiële systeem van het land, want dit is de basis voor alles.

En natuurlijk, zoals ik al zei, is het aantal wapens dat in Rusland wordt geproduceerd veelvoudig toegenomen, ook als ik het heb over de groei van de industriële productie, maar niet alleen: een derde van de groei werd gerealiseerd in civiele productietakken, wat heel belangrijk is. De stabiliteit van het financiële en economische systeem en de reële sector van de economie is dus waarschijnlijk het belangrijkste.

Daarnaast voeren we al onze eerder geplande projecten uit. Op het gebied van infrastructuur gaat het, zoals u begrijpt, om biljoenen, en we leggen elke week wegen aan en openen nieuwe routes. Dit is heel belangrijk, want het gaat niet alleen om een ritje heen en terug. Een weg betekent leven, en daarmee begint ook het economische leven: kleine en middelgrote bedrijven verschijnen onmiddellijk, omdat er geen andere manier was om er te komen, maar nu is het mogelijk. Er ontstaat een heel ander beeld van de wereld.

Ondanks de moeilijkheden worden huisvestingsproblemen in het land geleidelijk opgelost. Sociale kwesties zijn ook heel belangrijk. Velen van jullie hebben gezinnen en kinderen, toch? En er is het moederschapskapitaal, dat niemand uitsluit. Het land blijft alle sociale verplichtingen volledig nakomen. Bovendien hebben we een heel krachtig en evenwichtig systeem gecreëerd voor steun aan gezinnen met kinderen (dit is heel belangrijk voor de toekomst van het land), vanaf de zwangerschap van de vrouw tot het kind 18 jaar oud is. Dit is belangrijk voor echte mensen en dus voor het land als geheel.

Dus hoe vreemd het ook lijkt, ondanks het feit dat we ons in een staat van gewapend conflict bevinden, zijn alle belangrijke indicatoren voor de levensvatbaarheid en effectiviteit van het land gestegen. En dit is waarschijnlijk de belangrijkste indicator voor de situatie van Rusland.

Jevgeni Korsun: Dank u.

Vladimir Poetin: Wat nog meer? Is dat alles?

Gelukkig Nieuwjaar. Het allerbeste. De beste wensen. Beterschap!

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/let-op-wat-vladimir-poetin-zegt/

De eindeloze nachtmerrie van de vaccingewonden

 januari 2, 2024    2099   9 

In april 2021 en juli 2021 kreeg ik covid-vaccins (de eerste AstraZeneca, de tweede Pfizer) die me allebei ernstig verwondden en mijn leven voorgoed veranderden. Ik had het gevoel dat ik geen leven had, geen toekomst en geen medeleven, zoals ik hier schreef. Een jaar later is er niets veranderd, behalve het extra trauma van het navigeren door een gehandicaptensysteem dat mij niet wil kennen. Toch was mijn reactie op beide doses zowel onmiddellijk als blijvend. De ene dag was ik een fitte en gezonde 47-jarige, de volgende dag had ik grote moeite met ademhalen, voelde ik constante druk op de borst en volledige tachycardie. Ik kon niet lopen, praten of slikken; mijn tong was opgezwollen – de lijst van mijn symptomen was eindeloos, schrijft Clare McHugh.

Er werd me keer op keer gevraagd: waarom heb je in hemelsnaam die tweede injectie genomen? Eén, omdat het niet AstraZeneca was. En twee, toen ik zei dat ik het niet nog een keer wilde, antwoordde de ziekenhuisarts: ‘Wil je dood?’ Tien bezoeken aan de Eerste Hulp, een overnachting omdat mijn hart niet resette en verschillende consulenten later, dacht ik dat ik dat misschien wel wilde. Toch kreeg ik te horen: ‘Nou, er is niet veel wat we kunnen doen … misschien ben je gewoon angstig?’ Het enige wat ontbrak was Michael Winner die zei: ‘Rustig maar, lieverd.’ En dat is de reactie die ik sindsdien van de NHS heb gekregen.

‘Je bent gewoon angstig’ is het herhaalde refrein voor vaccingewonden. Waarom nemen ze hun toevlucht tot deze beledigende afborsteling? Mijn observatie is dat het komt door de beperkte set (handige) tests waarmee de SEH werkt. Als deze aangeven dat je niet op het randje van de dood bent, kunnen ze je gewoon wegsturen. Na die schande komt het gevecht met huisartsen aan de telefoon om je symptomen uit te leggen en hulp te krijgen, waarop ik te horen kreeg: ‘Er zijn te veel symptomen om je door te verwijzen naar een Long Covid-kliniek en je blijft zeggen dat het de prik is … misschien ben je gewoon angstig.’ Geloof me, ik zou dit altijd verkiezen boven angst! Daarmee wil ik niets afdoen aan de wrede, slopende gevolgen van angst die ik nu heb, en niet voor niets, plus het Post Traumatisch Stress Syndroom, dat voor een groot deel te wijten is aan de manier waarop ik ben behandeld.

Prikspijt: COVID prikslachtoffers "Neem dit vergif niet"

 

Het was alsof ik een leugenaar en een aandachtszoeker was. Een mannelijke gastroloog zei zelfs ‘Ik denk dat je aandacht zoekt’ toen ik uitlegde dat ik na de prik zeven maanden lang niet kon slikken. Waarom werd ik, misschien vooral als vrouw, zo behandeld? Het werd duidelijk dat zeggen ‘het was de prik’ een compleet taboe was binnen de heilige poorten van de NHS. Een SEH-verpleegkundige zei zelfs: ‘Je moet stoppen met dat te zeggen.’ Waarom? Was het een te lastig feit? Was het makkelijker om me te behandelen als een perimenopauzale, angstige vrouw op zoek naar aandacht dan als een patiënt die medische zorg nodig had?

Een andere SEH-arts die me ontsloeg, zei tegen zijn ondergeschikten: ‘Nou, ze is duidelijk gewoon gestrest met zo’n hartslag.’ Alsof stress de enige reden is voor tachycardie. Toen hij me vroeg wat er was gebeurd en ik het uitlegde, keek hij verbijsterd en geïrriteerd hoe het mogelijk was dat ik vrijdag nog een volledig fitte, fulltime lerares was en maandag niet meer in staat was om te lopen/praten/ademen/aan te kleden. Toen ik de prik als enige oorzakelijke factor noemde, antwoordde hij: ‘Dat denk ik niet, dear.’ En toen: ‘Misschien ben je gewoon angstig?’

Ik had gelezen over hoe vrouwen door de geschiedenis heen medisch werden behandeld. In de negentiende eeuw dacht men dat vrouwen ‘greensickness’ hadden, waarbij hun baarmoeders door hun lichaam zouden zweven, waardoor ze hysterisch en irrationeel werden. Als studente spotte ik met de stompzinnigheid van een dergelijk idee, maar toen ik in een ziekenhuisbed tegenover een patriarchale consulent lag die kon beslissen over de volgende stap in mijn zorgtraject (en hoe ik door de volgende zorgverlener zou worden gezien), was ik zwak en onderworpen aan zijn macht. Ik voelde me neerbuigend en in de steek gelaten door het systeem. Tot zwijgen gebracht.

Covid-19 vaccinatie veroorzaakt oogschade en zelfs blindheid

 

De nachtmerrie van dit verhaal duurde meer dan drie jaar. Ik verloor mijn huis, mijn baan en mijn vermogen om als volwassen vrouw te functioneren, omdat ik mijn bejaarde ouders nodig had om me te helpen in bad te gaan, te lopen, me aan te kleden en te eten te geven. Er werd geen hulp geboden door de NHS of de sociale dienst, omdat het motto ‘je bent gewoon angstig’ op mijn medisch dossier stond. Net als duizenden anderen heb ik duizenden ponden uitgegeven om onafhankelijke hulp te krijgen.

Terwijl ik mijn weg terug naar de maatschappij zoek, om te werken en een bijdrage te leveren, word ik nu geconfronteerd met de geringschattende houding van de maatschappij en werkgevers ten opzichte van handicaps en chronische ziekten. Het voelt alsof je een last bent, een ergernis. Door gesprekken om redelijke aanpassingen te krijgen, realiseer je je dat je niet in de wereld van de valide mensen past. Je kunt je niet zo snel bewegen, hebt misschien niet het uithoudingsvermogen om zo lang op je werk te blijven en dus word je gezien als ‘zwak’ of op de een of andere manier ‘minder dan’.

Voor mij zijn de historische houdingen ten opzichte van vrouwen en handicaps, waarover ik ooit alleen in boeken las, mijn eigen ervaring geworden. Het onrecht, de stille, saillante houding van autoriteiten kan verstikkend zijn. Ondanks werkgevers die hun ‘Disability Confident’-websites promoten, heb ik het gevoel dat ik een HR-quota ben van ’the odd one’. Dat is voor mij de harde realiteit van mijn handicap. Er is geen begrip van wat een langdurige chronische ziekte is en het wordt nog steeds nauwelijks erkend omdat het een vaccinatieblessure is in tegenstelling tot een ‘long covid’. De gedachten van mensen veranderen niet omdat de oorzaak – vaccinatieschade – nog steeds grotendeels wordt ontkend.

Het uitkeringsstelsel, zoals dat op deze pagina’s wordt beschreven, is net zo onoverzichtelijk en complex. Navigeren door de valkuilen van Employment Support Allowance (ESA), waar je gescreend en beoordeeld wordt door een ambtenaar, is vernederend en wreed. Mijn ESA werd stopgezet omdat ik niet op tijd aan de telefoon kon komen en het werd geregistreerd als ‘non-compliance’. De uitkering wordt stopgezet, er wordt een P45 uitgegeven en je begint weer opnieuw. Hetzelfde geldt voor de Personal Independence Allowance (PIP). Na het invullen van een lange vragenlijst word je telefonisch gescreend om te bepalen of je ziek of gehandicapt genoeg bent om niet te werken. De vragen variëren van “Hoe ver kun je lopen?” tot “Kun je groenten snijden?”. Mijn kleine uitkering werd stopgezet toen ik zei dat ik een parttime baan wilde proberen. Ik wacht nu al drie maanden op een herbeoordeling zonder feedback.

CDC-gegevens bevestigen dat COVID-vaccinatie tot 24 jaar van het leven van een mens berooft

 

Hoewel ik dus veel heb geleerd door deze grimmige ervaring – veerkracht, zelfverdediging en hoe je door lastige systemen moet navigeren – blijf ik achter met mijn vragen over de Kafka-eske bureaucratische nachtmerrie waar iedereen die echt gehandicapt is mee te maken krijgt. Voor de vaccingewonden is het een dubbele klap – diagnose en behandeling worden geweigerd en vervolgens wordt ons ‘geloof’ ontzegd. ‘Angst’ is opnieuw een snelle en gemakkelijke opt-out voor de medische operatoren die niet kunnen bewijzen of weerleggen dat je ziek bent, gebaseerd op hun betekenisloze telefoontests. Wreed genoeg betekent ‘angst’ gewoon ‘ga weg.’ Navigeren door het gezondheids- en uitkeringsstelsel als je gevaccineerd bent is een onvoorstelbare uitdaging en opnieuw traumatiserend. Op elk niveau worden wij, de bijkomende schade van een experiment dat vreselijk mis is gegaan, gedwongen om in stilte te lijden. Onze stem komt politiek te ongelegen.

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/de-eindeloze-nachtmerrie-van-de-vaccingewonden/

 

Voormalig vicepresident van Pfizer: “Uw regering liegt tegen u op een manier die tot uw dood kan leiden”

Dr. Michael Yeadon, Pfizer’s voormalige vicepresident en chef-wetenschapper voor allergie en respiratoire aandoeningen die 32 jaar in de industrie leiding gaf aan onderzoek naar nieuwe medicijnen en met pensioen ging bij de farmaceutische reus met “de hoogste onderzoekspositie” in zijn vakgebied, sprak met LifeSiteNews. Hij gaat in op de “aantoonbaar valse” propaganda van regeringen als … Meer lezen overVoormalig vicepresident van Pfizer: “Uw regering liegt tegen u op een manier die tot uw dood kan leiden”

Frontnieuws

https://www.frontnieuws.com/voormalig-vicepresident-van-pfizer-uw-regering-liegt-tegen-u-op-een-manier-die-tot-uw-dood-kan-leiden/

 

Zoveel coronaprikken heeft Nederland al weggegooid (en zoveel heeft dat gekost)

In de Europese Unie zijn al minstens 215 miljoen coronavaccins in de prullenbak beland, blijkt uit een analyse van Politico. Kosten voor de belastingbetaler: 4 miljard euro. En het gaat hier vrijwel zeker om een grove onderschatting.

Sinds de goedkeuring voor noodgebruik eind 2020 hebben EU-landen gezamenlijk zo’n 1,5 miljard vaccins ingekocht. Veel liggen nu op vuilnisbelten verspreid over het continent.

Nederland staat in de top 3 landen waar de meeste coronavaccins zijn weggegooid. In ons land zijn naar schatting 16,3 miljoen vaccins in de prullenbak beland. Waarschijnlijk dus een veelvoud daarvan.

Minimaal 316 miljoen euro

Politico merkt op dat het niet makkelijk is om erachter te komen hoeveel vaccins zijn weggegooid. Overheden zijn huiverig om inzicht te geven in de cijfers.

De politieke nieuwssite komt uit op een gemiddelde prijs van 19,39 euro per vaccin. De prijs is in werkelijkheid ‘vrijwel zeker’ nog veel hoger. In Nederland is dus voor minimaal 316 miljoen euro aan vaccins weggesmeten. Opnieuw: waarschijnlijk dus een veelvoud daarvan.

Dit gaat echt alle perken te buiten

Onderzoeksjournalist Marc van der Vegt wijst erop dat EU-baas Ursula von der Leyen per sms – en middels wurgcontracten – voor miljarden euro’s aan Pfizer-coronavaccins bestelde.

Nederland, Duitsland, Frankrijk en Italië hadden al een contract met AstraZeneca tegen een inkoopprijs van 1,78 euro per dosis, maar de Europese Commissie stak hier een stokje voor en kocht in tegen een veelvoud van dit bedrag, aldus Van der Vegt.

“Dit gaat echt alle perken te buiten,” vindt oud-belastingambtenaar Gerrit Welbergen, die zeer kritisch is op politici die belastinggeld verkwisten.

Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.

Pas op: De alternatieve media worden GEKAAPT

De alternatieve arena wordt gekaapt, stelt de Britse auteur en spreker David Icke, die er zelf al vele jaren in meedraait.

Icke wordt vaak aangevallen om zijn uitspraken, die later toch – in alternatieve kringen althans – worden geaccepteerd en als gemeengoed aanvaard.

Begin jaren negentig zei hij al dat een piepkleine elite de wereld bestuurt, begin jaren 2000 dat we in een simulatie leven en in de lente van 2020 dat ‘corona’ een hoax was. Zijn nieuwste uitspraak: de alternatieve media worden gekaapt. Hij heeft ze ‘mainstream alternatieve media’ gedoopt. “Dit is heel gevaarlijk en het begint weer van voren af aan.”

Het spelletje is zo doorzichtig

Hij noemt specifiek X-baas Elon Musk en eerder noemde hij Russell Brand en de Britse zender GB News. De Deep State verkoopt Twitter, waar zij bepaalde wat mensen voorgeschoteld krijgen, echt niet zomaar aan iemand die vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel heeft staan, benadrukt Icke.

Hij wijst erop dat het in het DNA van veel mensen zit om te zoeken naar een verlosser, zelfs velen die denken dat ze wakker zijn. “Het spelletje is zo doorzichtig.”

Dat Alex Jones terug is op X na een peiling van Musk is ook onderdeel van het spel, stelt Icke. “Je wordt in de maling genomen, maar de meesten zullen dat nooit begrijpen.”

Collectieve blokkade

Hij wijst erop dat het besluit lang geleden is genomen en dat het interview met Tucker Carlson diende als voorbode. Musk werd de nieuwe God van de mainstream alternatieve media en Alex Jones kwam in het middelpunt te staan als symbool van de mainstream alternatieve media, naast Musk, Carlson, Rogan, Andrew Tate, Jordan Peterson, Brand, Eva Vlaardingerbroek en de rest, schrijft Icke.

Ze zeggen soms zinnige dingen, maar staan als collectieve blokkade voor de diepere lagen van het konijnenhol.

Icke herinnert mensen eraan dat de bedrijven van Musk – SpaceX, Neuralink, Tesla, enzovoorts – essentieel zijn voor de agenda van de globalisten, waar de mainstream alternatieve media naar eigen zeggen tegen zijn. Zonder de steun van de globalisten zou het zakenimperium van Musk in een dag in elkaar storten.

Alternatief nepnieuws actief gepusht

Ondertussen worden de echte alternatieve media gemarginaliseerd, zoals gepland. “Maar we zijn er nog.”

Op X wordt het echte nieuws nog altijd gecensureerd en weggedrukt, terwijl alternatief nepnieuws juist actief wordt gepusht. Zo werd een screenshot van een artikel waarin wordt beweerd dat Michelle Obama volgens officiële overheidsdocumenten geen kinderen heeft gebaard, miljoenen keren bekeken, ondanks een community note die duidelijk maakt dat het bericht nep is.

Nog steeds tuinen mensen er massaal in

Het gaat om een bericht geschreven door Baxter Dmitry van The People’s Voice, een website die ook in Nederland gretig wordt geciteerd. The People’s Voice, van Sean Adl-Tabatabai, is een clickbait-operatie die hiervoor YourNewsWire en News Punch heette en die is opgezet om de alternatieve media in diskrediet te brengen. De ‘auteur’, Baxter Dmitry, bestaat niet, liet Icke 10 jaar geleden al zien. En nog steeds tuinen mensen er massaal in.

Een screenshot van een artikel van ‘Baxter Dmitry’ waarin wordt beweerd dat Bill Gates levenslang boven het hoofd hangt wegens het verkrachten van kinderen, werd meer dan 76.000 keer geliket en 7,2 miljoen keer bekeken. Het bericht werd gedeeld door arts Anastasia Maria Loupis, één van de meest invloedrijke personen op X. Ook een nepbericht dus, maar geen community note. Dat terwijl berichten op X over de gevaren van de coronaprikken worden gebombardeerd met community notes.

Of zoals Vladimir Lenin zei: “De beste manier om de oppositie te beheersen, is deze zelf te leiden.”

Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.

Soms grijpen burgers in

maandag, 01 januari 2024 14:49   Hits: 6591

We weten allemaal wel zo ongeveer wat de langere termijn plannen zijn.

Digitale slaven zonder rechten, opgesloten in hun eigen district, maar het hoeft natuurlijk niet te gebeuren.

In razend tempo zijn we onderweg naar een 24/7 controlestaat.

Een situatie waarbij letterlijk iedere stap die je doet wordt gevolgd en waarbij je door de overheid wordt bestraft voor iedere kleine overtreding van de regels.

Om een 24/7 controlestaat te kunnen implementeren zijn er camera’s nodig, veel camera’s.

Zoals in China:

Het alziende Chinese Skynet beschikt nu over meer dan 700 miljoen CCTV-camera's (de helft van het wereldtotaal) en bespioneert in realtime al zijn 1,4 miljard burgers om hen een persoonlijke sociale kredietscore te geven, gebaseerd op hoe zij zich gedragen.

Zoals wij hebben kunnen zien met de vuurwerkverboden blijkt dat wanneer een volk iets niet wil, dit ook niet gebeurt.

Zo wil een groot deel van het volk in Engeland een eind maken aan de camera’s, want zonder camera’s geen controlesysteem.

Overal werden daar camera’s geïnstalleerd om te voorkomen dat mensen zouden gaan rijden in de zogenaamde ULEZ gebieden (Ultra Low Emission Zone).

En dus worden ze daar bij duizenden gesloopt door de burgers.

Het maakt niet uit welk systeem ze willen gebruiken om een bevolking te onderwerpen aan een 24/7 controlesysteem.

Keer op keer blijkt dat als een volk echt niet wil, het ook niet gebeurt.

En dat is hoopgevend aan het begin van ongetwijfeld weer een turbulent jaar.

Bron: https://niburu.co/buitenland/19296-soms-grijpen-burgers-in