donderdag 3 oktober 2024

VS keurt (nog) meer FRAKENFOOD goed: Controversiële genetisch gemodificeerde tarwe geteeld met gevaarlijk neurotoxine

 10/01/2024 // Cassie B. // 2,8K Weergaven

Tags: agriculturebadfoodbadhealthbadsciencebig governmentbiotechnologyclean food watchcorruptioncropsDangerousdisease causesFood Evolutionfood sciencefood supplyfrakenfoodgenetic lunacyGM wheatGMOsNeurotoxinpoisonstop eating poisontoxic ingredientstoxinsUSDAwheat wars


Nog meer slecht nieuws voor de snel dalende kwaliteit van het Amerikaanse dieet, de VS Ministerie van Landbouw heeft zijn goedkeuringsstempel gegeven aan genetisch gemodificeerde tarwe.

Dat klopt: er zal nog een ander Frankenfood zijn dat u moet omzeilen om te vermijden, en als het zo alomtegenwoordig is als tarwe, heeft u een aantal uitstekende lees- en tolkvaardigheden nodig, gezien hoe hard voedselbedrijven proberen de ware aard van de ingrediënten die ze gebruiken te verdoezelen.

De Argentijnse firma Bioceres en de Franse multinational Florimond Deprez staan achter de deze planeet’s eerste GM tarwe. Ze verbouwen het met een agrotoxine dat bekend staat als glufosinaat-ammonium en dat zo gevaarlijk is dat de Europese Unie het heeft verboden.

De media – waarschijnlijk in opdracht van hun BigAg-sponsors – heeft de goedkeuring echter gekenmerkt als een “mijlpaal” voor de nationale landbouw.

Op X pochte Bioceres: “De HB4-tarweoogst heeft de VS bereikt. HB4-technologie is de enige droogtetolerante technologie ter wereld, en deze nieuwe goedkeuring toont aan dat de Argentijnse wetenschap het voortouw blijft nemen bij het vinden van oplossingen voor grote wereldwijde uitdagingen. ”

Hoewel sommige insiders hebben gesuggereerd dat de tarwe nog steeds veldproeven zal moeten ondergaan voordat hij naar onze tafels gaat, voorspelt het feit dat de USDA zo bereid is de belangen van de agribusiness te stellen boven die van de menselijke gezondheid, niet veel goeds voor ieder van ons.

Wat kan er misgaan?

Er zijn veel redenen waarom we ons zorgen moeten maken.

*Ten eerste is er geen bewijs dat de veiligheid van de tarwe voor de menselijke gezondheid en het milieu aantoont. Klinkt bekend? Er waren ook geen aanwijzingen voor de veiligheid op lange termijn van COVID-19-vaccins, maar de autoriteiten stonden erop dat ze veilig waren. Vraag een van de talloze mensen die nu onomkeerbare schade van de prikken lijden of ze bereid zijn de USDA hierop te vertrouwen.

*Het goedkeuringsproces in Argentinië wekt ook niet veel vertrouwen. Volgens de toezichthouder die verantwoordelijk is voor de goedkeuring van genetisch gemodificeerde voedingsmiddelen in Argentinië, wordt de Nationale Commissie voor Biotechnologie (Conabië) feitelijk gedomineerd door bedrijven die GGO's verkopen ;The Defender wijst erop dat “dezelfde mensen die de autorisatieverzoeken indienen, degenen zijn die voor het autoriseren ervan stemmen.”

Zelfs als ze hier op de een of andere manier onpartijdig over zijn, voert het land geen eigen onafhankelijke onderzoeken uit bij het afgeven van GGO-goedkeuringen. De door de bedrijven verstrekte onderzoeken worden vertrouwelijk gehouden, dus we zullen nooit weten wat ze zeggen, en onafhankelijke wetenschappers hebben geen kans gehad om ze onder de loep te nemen.

*Wat we wel weten, is dat een groep van meer dan 1.000 wetenschappers van de Argentijnse overheidsinstantie de National Scientific and Technical Research Council en tientallen universiteiten de risico's van genetisch gemodificeerd-meel en tarwe al hebben aangeklaagd.

*Deze mening wordt gedeeld door organisaties in Latijns-Amerika, Azië en Afrika, die een document van 14 pagina's hebben uitgegeven waarin de gevaren van gg-tarwe voor voedsel, het milieu en de menselijke gezondheid worden beschreven en de VN wordt gevraagd om namens de wereldbevolking in te grijpen.

*Sommige van de topkopers van Amerikaanse tarwe, waaronder Japan, de Filippijnen en Mexico, hebben dit type tarwe niet goedgekeurd en ze aarzelen mogelijk om door te gaan met handelen als er een risico bestaat op genetisch gemodificeerde tarwemixing met de conventionele variëteit in bulkzendingen.

Een Duitse handelaar vertelde het Reuters: "De GGO-problemen zijn de afgelopen jaren afgenomen tot een soort stille patstelling. Maar de weigering om GGO's te accepteren in veel importerende regio's, vooral Europa en Azië, is niet afgezwakt. "

Het is moeilijk je een wereld voor te stellen waarin ons dagelijks brood eerder een bron van gevaar dan van levensonderhoud zou kunnen zijn, maar dat is de realiteit van het leven in 2024.

 

Bronnen voor dit artikel zijn onder meer:

ChildrensHealthDefense.org

Reuters.com

https://www.naturalnews.com/2024-10-01-us-approves-genetically-modified-wheat-neurotoxin.html

“Experts” zeuren dat mensen de Coronahoax niet meer serieus nemen en de gif-injecties weigeren

 06/09/2024

Velen beseffen nu dat het letterlijk gewoon een griepje is.


Deskundigen op het gebied van infectieziekten zijn boos dat het Blanke doelpubliek vier jaar na de Coronahoax niet meer luistert naar hun ‘aanbevelingen’ over de joodse gif-injecties.

De Guardian:

Volgens deskundigen op het gebied van infectieziekten nemen veel mensen de recente Covid-19-golf in de VS niet serieus genoeg en laten ze zich niet vaccineren of gebruiken ze geen antivirale medicijnen als ze ziek zijn, ondanks dat de zomergolf groter was en eerder kwam dan verwacht.

Epidemiologen zeggen dat de symptomen van deze golf weliswaar milder zijn dan bij eerdere varianten, maar dat het virus nog steeds een bedreiging vormt, vooral voor ouderen en mensen met onderliggende gezondheidsproblemen.

Als reactie hierop dringen volksgezondheidsfunctionarissen erop aan dat mensen nu een booster halen – tenzij ze onlangs Covid hebben gehad, in welk geval ze drie tot vier maanden moeten wachten – en een sneltest moeten doen als ze ziek zijn. En als ze Covid hebben, moeten ze hun artsen om antivirale behandelingen vragen.

“Er is een hoop Covid daarbuiten”, zei Jennifer Nuzzo, epidemioloog en directeur van het Pandemic Center aan de Brown University School of Public Health. ” Als je symptomen ervaart, test jezelf dan, want het kan nuttig zijn om medicijnen te nemen. Je kunt er in ieder geval achter komen dat je besmet bent en thuisblijven, zodat je het niet aan anderen doorgeeft.”

Opvallend is dat de Covid-virale activiteit in afvalwater in augustus in de Verenigde Staten bijna twee keer zo hoog was als dezelfde periode vorig jaar en ongeveer hetzelfde als de piek van de zomer van 2023, volgens gegevens van Centers for Disease Control and Prevention. Toch zijn ziekenhuisopnames en sterfgevallen een fractie van wat ze in 2022 waren.

Zou het kunnen dat het aantal sterfgevallen lager is omdat mensen zich niet laten testen en daarom niet in de statistieken worden opgenomen als ze aan iets anders overlijden?

Misschien sterven er minder mensen aan het vaccin ?

Er wordt aan gewerkt om de cijfers weer op te krikken.


Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Bron: https://dissident.one/experts-zeuren-dat-mensen-de-coronahoax-niet-meer-serieus-nemen-en-de-gif-injecties-weigeren

La Jungle des Ondes : Protégez-vous des technologies sans-fils !

 

De waarheid een bedreiging?

 “Wanneer waarheid als bedreiging wordt gezien, loopt niet alleen de journalistiek gevaar, maar wordt de hele democratische basis van onze moderne open samenlevingen ondermijnd." – Julian Assange

Julian Assange’s recente speech bij de Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE) in Straatsburg is een waarschuwing voor de alarmerende teloorgang van fundamentele vrijheden die in onze pers en ons denken oorverdovend zou moeten nagalmen, maar die waarschijnlijk vooral met stilte zal worden begroet.

Fundamentele vrijheden die essentieel zijn voor een functionerende democratie. De bedreiging voor de journalistiek die Assange omschrijft, gaat hand in hand met een bredere, verontrustende trend waarin westerse overheden, wereldwijde NGO’s en allerlei globalistische denktanks, hand in hand met grote corporates de vrijheid van meningsuiting steeds vaker onderdrukken in hun kennelijke strijd met de door henzelf gedefinieerde kennelijke mis- en disinformatie. Oftewel: informatie die ongewenst wordt geacht door de zittende macht.

“Wanneer waarheid als een bedreiging wordt gezien, loopt niet alleen de journalistiek gevaar, maar wordt de hele democratische basis van onze moderne open samenlevingen ondermijnd.

De mogelijkheid van burgers om informatie te vergaren, te delen en daarover te kunnen debatteren, is onlosmakelijk verbonden met een functionerende democratie.

"Ik ben vandaag niet vrij omdat het systeem werkte. Ik ben vrij omdat ik na jaren van opsluiting schuldig pleitte aan journalistiek. Ik pleitte schuldig aan het zoeken naar informatie bij een bron. Ik pleitte schuldig aan het verkrijgen van informatie van een bron. En ik pleitte schuldig aan het informeren van het publiek over wat die informatie was."

Op schrijnende wijze legt Assange de fundamentele misstanden bloot binnen de systemen die geacht worden onze rechten te beschermen. Zijn vrijheid komt niet voort uit gerechtigheid, maar uit een gedwongen compromis met een systeem dat journalistiek heeft gecriminaliseerd. Dit is méér dan een aanval op de pers; het is een aanval op de vrijheid van meningsuiting. Wanneer het zoeken naar en delen van informatie wordt bestraft, worden burgers monddood gemaakt en wordt de waarheid onderdrukt. Dit raakt de kern van waarom hij ooit WikiLeaks oprichtte.

"Toen ik WikiLeaks oprichtte, werd het gedreven door een simpele droom: mensen leren hoe de wereld werkt, zodat we door begrip misschien iets beters kunnen bereiken."

Deze westerse droom, waarin transparantie en kennis centraal staan, ligt al decennia steeds meer onder vuur. Het recht om te weten en te begrijpen wat er in de wereld gebeurt, wordt niet alleen belemmerd door censuur, maar door een toenemende criminalisering van informatieverspreiding.

Als staten journalistiek kunnen bestempelen als misdaad, betekent dat ook dat vrijheid van meningsuiting voor iedereen op het spel staat. Zonder de vrije stroom van informatie verliezen burgers het vermogen om machthebbers ter verantwoording te roepen, wat essentieel is voor een gezonde democratie. Dit leidt al jaren tot steeds heftiger gevolgen voor iedereen die zich uitspreekt, niet alleen journalisten. Gevolgen die uiteenlopen van het buiten de groep worden geplaatst, smaad en laster, bedreigingen, tot het verliezen vrienden, van zakelijke opdrachten, van je baan, het worden ge-debankt (door je bank worden afgesloten), ge-defund (door je bank je toegang tot je geld worden ontzegd of door payment providers worden geweigerd), ge-deplatformd (verwijderd van (sociale) media platforms als LinkedIn, X, Facebook, maar ook Youtube, Spotify, Google, et).

"De criminalisering van nieuwe activiteiten voor het verzamelen van nieuws vormt een bedreiging voor onderzoeksjournalistiek overal."

Wat er op het spel staat, zijn de fundamenten van onze vrije samenleving. De impact reikt veel verder dan de pers; het is een directe aanslag op onze diepste democratische waarden. Op iedereen die kritisch denkt, zich uitspreekt of informatie deelt. Democratie kan alleen floreren wanneer burgers vrij zijn om zonder angst voor vervolging de waarheid te zoeken en te verspreiden.

Dank voor het lezen. Vond je het artikel de moeite waard? Abonneer je dan op mijn blog.


Lees onderstaand de ontluisterende woorden in de volledige getuigenis van Julian Assange voor de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) in Straatsburg op woensdag 2 oktober 2024:

"Mr. Chairman, esteemed members of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe, ladies and gentlemen.

The transition from years of confinement in a maximum-security prison to standing here before the representatives of 46 nations and 700 million people is a profound and surreal shift. The experience of isolation for years in a small cell is difficult to convey; it strips away one's sense of self, leaving only the raw essence of existence. I am not yet fully equipped to speak about what I have endured - the relentless struggle to stay alive, both physically and mentally, nor can i speak yet about the deaths by hanging, murder, and medical neglect of my fellow prisoners.

I apologise in advance if my words falter or if my presentation lacks the polish you might expect in such a distinguished forum. Isolation has taken its toll, which I am trying to unwind, and expressing myself in this setting is a challenge. However, the gravity of this occasion and the weight of the issues at hand compel me to set aside my reservations and speak to you directly. I have traveled a long way, literally and figuratively, to be before you today. Before our discussion or answering any questions you might have, I wish to thank PACE for its 2020 resolution (2317), [https://pace.coe.int/en/files/28508/html…], which stated that my imprisonment set a dangerous precedent for journalists and noted that the UN Special Rapporteur on Torture called for my release. I'm also grateful for PACE's 2021 statement [https://pace.coe.int/en/news/8446/pace-general-rapporteur-expresses-se…] expressing concern over credible reports that US officials discussed my assassination, again calling for my prompt release.

And I commend the Legal Affairs and Human Rights Committee for commissioning a renowned rapporteur, Sunna Ævarsdóttir, to investigate the circumstances surrounding my detention and conviction and the consequent implications for human rights.

However, like so many of the efforts made in my case - whether they were from parliamentarians, presidents, prime ministers, the Pope, UN officials and diplomats, unions, legal and medical professionals, academics, activists, or citizens - none of them should have been necessary. None of the statements, resolutions, reports, films, articles, events, fundraisers, protests, and letters over the last 14 years should have been necessary. But all of them were necessary because without them I never would have seen the light of day.

This unprecedented global effort was needed because of the legal protections that did exist, many existed only on paper or were not effective in any remotely reasonable time frame. I eventually chose freedom over unrealisable justice, after being detained for years and facing a 175 year sentence with no effective remedy. Justice for me is now precluded, as the US government insisted in writing into its plea agreement that I cannot file a case at the European Court of Human Rights or even a Freedom Of Information Act (FOIA) request over what it did to me as a result of its extradition request.

I want to be totally clear. I am not free today because the system worked. I am free today because after years of incarceration because I plead guilty to journalism. I plead guilty to seeking information from a source. I plead guilty to obtaining information from a source. And I plead guilty to informing the public what that information was. I did not plead guilty to anything else. I hope my testimony today can serve to highlight the weaknesses of the existing safeguards and to help those whose cases are less visible but who are equally vulnerable. As I emerge from the dungeon of Belmarsh, the truth now seems less discernible, and I regret how much ground has been lost during that time period when expressing the truth has been undermined, attacked, weakened, and diminished. I see more impunity, more secrecy, more retaliation for telling the truth and more self censorship. It is hard not to draw a line from the US government's prosecution of me - its crossing the rubicon by internationally criminalising journalism - to the chilled climate for freedom of expression now.

When I founded WikiLeaks, it was driven by a simple dream: to educate people about how the world works so that, through understanding, we might bring about something better. Having a map of where we are lets us understand where we might go. Knowledge empowers us to hold power to account and to demand justice where there is none.

We obtained and published truths about tens of thousands of hidden casualties of war and other unseen horrors, about programs of assassination, rendition, torture, and mass surveillance. We revealed not just when and where these things happened but frequently the policies, the agreements, and structures behind them.

When we published Collateral Murder, the infamous gun camera footage of a US Apache helicopter crew eagerly blowing to pieces Iraqi journalists and their rescuers, the visual reality of modern warfare shocked the world. But we also used interest in this video to direct people to the classified policies for when the US military could deploy lethal force in Iraq and how many civilians could be killed before gaining higher approval. In fact, 40 years of my potential 175-year sentence was for obtaining and releasing these policies.

The practical political vision I was left with after being immersed in the world's dirty wars and secret operations is simple: Let us stop gagging, torturing, and killing each other for a change. Get these fundamentals right and other political, economic, and scientific processes will have space to take care of the rest. WikiLeaks' work was deeply rooted in the principles that this Assembly stands for. Journalism that elevated freedom of information and the public's right to know found its natural operational home in Europe. I lived in Paris and we had formal corporate registrations in France and in Iceland. Our journalistic and technical staff were spread throughout Europe. We published to the world from servers in based in France, Germany, and Norway.

But 14 years ago the United States military arrested one of our alleged whistleblowers, PFC Manning, a US intelligence analyst based in Iraq. The US government concurrently launched an investigation against me and my colleagues. The US government illicitly sent planes of agents to Iceland, paid bribes to an informer to steal our legal and journalistic work product, and without formal process pressured banks and financial services to block our subscriptions and freeze our accounts. The UK government took part in some of this retribution. It admitted at the European Court of Human Rights that it had unlawfully spied on my UK lawyers during this time. Ultimately this harassment was legally groundless.

President Obama's Justice Department chose not to indict me, recognizing that no crime had been committed. The United States had never before prosecuted a publisher for publishing or obtaining government information. To do so would require a radical and ominous reinterpretation of the US Constitution. In January 2017, Obama also commuted the sentence of Manning, who had been convicted of being one of my sources. However, in February 2017, the landscape changed dramatically. President Trump had been elected. He appointed two wolves in MAGA hats: Mike Pompeo, a Kansas congressman and former arms industry executive, as CIA Director, and William Barr, a former CIA officer, as US Attorney General.

By March 2017, WikiLeaks had exposed the CIA's infiltration of French political parties, its spying on French and German leaders, its spying on the European Central Bank, European economics ministries, and its standing orders to spy on French industry as a whole. We revealed the CIA's vast production of malware and viruses, its subversion of supply chains, its subversion of antivirus software, cars, smart TVs and iPhones.

CIA Director Pompeo launched a campaign of retribution. It is now a matter of public record that under Pompeo's explicit direction, the CIA drew up plans to kidnap and to assassinate me within the Ecuadorian Embassy in London and authorized going after my European colleagues, subjecting us to theft, hacking attacks, and the planting of false information.

My wife and my infant son were also targeted. A CIA asset was permanently assigned to track my wife and instructions were given to obtain DNA from my six month old son's nappy. This is the testimony of more than 30 current and former US intelligence officials speaking to the US press, which has been additionally corroborated by records seized in a prosecution brought against some of the CIA agents involved.

The CIA's targeting of myself, my family and my associates through aggressive extrajudicial and extraterritorial means provides a rare insight into how powerful intelligence organisations engage in transnational repression. Such repressions are not unique. What is unique is that we know so much about this one due to numerous whistleblowers and to judicial investigations in Spain.

This Assembly is no stranger to extraterritorial abuses by the CIA. PACE's groundbreaking report on CIA renditions in Europe exposed how the CIA operated secret detention centres and conducted unlawful renditions on European soil, violating human rights and international law.

In February this year, the alleged source of some of our CIA revelations, former CIA officer Joshua Schulte, was sentenced to forty years in prison under conditions of extreme isolation. His windows are blacked out, and a white noise machine plays 24 hours a day over his door so that he cannot even shout through it. These conditions are more severe than those found in Guantanamo Bay. Transnational repression is also conducted by abusing legal processes. The lack of effective safeguards against this means that Europe is vulnerable to having its mutual legal assistance and extradition treaties hijacked by foreign powers to go after dissenting voices in Europe.

In Mike Pompeo's memoirs, which I read in my prison cell, the former CIA Director bragged about how he pressured the US Attorney General to bring an extradition case against me in response to our publications about the CIA. Indeed, acceding to Pompeo's efforts, the US Attorney General reopened the investigation against me that Obama had closed and re-arrested Manning, this time as a witness. Manning was held in prison for over a year and fined a thousand dollars a day in a formal attempt to coerce her into providing secret testimony against me. She ended up attempting to take her own life.

We usually think of attempts to force journalists to testify against their sources. But Manning was now a source being forced to testify against their journalist.

By December 2017, CIA Director Pompeo had got his way, and the US government issued a warrant to the UK for my extradition. The UK government kept the warrant secret from the public for two more years, while it, the US government, and the new president of Ecuador moved to shape the political, legal, and diplomatic ground for my arrest.

When powerful nations feel entitled to target individuals beyond their borders, those individuals do not stand a chance unless there are strong safeguards in place and a state willing to enforce them. Without them no individual has a hope of defending themselves against the vast resources that a state aggressor can deploy.

If the situation were not already bad enough in my case, the US government asserted a dangerous new global legal position. Only US citizens have free speech rights. Europeans and other nationalities do not have free speech rights. But the US claims its Espionage Act still applies to them regardless of where they are. So Europeans in Europe must obey US secrecy law with no defences at all as far as the US government is concerned. An American in Paris can talk about what the US government is up to - perhaps. But for a Frenchman in Paris, to do so is a crime without any defence and he may be extradited just like me.

Now that one foreign government has formally asserted that Europeans have no free speech rights, a dangerous precedent has been set. Other powerful states will inevitably follow suit. The war in Ukraine has already seen the criminalisation of journalists in Russia, but based on the precedent set in my extradition, there is nothing to stop Russia, or indeed any other state, from targeting European journalists, publishers, or even social media users, by claiming that their secrecy laws have been violated. The rights of journalists and publishers within the European space are seriously threatened.

Transnational repression cannot become the norm here. As one of the world's two great norm-setting institutions, PACE must act.

The criminalisation of newsgathering activities is a threat to investigative journalism everywhere. I was formally convicted, by a foreign power, for asking for, receiving, and publishing truthful information about that power while I was in Europe.

The fundamental issue is simple: Journalists should not be prosecuted for doing their jobs. Journalism is not a crime; it is a pillar of a free and informed society. Mr Chairman, distinguished delegates, if Europe is to have a future where the freedom to speak and the freedom to publish the truth are not privileges enjoyed by a few but rights guaranteed to all then it must act so that what has happened in my case never happens to anyone else.

I wish to express my deepest gratitude to this assembly, to the conservatives, social democrats, liberals, leftists, greens, and independents - who have supported me throughout this ordeal and to the countless individuals who have advocated tirelessly for my release.

It is heartening to know that in a world often divided by ideology and interests, there remains a shared commitment to the protection of essential human liberties. Freedom of expression and all that flows from it is at a dark crossroad. I fear that unless norm setting institutions like PACE wake up to the gravity of the situation it will be too late.

Let us all commit to doing our part to ensure that the light of freedom never dims, that the pursuit of truth will live on, and that the voices of the many are not silenced by the interests of the few."

de grondstroom van totalitarisme is het blinde vertrouwen in een statistisch-cijfermatig onderbouwde 'wetenschappelijke fictie' die een 'radicale minachting' voor de feiten vertoont” – Hannah Arendt


Je kan ons ook volgen op Telegram. En op Twitter en Youtube. Dank voor je tijd.


Top 10 plaatsen waar u ZEKER uw handen moet wassen na aanraking

  16-12-2024 //  SD. Wells  //  2K  Views Tags:  bacteria places ,  badhealth ,  ziekteoorzaken ,  deurkiemen ,  kiem beladen ,  kiemplaat...