september 17, 2021 8799 2
We hebben toegestaan dat de belangen van “collectieve gezondheid” de individuele mensenrechten uitwissen. Het is aanvaardbaar geworden om individuen op te sluiten, te kwetsen, te beboeten, te intimideren, te arresteren, te segregeren, te discrimineren, te onderdrukken en financieel te ruïneren – zolang het maar gebeurt in het belang van de volksgezondheid, schrijft Alexandra Marshall.
Hoewel de persoonlijke ethiek van onze politici een situatie als deze had moeten voorkomen, heeft Australië geleerd dat er geen greintje moraal zit in het parlement, de rechtbanken, of de legioenen van mensenrechtenadvocaten die meer belangstelling tonen voor het welzijn van terroristen dan van burgers.
De grondleggers van ons politieke systeem waren slimmer dan dit. Zij bouwden structurele beschermingen in om ervoor te zorgen dat iedereen vrij zou blijven van de tirannieke grillen van misleide ideologen. Onze grondwet bevat garanties voor onbelemmerd reizen, het recht om te werken, onbeperkte toegang tot openbare diensten en ruimten, gezondheidszorg zonder vooroordelen – samen met de vrijheid van vergadering, vereniging en meningsuiting.
De noodtoestand is een juridische status die door politici – niet door onze grondleggers – in het leven is geroepen om deze beschermingen teniet te doen. De noodtoestand was bedoeld voor zeldzame gevallen van chaos, wanneer catastrofale gebeurtenissen zich te snel voor de overheid afspeelden: denk aan asteroïden, aardbevingen, een naderende oorlog, overstromingen, een kikkerplaag enzovoort.
Noodtoestanden duurden veertien dagen omdat dat de geschatte tijd was die het normale parlementaire proces nodig zou hebben om de achterstand in te halen. De mogelijkheid om een noodtoestand te verlengen was niet bedoeld om een permanent parallel rechtsstelsel in in het leven te roepen.
Waarom? Dictators hebben permanente noodbevoegdheden. Dat is de manier waarop communistische naties in staat zijn hun beleid zonder openbare raadpleging te wijzigen. Democratieën moeten vragen stellen en debatteren. Daardoor passen ze zich langzamer aan, maar zijn ze door de eeuwen heen uiteindelijk wel stabieler. Met andere woorden, Xi Jinping rijdt in een Porsche met 300 km/u over de Amalfi Drive. Uiteindelijk zal hij in een van die bochten een bus tegenkomen.
Bijna twee jaar Covid is in geen geval een noodsituatie. Politici hebben lang genoeg de tijd gehad om rustig na te denken over hun standpunt over Covid en de samenleving terug te brengen naar haar wettelijke normen, vooral nu we een wereldwijd voorbeeld hebben om van uit te gaan. Het voor onbepaalde tijd uitbreiden van de noodbevoegdheden over de staten is niets minder dan crimineel gedrag van onze premiers, die heel goed weten dat als zij de beperkingen zouden opheffen, het leven weer normaal zou worden.
Dit is de grote olifant die op elke persconferentie tussen de eerste ministers en hun gezondheidsambtenaren zit.
Als zij de mensen hun vrijheid zouden teruggeven, zouden de angstzaaierij en eindeloze propaganda als leugen worden ontmaskerd. Als dat gebeurt, beginnen de collectieve rechtszaken en mogelijk ook de strafrechtelijke vervolging van degenen die betrokken zijn bij het schenden van de rechten van de burgers.
Regeringsleiders die bedrijven opdragen internationale misdaden te plegen door ongevaccineerden de toegang te ontzeggen, is nog maar het begin. Als je eenmaal begint onschuldige burgers tot zondebok te maken om politieke fouten te verdoezelen, brokkelen democratieën af tot anarchie.
Wat is er gebeurd met inclusie en gelijkheid? Waarom financiert de regering heroïnespuiten klinieken naast kleuterscholen als hun belangrijkste doel de volksgezondheid is? Als de vaccins zo succesvol zijn, waarom is Israël dan een puinhoop terwijl Zweden zich openstelt?
Er zijn een miljoen vragen die journalisten aan regeringsleiders zouden kunnen stellen als ze niet zo druk bezig waren voor hun heiligdom te knielen, met de microfoons omhoog in een staat van click-bait aanbidding.
Dat brengt ons bij Kerry Chant, Chief Health Officer van New South Wales, Australië, en haar hilarische Freudiaanse verspreking die nog steeds trending is op social media.
“We zullen kijken hoe het traceren van contacten eruit ziet in de Nieuwe Wereldorde…” zei Chant.
Ze is niet de eerste die dat zegt. Brad Hazzard, de minister van Gezondheid en Medisch Onderzoek in New South Wales, had een soortgelijke rampzalige conferentie.
“Er is een wereldwijde pandemie. Het is een gebeurtenis die maar één keer in de honderd jaar voorkomt. Je kunt dus verwachten dat we van tijd tot tijd overdracht zullen hebben, en zo is het nu eenmaal. We moeten accepteren dat dit de Nieuwe Wereld Orde is.”
Beweren dat dit een toevallige woordkeuze was, is net zo logisch als gezondheidsfunctionarissen die hun mandaat per ongeluk ‘Het Derde Rijk’ noemen.
In een toespraak op 9 juni van dit jaar, getiteld ‘Een wereldorde die vrijheid bevordert’, zei de Australische premier Scott Morrison:
“We leven in een tijd van grote onzekerheid, die we – geloof ik – sinds de jaren dertig buiten oorlogstijd niet meer hebben meegemaakt. Onze uitdaging is niets minder dan een wereldorde die vrijheid bevordert te versterken, te vernieuwen en en in stand te houden.”
Morrison zei alles behalve ‘Build Back Better’ in zijn grafische verbale schildering van een Netto Nul economie gecontroleerd door een gecentraliseerde ongekozen bureaucratie gevestigd in Brussel voorgezeten door ’s werelds gevaarlijkste geopolitieke haai.
Als uw Nieuwe Wereldorde volledig in handen is van en gecontroleerd wordt door een expansionistische communistische dictatuur, staat “vrijheid” niet op de agenda, behalve als aas voor de gevaarlijke naïevelingen.
New World Order” klinkt niet voor niets bekend in de oren – het is een andere favoriete slogan van het World Economic Forum. Ik begrijp dat het moeilijk is een mondiale bureaucratie serieus te nemen wanneer zij wordt geleid door een man die zich kleedt als een galactische dictator in een remake van 1984, maar dit is de architect van “Build Back Better” die door onze machtigste leiders is aangenomen. Een snelle blik op de lijst van partners van het World Economic Forum zou alle vragen over hun invloed moeten ophelderen.
De Nieuwe Wereldorde heeft twee Wikipedia-pagina’s, één vermeld als ‘politiek’ en de andere als ‘samenzwering’ – beide pagina’s beschrijven precies hetzelfde; een gecentraliseerde wereldregering die zich vormt na een aanzienlijke geopolitieke machtsverschuiving.
Net zoals Antifa beweren dat ze “onmogelijk fascistisch kunnen zijn omdat hun naam antifascistisch betekent”, zo noemen organisaties als het World Economic Forum hun beleid op een manier die het moeilijk maakt om het aan te vallen of te onderzoeken.
Door een uitdrukking te kiezen die al meer dan een generatie wordt gebruikt en die toe te passen op een specifiek beleid, wordt het voor degenen die niet opletten gemakkelijk om versprekingen zoals die van Chant te verontschuldigen.
De vraag is, wat betekent de Nieuwe Wereldorde nu? In welke context horen Australische politici en gezondheidsambtenaren het genoeg om het per ongeluk in persconferenties te laten vallen wanneer ze het over Covid hebben?
Klaus Schwab, hoofd van het Economisch Wereldforum, schreef een artikel in Harvard Business Review, getiteld “Power and Policy: The New Economic World Order”, waarin hij zijn overtuiging uiteenzet dat de geïndustrialiseerde wereld een economische revolutie heeft doorgemaakt. Let wel, het artikel is geschreven in 1994. Hij wijst terecht op de opkomst van Azië en merkt op: “Een van de gevolgen van de nieuwe pariteit is dat het Westen niet langer kan hopen de regels van het spel te dicteren.”
Daarin heeft hij slechts gedeeltelijk gelijk. De door hem voorspelde omstandigheid heeft zich alleen gemanifesteerd omdat organisaties als het Economisch Wereldforum en de Verenigde Naties de westerse leiders hebben opgeleid om zwak te zijn. Het was geen onvermijdelijkheid van handelsstructuren, maar eerder een kwestie van ideologische besmetting. De voortdurende infiltratie van socialistische retoriek in de eens zo vrije wereld via eindeloze champagneconferenties heeft ervoor gezorgd dat de wereld niet meer in staat is uit te vinden wat het geslacht is, laat staan een sterk front te vormen tegen de opkomst van Azië.
In 2018 publiceerde het Economisch Wereldforum artikelen waarin erop werd aangedrongen dat we allemaal moeten samenwerken om de opkomst van Azië te bespoedigen en onszelf te leren de Nieuwe Wereldorde te omarmen. De Verenigde Naties hebben een soortgelijk liedje. Vóór Covid spraken zij over de Nieuwe Wereldorde in de context van een groene revolutie en de ontmanteling van de oude geïndustrialiseerde landen ten gunste van de versterking van de positie van de derde wereld.
De meeste propaganda die tegenwoordig uit de Verenigde Naties komt, heeft het over duurzaamheid, massamigratie, klimaatdoelstellingen en Covid als een enkel item – een omineuze apocalyps met slechts één oplossing: wereldsocialisme vermomd als milieuactivisme.
Build Back Better, The Great Reset, The New Normal, The New World Order, Net Zero, de Vierde Industriële Revolutie zijn allemaal stukjes van dezelfde puzzel. Op zichzelf lijken ze onschuldig of belachelijk, maar wanneer ze samen worden geplaatst in de context van biljoenen-dollar bedrijfsbelangen, voorspellen deze ideeën een ramp voor de westerse landen en haar burgers.
We kunnen tegen onszelf liegen en doen alsof ons land nooit een vazalstaat van een ongekozen bureaucratie zou worden, terwijl het in werkelijkheid minder dan twee jaar kostte om ons te veranderen in drugsverslaafden die afhankelijk zijn van de Wereldgezondheidsorganisatie en haar consortium van bedrijfspartners. Onze politici krijgen gezondheidsorders van Tedros Adhanom, een man die wordt beschuldigd van hulp bij genocide en het opzettelijk verdoezelen van cholera-uitbraken om politici te beschermen.
Hoe zit het met Dr Kerry Chant en haar Nieuwe Wereldorde?
Misschien heeft zij het witboek van FinTech “Covid and the New World Order – Actionable insights from global technology thought leaders” gelezen, waarin gedetailleerd wordt ingegaan op het leven in een nieuwe digitaal opdringerige, sociaal gedistantieerde, op gezondheid gerichte en vaak afgesloten wereld. Het gaat over het gebruik van technologie, surveillance, big data en kunstmatige intelligentie om de samenleving tijdens de pandemie in goede banen te leiden – wat zou kunnen verklaren waarom ze het noemde in antwoord op vragen over het traceren van contacten.
“De pandemie heeft ons collectieve besef helpen kristalliseren dat de huidige wereldwijde economische orde en onze financiële markten niet zijn toegerust om de bredere ecologische en sociale problemen aan te pakken waarmee de mensheid wordt geconfronteerd”, zei Lord Chris Holmes in een toespraak over het witboek.
Steeds vaker horen we op alle niveaus van ons politieke systeem verwijzen naar het “Covid Normaal”, dat door elkaar wordt gebruikt met “het Nieuwe Normaal”. Het is het idee dat we nooit meer kunnen terugkeren naar onze vrije en onschuldige samenleving. Politici willen dat wij zonder meer een toekomst van massale stalking door de overheid accepteren – een “papieren alstublieft” samenleving die doelbewust diegenen uitsluit die zij onrein acht.
Voor onze eigen veiligheid wordt ons verteld dat ons leven thuishoort in een netwerk van kooien met deuren die worden gecontroleerd door vaccinatiepaspoorten. Afhankelijk van ons collectieve gedrag worden er traktaties uitgedeeld of geweigerd. Er worden ons “vrije keuzes” voorgehouden die verplichte uitkomsten hebben en ons naar een steeds krappere ruimte leiden die allesbehalve “veilig” is.
Is de wereld vergeten dat zij in de loop van duizenden jaren honderden pandemieën heeft overleefd en nog nooit een permanente staat van tirannie heeft aangenomen? Per slot van rekening heeft het communisme ons Covid gegeven – waarom zou het communisme dit genezen?
Waar je vandaag voor staat, is waar je morgen voor herinnerd zult worden.
