april 25, 2023
4541 7
Foto door Mufid Majnun op Unsplash
Telkens als ik
in het centrum van Oxford uit de bus stap, zie ik het monument voor de
martelaren van Oxford, Hugh Latimer en Nicholas Ridley, die in 1555 in Broad
Street op de brandstapel kwamen, en Thomas Cranmer, die het jaar daarop
eenzelfde lot onderging. De drie weigerden hun protestantse geloof af te zweren
tijdens het bewind van de katholieke Mary Tudor, en stierven daardoor de meest
gruwelijke dood, schrijft Liz Hodgkinson.
Als ik langs het monument en de gedenkplaat in de muur van Balliol
College loop, heb ik vaak gedacht dat deze mannen zichzelf hadden kunnen redden
door eenvoudigweg hun geloof te herroepen, een optie die voor hen openstond, en
inderdaad, aartsbisschop Cranmer herriep zijn geloof voordat hij het
protestantisme herbevestigde.
Nu zie ik duidelijker dat zij, ongeacht de gevolgen, naar eer en geweten
niet konden terugkeren tot een geloof waarin zij niet meer geloofden. Wij
denken graag dat wij in meer beschaafde tijden leven en niet langer mensen op
de brandstapel zetten omdat zij zich niet hielden aan de religieuze orthodoxie
van die tijd – maar doen wij dat wel? De geschiedenis van de afgelopen drie
jaar is een geactualiseerde versie van martelaren die voor hun geloof naar de
vlammen werden verwezen, maar deze keer zijn de afgewezen geloofsartikelen de
Covid-vaccins.
Ze zijn de nieuwe religie geworden, met fervente voorstanders, zelfs
onder kerkelijke en geestelijke leiders. In plaats van ons op te dragen in God
te geloven, hebben ze ons aangespoord onszelf te redden door het vaccin te
nemen. Hun preken over dit onderwerp hebben zelfs de status van heilig
geschrift gekregen, want volgens de aartsbisschop van Canterbury zou Jezus
hebben gewild dat wij het vaccin namen. De Dalai Lama spoorde zijn vele
volgelingen aan om “dapper te zijn en zich te laten vaccineren” nadat hij zelf
de prik had gekregen.
Nu de gelovigen in de rij staan voor hun zesde vaccinatie, kan het
vaccin worden beschouwd als het seculiere equivalent van de heilige communie.
Het doel van de heilige communie is deel te nemen aan het lichaam en bloed van
Christus om ons vrij te pleiten van onze zonden, en het mRNA-vaccin wordt
verondersteld ons te beschermen tegen lichamelijke kwalen. In beide gevallen is
het de bedoeling de duivel buiten te houden door een rituele en vaak herhaalde
naleving.
Degenen onder ons die hun onderzoek hebben gedaan, en die niet in alle
eerlijkheid kunnen geloven in de magische kracht van het vaccin om de duivel of
Covid-infectie af te weren, zijn de ketters van vandaag die het verdienen om op
de brandstapel te worden gezet, of, in het hedendaagse equivalent, uit de
samenleving te worden verstoten en belachelijk te worden gemaakt als
anti-vaxxers, samenzweringstheoretici, aluminiumfoliehoedjesdragers en wappies.
Artsen hebben hun baan verloren omdat ze weigerden de superioriteit van het
vaccin te aanvaarden en de (zeer) weinige politici die zich ertegen hebben
uitgesproken, zijn verbannen en gemarginaliseerd.
Als het gaat om protestantisme of katholicisme is het natuurlijk een
kwestie van geloof. Maar we weten hoe de vaccins te werk gaan, en hebben het
bewijs dat ze schadelijk zijn en allerlei bijwerkingen in het lichaam kunnen
veroorzaken. Als zodanig kunnen degenen onder ons die de waarheid kennen, deze
niet herroepen, koste wat het kost, want dat zou neerkomen op het aanvaarden
van de leugen dat de mRNA-vaccins over de hele wereld een prachtig
succesverhaal zijn en miljoenen levens hebben gered.
Maar zelfs nu het bewijs van ernstige schade en soms zelfs dood door het
vaccin toeneemt, zoals gemeld op TCW, blijft men dit wegwuiven, bagatelliseren
en zelfs ontkennen. Zij die de heiligheid van het mRNA ter bescherming tegen
alle kwalen in twijfel trekken, doen dat op persoonlijk en professioneel
risico. Telkens wanneer een vaccin-gerelateerde ernstige bijwerking of sterfgeval
wordt gemeld, wordt dit in de media afgedaan als “uiterst zeldzaam” en
onbeduidend in vergelijking met al het goede dat de uitrol heeft bereikt.
En wanneer een volledig gevaccineerde persoon toch Covid krijgt, is de
standaardreactie van de gelovigen om te beweren dat de ziekte zonder de vele
prikken veel erger zou zijn geweest. Vaccins zijn het heilige water van onze
tijd geworden.
We leven dan wel in een grotendeels seculier tijdperk, maar we hebben
het geloof in God vervangen door een geloof in de wetenschap, en dan vooral de
medische wetenschap, of wat daar tegenwoordig voor doorgaat. We zijn Big Pharma
gaan aanbidden met het soort verering dat we vroeger voor God en Jezus
reserveerden, en dit blijft zo, zelfs wanneer de zogenaamde wetenschap ons in
de steek laat.
De religieuze vurigheid gaat zelfs nog verder. Het steeds toenemende
aantal vaccins dat aan baby’s wordt toegediend, kan worden beschouwd als een
heilige doop. Want net zoals dopen werden geacht de erfzonde te verdrijven
voordat de baby de tijd had er een te begaan, zo worden de vele vaccins
tegenwoordig geacht duivels in de vorm van mazelen, bof, rode hond en
waterpokken te verdrijven of te voorkomen dat ze binnendringen. Nogmaals, de
zogenaamd beschermende stoffen worden ingespoten lang voordat de baby de tijd
heeft gehad om een van de infecties op te lopen.
Het geloof in de doeltreffendheid en veiligheid van vaccins is zo vroom
dat niemand een afwijkende stem mag verheffen, en wie dat wel durft, zoals Dr.
Andrew Wakefield, loopt niet alleen het risico in diskrediet te worden
gebracht, maar ook te worden geschrapt uit het medisch register en zijn beroep
niet meer te mogen uitoefenen. Meer recentelijk werd Dr. Sam White geschorst
voor het “verspreiden van verkeerde informatie” over de werkzaamheid
van het Covid-vaccin. Robert F Kennedy Jr, een uitdager voor het
Amerikaanse presidentschap, wordt stelselmatig aangevallen omdat hij
anti-vaccin propaganda promoot. Maar tot hun eeuwige eer laten deze mensen zich
niet het zwijgen opleggen.
Er wordt nu gezocht naar een vaccin voor elke ziekte waar vlees vatbaar
voor is, inclusief kanker en malaria. Ik woon in Oxford en krijg altijd
oproepen van de Oxford Vaccine Group om vrijwilliger te worden voor een van hun
nieuwe onderzoeken. Als vaccins niet het eeuwige leven kunnen brengen, dan
kunnen ze, zo wordt ons voorgehouden, wel het op één na beste bieden, namelijk
eeuwige gezondheid.
Ooit werden degenen die niet in God geloofden beschouwd als goddelozen.
Tegenwoordig word je als afvallige bestempeld als je niet gelooft in de
almachtige kracht van het vaccin.
Ik vraag me dus af of ik bereid zou zijn om onder extreme marteling toe
te geven dat het mRNA-vaccin veilig en effectief is. Gelukkig is mijn
overtuiging dat het geen van beide is, niet aan zo’n zware test onderworpen,
maar het nadenken over de kwestie heeft mij een nieuw inzicht gegeven in waarom
Latimer, Ridley en Cranmer bereid waren op gruwelijke wijze te sterven voor wat
zij geloofden dat waar was, in plaats van zich te herroepen.
Wij weten nu dat het offer van deze mannen, en in het bijzonder dat van
Cranmer, Engeland tot een protestants land heeft gemaakt. Op dezelfde manier
kan ik alleen maar hopen dat degenen die de moed hebben gehad zich uit te
spreken tegen het mRNA-vaccin, en die daardoor zijn gemarginaliseerd,
belachelijk gemaakt en in sommige gevallen hun broodwinning hebben verloren,
het tij eindelijk kunnen doen keren.
Opmerking: ik heb geen bijzondere voorkeur voor het
protestantisme of het katholicisme, maar wijs er alleen op dat het ultieme
offer van een paar dappere mensen overtuigingen – en de samenleving – kan
veranderen.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/vaccinsceptici-de-moderne-martelaren/
