Het Russische Ministerie van Defensie heeft opdracht gegeven tot een grote stationering van militaire ziekenhuizen, klinieken en traumacentra in bepaalde steden in het land, waaronder de hoofdstad Moskou, die rechtstreeks onder het Ministerie van Defensie zullen vallen.
Op het eerste gezicht kan het publiek concluderen dat Rusland ofwel een groot offensief aan het voorbereiden is, waarbij veel slachtoffers zullen vallen, of dat ze een offensief tegen zichzelf verwachten, schrijft Hal Turner.
Dit kan ook een situatie zijn waarin ze rekening houden met het geval dat Trump wint en er vredesonderhandelingen plaatsvinden; ze zullen voorafgaand aan die besprekingen zoveel mogelijk grondgebied willen innemen…. om hun hand te versterken. Dit zou echter GEEN oproep zijn voor traumaziekenhuizen “in het hele land.” Het lijkt er meer op dat ze zich voorbereiden op een AANVAL door hun hele land.
Dit bevel om militaire ziekenhuizen in te zetten komt slechts enkele dagen nadat de Russische president Poetin alle staatsbedrijven OPDROEG om voor 1 oktober plannen in te dienen bij Moskou voor de verplaatsing van hun belangrijkste bedrijfsactiviteiten naar de Oeral, Siberië en het Verre Oosten van Rusland (Verhaal HIER).
WAAROM?
Dit roept de vraag op: Wat gaat er gebeuren in West-Rusland dat alle staatsbedrijven moeten verhuizen?
Het roept ook een andere vraag op: wat gaat er gebeuren dat Rusland traumaziekenhuizen “in het hele land” nodig heeft?
Hoe verhuis je bevolkingen van Moskou en Sint Petersburg?
Waarom moet je ze verhuizen?
Een nucleaire oorlog, misschien?
Waarom zou president Poetin anders opdracht geven om zo’n massale verhuizing van Russische staatsbedrijven te plannen?
Rusland maakt zich duidelijk op voor een totale oorlog. Een grote oorlog.
Merk op dat wij in het Westen GEEN van deze dingen doen. En raad eens wie die grote oorlog wint?
Hint: wij niet.
SERVISCHE PRESIDENT WAARSCHUWDE ONS IN JUNI
De Servische president Vučić liet in juni een bom vallen waarover (HIER) werd bericht: “WERELDOORLOG DREIGT OVER 3-4 MAANDEN”
In een opzienbarende onthulling tijdens een interview met de Zwitserse media kondigde de Servische president Aleksandar Vučić aan dat zijn land actief de olie-, meel- en suikerreserves aan het controleren is als voorbereiding op een dreigend wereldconflict.
Vučić, bekend om zijn nauwe banden met de Russische president Vladimir Poetin, liet doorschemeren dat hij mogelijk informatie achter de schermen heeft, vooral na het Russische ultimatum aan de NAVO over de inzet van Oekraïense F-16 straaljagers op NAVO-bases in Roemenië en Polen.
Tijdens het interview toonde Vučić zich ernstig bezorgd over de escalerende retoriek en het gebrek aan diplomatieke inspanningen om vrede te bereiken. Hij benadrukte: “De trein heeft het station verlaten en niemand kan hem stoppen.”
De Servische leider waarschuwde voor een dreigende ramp als de grootmachten niet ingrijpen en de situatie in Oekraïne niet opnieuw beoordelen. Vučić’s voorzichtige benadering van de bedoelingen van Poetin was duidelijk toen hij verklaarde: “Als je gokt dat iemand bluft, betekent dat dat je geen betere kaarten hebt. Je denkt gewoon dat de ander zwakkere kaarten heeft. Je weet het niet zeker omdat je zijn kaarten niet kent en ze niet hebt gezien.”
Het interview nam een sombere wending toen Vučić het gebrek aan nadruk op vrede betreurde en het omschreef als een “verboden woord.. Hij suggereerde dat er misschien een heersende theorie is binnen het Westen die erop gericht is Poetin uit te putten in Oekraïne en hem vervolgens ten val te brengen, wat zou leiden tot een geopolitieke verschuiving ten gunste van het collectieve Westen. Vučić waarschuwde echter voor onderschatting van de ernst van de situatie en zei: “We lopen vlak langs de rand van de afgrond.”
Hij benadrukte de mogelijke gevolgen voor de NAVO en de VS en benadrukte dat een nederlaag in Oekraïne ernstige geopolitieke gevolgen zou kunnen hebben voor het Westen. De alarmerende uitspraken van Vučić dienen als een sterke herinnering aan de fragiele staat van de wereldwijde veiligheid en de dringende behoefte aan diplomatieke interventie om een catastrofaal conflict af te wenden.
Heb je overwogen om wat voedsel in je voorraadkast op te slaan?
Een Europese Unie die niet alleen heeft opgegeven, maar ook haar eigen mensen gebruikt. Dat is de nalatenschap van Ursula von der Leyen en allen die haar steunen.
De mainstream politieke klasse van de Europese Unie en haar lidstaten heeft de lijdensweg, decadentie en onderwerping van Europese zaken aan Amerikaanse belangen voorspelbaar verlengd. En nu zullen we weer vijf jaar lang moeten leven met Ursula von der Leyen.
Bovendien zullen we ons in de toekomst allemaal haar toespraken over “veiligheid van de waardeketen” herinneren, waarin Ursula’s grote verdienste was om de afhankelijkheid van de wereld van Chinese waardeketens verder te versterken, waarmee ze aantoont dat, in tegenstelling tot wat ze met evenveel woede als haat verkondigt, haar tarieven, sancties en conditioneringen ons evenveel pijn bezorgen terwijl ze de anderen verlichten. In de EU zullen we over 10 jaar de grootste voorraad mineralen, voedsel, energie en grondstoffen ter wereld hebben opgegeven en, tenzij er een opstand uitbreekt, zullen we ook de grootste consumentenmarkt ter wereld hebben opgegeven en de markt die de komende jaren het meest zal groeien. Dit zijn de grote verdiensten van von der Leyen! schrijft Hugo Dionísio.
Gezien deze staat van dienst zou je kunnen denken dat de komende vijf jaar een ommekeer te zien zal zijn. Maar nee. Ursula von der Leyen zal blijven vechten tegen de eigen volkeren van de EU, hen het ene vertellen en het tegenovergestelde doen, en een van de gebieden waarop we zonder enig voorbehoud kunnen zien dat de Europese Unie – deze Europese Unie – haar inheemse volkeren heeft opgegeven, is met betrekking tot wat op dit moment een van de belangrijkste bronnen van sociale spanningen is: immigratie.
De mededeling van de Europese Commissie, getiteld “Versterking van de sociale dialoog in de Europese Unie: Benutting van zijn volledige potentieel om rechtvaardige transities te beheren,” classificeert de huidige situatie van de Europese arbeidsmarkt als zijnde aangetast door ernstige “tekorten aan arbeidskrachten” en is duidelijk over von der Leyen’s bedoelingen in dit opzicht.
Laat je niet misleiden door het ogenschijnlijk rationele discours: “het versterken van de sociale dialoog” moet worden gelezen als “het garanderen van sociale vrede in het licht van maatregelen die de lonen en levensomstandigheden verder onder druk zullen zetten”; “het benutten van zijn volledige potentieel” moet worden gelezen als “het vergroten van het reserveleger van arbeid om de loonstijging te beheersen”; en “het beheren van rechtvaardige overgangen” moet worden gelezen als “ervoor zorgen dat iedereen wordt gedwongen om het economische en sociale model van de EU over te nemen, zonder voorbehoud.”
Zoals altijd maakt Ursula von der Leyen Europa armer, minder onafhankelijk en gevaarlijker door haar draconische bedoelingen te verpakken in incidentele discursieve bloemetjes. Nog veel gevaarlijker. Elke keer dat ze haar mond opendoet, kun je haar woorden het beste interpreteren als woorden met een verborgen betekenis, die vaak het tegenovergestelde is van wat ze in werkelijkheid heeft gezegd.
Op weg naar meer uitbuiting van de Europese volkeren begint de Europese Commissie met het vaststellen van de demografische veranderingen van de afgelopen decennia. Europeanen krijgen simpelweg minder kinderen. Het resultaat is dat de autochtone Europese beroepsbevolking is gekrompen en de voorspelling is dat, nu nog rond de 265 miljoen werkenden, dit aantal in 2040 rond de 250 miljoen zal liggen en in 2050 op 240 miljoen. Met andere woorden, een afname van een miljoen per jaar.
Geconfronteerd met een probleem van deze omvang, waarvan de gevolgen op de lange termijn niet alleen de afname van inheemse volkeren zal zijn, maar ook het ontstaan van uitgestrekte verlaten en ongebruikte gebieden, de ondergang van bepaalde culturen en tradities, zou een diepgaand onderzoek nodig zijn en maatregelen die de trend van bevolkingsafname en dalende vruchtbaarheids- en geboortecijfers kunnen omkeren.
Dus, wat stelt de Europese Commissie voor om op te lossen wat zij omschrijft als ernstige “arbeidstekorten”? De maatregelen die de Europese Unie voorstelt zijn allemaal gericht op het bevorderen van een abrupte toename van de voorraad beschikbare arbeidskrachten. Door middel van wat zij “activeringsbeleid” noemt, wil de EU – naar eigen zeggen – “nul” werkloosheid bereiken, wat de eerste tegenstrijdigheid is die we kunnen identificeren. Dus je wilt “nulwerkloosheid” bereiken en tegelijkertijd de voorraad beschikbare arbeid vergroten?
De waarheid is dat het “activeringsbeleid” voorziet in het in dienst nemen van jonge NEET’s (Not in Employment, Education or Training) en het beoordelen van de impact van “sommige pensioenuitkeringen,” d.w.z. beoordelen in welke mate deze pensioenen mensen die in staat zijn om te werken niet naar hun pensioen sturen, door ze te deactiveren in plaats van ze op de arbeidsmarkt te houden. Dit betekent dat we ons moeten richten op de zogenaamde “actief ouder worden” markt. Een andere maatregel is het identificeren van “pockets” van beschikbare arbeid die kunnen bestaan onder gehandicapte bevolkingsgroepen en het “emanciperen” van deze mensen, wat prijzenswaardig zou zijn, maar niet als het om de verkeerde redenen wordt gedaan. Zoals we later zullen zien.
Een andere belangrijke maatregel die wordt voorgesteld is intra-Europese mobiliteit, waarbij de nationaal beschikbare arbeidskrachten worden overgebracht naar de rijkere landen, de rest achterlatend zonder de investeringen die ze hebben gedaan in onderwijs en opleiding, waardoor de toch al ongelijke Europese arbeidsverdeling nog wordt verergerd, de activiteiten met de hoogste toegevoegde waarde en de hoogste lonen in de noordelijke landen geconcentreerd blijven en de rest slechts goedkope arbeidsreserves worden, ofwel om de rijkere landen te bevoorraden, ofwel om activiteiten met een lagere toegevoegde waarde en lagere lonen te installeren, waardoor regionale asymmetrieën blijven bestaan. En dit alles doet Ursula von der Leyen, terwijl ze de tegenovergestelde doelstellingen verkondigt.
Wat betreft wat de Europese Commissie “het bevorderen van arbeidsomstandigheden” noemt, dit is gericht op het bevorderen van een vroege toetreding tot de arbeidsmarkt door het bevorderen van stages, leercontracten en beroepsonderwijs, waardoor veel jongeren, vooral de armsten, worden weggeleid van het hoger onderwijs naar een vroegtijdige beroepsopleiding. Zoals uit de statistieken blijkt, stromen jongeren in het beroepsonderwijs veel minder vaak door naar het hoger onderwijs dan jongeren in het algemeen onderwijs. Op deze manier wordt een elite opgebouwd en belast met het topmanagement, terwijl de rest in de middelste gelederen en migranten in laaggeschoolde banen blijft.
Maar het is in het oplossen van de “arbeidstekorten” op de meest ondergewaardeerde activiteiten dat de EU al haar investeringen stopt. De Europese economie heeft nog steeds grote hoeveelheden arbeid nodig voor activiteiten die daar intensief gebruik van maken. In dit geval omvatten de plannen van de EU het versterken van het migratiebeleid en het aantrekken van de benodigde arbeidskrachten van buiten de EU. En dit is hoe veel mensen die zeggen dat ze tegen een “demografisch vervangingsbeleid” zijn, uiteindelijk een Europese Unie steunen die van migratiebeleid een van haar belangrijkste strategische doelen wil maken om werknemers aan te trekken. Op deze manier wil de EU wat zij noemt een “Europese talentenpool” en een “Platform voor Arbeidsmigratie” oprichten. Deze twee maatregelen zijn gebaseerd op het aantrekken van werknemers uit derde landen.
Laten we deze voorstellen eens vergelijken met de volgende gegevens:
Het gemiddelde werkloosheidscijfer in de Europese Unie is ongeveer 6,5%, dus er moeten nog ongeveer 17 miljoen werknemers worden geplaatst, waarvan een aanzienlijk deel jonge werknemers (14,5% is werkloos) tussen 18 en 25 jaar. Hoewel de EU zegt dat het nodig is om de kwalificaties van deze mensen te verbeteren en dat het tekort aan arbeidskrachten in sommige sectoren groter is dan in andere, is de waarheid dat er in eigen land nog veel moet gebeuren om “nulwerkloosheid” te bereiken voordat we op zoek gaan naar arbeidskrachten in derde landen.
Het potentieel voor robotisering, automatisering en digitalisering van de Europese economie is nog steeds erg groot, vooral in de minder geavanceerde landen, wat op zich al enorme hoeveelheden beschikbare arbeidskrachten zou vrijmaken die in andere sectoren zouden kunnen worden ingezet als dit potentieel zou worden gerealiseerd.
In het algemeen ontwikkelt de Europese Unie geen beleid dat het geboortecijfer en het recht op ouderschap beschermt, en nog minder dat vrouwen in de vruchtbare leeftijd beschermt, die zo vaak hun vruchtbaarheid moeten opgeven ten koste van een carrière.
Als deze taken nog niet zijn volbracht, waarom wil de Europese Commissie dan ouderen, jonge tieners, gehandicapten en invaliden aan het werk zetten? Waarom wil ze gekwalificeerde en minder gekwalificeerde werknemers uit het buitenland aantrekken? De reden is duidelijk en heeft te maken met loonmatiging. De bedoeling is om dit te doen door het zogenaamde “reserveleger van arbeidskrachten” te vergroten. Meer beschikbare arbeidskrachten, meer vraag naar werk, lagere lonen. Het is eenvoudig. Dat wil niet zeggen dat de lonen niet zullen stijgen, maar ze zullen langzamer stijgen dan de economie, wat leidt tot koopkrachtverlies en een relatieve verslechtering van de levensomstandigheden.
En je hoeft niet ver te gaan om te begrijpen waarom de Europese Unie deze weg inslaat. Het eerste antwoord is zo helder als water: het verbreken van de betrekkingen met de Russische Federatie heeft de waarde van grondstoffen duurder gemaakt, en we moeten dit compenseren door de lonen te verlagen, niet in de laatste plaats omdat de strategie is om met China te concurreren op de wereldmarkten voor dezelfde soort producten.
En als we dit verlies aan energie en goedkope grondstoffen moeten compenseren, waarom compenseren we dat dan met lagere lonen? In Portugal bijvoorbeeld heeft de Confederación de Turismo, waarin ondernemers uit de toeristische sector verenigd zijn, de regering een “arbeidsimplex” voorgesteld om het gemakkelijker te maken arbeidsmigranten uit derde landen in te huren. Met andere woorden, Europese werkgevers stellen een beleid voor om migratie uit derde landen te vergemakkelijken. Dit soort oplossingen wordt ook bepleit door Eurobusiness, dat Europese werkgevers verenigt.
Het migratiebeleid en het overspoelen van de Europese Unie met arbeidsmigranten is een beleid dat wordt geëist door de Europese werkgevers, dat wordt gesponsord door de politieke klasse van het neoliberale en globalistische centrum en door de belangen die verwant zijn aan de transnationale economie, en dat erop gericht is om, in het licht van de dalende werkloosheidscijfers en de noodzaak om een rationeler arbeidsbeleid te voeren, ervoor te zorgen dat er nog genoeg arbeidskrachten beschikbaar zijn zodat bedrijven niet gedwongen worden om de lonen te verhogen.
Een andere denkfout die we kunnen ontdekken in de toespraak van Ursula von der Leyen komt aan het licht wanneer ze verwijst naar de noodzaak om China “uit de gevarenzone te halen” omdat zijn goedkope producten banen in Europa vernietigen. Deze EU-voorstellen laten zien dat het niet gaat om het “beschermen van banen”, maar om winstmarges en accumulatieniveaus die ervoor zorgen dat meer dan 20% van de jaarlijks geproduceerde rijkdom in handen komt van slechts 1% van de rijksten. Als het om het beschermen van “banen” zou gaan, zou het beleid er anders uitzien. Protectionistisch? Ja, misschien. Maar het zou in wezen gericht zijn op het beschermen van banen en de levenskwaliteit van Europeanen.
En dit is waar we een andere misvatting tegenkomen. In deze mededeling, waarin de “geografische veranderingen” worden opgemerkt, wordt met geen woord gerept over het verbeteren van de voorwaarden voor stabiliteit in werk en leven, over de toegang tot huiseigendom, waardoor volwassenen in de vruchtbare leeftijd zich zouden kunnen vestigen en een gezin zouden kunnen stichten; in plaats daarvan ligt de nadruk op “mobiliteit”, de mobiliteit die jongeren dwingt armere landen te verlaten voor rijkere op zoek naar betere salarissen, maar die in veel situaties ten koste gaat van uitstel van de intentie om zich te vestigen en een gezin te stichten.
Het bevorderen van een duurzamere en stabielere levensstijl voor jongeren, het bestrijden van baanonzekerheid, het investeren in goedkopere huisvesting en steun bij geboorte en ouderschap, zou het economische model van arbeidsverdeling in de Europese Unie op losse schroeven zetten. Het zou de belangen van de machtigste landen bij het aantrekken van de meest gekwalificeerde werknemers in gevaar brengen. En dat verandert niet, dat blijft zo en wordt zelfs erger.
De Europese Unie, deze Europese Unie, geeft het dus op om haar autochtone bevolking te renoveren en kiest voor de gemakkelijkste weg, de weg die het neoliberale, globalistische en hegemoniale project dat ze is niet in vraag stelt. In die zin zouden we kunnen zeggen dat als er een project tegen de familie en de autochtone bevolking van de lidstaten is, het dit Europese project zelf is. Maar het is vooral tegen al deze dingen, omdat het een project is tegen de belangen van de volkeren zelf, wat die ook mogen zijn.
Terwijl iedereen verwachtte dat de invoering van nieuwe technologieën en de daaruit voortvloeiende stijging van de productiviteit – de mensheid heeft nog nooit zoveel en met zoveel kwaliteit in zo’n korte tijd geproduceerd – zou leiden tot een vermindering van de normale arbeidstijd, omdat er minder middelen nodig zijn om hetzelfde te produceren, vertelt de Europese Unie ons het tegenovergestelde. Ze vertelt ons dat we steeds meer menselijke arbeid nodig hebben. Zelfs als je die arbeid uit derde landen moet halen. En hier zwijgen al diegenen die zeggen dat ze “binnengevallen” worden. En ze zwijgen omdat ze weten dat arbeidsmigranten alleen maar komen omdat ze werk vinden, omdat de werkgevers ze op allerlei manieren aantrekken. Diezelfde belangen leven van de vreselijke omstandigheden waarin deze arbeiders aankomen en leven, want hoe meer moeite ze doen om de Middellandse Zee over te steken of om fatsoenlijke huisvesting te vinden, hoe lager hun loon zal zijn en hoe vernederender de huisvestingsomstandigheden die ze accepteren.
Degenen die migrantenarbeiders bekritiseren omdat ze in overvolle huizen wonen, omdat ze de straten vullen waar wij rondlopen, en hen ervan beschuldigen dat ze onze banen inpikken, hebben nog nooit degenen zien beschuldigen die hen aantrekken, die het beleid en het economische model ontwikkelen dat dit alles legitimeert. Ik heb ze nog nooit een Europese Unie zien beschuldigen die de mensen, alle mensen, achterlaat.
Een Europese Unie die niet alleen heeft opgegeven, maar die haar eigen volk gebruikt!
Dit is de erfenis van Ursula von der Leyen en allen die haar steunen!
Vijf Europese landendoen de komende tijd proevenmet een Europese vaccinatiekaart. Het projectEuvabecowil ‘vaccinatiepraktijken verbeteren’ in de context van routinevaccinatie of bij toekomstige epidemieën in Europese landen.
Tijdens het project worden implementatieplannen ontwikkeld op basis van ‘innovatieve praktijken’ die zijn toegepast tijdens de COVID-19-pandemie, om die vervolgens in de praktijk te brengen.
Europese digitale vaccinatiekaart
Voorbeelden zijn het screenen van populaties voor het prioriteren van vaccinatie, een digitale vaccinatiekaart of een neutrale verpakking voor ‘flexibele vaccinatiedistributie’.
Deze 5 landen starten test met Europese (digitale) vaccinatiekaart
Het project is onderverdeeld in vijf ‘belangrijke dimensies’. Eén daarvan is industrieel: neutrale verpakkingen gebruiken met een digitale bijsluiter voor een flexibele distributie van vaccins. Een andere dimensie is digitaal: een Europese digitale vaccinatiekaart verstrekken.
Toegang tot het leven ontzeggen
In vijf Europese lidstaten worden implementatieplannen toegepast en geëvalueerd met pilotprojecten, te weten België, Duitsland, Portugal, Griekenland en Letland. De proeven starten in september. Dan wordt ook de Europese vaccinatiekaart gelanceerd.
“Handig toch als al je gegevens digitaal opgeslagen zijn en internationaal beschikbaar. Hoef je al die kaartjes en boekjes niet bij te houden. Maar wat als die data gebruikt worden om je te controleren. Of je de toegang tot het leven te ontzeggen? Top?” vraagt arts Anne Fierlafijn zich af.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Bijzonder zorgwekkend is het mogelijke voorschrijven van experimentele en onvoldoende geteste vaccins.Reizigers zouden gedwongen kunnen worden om dergelijke vaccinaties te accepteren om te kunnen reizen, wat aanzienlijke risico’s met zich meebrengt voor de volksgezondheid en individuele rechten.De snelle invoering van dergelijke systemen zonder voldoende debat over privacy en veiligheid kan leiden tot een ongekende vorm van bewaking en controle.
Onlangs mocht een select gezelschapde allereerste kweekvleesburger in Europa proeven, gemaakt uit stamcellen van een koe. Ook Leon Moonen proefde de burger bij kweekvleesbedrijf Mosa Meat. Hij wil in de toekomst een kweekvleesboerderij beginnen.
En je raadt het nooit: Mosa Meat heeft een partnerschap met het World Economic Forum. Kijk maar.
In Nederland en de Europese Unie is het eten van kweekvlees niet toegestaan. De Europese Unie wil zeker weten dat het veilig is. Italië heeft een wet aangenomen die de verkoop van kweekvlees verbiedt. Frankrijk pleit voor een Europees verbod hierop.
Waarom doen we dat in Nederland niet?
Het Nederlandse kabinet wil koploper blijven met kweekvlees ‘ten behoeve van de voedseltransitie’.
Boerenorganisatie Farmers Defence Force wil dat de Nederlandse staat nepvlees en ziekmakend fabriekskweekvlees verbiedt. “Roemenië heeft al een verbod afgegeven. Waarom doen we dat in Nederland niet?” vraagt de actiegroep onder leiding van Mark van den Oever.
Globalistische ‘eiwittransitie’
Tweede Kamerlid Pepijn van Houwelingen antwoordt: “Omdat Nederland voorop wil lopen in de globalistische ‘eiwittransitie’. Daarom staat het Global Food Hub-secretariaat van het WEF bijvoorbeeld in Nederland.”
Er is maar één partij die dit doorheeft en zich hard maakt voor onze boeren en gezond voedsel: Forum voor Democratie, aldus Van Houwelingen.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Nederland doet te weinig voor de bescherming van weidevogels, stelt de Europese Commissie. Die begint daarom een zogeheten inbreukprocedure, een juridische maatregel die genomen kan worden als de Commissie denkt dat een lidstaat Europese regels niet naleeft. Die inbreukprocedure is vertrouwelijk en de stukken zijn niet openbaar.
Staatssecretaris Rummenie van Landbouw laat de Tweede Kamer weten dat de Commissie Nederland in gebreke heeft gesteld vanwege ‘de niet-naleving van de op hem rustende verplichtingen uit de Vogelrichtlijn’.
De VVD vindt het ‘frustrerend’ dat de procedure vertrouwelijk is en wil na het reces duidelijkheid.
Intensieve landbouw
Vijftig jaar geleden waren er nog zo’n 120.000 paar grutto’s in Nederland, nu zijn dat er volgens de Vogelbescherming nog 25.000. Soorten als de kemphaan en de watersnip zijn bijna uitgestorven. Dat komt waarschijnlijk door verlies van leefgebied en verstoring van het broedseizoen, onder meer door intensieve landbouw, schrijft de NOS.
Subsidies en andere regelingen om weidevogels te beschermen, hebben volgens de Commissie niet geholpen. Binnen twee maanden moet Nederland met een verbeterplan komen.
Tweede Kamerlid Gideon van Meijeren is de leugens zat en besloot in de pen te klimmen. “De afgelopen 50 jaar is het aantal boerenbedrijven afgenomen van ongeveer 150.000 naar 50.000. Weidegrond moet plaatsmaken voor woningen, zonnepaneelvelden en megawindturbines,” schrijft hij op X.
Logisch dus dat het aantal weidevogels afneemt. Echt schofterig om hier de boeren de schuld van te geven, vindt Van Meijeren.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Als er op dit moment een fascist of communist in Oost-Europa is, dan is zijn naam Zelensky. Dat zei kolonel Douglas Macgregorin gesprek met ‘Judge’ Andrew Napolitano.
“En dat weten we omdat we weten wat zijn geheime dienst doet, wat zijn overheid uitspookt, we weten wat hij heeft gedaan met kerken,” aldus Macgregor, die erop wees dat de georganiseerde misdaad welig tiert in Oekraïne.
(Video verwijderd? Klik hier...)
60.000 kinderen
“De mensenhandel, de verdwijning van tienduizenden kinderen en vrouwen in de onderwereld, waar ze worden uitgebuit en uiteindelijk gedood,” zei Macgregor nog.
In september vorig jaar schreef hij op X dat er sinds het begin van de oorlog al 60.000 kinderen uit Oekraïne zijn verdwenen en dat vrouwen worden ontvoerd en tot prostitutie worden gedwongen.
“Deze oorlog is een catastrofe. Kiev en Washington baden in bloed. Sluit vrede, mafketels!”
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Als eindelijk de echte waarheid over 9/11 bij het grote publiek bekend zou zijn, dan is het over en sluiten voor de machthebbers in de achtergrond. Dan stort het complete kaartenhuis in elkaar en komt ook automatisch de waarheid over MH17 naar buiten.
De gebeurtenissen op 9/11 betekenden een keerpunt voor deze wereld.
Die dag werd het startschot gegeven voor de Hunger Games maatschappij die nu iedere dag dichterbij komt.
De architecten van 9/11 zijn dezelfde mensen die ons tot slaaf willen maken in een nieuwe communistische wereldstaat, geregeerd door AI met middelen zoals digitale identiteit, CBDC en vaccinatiebewijzen.
Doordat ze tot nu toe zijn weggekomen met de aanslagen op 9/11 hebben ze zoveel zelfvertrouwen gekregen dat ze met gemak ook alle volgende stappen hebben kunnen uitvoeren.
Het enige dat nodig is om een eind te maken aan die dreigende slavernij maatschappij is de wereld ervan te overtuigen dat de gebouwen van het WTC niet zijn neergestort doordat er een vliegtuig tegenaan vloog, maar dat die gebouwen zijn opgeblazen.
Nu zijn er oude beelden opgedoken die niemand nog eerder heeft gezien.
Als je vijf minuten de tijd neemt, dan zie je dat beide torens ineenstorten na explosies. Het is een schoolvoorbeeld van wat men noemt ‘controlled demolition’, oftewel het vakkundig opblazen van gebouwen.
Die gebouwen konden worden opgeblazen omdat eerder alle voorbereidende werkzaamheden zijn uitgevoerd door de werkelijke daders en natuurlijk zijn het geen moslims.
Het is daarom van het grootste belang te blijven wijzen op zaken die niet kloppen met officiële verhalen zoals de betrokkenheid van de Israëlische Mossad bij de aanslagen van 9/11.
Er zijn nog steeds talloze 9/11 onderzoekers actief en één van hen is Rebekah Roth die inmiddels ook enkele boeken over dit onderwerp op haar naam heeft staan. De laatste heet Methodical Deception en in dat boek worden onthullingen gedaan die zelfs de meest fanatieke aanhangers van Amerikaanse overheidspropaganda van hun stoel zullen doen vallen.
Rebekah toont in haar boek aan dat de Israëlische veiligheidsdienst Mossad betrokken was bij 9/11, waarmee het officiële verhaal voor eens en voor altijd naar de prullenbak kan verdwijnen.
In maart 2002, iets meer dan een half jaar na 9/11, verschijnen er verhalen in de media over een uitgelekt rapport aangaande de arrestatie van 200 Israëliërs het jaar daarvoor in Amerika omdat men hen verdenkt van spionageactiviteiten. Van de 200 zijn er 140 gearresteerd voor 9/11 en de rest daarna.
Ze doen zich voor als rondreizende kunststudenten, maar ze begonnen aardig op te vallen omdat ze onder andere contact opnamen met mensen waarvan ze normaal gesproken nooit het adres hadden kunnen weten, omdat het hier geheime adressen betrof van overheidsmedewerkers en/of instanties. De zaak werd aan het rollen gebracht door de Amerikaanse DEA (Drug Enforcement Agency).
Naar bleek, hadden veel van deze studenten allemaal een achtergrond in het Israëlische leger en waren ze gespecialiseerd in zaken zoals communicatie of explosieven.
De studenten werden onder hevig protest van Israël als spionnen het land uitgezet, zonder dat ze verder werden aangeklaagd.
Een klein onderdeel van deze rondreizende Israëlische kunststudenten verbleef voor de aanslagen van 9/11 enige tijd op de 91e verdieping van het World Trade Center. Deze groep gaf zichzelf de naam Gelatin. Dit is een meer dan duidelijke verwijzing naar een explosief materiaal, gelignite genaamd, ook wel blasting gelatin genoemd of simpelweg jelly.
Toen er toch wat mensen argwanend begonnen te worden, veranderden ze hun naam naar de B-Thing. Via een instantie die heette de Lower Manhattan Cultural Centre die de 91e verdieping had gehuurd in het WTC, mochten die studenten daar tijdelijk wonen en hun kunstprojecten uitvoeren.
Op de volgende foto zie je enkele van die studenten bezig met hun kunstproject, dat onder andere bestond uit het verwijderen van een raam en het plaatsen van een klein houten balkon.
Ook op de volgende foto zie je opvallend veel dozen en op die dozen zie je met grote letters staan BB18.
BB18 is volgens Rebekah de naam van een type zekeringhouder die wordt gebruikt voor explosieven die op afstand kunnen worden bediend. Kijk goed naar de foto's en het aantal dozen dat je ziet en vraag je dan af wat Israëlische kunststudenten doen met duizenden zekeringhouders voor explosieven op de 91e verdieping van het WTC voor 9/11.
Zeker in combinatie met het feit dat er onder de 200 gearresteerde kunststudenten een fiks aantal explosievenexpert bleken te zijn.
Het product is afkomstig van een firma die heet Littelfuse en is gevestigd in Chicago.
In de video hieronder legt Rebekah uit wat er gebeurt wanneer je vanaf Littelfuse verder gaat speuren naar verbanden die er zijn bij een aantal bedrijven. Het speurwerk van Rebekah leidt uiteindelijk via zaken als het bekende bedrijf Kellogg en verrijkt uranium naar een bekende (beruchte) naam, Haliburton, het oude bedrijf van Dick Cheney.
In september 2000 werd door de neo-con denktank PNAC (The Project for a New American Century) een rapport gepubliceerd met de titel "Rebuilding America's Defenses"", waarin onder andere staat te lezen: "Het transformatieproces zal waarschijnlijk langdurig zijn, behalve als er een schokkende en katalyserende gebeurtenis plaatsvindt, zoals een nieuw Pearl Harbor". De denktank bestond vooral uit mensen die later het entourage van George Bush zouden vormen, zoals Dick Cheney, Jeb Bush, Paul Wolfowitz, Donald Rumsfeld, Scooter Libby en Richard Perle.
En zo is het cirkeltje weer rond en vond nadat de Israëlische kunststudenten van de Mossad hun voorbereidende werkzaamheden hadden verricht de nieuwe Pearl Harbor plaats en zou de wereld voorgoed veranderen. Verspreid de 9/11 waarheid waar je kunt. Negeer de MSM en gebruik alle andere mogelijke kanalen om de waarheid te verspreiden. Ze mogen dan zowat alle kopstukken op deze wereld via chantage in hun macht hebben, dat telt natuurlijk niet voor de rest van de bevolking. En aangezien de rest van de bevolking slachtoffer lijkt te worden heeft juist deze er alle belang bij om de werkelijke daders van 9/11 voorgoed te ontmaskeren.
De Nederlandse overheid staat onder druk, want de kiezer heeft duidelijk laten weten dat er strengere asielmaatregelen moeten komen. Zelfs de meest tolerante Nederlander begint zich achter het oor te krabben bij het aanschouwen van een niet aflatende stroom asiel- en gelukszoekers.
Eind vorig jaar heerste er een soort jubelstemming in het land, want de kiezer had gesproken.
Duidelijk was dat het grote publiek de linkse klimaatdrammers meer dan zat was en klaar voor een andere koers.
Nu hebben we dan eindelijk het nieuwe kabinet en dus moet dit toch wel laten zien waarom ze eigenlijk zijn gekozen.
Ze gaan dan ook voortvarend te werk en komen met allerlei plannen zoals het intensiveren van grenscontroles.
„Ik weet dat enkele andere landen in de Schengenzone bepaalde grenscontroles, ook mobiel, uitvoeren. Ik kijk er naar uit hoe de migratieminister die wil uitwerken”, zei hij over kabinetscollega Faber.
Hij zei dit echter tijdens een bezoek aan zijn Duitse collega Annalena Baerbock en deze floot ondze minister dan ook onmiddellijk terug.
„Europa is sterk in de wereld als we beslist en gezamenlijk optreden”, maande Baerbock. Ze wees op de bijzondere verantwoordelijkheid van Den Haag en Berlijn als EU-oprichters.
Met andere wooden: Hoe haal je het als Nederland in je hoofd om op eigen houtje dingen te gaan doen zoals verscherpte grenscontroles?
Dat zijn dingen die alleen mogen gebeuren als de gehele EU dat wil en dus krijgt ons land te horen dat ze het grenscontrole idee maar beter kunnen laten varen.
En daar zitten we dan met een nieuw nationaal bestuur dat eigenlijk niets in de melk te brokkelen heeft.
Ze kunnen mooie regeerakkoorden maken en fantastische afspraken maken, maar als ze niet door Von der Leyen en consorten worden goedgekeurd, vergeet het dan maar.
„We hebben na decennia een moeilijk compromis”, herinnerde Baerbock aan de verplichtende EU-migratie-deal. Volgens haar maakt ,,een nationale ’Alleingang’ de problemen in Europa alleen maar groter.”
NSC-minister Veldkamp stelde dat Nederland ,,de Europese migratiedeal ondersteunt”. Maar als dat niet goed functioneert, ,,dan moet een uitzondering voor Nederland in de toekomst mogelijk zijn, als een toolbox.”
En zo zie je gebeuren waar wij altijd voor waarschuwen en dat is dat onze nationale bestuurders straks de handen in de lucht gooien en zeggen: ‘Wij waren er helemaal klaar voor om maatregelen te nemen, maar weet je, Brussel’.
Het gevolg van dit alles is dat er weer helemaal niets gebeurt uiteindelijk en de stromen blijven doorgaan, net zoals ze dat altijd hebben gedaan.
Hoe eerder de burger in dit land beseft dat dit land al heel lang niet meer zelfstandig is, des te eerder kunnen we over tot de orde van de dag.
De MSM zullen ervoor zorgen dat er nooit een Nexit zal komen en ondertussen wordt ons land omgevolkt en tegelijkertijd gewurgd door de internationale afspraken.
In plaats van het vinden van oplossingen zullen de inwoners steeds meer moeten betalen om de niet aflatende stroom mensen te onderhouden.
