februari 16, 2025
European Parliament from EU / Wikimedia / (CC
BY 2.0 DEED)
Er was eens een
koninkrijk dat Europa heette, een land vol geschiedenis en grootsheid, dat
droomde van macht, invloed en onafhankelijkheid. Aan het hoofd ervan stond
Sneeuwwitje – een vrouw genaamd Ursula von der Leyen, een nobele bureaucrate
die zichzelf de mooiste van allemaal vond. Ze omringde zich met zeven dwergen,
elk heerser over hun eigen kleine koninkrijkje, allemaal overtuigd dat ze
belangrijke spelers waren in het grote spel van de wereldpolitiek.
– Scholz de Slaperige – De vermoeide,
besluiteloze heerser van Duitsland, die in slaap viel terwijl zijn eens zo
machtige industriële rijk om hem heen afbrokkelde.
– Macron de Slimme – Een gladde, snel
pratende dwerg die ervan droomde koning te worden, maar nooit iemand kon
overtuigen hem te volgen.
– Baerbock de Hersenloze – Duitslands
meesterbrein op het gebied van buitenlands beleid, die de oorlog verklaarde aan
de realiteit zelf en dacht dat diplomatie iets was wat je naar mensen
schreeuwde.
– Habeck de Krankzinnige – Een groene
fanatiekeling, die als een gestoorde houthakker aan de Duitse economie hakte,
ervan overtuigd dat energie aan bomen groeit.
– Kallas de Vrolijke – De Estse dwerg die
het hardst blafte, altijd enthousiast om haar kleine koninkrijk in een gevecht
met Rusland te gooien, terwijl ze heel goed wist dat het iemand anders zijn
oorlog zou zijn om te vechten.
– Starmer de Zielloze – De verdwaalde
dwerg uit Groot-Brittannië, zwervend door de bossen zonder doel, wanhopig op
zoek naar zijn plaats nadat zijn koninkrijk vrijwillig op de klippen liep.
– Sánchez de Gladde – De dwerg die overleefde door alles te zeggen en
niets te betekenen, door mee te knikken met wat zijn meesters die dag goed
uitkwamen.
Ze leefden allemaal
in de illusie dat ze deel uitmaakten van iets groots, iets machtigs.
Sneeuwwitje, hun welwillende heerseres verzekerde hen dat zij de toekomst van
de wereld vormgaven. Ze geloofden haar, ondanks het feit dat de duidelijke
tekenen van verrotting en verval in het koninkrijk – industrieën die sluiten,
economieën die verzwakken, legers die krimpen – zichtbaar werden.
Toen, op een dag,
arriveerde Prins Charmant. Maar hij was niet de held waarop ze hadden gehoopt.
Nee, dit was The Donald, de wilde en onvoorspelbare kracht die noch Sneeuwwitje
noch de dwergen in bedwang konden houden.
Sneeuwwitje zwijmelde,
hoopte op een omhelzing, hoopte te bewijzen dat ze nog steeds begeerlijk en
belangrijk was. Maar toen prins Trump zich naar haar toe boog voor de
legendarische kus, gebeurde er iets vreselijks.
In plaats van haar
te doen herleven, verbrijzelde de kus de illusie. De magische betovering van de
Europese grandeur loste op en Ursula von der Leyen werd onthuld zoals ze
werkelijk was: geen jeugdige, wijze koningin, maar een ouder wordende heks met
waanideeën, wanhopig op zoek naar relevantie maar volkomen machteloos.
De dwergen keken
geschokt om zich heen. Hun koninkrijk was niet langer groot, niet langer
gevreesd. Hun legers waren zwak. Hun economie brokkelde af. Hun volk werd
rusteloos.
En het ergste van
alles? De wereld gaf er niet meer om.
Terwijl de dwergen
in paniek raakten, reed Prins Trump lachend weg, wetend dat hij niets meer had
gedaan dan de waarheid onthullen.
En de oude heks en
de zeven dwergen leefden niet lang en gelukkig.
Via Ashes of
Pompeii.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/sneeuwwitje-en-de-zeven-eurodwergen/
