februari 9, 2025 13
U.S. Embassy Bern, Switzerland / Wikimedia / (CC
BY-SA 2.0 DEED)
Hoewel dit al een
aantal jaren duidelijk is, hebben een aantal recente gebeurtenissen de
alarmbellen doen rinkelen over de kwalijke rol van de voortdurende pogingen van
het World Economic Forum (WEF) om de bestaande maatschappij te vernietigen, om
de weg vrij te maken voor hun veelgeroemde (niet zo) “Grote Reset.” Het is
algemeen bekend – althans onder de leden van de “red-pilled” gemeenschap – dat
Klaus Schwab en zijn trawanten in de Davos club van psychopathische miljardairs
“(zogenaamd) beter terug willen opbouwen” zodra ze (voornamelijk) de westerse
wereld in de as hebben gelegd, waarbij de laatste een enorm struikelblok in hun
weg is.
Waarom?
Omdat de burgers van deze landen geloven in mensenrechten, en sommigen van hen niet zijn gevallen voor de list dat we tegen 2030 “niets meer zullen bezitten en gelukkig zullen zijn” – een agenda die in feite, misschien onbedoeld, wat Trump betreft, kan worden bespoedigd door de handelsoorlog die door de Amerikaanse president in gang is gezet. Tegen die tijd, dachten ze, zullen ze natuurlijk alles bezitten en zullen we allemaal vegeteren in 15-minutensteden, ook wel bekend als openluchtgevangenissen, schrijft gastauteur Bert Olivier.
Sinds de
inauguratie van Donald Trump als president van de Verenigde Staten vertoont
het WEF alle tekenen van een rat die in een hoek gedreven is, dus je kunt verwachten dat de
huidige schijn van inactiviteit gelijk staat aan de stilte voor de storm, die
zou kunnen variëren van het vrijlaten van een dodelijke ziekteverwekker tot het promoten van meer en frequentere
(ongetwijfeld dodelijke) “vaccinaties” en verdere inmenging in wereldwijde
oorlogen, bij uitstek het Oekraïne/NAVO-Rusland conflict. Ze zouden dit laatste
ongetwijfeld graag (misbruiken) om een directe oorlog tussen Rusland en de NAVO
te ontketenen. Zoals elke redelijk geïnformeerde waarnemer weet, zou dat zonder
de terughoudendheid van president Poetin al gebeurd zijn, gezien de provocaties
van de NAVO/Oekraïne aan het adres van Rusland. Tijdens hun recente bijeenkomst
in Davos herhaalden ze hetzelfde oude liedje over digitale identiteiten en sociale kredietscores,
alsof ze – ondanks het feit dat ze hebben toegegeven dat de
verkiezingsoverwinning van Trump hun wapens heeft gespietst – hier gewoon mee
door kunnen gaan. Hetzelfde geldt voor de “groene agenda,” die duidelijk verbonden is met hun
geniepige ontvolkingsprogramma.
Gezien hun
zelfbenoeming als “wereldorganisatie” kun je je afvragen waar het WEF zichzelf
positioneert ten opzichte van de machtshiërarchie die zich altijd – gezien de
onbedwingbare menselijke drang naar macht – doet gelden in elke sociale en
politieke context. Om te beginnen geeft deze post je een goed idee. Maar theoretisch gezien is
een van de meest betrouwbare criteria om dit te meten de theorie van Jacques Lacan over de vier discoursen
– die van de meester, de universiteit, de hystericus en
die van de analist.
Kort gezegd is het
eerste discours (dat van de meester) het (type) discours dat het sociale veld
(de maatschappij) zo organiseert dat sommige mensen discursief ondergeschikt
zijn (dat wil zeggen, via taal), bijvoorbeeld in een patriarchale maatschappij
worden vrouwen linguïstisch gepositioneerd in een subalterne rol, terwijl
mannen worden bevoorrecht via het discours van het patriarchaat. In de 19e eeuw
was het discours van de meester grotendeels dat van de natiestaat, terwijl het
tegenwoordig tot voor kort dat van het mondiale kapitalisme was, dat
aantoonbaar is uitgedaagd door het discours van een neofeodalistisch,
stakeholder globalisme, zoals vertegenwoordigd door het WEF en de WHO.
Het universitaire
discours dient het meester’s discours, niet via alle universitaire disciplines,
maar alleen via die disciplines die het huidige meester’s discours versterken,
wat op dit moment computer- en AI-studies, natuurkunde, techniek, economie,
boekhouding, enzovoort lijken te zijn. Het discours van de hystericus
vertegenwoordigt voor Lacan de structuur van echte wetenschap, omdat het
onophoudelijk zowel het discours van de meester als dat van de universiteit in
twijfel trekt. Kritische disciplines zijn hier voorbeelden van, of beter
gezegd, disciplines die op een kritische manier worden beoefend –
zelfs filosofie wordt niet altijd op een dergelijke manier beoefend, en dient
vaak het discours van de meester in de gedaante van wat Schopenhauer
“brooddenken” noemde. Het laatste discours, dat van de analist, bemiddelt
tussen het discours van de meester en dat van de hystericus; met andere
woorden, het is het soort discours dat laat zien hoe het in twijfel
trekken van een dominant gebruik van taal en actie kan leiden tot een
transformatie van zo’n discours, en van de maatschappij, die steevast op een gegeven
moment weer in twijfel moet worden getrokken, wil de maatschappij niet
stagneren. Samenvattend – het WEF projecteert zichzelf tegenwoordig als het
discours van de meester, dat momenteel wordt uitgedaagd door een agressief
herleefd mercantilistisch kapitalisme (onder leiding van Donald Trump).
Hier in Zuid-Afrika
probeert het WEF al enige tijd het discours van de meester te laten gelden, met
als resultaat dat het voet aan de grond heeft gekregen in bepaalde gebieden van
economische en politieke activiteit, waarbij zowel de regerende partij (het
ANC) als de op één na grootste partij (de DA) gehoorzaam met hun staart
kwispelen naar de bevelen van de meester. Onlangs circuleerde er een
activistisch bericht op bepaalde sociale mediasites waarin het “Plan voor
Zuid-Afrika als proeftuin voor hun Agenda 2030” van het WEF wordt samengevat.
Het bericht
benadrukt dat elk onderdeel van deze agenda zodanig met elkaar verbonden zal
zijn dat het in overeenstemming is met het wereldwijde plan van het WEF. Zo is
bijvoorbeeld de beruchte “landwet” die onlangs door de Zuid-Afrikaanse
president Cyril Ramaphosa werd ondertekend en die – geloof het of niet –
de inbeslagname van eigendom zonder compensatie mogelijk maakt
als dit (zogenaamd) “in het algemeen belang is,” een Trojaans paard dat
heimelijk bedoeld is om privébezit te confisqueren, ongeacht de rechten van de
eigenaars.
Het bericht
waarschuwt voor de heimelijke manier waarop dit de Agenda 2030 van de VN
bevordert: via deze juridische weg kan de overheid het land opnieuw toewijzen
om te voldoen aan de zogenaamde “30×30 biodiversiteitsbehoudsdoelen.” Het
uiteindelijke doel moge duidelijk zijn: ze willen privébezit helemaal uitbannen
– een nieuw soort feodalisme – om Zuid-Afrika in lijn te kunnen brengen met het
project van het WEF voor een zogenaamde “groene wereldeconomie.” Het is niet
verrassend dat Ramaphosa er volgens dit bericht in geslaagd is om R576 miljard
(ongeveer 28 miljard euro) aan “milieufinanciering” veilig te stellen door in
te stemmen met de uitvoering van dit beleid; het effect zou zijn dat
“privéreservaten,” zoals lodges en andere toeristische bestemmingen, worden
gesloten voor commercieel gebruik.
Wat de
Zuid-Afrikanen zich moeten realiseren is dat de “30×30”-samenzwering die dit
proces aanstuurt niet – zoals onoprecht wordt beweerd – gaat
over “het beschermen van de planeet,” maar over het reserveren van door de
staat gecontroleerde zones die niet toegankelijk zijn voor mensen, waardoor ze
van grote stukken land worden verwijderd. Dit is opnieuw in overeenstemming met
het feit dat het WEF landen wereldwijd onder druk heeft gezet om te “voldoen” –
de veelzeggende term die het beleid stevig in het discours van de meester
plaatst – aan de verwachte doelstelling zoals geformuleerd in de Agenda 2030
van de VN. Gezien de enorme biodiversiteit van Zuid-Afrika is het ideaal om te
worden behandeld als “proeftuin” voor dergelijke draconische procedures. Zo
zullen gebieden die momenteel functioneren als wilboerderijen of
privéreservaten worden geherclassificeerd als “beschermde gebieden,”, waardoor
de huidige eigenaars hun eigendom niet meer kunnen gebruiken. Dit lijkt op wat
de regering van Mark Rutte heeft geprobeerd te doen met een groot aantal
boerderijen in Nederland – ik ben er echter niet zeker van hoe succesvol.
Onmisbaar voor hun
onvergeeflijke plan is Ramaphosa’s rol als hun marionet, waarbij hij het volk
van Zuid-Afrika verraadt. Sluw wordt zijn beleid gepresenteerd als gunstig voor
de Zuid-Afrikanen, maar in werkelijkheid wordt het gestuurd door
WEF-agentschappen om wereldwijd centrale controle te krijgen over hulpbronnen.
Het is niet moeilijk om hier bewijzen van te vinden in de vorm van het openlijk
aangaan van partnerschappen door het WEF met regeringen of geselecteerde
organisaties in verschillende landen om hun economieën en uiteindelijk de
samenlevingen zelf te herstructureren.
Een veelzeggend
recent voorbeeld in Zuid-Afrika is de lancering van het zogenaamde Centrum voor Industrie en Technologie aan de
Universiteit van Pretoria – een van de vier nieuwe dergelijke centra die
wereldwijd zijn opgericht om de veronderstelde Vierde Industriële Revolutie van
Klaus Schwab te promoten. Onnodig erop te wijzen dat dit allemaal Trojaanse
paarden zijn die bedoeld zijn om hun destructieve beleid de landen binnen te
smokkelen onder de neus van hun nietsvermoedende burgers. Het is twijfelachtig
of zelfs het management van de Universiteit van Pretoria zich bewust is van de
bijbedoelingen van de globalisten op het WEF. De aankondiging van het nieuwe
centrum door de universiteit is verpakt in een taal (of discours) van
vooruitgang door kennis – met andere woorden, het discours van de universiteit,
die functioneert als de slaaf van de meester (het WEF):
“C4IR Zuid-Afrika, dat formeel bekend
zal staan als het Zuid-Afrikaanse Centrum voor Industrie en Technologie, zal
worden geleid in samenwerking met vooraanstaande Zuid-Afrikaanse academische
instellingen en zal ervoor zorgen dat de natie klaar is voor de toekomst van wereldwijde
waardeketens en energietransitie. Het centrum zal zich richten op de dubbele
uitdaging van inclusieve cross-industry digitalisering en decarbonisatie. Na de
lancering is dit het eerste C4IR Centre in Zuid-Afrika en het tweede op het
Afrikaanse continent.
De aanstaande lancering van vier
nieuwe C4IR Centra onderstreept onze toewijding aan het vormgeven van een
toekomst waarin technologie de mensheid beter dient,” zegt Børge Brende,
voorzitter en CEO van het Forum. “Samen, met ons groeiende netwerk van wereldwijde
partners, zullen we de kracht van innovatie blijven inzetten om de meest
urgente uitdagingen van de samenleving aan te pakken en lokale oplossingen met
een wereldwijd bereik te creëren.”
Het klinkt zo
onschuldig en “progressief,” nietwaar? Maar vergis je niet, dit is de
verraderlijke (en nadelige) manier waarop het WEF opereert, met ogenschijnlijk
eindeloos geduld, waarvan ze waarschijnlijk denken dat het de aanhoudende slag
die Donald Trump tegen hen heeft gelanceerd zal overleven. Het is noodzakelijk
voor de burgers van de wereld om alle wegen te bewandelen die ze tot hun
beschikking hebben om deze onherstelbaar kwaadaardige organisatie te ontmantelen
– en ik gebruik deze term (kwaadaardig) opzettelijk – door hun duivelse agenda
zo ver en zo vaak mogelijk bloot te leggen.
Bert Olivier
Honorary Professor of Philosophy
University of the Free State
South Africa
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/het-wef-moet-worden-ontmanteld/
