18/10/2024
Een sensationeel wetenschappelijk artikel heeft alarmistische beweringen dat de wereldwijde temperaturen stijgen, doorbroken. De onlangs gepubliceerde resultaten in Nature laten “beperkt bewijs” zien voor een opwarmingsgolf. “In de meeste tijdreeksen van oppervlaktetemperaturen wordt geen verandering in de opwarmingssnelheid na de jaren 70 gedetecteerd, ondanks de recordtemperaturen die in 2023 zijn waargenomen”, aldus het artikel. Het is geschreven door een internationale groep wiskundigen en wetenschappers en zal waarschijnlijk niet worden erkend in de reguliere media, waar algemene hysterie heerst over de afwijkende ervaring van 2023. Zoals we hebben gezien, wordt er voortdurend verkeerde informatie gepubliceerd om het grote publiek bang te maken en dit wordt geïllustreerd door klimaatkomedie Jim ‘jail the deniers’ Dale die bijna dagelijks Armageddon voorspelt en mensen aanspoort om “de punten te verbinden”, schrijft Chris Morrison.
In de wetenschap maakt één zwaluw nog geen zomer en in de klimaatwetenschap is het onmogelijk om een trend te laten zien door te kiezen voor korte periodes of individuele weersomstandigheden. Dit artikel is een uitstekend stuk klimaatwetenschappelijk werk, omdat het de lange statistische visie hanteert en de clickbait-alarmisten uitdaagt die op zoek zijn naar een kop op de BBC. Het Intergovernmental Panel on Climate Change is een bevooroordeeld orgaan, maar het begrijpt het belang van klimaattrends op de lange termijn door te stellen, tot grote ergernis van activisten die Net Zero promoten, dat het weinig of geen menselijke betrokkenheid kan vinden bij de meeste extreme weersomstandigheden, noch in het verleden, noch in de waarschijnlijke nabije toekomst. Maar deze bevindingen, samen met het artikel over de opwarmingstrend, zijn onhandig voor degenen die de onbewezen bewering promoten dat mensen de klimaatthermostaat regelen door koolwaterstoffen te gebruiken.
Het artikel is zeer technisch en wiskundig ingesteld, lezers kunnen de volledige uitwerking bestuderen in de open access-publicatie. Het merkt op dat wereldwijde temperatuurdatasets fluctueren als gevolg van kortetermijnvariabiliteit en dit creëert vaak de schijn van pieken en vertragingen in opwarming. Het is belangrijk om willekeurige ruis veroorzaakt door natuurlijke variatie te overwegen bij het onderzoeken van de recente pauzes in temperatuur en de meer recente “vermeende opwarmingsversnelling”, voegt het toe. In feite zijn er een aantal plausibele verklaringen gegeven voor de recente piek, met aandacht voor de enorme Hunga Tonga-onderzeese vulkaan die 13% extra waterdamp aan de stratosfeer toevoegt, een sterke El Niño en zelfs de vermindering van atmosferische deeltjes veroorzaakt door recente veranderingen in scheepsbrandstof. Verschillende “veranderingspunten” werden door de wiskundigen gebruikt en het werd ontdekt dat “een opwarmingsgolf niet betrouwbaar kon worden gedetecteerd op enig moment na 1970”.
Terwijl de focus lag op de vraag of er sprake was van een aanhoudende versnelling van de opwarming van de aarde, werd erkend hoe ongewoon de afwijkingen van de oppervlaktetemperatuur in 2023 waren. Dat was inderdaad het geval, en er werd breed betoogd dat dit aantoonde dat het klimaat instortte, of, in de dwaze woorden van VN-chef Antonio Guterres, dat de planeet “kookte”. De hysterie van vorig jaar was nuttig voor kortdurende alarmisme, maar ze helpen de ‘vaste’ wetenschap rond CO 2 te vernietigen . Als door de mens veroorzaakte CO 2 verantwoordelijk is voor de stijging, waarom stopte de temperatuur dan van 1998 tot 2012 toen de atmosferische niveaus van het gas stegen? Is alarmisme op de BBC en de meeste andere reguliere media alleen van toepassing als de temperaturen een paar maanden lang stijgen?
Een van de belangrijkste conclusies in het artikel komt voort uit het beschouwen van twee tijdreeksen: 1970-2023 en 2013-2023. Dit omvat natuurlijk de vroege jaren 70, toen angst voor wereldwijde afkoeling razend populair was en de gemiddelde temperaturen daalden. Geschatte temperatuurtrends zouden 0,019 °C per jaar zijn voor het eerste tijdsegment en 0,029 °C voor het tweede, inclusief de piek van vorig jaar. Deze geschatte helling van 0,029 °C “blijft ver achter” bij een stijging die nodig is om te wijzen op een verandering in de opwarmingstrend in het recente verleden. Dit komt door de kortetermijnvariabiliteit in de wereldwijde HadCRUT-database van het Britse Met Office sinds 1970 en de “onzekerheid” van het veranderingspunt in 2012. Deze onzekerheid ontstaat door speculatie over de vraag of 2012 en het einde van de pauze een jaar was dat een belangrijke verandering markeerde in de langere tijdreeks. “De HadCRUT-registratie is op dit moment eenvoudigweg niet lang genoeg om de piek statistisch vast te stellen”, merken ze op.
Cliff Mass is hoogleraar atmosferische wetenschappen aan de Universiteit van Washington. Hij heeft een gouden regel voor extreme weersomstandigheden: “Hoe extremer een klimaat of weerrecord is, hoe groter de bijdrage van natuurlijke variabiliteit, en hoe kleiner de bijdrage van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.”
De wiskundigen gebruikten changepoint-statistische technieken die waren ontworpen om structurele veranderingen in de loop van de tijd te identificeren. Er werden vier wereldwijde gemiddelde oppervlaktetemperatuurrecords over 1850-2023 gebruikt, waaronder HadCRUT. Dit is natuurlijk problematisch, omdat er substantieel bewijs is dat deze datasets de opwarmingstrend ophemelen door hun onzorgvuldige behandeling van stedelijke hittecorrupties – het feit dat stedelijke gebieden warmer worden door voortdurende ontwikkeling. Bovendien worden er substantiële retrospectieve aanpassingen gedaan, waarbij het verleden vaak wordt afgekoeld en het nabije heden wordt opgewarmd om de ‘trend’ te versterken. Ondanks dat er uitgebreid is geschreven over de ‘pauze’ van 1998-2012, heeft het Met Office deze nu uit zijn eigen record verwijderd door 30% retrospectieve opwarming toe te voegen. Misschien had het Met Office zich geen zorgen hoeven te maken, aangezien de wiskundigen opmerkten dat de pauze “niet ongebruikelijk” was gezien de mate van kortetermijnvariabiliteit die in de data aanwezig was. Maar deze datasets zijn de beste die we hebben en niemand twijfelt eraan dat de planeet de afgelopen 200 jaar sinds het opheffen van de kleine ijstijd een klein beetje is opgewarmd. Bij gebrek aan beter is het terecht om deze datasets te gebruiken voor wetenschappelijke analyses, hoewel gesteld kan worden dat de algehele opwarming waarschijnlijk minder groot is dan in dit artikel wordt gesuggereerd.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
