april 5, 2023 2012 10
© nomadsoul1 / Freepik
De schokkende
olieproductieverlagingen van mei die de OPEC+ zondag bekendmaakte, betekenen in wezen dat acht belangrijke OPEC-landen besloten om samen
met Rusland de olieproductie te verlagen, met de boodschap dat de OPEC en de
OPEC+ de oliemarkt nu weer onder controle hebben, schrijft M.K.
Bhadrakumar.
Geen enkel olieproducerend land fungeert hier als rattenvanger. Het mooie is dat Saoedi-Arabië en zeven andere grote OPEC-landen onverwacht hebben besloten de inspanningen van Rusland te steunen en de productie eenzijdig te verlagen.
Terwijl de 8 OPEC-landen het hebben over een vermindering van een
miljoen b/d (vaten per dag) van mei tot het einde van het jaar, zal Rusland
zijn vrijwillige aanpassing die al in maart is begonnen, met 500.000 vaten
verlengen.
Voeg daarbij de productieaanpassingen waartoe de OPEC+ al eerder heeft
besloten, en het totaal van de extra vrijwillige productieaanpassingen bedraagt
maar liefst 1,6 miljoen b/d.
Wat heeft hiertoe geleid? Zoals veel analisten al hadden gewaarschuwd,
hebben de westerse sancties tegen Russische olie in wezen verstoringen en
anomalieën op de oliemarkt veroorzaakt en het delicate ecosysteem van vraag en
aanbod verstoord, die nog werden versterkt door de ongelooflijk riskante
beslissing van de G7, in opdracht van het Amerikaanse ministerie van Financiën,
om een prijsplafond op te leggen voor de Russische olieverkoop in het
buitenland.
Bovendien bleken de provocerende stappen van de regering-Biden om
regelmatig olie vrij te geven uit de Amerikaanse Strategic Petroleum Reserve in
een poging om de olieprijzen te micromanagen en abnormaal laag te houden in het
belang van de Amerikaanse consument en om de inflatiedruk onder controle te
houden, een krenking te zijn voor de olieproducerende landen, waarvan de
economie sterk afhankelijk is van de inkomsten uit de olie-export.
De OPEC+ noemt de productieverlagingen “een voorzorgsmaatregel om de
stabiliteit van de oliemarkt te ondersteunen”. In de nasleep van het OPEC+
besluit verwachten analisten dat de olieprijzen op korte termijn zullen stijgen
en dat de druk op de westerse centrale banken zal toenemen vanwege de mogelijke
stijging van de inflatie.
Wat opvalt in het OPEC+ besluit is dat de beslissing van Rusland om de
olieproductie tegen het einde van het jaar te verminderen unaniem gesteund
wordt door de belangrijkste Arabische producenten. Onafhankelijke maar in de
tijd gecoördineerde verklaringen werden afgelegd door Saoedi-Arabië, de VAE,
Koeweit, Irak, Algerije, Oman en Kazachstan, terwijl Rusland zijn voornemen
bevestigde om zijn eigen productievermindering met 500.000 vaten per dag, die
in maart begon, tot het einde van het jaar te verlengen.
Veelzeggend is dat deze verklaringen juist zijn afgelegd door de
grootste olieproducenten in de OPEC, die hun bestaande quota volledig hebben
benut. Anders gezegd, de productieverlaging zal reëel zijn, en niet alleen op
papier.
De bankencrisis in de VS en Europa heeft de OPEC+ er tenminste
gedeeltelijk toe aangezet om in te grijpen. Hoewel Washington het zal
bagatelliseren, daalde de Brent-olieprijs in maart voor het eerst sinds 2021 tot
70 dollar per vat, naar aanleiding van het faillissement van verschillende
banken in de VS en de bijna-dood-ervaring van Credit Suisse, een van de
grootste banken in Zwitserland. De gebeurtenissen leidden tot bezorgdheid over
de stabiliteit van het westerse banksysteem en vrees voor een recessie die de
vraag naar olie zou beïnvloeden.
Het is zeer waarschijnlijk dat de spanningen tussen de VS en
Saoedi-Arabië zullen toenemen, aangezien hogere olieprijzen de inflatie zullen
opdrijven en het voor de Amerikaanse Federal Reserve nog moeilijker zullen
maken om een evenwicht te vinden tussen het verhogen van de belangrijkste
rentevoet en het handhaven van de financiële en economische stabiliteit. Ook
moet de regering Biden woedend zijn dat de praktische samenwerking tussen
Rusland en de OPEC-landen, met name Saoedi-Arabië, nog steeds voortduurt,
ondanks het westerse prijsplafond voor Russische olie en het besluit van Moskou
om de productie in maart eenzijdig te verlagen.
De regering Biden heeft echter slechts een beperkt aantal opties om te
reageren op de verrassingszet van de OPEC+: één, opnieuw olie vrijmaken uit de
Strategic Petroleum Reserve; twee, Amerikaanse producenten onder druk zetten om
de binnenlandse olieproductie te verhogen; drie, wetgeving steunen waarmee de
VS de dramatische stap kunnen zetten om de OPEC-landen aan te klagen; of vier,
de export van benzine en diesel door de VS aan banden leggen.
Zeker, de OPEC+ productieverlaging druist in tegen de westerse eis om de
olieproductie te verhogen, zelfs toen er sancties werden opgelegd tegen de
Russische olie- en gasexport. Anderzijds heeft de verstoring van de olietoevoer
uit Rusland bijgedragen tot de stijgende inflatie in de EU-landen.
De VS wilden dat de Arabische Golfstaten ingrepen en de olieproductie
verhoogden. Maar die wilden niet meewerken omdat ze vonden dat er in het Westen
niet genoeg economische activiteit was en er tegen de verwachting in duidelijke
tekenen van recessie waren.
Als gevolg van de sancties tegen Rusland wordt Europa dus geconfronteerd
met de complexe situatie van inflatie en bijna-recessie die bekend staat als
stagflatie. In werkelijkheid heeft de adaptieve en wendbare OPEC + de situatie
goed gelezen en laten zien dat zij bereid is vooruit te lopen op de curve. In
een tijd waarin de wereldeconomie moeite heeft om in een gezond tempo te
groeien, zou de vraag naar olie relatief minder zijn, en is het zinvol de
olieproductie te verlagen om het prijsevenwicht te handhaven.
Het enige waar de westerse leiders over kunnen klagen is dat de OPEC+
verlaging van de olieproductie op een ongepast moment komt. Maar de problemen
van de westerse economieën kunnen niet aan de OPEC+ worden toegeschreven, want
er zijn inherente problemen die nu aan de oppervlakte komen. De grootschalige
protesten in Frankrijk tegen de pensioenhervorming of de wijdverbreide
stakingen in Groot-Brittannië voor hogere lonen tonen bijvoorbeeld aan dat er
in deze economieën diepe structurele problemen bestaan, en de regeringen lijken
machteloos te staan om deze aan te pakken.
In geopolitieke termen kwam de stap van OPEC+ na een ontmoeting tussen
de Russische vicepremier Alexander Novak en de Saudische minister van Energie,
prins Abdulaziz bin Salman in Riyad op 16 maart, waarbij de samenwerking op de
oliemarkt centraal stond. Daarom wordt het algemeen gezien als het aanhalen van
de band tussen Rusland en Saoedi-Arabië. In mei, wanneer de grootste leden van
de OPEC zich aansluiten bij de unilaterale vermindering van Rusland, zullen de
quota en de verhouding tussen de marktaandelen van en tussen de deelnemers aan
de OPEC+-deal namelijk weer op het niveau komen dat bij het sluiten van de deal
in april 2020 werd vastgesteld.
De grote vraag is hoe Moskou kan profiteren van het OPEC+ besluit. De
stijging van de prijzen voor ruwe olie komt vooral Rusland ten goede. Eenvoudig
gezegd zullen de productiebeperkingen de oliemarkt krapper maken en zo Rusland
helpen betere prijzen te krijgen voor de ruwe olie die het verkoopt. Ten tweede
bevestigen de nieuwe beperkingen ook dat Rusland nog steeds een integraal en
belangrijk deel uitmaakt van de groep olieproducerende landen, ondanks de
westerse pogingen om het land te isoleren.
Ten derde zijn de gevolgen van het besluit van zondag des te groter
omdat, in tegenstelling tot de vorige verlagingen door de OPEC+ groep op het
hoogtepunt van de pandemie of afgelopen oktober, de mondiale vraag naar olie nu
een stijgende en geen dalende lijn vertoont – wat te danken is aan het
verwachte sterke herstel van China.
Dat wil zeggen dat de verrassende vermindering van de OPEC+ de
Saoedisch-Russische energiealliantie verder consolideert, doordat hun
productieniveaus op één lijn worden gebracht, waardoor zij op gelijke voet
komen te staan. Het is een klap in het gezicht van Washington.
Vergis u niet, dit is opnieuw een signaal voor een nieuw tijdperk waarin
de Saoedi’s niet meer bang zijn voor de VS, aangezien de “hefboomwerking” van
de OPEC aan de kant van Riyad staat. De Saoedi’s doen alleen wat ze moeten
doen, en het Witte Huis heeft er niets over te zeggen. Het is duidelijk dat een
herziening van de regionale en mondiale dynamiek die de laatste tijd in gang is
gezet, aan momentum wint. De toekomst van de petrodollar lijkt steeds
onzekerder te worden.
Copyright © 2023 vertaling door
Frontnieuws.
