03/06/2024
Onophoudelijke regen. Dit jaar is de crisis nauwelijks gestopt en de gevolgen voor onze landbouw en voedselproductie zijn verwoestend. Farmers’ Weekly waarschuwde in maart dat nog meer nat weer een landbouwcatastrofe inluidde, en er is nog meer nat weer geweest, gedurende de lente en de zomer. De £50 miljoen die het Milieudepartement (Defra) heeft gereserveerd voor door regen getroffen boeren zal niets doen om misoogsten, voedseltekorten en potentiële voedselveiligheidscrisissen te stoppen.
Het is heel goed
mogelijk dat dit neerslagniveau, dat ook tot uiting komt in ernstige
overstromingen in heel Europa, deel
uitmaakt van de natuurlijke cyclus. Maar het zou ons
moeten herinneren aan de gevaren van het spelen met onze lucht. Er zijn
aanwijzingen dat regenoperaties in 1952 de storm
veroorzaakten die het dorp Lynmouth in Devon bijna wegvaagde,
waarbij 35 mensen om het leven kwamen, schrijft
Jonathon Riley.
Vandaag de dag
bevinden we ons op onbekend terrein wat betreft het effect op weerpatronen dat
het onbedoelde bijproduct kan zijn van nu routinematige weermodificatie of
andere geo-engineering.
Tegenwoordig
bevinden we ons op onbekend terrein als het gaat om de gevolgen voor
weerpatronen, die mogelijk het onbedoelde bijproduct zijn van inmiddels
routinematige weersveranderingen of andere geo-engineering. Eén vorm hiervan is
cloud-seeding, zoals in Saoedi-Arabië en Dubai, waar recente ongekende regenval
tot overstromingen en sterfgevallen heeft geleid. Een andere, nog riskantere
interventie is het beheer van zonnestraling (SRM), waarbij onze lucht wordt
besproeid en andere technieken worden toegepast om de zon terug te reflecteren
of te blokkeren. Er wordt ons verteld dat deze laatste alleen bedoeld zijn voor
theoretische modellering, maar er zijn actieve experimenten gerapporteerd,
zoals ik in deel één
heb beschreven.
SRM wordt zowel in
dit land als in de VS al ruim tien jaar overwogen; de gegeven rechtvaardiging
is dat dergelijke interventies noodzakelijk kunnen worden ‘om de antropogene
[door de mens veroorzaakte] klimaatverandering te minimaliseren of om te
keren’. Het rapport van de Commons Science and Technology Committee uit
2010 over de
regulering van geo-engineering onder de titel
‘weermodificatietechnieken’ (pagina 15, paragraaf 24) biedt enig inzicht.
Weersveranderingen
zoals cloud seeding “die het weer niet langer dan een seizoen beïnvloeden”, zo
adviseerden ze, vallen niet onder de definitie van geo-engineering en hoeven
daarom, impliciet, niet verder gereguleerd te worden dan de conventie van 1977
over “vijandig gebruik” waarnaar in het rapport wordt verwezen. Een
beleidsdocument met de titel ‘Britse
regeringsvisie op technologieën voor het verwijderen van broeikasgassen en het
beheer van zonnestraling‘, dat tien jaar later in 2020 werd
gepubliceerd, bespreekt de injectie van schadelijke materialen in de atmosfeer.
Het stelt de absolute noodzaak voor het verwijderen van broeikasgassen, hoewel
het geen plannen heeft om SRM in te zetten, en adviseert over onderzoek dat het
heeft laten uitvoeren naar de effecten van SRM op het klimaat – een ‘Geoengineering Model
Intercomparison Project’.
De meeste mensen
zijn in een zalige onwetendheid over dergelijk onderzoek of dergelijke plannen,
zich niet bewust van wat er met hen gedaan zou kunnen worden, of wat er al
gedaan wordt, of het kan hen misschien gewoon niets schelen. Maar dat zouden ze
echt wel moeten zijn.
Wat wel duidelijk
is, is dat dergelijke doelbewuste interventies in het klimaatsysteem steeds
minder taboe worden met ieder jaar waarin de emissiebeheersing mislukt. Ruim
tien jaar geleden vroeg de Amerikaanse regering, samen met een aantal van haar
wetenschappelijke agentschappen, de National Academy of Sciences om advies over
dit onderwerp. In het rapport uit 2015, Climate Intervention: Reflecting Sunlight to Cool
Earth, wordt gesteld dat dit een laatste wanhopige reactie
is op de klimaatverandering, maar dat ‘de kans dat we uiteindelijk tot deze
inspanningen moeten overgaan, met elk jaar van inactiviteit op het gebied van
emissiebeheersing groter wordt’.
De volledige en vreselijke
risico’s van SRM, zoals van de projecten die zijn bedacht op Stanford en
Harvard, beschreven in deel één,
worden in dit
artikel uiteengezet en onderstrepen het belang van het
uitzoeken wat er al aan de hand is in ons luchtruim; hoe het ons zou kunnen
beïnvloeden.
Er bestaat geen
twijfel over het gebruik en de prevalentie van cloud seeding over de hele
wereld. Sinds de oprichting ervan in de jaren veertig is het geëvolueerd van
een mogelijke oplossing voor incidentele droogtes of als instrument voor
brandbestrijding naar andere, meer routinematige – door de overheid en het
bedrijfsleven aangestuurde – geo-engineeringkatalysatoren voor
weersverandering. Er worden verschillende technologieën (en chemicaliën)
gebruikt – vanaf de grond en vanuit vliegtuigen, zoals beschreven in dit
Daily Mail-artikel, waarbij doorgaans zout- of zilverjodidedeeltjes
worden gespoten waarrond zich ijs vormt in de bovenste lagen van de atmosfeer
om regen te creëren. Cloud-seeding-technologie in al zijn verschillende vormen
heeft vanaf de jaren negentig zakelijke kansen geboden, zoals blijkt uit deze
Amerikaanse octrooiaanvragen, hier
en hier.
Dit patent,
bijvoorbeeld voor het coaten van een zoutkristal met titaniumdioxide om het
condensatieproces te verbeteren, kreeg in 2017 goedkeuring voor de Golf. De
omvang van de markt in vijf grote regio’s, Noord-Amerika, Europa, Azië-Pacific,
het Midden-Oosten en de rest van de wereld, geprojecteerd tot 2032, wordt
uiteengezet door Fortune
Business Insights. Zowel overheids-, militair als commercieel
gebruik is aangegeven.
De prevalentie, de
inherente roekeloosheid en de heimelijkheid zijn allemaal problematisch. Een
recensie op Earth.org uit
april zegt het ronduit: we weten eenvoudigweg niet wat de impact is van cloud
seeding, of de toegenomen neerslag in het ene gebied onbedoeld een droogte
elders kan veroorzaken, of overmatige regen kan veroorzaken die tot
overstromingen kan leiden. Deze
review waarschuwt ook dat de meest gebruikte chemische stof –
zilverjodide – ernstige ecologische zorgen oproept met betrekking tot de
toxiciteit ervan voor het land- en waterleven. Toch gebruiken landen die zo verschillend
zijn als de Russische Federatie, Thailand, de VS, China en Australië
routinematig dergelijke middelen om hittegolven of bosbranden te onderdrukken,
de droogte te beperken, mist op te ruimen, hagel te minimaliseren of sneeuw in
skigebieden te veroorzaken.
Meer landen dan
ooit, naar verluidt nu ook Frankrijk en Spanje, gebruiken of ‘verkennen’ al
methoden omdat, naar zij menen, ‘het
versnellen van de klimaatverandering de zorgen over de waterveiligheid
vergroot’.
Een vraag met
verzoek om schriftelijk antwoord E-007937-15 aan
de Europese Commissie door Ramon Tremosa, een Catalaans lid van het Europees
Parlement en hoogleraar economie aan de Universiteit van Barcelona,
suggereert dat dergelijke programma’s mogelijk al in 2015 in Spanje actief
waren. Vier werknemers van het Spaanse Meteorologisch Agentschap ‘bekenden’ dat
Spanje ‘over het hele land werd besproeid door vliegtuigen die looddioxide,
zilverjodide en diatomiet door de atmosfeer verspreidden met als doel de regen
weg te houden en de temperatuur te laten stijgen,’ waardoor een zomerklimaat
voor het toerisme werd gecreëerd en tegelijkertijd werd geprofiteerd door
bedrijven in de agrarische sector’.
Het beweerde ook
dat dit ernstige gevallen veroorzaakte van het stormachtige weerfenomeen dat in
het Spaans bekend staat als gota fría; dat het ademhalingsziekten
veroorzaakte bij de lokale bevolking als gevolg van het inademen van
looddioxide en andere giftige verbindingen; en dat het vliegtuig opsteeg vanaf
de militaire luchthaven San Javier in Murcia. Tremosa vroeg: ‘Wat is het
standpunt van de Commissie over deze situatie? Denkt de Commissie dat er
commerciële redenen zijn voor deze acties van regeringen, met name in verband
met de belangen van bedrijven in de voedingssector, energiebedrijven en de
farmaceutische en medische industrie?’ Het
korte antwoord van de Commissie op alles was nee.
Accepteren wij
dergelijke ontkenningen en vragen wij niet verder? Een collegiaal getoetst
artikel in de Journal
of Geography, Environment and Earth Science International,
gepubliceerd in 2017, beweerde dat steenkoolvliegas (als gevolg van de verbranding
van steenkool) sinds eind jaren negentig in de troposfeer werd gespoten. Verder
werd beweerd dat er een doelbewuste poging was gedaan om het publiek hierover
te misleiden.
Vorig jaar werd in
een evaluatie van
de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) over weersverandering een veel
groter voorafgaand onderzoek en een strengere monitoring van
weersveranderingsprogramma’s aanbevolen, wat erop wijst dat een dergelijke
regulering nog niet bestaat.
Anderen die hun
zorgen hebben geuit, zijn onder meer Laura Kuhl, universitair docent openbaar
beleid en stedelijke zaken en internationale zaken aan de Northeastern
University in Boston, VS. Beleidsdiscussies over het gebruik (en misbruik) van
cloud seeding ontbreken, zegt ze,
hoewel de technologie op grote schaal wordt ingezet. Anderen waarschuwen dat
weersveranderingen en geo-engineering de milieuproblemen zullen vergroten, en
niet verminderen; dat de reductionistische wetenschap erachter wordt ingegeven
door ‘overhaaste overwegingen om koolstofkredieten op dubieuze basis te
verkopen, in
plaats van echte winst te boeken op het gebied van milieubescherming’.
Eenmaal opgeschaald
vormen dergelijke inspanningen een ernstige bedreiging voor de internationale
betrekkingen en voor het milieu, zoals al
het geval is met China, waar weersveranderingen op grote schaal gepland zijn,
ongeacht de impact ervan op de buurlanden.
In deel drie zal ik
onderzoeken wat we wel en niet weten over de weersveranderingsactiviteiten van
overheden en bedrijven in Groot-Brittannië.
https://dissident.one/wat-doen-ze-met-ons-luchtruim-deel-twee
