Sinds vrijdag is in de Europese Unie de Digital Services Act van kracht. Die verplicht internetplatforms en zoekmachines om ‘desinformatie’ te bestrijden en burgers zo te beschermen tegen ‘nepnieuws’. Maar wat wordt er precies begrepen onder desinformatie?
“Nu wordt het gevaarlijk,” zegt financieel journalist Arno Wellens in een vlog. “De Europese Unie kan in tijden van crisis – ze mogen zelf bepalen wanneer het crisis is – zeggen: ‘wij moeten bepaalde content aan banden gaan leggen, want dat is misinformatie’.”
(Video verwijderd? Klik hier...)
Grote boef uit Oekraïne
En wanneer is het misinformatie? “Het enge is: als je in de documentatie en de voorloper van die wet zoekt, dan zie je [staan] dat ‘het bewijs er is dat Rusland zich bemoeit met Brexit, met verkiezingen, met Trump en met het Oekraïnereferendum in Nederland’. Dat is een pertinente leugen,” benadrukt Wellens, die eigenlijk de enige journalist is die in deze wet en de voorloper van deze wet is gedoken.
Iemand die bij de denktank The Atlantic Council werkte in de tijd dat die werd gesponsord door Mykola Zlochevsky, een grote boef uit Oekraïne, verzon de leugen dat Poetin dit allemaal heeft bedacht, aldus Wellens.
Moet je niet pikken
Dat rapport met die leugen erin was de bron voor een ander rapport, dat weer de bron was voor een ander rapport, dat weer de bron was voor een nieuwe wet, enzovoorts. En zo blijft die leugen doorsijpelen, licht de journalist toe.
“Op die manier krijg je vrijheidsbeperkende wetten, gebaseerd op leugens. Ik denk dat die Digital Services Act om die reden een grote bedreiging is voor onze veiligheid en voor onze vrijheid. Moet je niet pikken.”
