rsz noordwesterstorm nederlandse kustEr wordt heel veel gesproken over de bizarre gaten die op verschillende plekken aan de kust in de duinenrij verschijnen.
Het zou voor onze veiligheid zijn en de biodiversiteit, maar hebben we eigenlijk nog tijd als de dijken wel eenmaal breken?


Voor alles heeft men tegenwoordig een computermodel. Deze modellen hebben niets met de waarheid te maken, maar kunnen wel allerlei enge dingen voorspellen die meestal nooit uitkomen.

Zoals modellen die laten zien dat onze zeespiegel in de toekomst gaat stijgen, maar in werkelijkheid is er geen enkele stijging of hooguit wat fluctuatie.

Zo zullen computermodellen ook hebben berekend dat het een goed idee is om op diverse plaatsen lang onze kust gaten in de duinen te maken.

Voor Rijkswaterstaat is het allemaal heel normaal en wordt er hard gewerkt aan het veiliger maken van ons land, maar mensen zoals Huig Plug zijn er heilig van overtuigd dat er een sinistere reden is voor die gaten.
Inmiddels zijn er ondertussen ook van die gaten verschenen aan de kust net ten zuiden van Castricum en dat pal voor een waterwingebied.



Gezien het gebeuren in Valencia is het natuurlijk niet ondenkbaar dat ze ook bij ons iets dergelijks gaan plannen.

Een plotseling extreem lage drukgebied in de buurt van IJsland wat zich razendsnel ontwikkelt en leidt tot een zware noordwesterstorm, die toevalligerwijze net plaats vindt bij hoog water.

Een situatie zoals die zich eigenlijk zelden voordoet. De februaristorm van 1953 was een dergelijk voorbeeld.

Er ontwikkelde zich een noordwesterstorm op 29 januari 1953 ten zuiden van IJsland. Via Schotland koerste de storm verder zuidwaarts. Op de noordelijke Noordzee draaide de wind naar noordnoordwest. Het gevolg: een stormveld van 1.000 km lang dat recht op onze kust afkwam.

In Vlissingen werd de hoogste waterstand gemeten: 4,55 m+ NAP.

De storm met windkracht 10 kwam op zaterdagavond 31 januari 1953 bij de Nederlandse kust aan. In Zeeland lag het hoogtepunt van de storm om 22.00 uur, in IJmuiden om 01.00 uur en in Den Helder om 04.00 uur.

De zware noordwesterstorm zorgde samen met springtij voor een springvloed. Zeewater stuwde op tot uitzonderlijke hoogtes. Bij Hoek van Holland bereikte het water de hoogte van 3,85 m boven Normaal Amsterdams Peil (NAP). (Een NAP-hoogte van 0 m is nu ongeveer gelijk aan het gemiddeld zeeniveau van de Noordzee).

Een gevaarlijk hoge waterstand voor het achterland van Zuid-Holland, waar veel mensen woonden. De hoogste waterstand in Zeeland werd om 03.24 uur gemeten in Vlissingen: 4,55 m +NAP. Veel dijken waren toen niet berekend op deze hoogte en braken.

Als zich een dergelijk scenario herhaalt, al dan niet met een natuurlijke oorzaak, hoe zouden de gaten in de duinen reageren?

We hebben maar één keer een situatie nodig waar toevallig niemand rekening mee heeft gehouden. Iets dat nooit werkelijkheid zou kunnen worden, zo zei men voor de gebeurtenis.

Ga niet zeggen dat dijken niet kunnen breken, want dat kunnen ze wel degelijk. Misschien niet volgens de computermodellen van Rijkswaterstaat, maar wel als er even flink wordt gemanipuleerd met het weer.

En wat er dan gebeurt weet eigenlijk helemaal niemand.

Niemand weet hoeveel tijd we eventueel hebben om weg te komen als de dijken toevallig wel breken of dat de gaten in de duinen toch anders reageren dan de modellen hadden berekend.

Kortom, als er wel iets zou gebeuren met de dijken, dan zal daarbij vergeleken de ramp bij Valencia kinderspel lijken.