De Duitse energietransitie dreigt een onbetaalbare, onrealiseerbare ramp te worden, volgens de eigen onafhankelijke auditors van de regering

 maart 11, 2024   3  

 

     Oast House Archive / Wikimedia / (CC BY-SA 2.0 DEED)

Het Duitse Bundesrechnungshof, of de Federale Rekenkamer, is een onafhankelijk overheidsorgaan dat wettelijk belast is met het toezicht op het economisch beheer van de Bondsrepubliek. Vorige week publiceerden ze een vernietigend “Rapport … over de implementatie van de energietransitie” in Duitsland. Elk van de achtenvijftig pagina’s is een harde klap in het gezicht van onze Groene Minister van Economie Robert Habeck. Het Duitse energiebeleid heeft ons niet alleen het lachertje van de ontwikkelde wereld gemaakt; het wordt zelfs door onze eigen bureaucraten betreurd, schrijft Eugyppius.

Het rapport zegt duidelijk wat iedereen weet, maar niemand die het voor het zeggen heeft, wil erkennen, namelijk dat wind- en zonne-energie voortdurend intermitterende energiebronnen zijn, die een “grotendeels redundant” back-upsysteem nodig hebben om “zekere, controleerbare stroom” te leveren wanneer de zon niet schijnt en de wind niet waait. Habeck’s veelgeprezen “strategie voor energiecentrales”, die in februari werd onthuld, zal “waarschijnlijk niet voldoende zijn” om deze “zekere, controleerbare reservecapaciteit” te leveren. Dit komt omdat de “strategie” slechts voorziet in de helft van de capaciteit die oorspronkelijk was voorzien, omdat het niet duidelijk is of de voorwaarden aantrekkelijk genoeg zullen zijn om exploitanten van centrales te verleiden en omdat niemand kan zeggen wanneer de back-up online komt. We gaan over van een functioneel elektriciteitssysteem naar een heleboel niet-substantiële aspiraties, die niet het soort dingen zijn die het licht laten branden.

Omdat we geen duidelijke manier hebben om de intermittentie van hernieuwbare energiebronnen tegen te gaan, is het een troost dat de uitbreiding van hernieuwbare energie hopeloos achterloopt op het schema. Om het doel van 80% hernieuwbare energie in 2030 te halen, moet Duitsland de komende zeven jaar elk jaar een verbazingwekkende 7,7 Gigawatt aan onshore windcapaciteit installeren. Ter vergelijking: in 2023 hebben we slechts 2,9 GW geïnstalleerd. Fotovoltaïsche capaciteit ziet er hoopgevender uit; hier moeten we de uitbreiding verhogen tot 19 GW per jaar, boven de 14,1 GW die we in 2023 hebben geïnstalleerd. Ter compensatie doet windenergie op zee het veel slechter. Om deze doelen te halen, moeten we onze installatiesnelheid verhogen tot 3,1 GW per jaar – een orde van grootte meer dan de 0,3 GW die in 2023 is geïnstalleerd.

  "Operatie Thermostaat": Energie rantsoenering en het draaipunt van Oekraïne naar het klimaat

 

Windenergie op land lijkt bijzonder hopeloos. Volgens de wet moest Duitsland in 2023 contracten toekennen voor 12,84 GW aan windturbines. Slechts de helft van deze contracten vond een koper, wat betekent dat de rest in 2024 moet worden toegekend, naast de 10 GW die al voor dit jaar is gepland. Met andere woorden, het Federaal Agentschap voor het Netwerk, dat in 2023 slechts 6,38 GW aan onshore windenergie kon contracteren, moet dit jaar mensen vinden om 16,46 GW te bouwen. Men gaat ervan uit dat de achterstand elk seizoen groter en groter wordt.

Zoals iedereen weet, is duurzame capaciteit nauwelijks de helft van het verhaal. Wind- en zonne-energie hebben geen zin als de stroom die ze opwekken niet naar de consument kan worden gebracht, en dit project vereist enorme uitbreidingen van het elektriciteitsnet. Om precies te zijn, we hebben 6000 kilometer meer elektriciteitskabels nodig dan we hebben. We hebben eigenlijk nooit onze doelen voor de uitbreiding van het elektriciteitsnet gehaald; in 2023 zijn we eindelijk waar we in 2016 hadden gehoopt te zijn. De regering-Scholz doet het nauwelijks beter dan de regering-Merkel in haar laatste jaren:

Lichtgrijs: “geplande netuitbreiding”; donkergrijs: “daadwerkelijke netuitbreiding”.

We liggen zeven jaar en 6.000 km achter op schema.

Al die tijd heeft onze door de Groenen gecontroleerde Bundesnetzagentur ons verteld dat alles in orde is. Dat komt omdat hun rapporten er blindelings van uitgaan dat we ons elektriciteitsnet en onze duurzame capaciteit volgens schema uitbreiden. Het Ministerie van Economische Zaken certificeert dus de veiligheid van onze elektriciteit volgens een fantasie “best-case scenario” dat niet alleen onwaarschijnlijk is, maar ook in strijd met de huidige realiteit. Opmerkelijk is dat zowel het Bundesnetzagentur als het Ministerie van Economische Zaken “lijken te twijfelen aan … de geldigheid” van hun eigen buitensporig optimistische beoordelingen. Zo heeft het Bundesnetzagentur elders gezegd dat “verschillende scenario’s en gevoeligheden” moeten worden doorgerekend “om het niveau van voorzieningszekerheid volledig te kunnen beoordelen”, terwijl het ministerie van Economische Zaken “heeft geaccepteerd dat bedreigingen voor de voorzieningszekerheid niet tijdig worden onderkend en dat de noodzaak om te handelen te laat wordt onderkend.” Met andere woorden, ze geven doctrinaire garanties dat alles in orde is en geven onder druk toe dat ze niet echt zeker weten of dit allemaal wel zal werken.

  Dr. Coleman: We moeten kernenergie omarmen - het is de enige verstandige optie

 

Ze liegen ook over hoeveel dit gaat kosten, waarbij ze de goedkope fabel aanhalen dat wind- en zonne-energie “gratis” zijn. Onze controleurs merken op dat de waarheid bijna het tegenovergestelde is:

Het Ministerie van Economische Zaken stelt dat alleen een aanzienlijke uitbreiding van duurzame energie een kosteneffectieve elektriciteitsvoorziening kan garanderen, met name vanwege de lage opwekkingskosten van duurzame energie. Al in 2022 bekritiseerde het Federal Accounting Office het feit dat het ministerie geen rekening houdt met de kosten van de energietransitie. Hieronder vallen bijvoorbeeld de eerder genoemde kosten voor netuitbreiding. Hierdoor ontstaat een verkeerd beeld van de werkelijke kosten van de transitie buiten specialistische kringen. Gezien de zeer hoge prijzen heeft de Duitse regering herhaaldelijk de kosten van energie gesubsidieerd … Ze erkent dus dat de elektriciteitsprijzen te hoog zouden zijn zonder staatsinterventie. Tot op heden heeft de Duitse regering niet gedefinieerd wat zij beschouwt als een betaalbare elektriciteitsvoorziening.

Aan het einde van hun samenvatting geven onze accountants deze betreurenswaardige grafiek:

Een huiselijk schip, varend onder een Duitse vlag met de woorden “energietransitie” gestempeld op de romp, nadert een reeks ijsbergen, of klippen, of rotsen, of wat dan ook, met vijf labels. Vier daarvan – “Net-uitbreiding”, “Uitbreiding duurzame energie”, “Uitbreiding back-up elektriciteitscentrales” en “Milieubewaking” – blijven voor ons buiten bereik; een vijfde – “Elektriciteitsprijzen” – hebben we in overvloed bereikt. Aan de andere kant ligt het groene beloofde land, van oneindig goedkope stroom van zonnepanelen en windturbines. 

Natuurlijk is de utopie niet echt; niemand heeft het bereikt, in Duitsland of waar dan ook. Misschien is dat de reden waarom het pad door deze obstakels smaller lijkt dan de schuit zelf. Buiten beeld ligt het land waaruit we vertrokken, waar ons elektriciteitsnet toereikend was en stroom betaalbaar. Misschien is het onvermijdelijk dat de heersende theologie op haar eigen voorwaarden bekritiseerd moet worden tot ze uiteindelijk wegvalt.

Het rapport kwam naar buiten toen de beschuldigde, Robert Habeck, vier dagen op bezoek was in de Verenigde Staten. Terwijl Duitse bureaucraten alle manieren waarop hij een complete en volslagen mislukking is geweest bij elkaar optelden, vertelde Habeck aan verslaggevers hoezeer hij het idee van een tweede presidentschap van Trump haatte en gaf hij een toespraak aan de Columbia University waarin hij Amerikanen de les las dat ze “de verdomde problemen die we nu hebben moeten oplossen en ze niet moeten verdelen over de anderen in de volgende generatie”. Daarmee bedoelt hij blijkbaar dat de Verenigde Staten meer moeten doen om de CO2-uitstoot te bestrijden.

“Wees meer zoals mijn treinwrak van een land” is geen erg goede boodschap voor onze uitmuntende morele pretendent, en Habeck sprak met zichtbare woede tegen verslaggevers over het rapport:

“Ik heb kennis genomen van het rapport van het Federale Auditbureau, maar meer ook niet,” zei Habeck donderdag tijdens zijn … reis naar Amerika in Washington.

Hij zei dat hij de kritiek niet kon begrijpen. De opwekkingsprijzen voor elektriciteit lagen op het niveau van voor de oorlog en de uitbreiding van hernieuwbare energiebronnen ging steeds sneller. “Ik zeg niet dat we alles hebben opgelost. Maar om te zeggen dat de Duitse regering niet genoeg doet (…) is een verbazingwekkende beoordeling die niets met de werkelijkheid te maken heeft.”

Habeck benadrukte later nogmaals dat de stoplichtcoalitie de problemen van vorige regeringen heeft geërfd. Netwerkuitbreiding is belangrijk om de elektriciteitsprijzen te verlagen, zegt hij, maar dat kost ook geld. “Daar had ik het rapport van het Federale Auditbureau niet voor nodig. Iedereen die kan nadenken, kan zien dat dit een probleem is. Ja, de auditors hadden “een punt”, zei Habeck – en voegde eraan toe “hartelijk dank daarvoor.”

Habecks uitspraken omzeilden zorgvuldig alle meest vernietigende beoordelingen van de accountants. Er zijn hier geen tegenargumenten; er is geen reden om ons geen zorgen te maken over het feit dat geen van onze plannen uitvoerbaar is of enig vooruitzicht heeft om ooit gerealiseerd te worden. Er is alleen maar misleiding, mooie praatjes voor de pers, en een brutale onwrikbare volharding in de koers die ons steeds dichter bij de klippen brengt.

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/de-duitse-energietransitie-dreigt-een-onbetaalbare-onrealiseerbare-ramp-te-worden-volgens-de-eigen-onafhankelijke-auditors-van-de-regering/

Geen boeren, geen voedsel en dat is precies de bedoeling

 maandag, 11 maart 2024 10:35   Hits: 2193

Het is geen toeval dat de boeren doelwit zijn en overheden er alles aan zullen doen om te zorgen dat zoveel mogelijk boeren verdwijnen.

Voor velen zal het moeilijk te begrijpen zijn, maar er moeten echt miljarden mensen op korte termijn verdwijnen.

Het zal niet bij veel mensen opkomen dat het redden van de planeet gelijk staat aan het opruimen van een groot deel van de wereldbevolking.

In het kader van de grootste zwendel aller tijden heeft men bedacht dat het een goed idee is om ervoor te zorgen dat zo goed als alle CO2 uit onze atmosfeer verdwijnt.

CO2 is de brandstof die nodig is om planten te laten groeien en je ziet dan ook in de historie van onze planeet dat wanneer het CO2 gehalte in de atmosfeer te laag wordt er een bedreiging ontstaat voor de voedselvoorziening.

Als je dan zoveel mogelijk CO2 uit de atmosfeer haalt en je zorgt daarnaast dat je zoveel mogelijk boeren kwijt raakt door allerlei klimaatverhalen, dan creëer je een situatie waarbij een groot deel van de wereld vroeger of later honger zal lijden.

Dit is precies wat ze willen en ook zullen proberen te doen. Het voedsel inzetten als wapen om er op die manier voor te zorgen dat er straks miljarden nutteloze mee-eters minder op deze planeet zullen rondlopen.

Het is geen complottheorie, want ze vertellen ons gewoon wat ze van plan zijn.

Het einddoel is een communistische Hunger Games maatschappij en hoe ze voedsel kunnen gebruiken als wapen en mensen kunnen opruimen hebben ze al laten zien in de Sovjet Unie. De Sovjet Unie die diende als een oefening voor wat ze straks van plan zijn.

Onder een communistisch bewind is de voedselvoorziening ook volledig in handen van de overheid en op die manier kunnen ze een ongekende dwang uitvoeren.

Het communistisch bewind van de satanische sekte deinsde er dan ook geen moment voor terug om voedsel als wapen in te zetten.

De Holodomor, letterlijk "de pest/plaag van de honger", met als resultaat (niet letterlijk) "het vermoorden middels uithongeren", was een genocide-door-hongersnood op het grondgebied van de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek in de jaren 1932-1933. Het was een van de grootste nationale rampen in Oekraïne in de moderne geschiedenis; het aantal doden lag tussen de 2,5 en de 7,5 miljoen.

Stalin noemde de boeren 'de vijanden van het volk'. Door hen te onteigenen kreeg de Staat de voedselproductie in handen. In de jaren daarna werden 7 miljoen Russen de hongerdood ingejaagd. Nu, 100 jaar later, opent het World Economic Form 'the war on farmers'.Herken je de cyclus?

Als leden van de beruchte sekte in 2009 bij elkaar komen om te brainstormen over hoe ze de bevolking drastisch kunnen verminderen en diezelfde personen later betrokken zijn bij de ontwikkeling van het 'veilige en effectieve coronavaccin', dan wordt het toch langzamerhand tijd om wakker te worden.

Bron: https://niburu.co/het-complot/19496-geen-boeren-geen-voedsel-en-dat-is-precies-de-bedoeling    

De ondergang van het Westen?

 Het Westen heeft zichzelf op een pad van collectieve zelfmoord gezet - zowel moreel als economisch.

maart 9, 2024   27 

    European Parliament / Wikimedia / (CC BY 2.0 DEED)

Westerse leiders maken twee verbijsterende gebeurtenissen mee: een nederlaag in Oekraïne en genocide in Palestina. Het eerste is vernederend, het andere beschamend. Toch voelen ze geen vernedering of schaamte. Hun acties laten duidelijk zien dat die gevoelens hen vreemd zijn – niet in staat om door de diepgewortelde barrières van dogma’s, arrogantie en diepgewortelde onzekerheden heen te dringen. Deze laatste zijn zowel persoonlijk als politiek. Daarin ligt een raadsel. Want als gevolg daarvan heeft het Westen zichzelf op een pad van collectieve zelfmoord gezet. Morele zelfmoord in Gaza; diplomatieke zelfmoord – de fundamenten zijn gelegd in Europa, het Midden-Oosten en in heel Eurazië; economische zelfmoord – het op de dollar gebaseerde wereldwijde financiële systeem in gevaar, Europa deïndustrialiseert. Het is geen mooi plaatje. Het is verbazingwekkend dat deze zelfvernietiging plaatsvindt zonder enig groot trauma – extern of intern. Hierin ligt een ander, gerelateerd raadsel, schrijft Michael Brenner.

Sommige aanwijzingen voor deze abnormaliteiten worden geleverd door hun meest recente reacties toen de verslechterende omstandigheden de bankschroef aandraaiden – op emoties, op het heersende beleid, op binnenlandse politieke zorgen, op super ego’s. Deze reacties vallen in de categorie paniekgedrag. Diep van binnen zijn ze bang, angstig en geagiteerd. Biden et al in Washington, Macron, Schulz, Sunak, Stoltenberg, von der Leyen. Het ontbreekt hen aan de moed van hun uitgesproken overtuigingen of de moed om de werkelijkheid recht onder ogen te zien. De harde waarheid is dat ze zichzelf en hun landen in een lastig parket hebben gebracht waaruit geen ontsnappen mogelijk is als ze zich conformeren aan hun huidige zelfgedefinieerde belangen en emotionele betrokkenheid. Vandaar dat we een reeks van reacties waarnemen die nutteloos, grotesk en gevaarlijk zijn.

Nutteloos

Bewijsstuk 1 is het voorgestelde plan van de Franse president Emmanuel Macon om militairen van NAVO-leden in Oekraïne te stationeren om als struikeldraad te dienen. Ze zouden als een cordon rond Charkov, Odessa en Kiev worden opgesteld om oprukkende Russische troepen ervan te weerhouden die steden binnen te trekken uit angst om westerse soldaten te doden – en zo een directe confrontatie met het bondgenootschap te riskeren. Het is een zeer dubieus idee dat de logica en ervaring tart en tegelijkertijd het noodlot op de proef stelt. Frankrijk heeft al lang leden van zijn strijdkrachten ingezet in Oekraïne, waar ze geavanceerde apparatuur programmeerden en bedienden – in het bijzonder de SCALP-kruisraketten. Enkele maanden geleden werden tientallen militairen gedood door een Russische vergeldingsaanval die hun verblijfplaats verwoestte. Parijs riep ‘heilige moord’ voor het onsportieve gedrag van Moskou door terug te schieten op degenen die hen aanvielen. Het was een vergelding voor de Franse deelname aan het dodelijke bombardement op de Russische stad Belgorod. Waarom zouden we dan verwachten dat het Kremlin zou afzien van wat zij beschouwen als vitale nationale belangen, als geüniformeerde westerse troepen in een piketlinie rond steden zouden worden ingezet? Zouden ze geïntimideerd worden tot passiviteit door mooie uniformen onder grote spandoeken met de slogan: “DON’T MESS WITH NATO”?

Bovendien zijn er al duizenden westerlingen die de Oekraïense strijdkrachten versterken. Ongeveer 4 – 5.000 Amerikanen hebben vanaf het begin cruciale operationele functies vervuld. De aanwezigheid van een meerderheid dateert van enkele jaren voor het begin van de vijandelijkheden 2 jaar geleden. Dat contingent werd afgelopen zomer uitgebreid met een extra groep van 1.700 die bestond uit een korps van logistieke experts met de opdracht om corruptie bij de zwarte handel in gestolen voorraden op te sporen en uit te roeien. De mensen van het Pentagon zijn ingezaaid in het Oekraïense leger, van planningseenheden op het hoofdkwartier tot adviseurs in het veld, technici en Special Forces. Het is algemeen bekend dat de Amerikanen het geavanceerde HIMARS langeafstandsgeschut en de Patriot luchtverdedigingsbatterijen hebben bediend. Dit laatste betekent dat leden van het Amerikaanse leger wapens hebben gericht – misschien wel de trekker hebben overgehaald – die Russen doden. Daarnaast heeft de CIA een enorm, multifunctioneel systeem opgezet dat een breed scala aan inlichtingen- en operationele activiteiten kan uitvoeren, zowel onafhankelijk als in samenwerking met de Oekraïense FSB. Dat is inclusief tactische inlichtingen op dagbasis. We weten niet of ze een rol hebben gespeeld in de campagne van gerichte moorden binnen Rusland.

Groot-Brittannië heeft ook een cruciale rol gespeeld. Hun gespecialiseerde personeel bediende de Storm Shadow raketten (tegenhanger van de Franse SCALP) die werden ingezet tegen de Krim en elders. MI-6 heeft ook een leidende rol gespeeld bij het ontwerpen van meerdere aanvallen op de Kertsj-brug en andere kritieke infrastructuur. De belangrijkste les die we uit dit overzicht kunnen trekken is dat het plaatsen van Europese troepen op belangrijke locaties als menselijke gijzelaars niet helemaal origineel is. Hun aanwezigheid heeft Rusland er niet van weerhouden hen in het veld aan te vallen of, zoals in het Franse geval, hen in hun verblijven op te jagen.

Nutteloos: Bewijsstuk 2 is de Amerikaanse dropping van een schamele lading humanitaire hulp in de zee bij Gaza. Deze bizarre actie overlapt het dwaze met het groteske. De Verenigde Staten zijn de belangrijkste medeplichtige aan de Israëlische verwoesting van Gaza. Hun wapens hebben 30.000 Gazanen gedood, meer dan 70.000 verwond en ziekenhuizen verwoest. Washington heeft elke serieuze poging tot hulp door de UNWRO actief geblokkeerd door de fondsen die nodig zijn om haar operaties te financieren in te houden, terwijl het zweeg toen Israël toegangspunten vanuit Egypte blokkeerde en inwoners afslachtte in afwachting van de komst van een voedselkonvooi. Bovendien heeft Israël zijn veto uitgesproken over elke poging om een einde te maken aan het bloedbad door middel van staakt-het-vurenresoluties van de VN-Veiligheidsraad. Dit absurde gebaar om pallets uit een vliegtuigluik te schoppen onderstreept alleen maar de minachting van de Amerikanen voor Palestijnse levens, hun minachting voor de wereldopinie en hun schaamteloze onderwerping aan dictaten van Israël.

Nutteloos: Bewijsstuk 3 wordt geleverd door Rishi (Sage) Sunak, interim-premier van het Verenigd Koninkrijk. Hij is een fervent aanhanger van Israël en heeft consequent kritiek geuit op Vredesdemonstraties die protesteren tegen de aanval op Gazanen als obstakels voor het bereiken van een staakt-het-vuren op lange termijn en een politieke regeling. Hiermee zet hij de lange traditie van Britse trouw aan de Amerikaanse overheerser voort. Vorige week escaleerde hij de aanval door hen aan te klagen als werktuigen van Hamas die zijn overgenomen door terroristen – terroristen die het land uit elkaar dreigen te scheuren. Hij vergeleek het met ‘mob rule’ – zoals bleek uit de verkiezingsoverwinning van het buitenbeentje George Galloway die de Tories (en Labour) verpletterde in een tussentijdse verkiezing. Geen bewijs, natuurlijk, hoe een half miljoen vreedzame burgers een Trojaans paard zijn voor moslim jihadi’s. Deze lafheid is herkenbaar voor degenen die bekend zijn met de hooghartige manier waarop de Engelse bovenlaag zich gedraagt – zelfs een arrivée in deze verheven kringen die zijn oorsprong vindt in de Indiase Raj, wordt erdoor geïnfecteerd. Vernedering ten opzichte van de lagere rangen, instructies over waar de grenzen van acceptabel gedrag liggen. Die houding is vaak doorspekt met minachtende opmerkingen over groepen of nationaliteiten die zich niet conformeren. Het feit dat Sunak nu zelf ongegeneerd hatelijke beschuldigingen uit – hoe impliciet ook – over moslims toont de duurzaamheid van culturele vooroordelen aan, samen met de historische openheid van de Engelse bovenlaag voor mensen met geld of cachet. Tegenwoordig zelfs een rishi. Ik veronderstel dat dat sociale vooruitgang is.

Het gevaarlijke element in Sunaks onbetamelijke demagogie is niet het verergerende effect ervan op de schuld van het Westen in Palestina. De regionale hoofdrolspelers en de rest van de wereld glimlachen om de grote retorische hoogstandjes van Groot-Brittannië in de wetenschap dat het slechts telt als de Tonto van Amerika. Het opent eerder een breuk in de toewijding van het land aan de vrijheid van meningsuiting en samenkomst. Het komt er namelijk op neer dat elk publiekelijk meningsverschil met het beleid van de Britse regering gelijk staat aan verraad.

Grotesk

Als het gaat om de gewelddadige etnische zuivering van de Palestijnen, is het eerlijk om te zeggen dat de medeplichtigheid van de westerse regeringen via hun bewapening en onvoorwaardelijke steun voor de gruwelijke acties van Israël grotesk gedrag is. Het is overbodig om afzonderlijke elementen van afzonderlijke regeringen te noemen. De hele episode is grotesk. Zo wordt het gezien door bijna de hele wereld buiten de landen van het collectieve Westen. Dat is ongeveer 2/3 van de mensheid. Toch lijken de politieke elites van onze naties zich van dat oordeel niets aan te trekken en/of er minachtend over te doen. Het maakt hen weinig uit dat ze door de ‘anderen’ worden gezien als onmenselijk, aartshypocrieten en racisten. Die sterke indrukken worden op veel plaatsen versterkt door traumatische herinneringen aan hoe ze zelf door de eeuwen heen werden onderworpen, vertrapt en uitgebuit door mensen die hen rechtvaardig onderwezen in de superioriteit van de westerse waarden – net zoals ze dat vandaag de dag doen.

Er zijn acties die duidelijk een helder en toekomstig gevaar vormen voor een zich uitbreidende oorlog in Europa. Jens Stoltenberg, de oorlogszuchtige secretaris-generaal van de NAVO, verklaarde vorige week stoutmoedig dat de westerse bondgenoten Oekraïne groen licht moeten geven om de kruisraketten die ze hebben aangeschaft te gebruiken om doelen in Rusland zelf aan te vallen. Deze wapens omvatten de Storm Shadow, de Scalp, de langeafstands-Tauras die Duitsland mogelijk binnenkort zal sturen en soortgelijke hardware die door de VS zal worden geleverd (misschien gelanceerd vanaf de F-16’s die al zijn gearriveerd). Op zo’n drastische stap is gezinspeeld door andere Westerse leiders en er is op aangedrongen door de harde lijn in Washington. Poetin heeft gewaarschuwd dat een dergelijke escalatie door het Westen – net als de vermoedelijke inzet van NAVO-troepen in Oekraïne – een militaire reactie van Moskou zou uitlokken. De extreme risico’s dat de daaropvolgende vijandelijkheden uit de hand lopen en de nucleaire drempel bereiken, liggen voor de hand.

Alles bij elkaar zijn de acties van de Westerse leiders – gesteund door de politieke elites van hun land – indicatief voor een gedragspatroon dat niet meer overeenstemt met de realiteit. Ze zijn afgeleid van dogma’s die niet door objectieve feiten worden gestaafd. Ze zijn vanuit logisch oogpunt tegenstrijdig, ongevoelig voor gebeurtenissen die het landschap veranderen en radicaal onevenwichtig in het afwegen van voordelen/kosten/risico’s en waarschijnlijkheden van succes. Hoe verklaren we deze ‘irrationaliteit’? Er zijn achtergrondomstandigheden die deze vlucht voor gezond redeneren toestaan of aanmoedigen. Deze omvatten: de nihilistische sociaal-culturele trends in onze hedendaagse postmoderne samenlevingen; hun vatbaarheid voor collectieve hysterie/overspannen emotionele reacties op verontrustende gebeurtenissen – 9/11, islamitisch terrorisme, de fabel over Russische inmenging in de presidentsverkiezingen van 2016 en andere politieke zaken, het bezweren van de dreigende Chinese draak, enge voorspellingen van een onvermijdelijke oorlog met de Volksrepubliek China, buitensporige beweringen dat Poetin van plan is een grootscheepse campagne te lanceren om Europa tot aan het Kanaal te veroveren. De laatste twee worden gevoed door de vrij zwevende angsten, d.w.z. angst, die voortkomen uit de eerdere vlagen van massapsychopathologie. Deze beweringen, in feite pure ficties, hebben terrein gewonnen onder hooggeplaatste militairen, regeringsleiders en strategische ‘denkers’.

Terug naar de ingrediënten van paniek. We hebben angst opgemerkt – voor zowel het herkenbare als het onbekende, en onbewuste gevoelens van onveiligheid. Die gevoelens komen voort uit een matrix van desoriënterende verschuivingen in de mondiale omgeving waarin westerse samenlevingen leven. Ze groeien op hun beurt in wisselwerking met onrustwekkende binnenlandse ontwikkelingen. Het resultaat is tweeledig: een verzwakking van elk redelijk debat over dubieus beleid – waardoor vooronderstellingen en doelen niet getoetst worden en er mogelijkheden ontstaan voor moedwillige personen of groeperingen die stoutmoedige doelen nastreven om de geopolitieke ruimte van de wereld opnieuw in te richten volgens de specificaties van de Amerikaanse hegemonie. Om dat te bereiken manipuleren en exploiteren onze leiders omstandigheden van emotionele desoriëntatie en politieke conformiteit. Het voorbeeld bij uitstek zijn de zogenaamde ‘neocons’ in Washington (die Joe Biden als wapenbroeder hebben) die een netwerk hebben opgebouwd van gelijkgestemde ware gelovigen in Londen, Parijs, Berlijn en aan beide uiteinden van Brussel.

Hoe zit het met het raadsel dat we opmerkten over de bijna volledige afwezigheid van schuld- of schaamtegevoelens – vooral over Gaza, over vernederd worden in de ogen van de wereld? In omstandigheden van nihilisme zijn gewetenskwesties betwistbaar. Want de impliciete verwerping van normen, regels en wetten bevrijdt het individuele zelf om te doen wat impulsen of ideeën of egoïstische belangen ertoe aanzetten. Nu het superego is losgelaten, is er geen verplichting meer om zichzelf te beoordelen aan de hand van een externe of abstracte norm. Narcistische neigingen floreren. Een soortgelijke psychologie maakt het ervaren van schaamte overbodig. Dat is iets dat alleen kan bestaan als we subjectief deel uitmaken van een sociale groepering waarin persoonlijke status en gevoel van waarde afhangen van hoe anderen naar ons kijken en of ze ons respect geven. Zonder zo’n gemeenschappelijke identiteit, met de bijbehorende gevoeligheid voor haar mening, kan schaamte alleen bestaan in de perverse vorm van spijt dat men niet heeft kunnen voldoen aan de veeleisende, allesverslindende behoefte aan zelfbevrediging. Dat geldt zowel voor naties als voor individuele leiders.

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. 

https://www.frontnieuws.com/de-ondergang-van-het-westen/

Oude man die schreeuwt: “Met het Amerikaanse Imperium gaat het geweldig!” Maar dat gaat het niet

 maart 11, 2024  10 

 

  Joe Biden’s State of the Union Address (screenshot)

Democratische elites en de verslaggevers die voor hen werken waren vol lof over de State of the Union toespraak van Joe Biden afgelopen donderdagavond – niet zozeer om wat hij zei, wat niets nieuws was, maar om de houding van onze verzwakte president. Niet zozeer om wat hij zei, wat niets nieuws was, maar om de houding van onze verzwakte president. Biden reduceerde een gelegenheid die bedoeld was om alle Amerikanen toe te spreken over de toestand van hun land tot een goedkope toespraak. Hij voorkwam dat hij viel tijdens zijn uur op het podium, terwijl hij (meestal) samenhangende zinnen aan elkaar reeg voor zijn politieke overleving. Dat is wat telde, schrijft Patrick Lawrence.

“Dit was niet Old Man Joe,” ejaculeerde Peter Baker in de New York Times van vrijdagochtend. “Dit was krachtige Joe. Dit was Angry Joe. Dit was luide Joe. Dit was Game-On Joe.”

Wow. Het lijkt erop dat ik die Joe gemist heb.

Ik zag Joe die handelt in holle schijn. Dit was Joe die beide huizen van het Congres en 32 miljoen televisiekijkers aanspoorde om te geloven dat we nog steeds in de 20e eeuw leven. Dit was Joe die deed alsof Amerika’s wereldwijde primaat intact is. Dit was Joe die weigerde de opkomst van nieuwe machtspolen te erkennen en de hoge prijs die deze weigering met zich meebrengt.

“Een natie die als een baken voor de wereld staat. Een natie in een nieuw tijdperk van mogelijkheden”: Je zou niet geloven dat een Amerikaans publiek figuur, om nog maar te zwijgen van een president, nog steeds dit soort uitgeputte pabulum zou verkondigen. We mogen niet vergeten dat dit soort loochening niet goedkoop is.

Je moet je afvragen wie de bus bestuurt na het beluisteren van een toespraak die zo nietszeggend is als die van Biden, en ik zal te zijner tijd proberen een antwoord op deze vraag te geven.

Hier is de passage in de toespraak van Biden die de Peter Baker-liberalen die staan te popelen om hem in november herkozen te zien, het meest heeft opgewonden:

Mijn mede-Amerikanen, het probleem van onze natie is niet hoe oud we zijn, het is hoe oud onze ideeën zijn …. Je kunt Amerika niet leiden met oude ideeën die ons alleen maar terugbrengen. Om Amerika te leiden, het land van de mogelijkheden, heb je een visie voor de toekomst nodig en voor wat er gedaan kan en moet worden.

Deze opmerkingen – Biden heeft ze de dagen ervoor herhaaldelijk geoefend – brengen ons tot enkele zeer moeilijke vaststellingen, zelfs als de speechschrijvers van Biden ze anders bedoelden. Geen enkele recente president die ik kan bedenken is meer verstoken gebleken van nieuwe ideeën dan Joe Biden.

De roekeloze steun aan “de Joodse staat”, de proxy-oorlog in Oekraïne, de obsessieve russofobie, de provocaties aan de andere kant van de Straat van Taiwan, de geheime operaties in Syrië en elders, de sanctieregelingen die aan te veel landen zijn opgelegd om te tellen, de vazalisering van Europa: Dit alles bevat geen nieuwe ideeën. Dit zijn ideeën die zo oud zijn dat ze de VS in een staat van steeds extremer isolement achterlaten in een wereld die staat te popelen om verder te gaan met de 21e eeuw. Joseph R. Biden, Jr. is het gezicht van het Amerikaanse imperium zoals het erop staat zichzelf te verlengen. Dit is geen rol met enige originaliteit of visie.

Biden gaf de kamers van het Congres en de miljoenen mensen die hem op televisie volgden donderdagavond een optreden, net zoals Peter Baker en vele anderen dat vierden. En zijn toespraak was performatief in precieze verhouding tot zijn vacature. Presentatie is altijd belangrijk geweest in de politiek. Maar degenen die beweren ons te leiden, hebben niets nieuws te zeggen en veel te verdoezelen over het gedrag van Amerika, leiden ons in wat we net zo goed een cultuur van schone schijn kunnen noemen. Dit is het enige dat telt als het imperium doorgaat met zijn veelal criminele bezigheden.

We komen nu bij een van de verontrustende constateringen waarmee we worden geconfronteerd. De leiders van dit land, en van het hele Westen, zijn bezweken onder een staat van verlamming die hen onbekwaam maakt voor datgene wat ons moment het meest van leiderschap vergt. Dit is het vermogen om de moedige beslissingen te nemen die nodig zijn als we een nieuwe koers willen varen en het goed willen doen in een eeuw van historische transformaties.

Wie was de laatste president die bewees niet bang te zijn voor nieuwe denkwijzen en doortastend optreden? Kennedy toen hij de Varkensbaai crisis oploste? Of toen hij opriep tot een nieuwe wereldorde en wereldvrede – “een onderwerp waarover te vaak onwetendheid heerst en de waarheid te zelden wordt ingezien, maar dat toch het belangrijkste onderwerp op aarde is” – in zijn beroemde toespraak aan de American University in het voorjaar van 1963? Nixon toen hij zijn deuren opende voor China?

  Joe Biden omgekocht door de Chinezen

 

Leg dit eens naast Biden’s reactie op de wreedheden in Gaza, om maar een voorbeeld te noemen. In plaats van een nieuw beleid af te kondigen ten aanzien van apartheid Israël, waar deze gruweldaden om vragen, stuurt hij sinds 7 oktober meer dan 100 wapentransporten naar Israël – heimelijk om geen goedkeuring van het Congres te hoeven vragen, zoals The Washington Post vorige week meldde, terwijl hij pallets met “kant-en-klaarmaaltijden” door de lucht stuurt naar een hongerende bevolking van 2,3 miljoen mensen. In zijn typische watjes-taal noemde The Times dit in de zondagsedities “de delicate positie waarin de Verenigde Staten zich bevinden.. “Hypocriete positie” zou korter en beter zijn geweest. Er is geen verandering in Biden’s steenharde steun voor een regime waarvan het gedrag meer dan terloops lijkt op dat van het Reich – alleen maar weer een optreden in dienst van de schone schijn.

Amerikaanse steun voor de genocide in Gaza, de proxy-oorlog die het jarenlang in Oekraïne heeft uitgelokt: Deze rampen weerspiegelen de verkeerde veronderstelling van het Biden-regime dat Amerika in een ongewijzigde wereld leeft. Dit beleid heeft de overgrote meerderheid van de wereldbevolking diep van de Verenigde Staten vervreemd – gemeten naar bevolking of aantal naties. Deze meerderheid staat niet langer achter Amerika zoals dat ooit het geval zou kunnen zijn geweest. De “internationale gemeenschap”, die steeds kleiner wordende uitdrukking, bestaat nu alleen nog maar uit de Groep van 7 en een paar cliënten en G-7 handlangers. Dit is wat ik bedoel met de kosten van ontkenning.

Er zijn nog veel meer misrekeningen in deze lijn op te merken. De invasie in Irak, Afghanistan, de voortdurende geheime operaties in Syrië, de vernietiging van Libië – allemaal mislukkingen die een weerspiegeling zijn van een overschatting van de macht van de VS in de 21e eeuw en een onderschatting van de zich opstapelende zwakheden. De vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen twee zomers geleden geldt als een succes als een goed geplande geheime operatie. Als uitdrukking van het Amerikaanse buitenlands beleid is het een maatstaf voor het failliet van Washington op het gebied van nieuwe denkwijzen of voor zijn wanhoop, zo niet voor beide.

Economische vitaliteit is essentieel voor het voeren van een imperium, zoals de geschiedenis duidelijk genoeg laat zien. Degenen die beweren de VS te leiden, lijken niet te weten hoe ze deze kwestie moeten aanpakken nu het te duidelijk wordt om te negeren. Het is niet nodig om uit te weiden over de toenemende wanhoop van veel werkende Amerikanen als direct gevolg van Amerika’s imperialisme. De nationale schuld, nu 34,5 biljoen dollar, is 129 procent van het bruto binnenlands product. Dit steekt zeer ongunstig af bij China, Brazilië, Egypte, Sierra Leone en tal van andere ontwikkelingslanden en middeninkomenslanden. Als maatstaf voor de achteruitgang van Amerika: de verhouding tussen schuld en BBP bedroeg van 1940 tot 2022 gemiddeld de helft van het huidige niveau en is vergelijkbaar met een dieptepunt van 32 procent in 1981.

Je hoort niet veel meer over globalisering, of wel? Dat komt omdat Amerika niet langer kan concurreren in tal van geavanceerde sectoren. Economisch nationalisme en regelrechte bescherming is de nieuwe economische ideologie. Het Biden-regime is halverwege met het oprichten van exportcontroles en andere barrières die bedoeld zijn om China’s high-tech industrieën schade toe te brengen. Eind vorige maand kondigde het aan dat het van plan is om elektrische auto’s van Chinese makelij van de Amerikaanse markt te weren, onder het voorwendsel dat ze een bedreiging voor de veiligheid vormen.

Genant allemaal.

Het is niet moeilijk om deze (zeer gedeeltelijke) lijst van politieke, diplomatieke, militaire en economische beleidsfouten te verklaren. We hoeven niet verder te kijken dan het SOTU-optreden van president Biden, waarin de fundamentele belemmering duidelijk naar voren komt. Hij is niet bereid om de opkomst van niet-westerse machten te erkennen, met name maar niet alleen die welke deel uitmaken van de BRICS-groep. En bijgevolg is hij niet in staat om verstandig, vindingrijk en inventief in te spelen op de realiteiten van de 21e eeuw, waarvan de twee duidelijkste de opkomst van het niet-westen en de relatieve, zo niet absolute achteruitgang van Amerika zijn.

Denk nog eens na over die toespraak en de cheerleaders die daarna in megafoons schreeuwden. Deze mensen zijn niet meer dan nostalgisten, en ik heb nostalgie lang beschouwd als een vorm van depressie die degenen in zijn greep houdt die niet in staat zijn om het heden onder ogen te zien. Als ontkenners zijn zij rechtstreeks verantwoordelijk voor het belemmeren van elke kans die Amerika heeft om echt van koers te veranderen om een nieuwe richting voorwaarts te vinden.

  Social media gaat uit zijn dak over bizarre foto van Joe en Jill Biden poserend met Jimmy en Rosalynn Carter

We creëren en herscheppen onze wereld niet onophoudelijk op de manier van een levendige beschaving. Onze wereld is verzwakt en verstoken van het vitale elan dat Bergson essentieel achtte voor elke dynamische samenleving: Er is geen voorwaartse beweging in onze huidige omstandigheden. In plaats daarvan dwingen onze leiders een eeuwig heden af, een “wat is” waaruit geen ontsnappen mogelijk is omdat er niemand is die ons eruit leidt naar een dynamische nieuwe toekomst.

We kunnen maar beter voorzichtig zijn als deze tekortkomingen ons doen concluderen dat er niemand is die de bus bestuurt. De onbekwaamheid van Biden moedigt die gedachte zeker aan, maar dit verhult een grotere realiteit die nog ontmoedigender lijkt dan deze andere. Joe Biden is uiteindelijk het symptoom, niet de oorzaak.

Veel presidenten vóór Biden maakten zich schuldig aan het verkopen van Amerikaans buitenlands beleid aan degenen die bereid waren het te kopen. In het geval van Israël is dit het gevolg van een lobby die grotesk machtig is geworden en er niet voor schuwt om zijn rijkdom te gebruiken om het Amerikaanse politieke proces te vernietigen, critici van de zionistische staat het zwijgen op te leggen en zo wat er nog over is van onze democratie volledig te ontmantelen. Oekraïne is slechts het laatste in een lange reeks conflicten die, net als witwaspraktijken, het militair-industrieel complex ten goede komen.

Kapitaal, om de gedachte af te maken, rijdt onze bus. En van alle dingen die niet bekritiseerd mogen worden in de natie die we van onszelf hebben gemaakt, staat de macht van het kapitaal zeker bovenaan de lijst.

Josep Borrell, de openhartige Spanjaard die momenteel de functie van minister van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie bekleedt, maakte eind vorige maand enkele opmerkingen die uniek zijn door hun onverbloemde eerlijkheid. Deze verschenen 25 februari op de website voor buitenlandse zaken van de E.U., External Action, waar Borrell zijn presentatie op de zojuist afgesloten Veiligheidsconferentie van München voor het grote publiek herhaalde.

In zijn toespraak in München en vervolgens in zijn essay over Extern optreden noemde Borrell “de vier belangrijkste taken op de geopolitieke agenda van de E.U.”. Drie daarvan zijn gemakkelijk te voorzien: steun voor Oekraïne, beëindiging van de crisis in Gaza, “versterking van onze defensie en veiligheid”. Elke Europese technocraat had deze lijst kunnen afvinken. Het was de resterende “taak” voor de Europeanen – de derde zoals Borrell ze opdroeg – die in het oog sprong. Dit betreft “onze betrekkingen met de zogenaamde ‘Mondiale Zuidelijke’ landen.”

Hier is de openhartige Borrell over dit onderwerp:

Als de huidige wereldwijde geopolitieke spanningen zich blijven ontwikkelen in de richting van “het Westen tegen de rest”, dan dreigt de toekomst van Europa somber te worden. Het tijdperk van Westerse dominantie is inderdaad definitief voorbij. Hoewel we dit theoretisch hebben begrepen, hebben we niet altijd alle praktische conclusies getrokken uit deze nieuwe realiteit.

… Velen in het “Mondiale Zuiden” beschuldigen ons van “meten met twee maten”. … We moeten dit narratief weerleggen, maar we moeten deze kwestie niet alleen met woorden aanpakken: In de komende maanden moeten we een enorme inspanning leveren om het vertrouwen van onze partners terug te winnen.

Sinds Borrell in juli, vijf jaar geleden, zijn functie bij de EU aanvaardde, heeft hij de kwestie van de veranderende relaties van het Westen met niet-westerse landen overal ter sprake gebracht. Twee jaar geleden, toen hij een publiek in Brugge toesprak, beging hij een beroemde blunder die niet onderdeed voor een blunder van Joe Biden:

Europa is een tuin. We hebben een tuin aangelegd. Alles werkt. Het is de beste combinatie van politieke vrijheid, economische welvaart en sociale cohesie die de [sic] mensheid heeft kunnen bouwen – drie dingen samen.

De rest van de wereld is niet bepaald een tuin. Het grootste deel van de rest van de wereld is een jungle, en de jungle zou de tuin kunnen binnendringen.

Borrell verontschuldigde zich snel voor zijn opmerkingen en lijkt in de tussenliggende jaren een heel eind te zijn gekomen, als we afgaan op zijn toespraak in München en het essay dat hij daarna schreef. En ondanks zijn wispelturigheid is hij een van de weinige mensen in invloedrijke posities – de weinige westerse leiders, bedoel ik – die begrijpt dat de Atlantische wereld een keerpunt heeft bereikt, een moment van historische omvang. En hij heeft gelijk over wat het Westen op dit punt heeft gebracht. Na Gaza en na Oekraïne, zo wordt nu al duidelijk, zal het Westen merken dat het zijn relaties met de rest van de wereld opnieuw heeft gedefinieerd. Maar om een nieuwe koers uit te zetten, moeten Westerse leiders – allemaal, niet alleen Biden – zich overgeven.

  Franse verkiezingsfraude zet 2020 te schande - Miljoenen ongetelde stembiljetten voor Le Pen gevonden

 

Toen de VS vorige maand twee jaar geleden eindelijk in slaagden Rusland te provoceren om in Oekraïne in te grijpen, toen het Biden-regime het hele Atlantische bondgenootschap ertoe aanzette Israël onvoorwaardelijk te steunen toen het zijn belegering van het Palestijnse volk in Gaza en de Westelijke Jordaanoever begon – of hervatte, beter gezegd – rustte het Westen nog steeds op een vermoeden van mondiale superioriteit dat we kunnen dateren uit 1498, toen Vasco da Gama aankwam op de Indische kust. Sindsdien is dit zeker opgevat als materiële superioriteit, maar ook op cultureel, moreel en institutionele gebieden. Er is het Westen en de rest, zoals Borrell opmerkte, de tuin en de jungle, het wettige en het wetteloze, de eerste wereld en de derde. Om modern te worden moet je westers worden.

Het is al enkele jaren geleden dat dit paradigma zijn geloofwaardigheid begon te verliezen. We kunnen dit dateren tot de bevrijdingsstrijd van de decennia na de Tweede Wereldoorlog die bekend staan als het Onafhankelijkheidstijdperk. Sinds de Berlijnse Muur viel en mensen en naties werden bevrijd van de Koude Oorlog die de VS aan de planeet oplegde, lijkt de claim van het Westen op superioriteit in alle dingen zeker steeds leger. Tenzij je vatbaar bent voor primitieve charlatans zoals Robert Kagan, moet je dit beschouwen als een uitstekende wending in het menselijke levensverhaal.

De dramatische mislukking van de Atlantische alliantie in Oekraïne en haar lafhartige steun voor Israëls oudtestamentische barbaarsheden in Gaza (zie bijvoorbeeld Numeri 31:1-54) hebben samen de overgebleven pretenties van het Westen aan flarden geschoten. Er kan geen aanspraak meer worden gemaakt op een superieure moraal of een westerse rechtsorde. Het enige dat overblijft is materiële superioriteit, voornamelijk door middel van oorlogswapens, net zoals het was toen da Gama Zuid-India bereikte.

Zoals velen al hebben opgemerkt, is er geen weg terug voor Israël en geen weg terug voor de VS. We staan nu oog in oog met veel realiteiten waarvoor de meesten van ons in het Westen al lang terugdeinzen. Dit heeft veel gevolgen.

De belangrijkste daarvan, zou ik zeggen, is de vraag of het belegerde Westen kan blijven bestaan. Op dit moment vertoont Europa twee tegenstrijdige impulsen. De ene is om de Atlantische Oceaan breder te maken en zo een deel van de onafhankelijkheid terug te winnen die het in de eerste naoorlogse decennia heeft opgegeven. De Europeanen gaan er niet van uit dat de ommezwaai van Amerika van globalisering naar economisch nationalisme geen gevolgen zal hebben voor hen en voor anderen. De Nord Stream operatie werd in grote mate gedreven door geopolitiek, maar de VS hadden ook een economisch motief dat niet verloren ging voor Europa. Omgekeerd zijn er veel Europeanen – onder wie Borrell – die ervoor pleiten om nog dichter bij de VS te komen en zo de lange, ongelukkige gewoonte van het continent om zich te schuilen onder de “Amerikaanse veiligheidsparaplu” voort te zetten ten koste van zijn soevereiniteit en gevoel van eigenwaarde.

Eén vraag die aan beide zijden van de Atlantische Oceaan wordt gedeeld, impliceert de grootste taak waarvoor de westerse wereld zich in lange tijd – misschien wel eeuwen, afhankelijk van hoe men telt – gesteld heeft gezien. Ik heb het al voorgesteld. Het is de taak om die aanspraken op superioriteit op te geven waaruit het Westerse bewustzijn zijn identiteit in het afgelopen halve millennium heeft geput. Dit doen zou een immens positief effect hebben op het Westen en iedereen die erin leeft. Het zou geen nederlaag betekenen maar een immense ontlasting; het zou veel echte mogelijkheden openen – dit in tegenstelling tot dat “land van mogelijkheden” dat Biden donderdagavond uit de lucht toverde.

Maar de leiders van het Westen, vooral die van Amerika, hebben geen idee van de overgave die ons moment van hen vraagt. Overgave zoals ik het bedoel vereist leiderschap van een soort dat westerse naties zelden eerder hebben gezien, en dat is er op dit moment niet.

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/oude-man-die-schreeuwt-met-het-amerikaanse-imperium-gaat-het-geweldig-maar-dat-gaat-het-niet/

Bewijzen van verkiezingsfraude bij de Franse presidentsverkiezingen

 april 27, 2022   25  

 

Er zijn bewijzen van verkiezingsfraude opgedoken bij de recente Franse presidentsverkiezingen, die een overwinning opleverden voor Emmanuel Macron.

In deze eerste video kondigt France 2 nieuwsanker, Jean-Baptiste Marteau aan dat uit rechtstreeks van het Franse Ministerie van Binnenlandse Zaken ontvangen gegevens bleek dat Marine Le Pen iets voor lag op Macron, met precies 13.899.494 stemmen. Maar aan het eind van de avond was haar stemmenaantal met meer dan 1,13 miljoen stemmen gedaald. Dit veroorzaakt bij velen een kreet van verontwaardiging, bericht Alexandra Bruce.

Video Link: https://rumble.com/v12gfxk-clear-evidence-of-election-fraud-in-french-presidential-elections.html

Een tweede video laat zien hoe de fraude tot stand is gekomen: de stembiljetten voor Le Pen werden opzettelijk beschadigd om ze ongeldig te maken.

3 MILJOEN STEMMEN VERWIJDERD VAN MEVROUW LE PEN 

IN MINDER DAN 2 UUR. (France 2 screenshots) via Algora.com.

Op zijn Telegram-account zegt Aaron Hawkins (aka StormCloudsGathering), die in Frankrijk woont, dat velen wijzen op de duidelijke parallellen met de verkiezingen van 2020 in de VS, maar hij zegt dat wij waarschijnlijk geen herhaling zullen zien van wat er in Amerika gebeurd is, omdat de politiek in Frankrijk heel anders is. Zoals Aaron uitlegt:

“[Macron] is de meest gehate politicus in de geschiedenis van Frankrijk. Hij wordt niet gezien als een kampioen van links, maar eerder als een marionet van de bankelite. Het feit dat hij letterlijk voor de Rothschild bank in Frankrijk werkte, en naam maakte door te bemiddelen bij de overname door Nestlé van de babyvoedingsdivisie van Pfizer, maakte dat vanaf het begin zo, en zijn beleid tijdens zijn ambtsperiode versterkte die perceptie alleen maar.

  Marine Le Pen "erkent absoluut niet" Joe Bidden's verkiezingsoverwinning claim

 

De rellen na de verkiezingen in Frankrijk mogen dan tijdelijk voorbij zijn, maar nu de bewijzen van verkiezingsfraude boven Macron hangen en de voedsel- en energiecrisis begint, is een revolutie niet alleen mogelijk, het is zelfs waarschijnlijk. Separatistische bewegingen in Corsica, en verschillende overzeese gebiedsdelen zullen dit versnellen, en strijders uit de hele wereld zullen meedoen. Verwacht dat Italië parallel daaraan zal destabiliseren, en het is op dit kritieke moment dat de krankzinnige hoeveelheden wapens die in Oekraïne verdwijnen zeer, zeer belangrijk zullen worden (evenals de verschillende neo-nazi-terreurgroepen die de CIA en de Mossad in heel West-Europa gecultiveerd hebben).

Ordo Ab Chao. Orde uit de chaos. Laat ze er niet mee wegkomen.”

---

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. 

https://www.frontnieuws.com/bewijzen-van-verkiezingsfraude-bij-de-franse-presidentsverkiezingen/