Ivan De Vadder - 6/12/2021
© DE
Wie gisteren naar "De zevende dag" keek,
voelde gewoon het ongenoegen over het coronabeleid van 's lands regeringen de
huiskamer binnensijpelen. "De mensen zijn het beu", zo analyseert
Wetstraatwatcher Ivan De Vadder de politieke gebeurtenissen van afgelopen week.
Je hoefde gisteren echt niet naar Brussel te
trekken om het protest tegen het regeringsbeleid te aanschouwen, het volstaat
om in de zetel met een aperitief in de hand naar “De zevende dag” te kijken.
Iedere gast die langskwam had striemende kritiek op het beleid, miste vooral
éénheid en samenwerking tussen de regeringen, en bracht vaak een suggestie mee
om het beter te doen. Het zit veel mensen dus duidelijk hoog, getuige ook die
hashtag .beu, waar de letter u is toegevoegd aan het officiële logo van
de overheidscommunicatie die uitpakt met .be. De mensen zijn het beu.
Twee schooldirectrices waren streng voor het
onderwijsbeleid. De sluiting van de scholen komt te laat, die extra week had
aan de Herfstvakantie moeten geplakt worden, en de minister van Onderwijs Ben
Weyts is een afwezige minister, lieten de twee verstaan. En er was ook kritiek
op de dedain waarmee Minister-president Jan Jambon over de laatste week van het
schooljaar sprak, omdat die week volgens hem pedagogisch weinig bijbracht. In
"Het Nieuws" van VTM heeft Jambon zich gisteren trouwens ook
verontschuldigd voor zijn woorden.
De cultuursector was de volgende in de rij, met
Stany Crets die maar niet begreep waarom het aantal toeschouwers plotseling
beperkt moest worden tot 200. Crets riep de partij Groen op om de regering
Vivaldi te laten vallen, wellicht in de hoop dat alles dan teruggeschroefd zou
worden. Maar bij de val van de regering blijven alle maatregelen van kracht, en
blijft ook het mechanisme van een Overlegcomité gelden, maar dan met een
regering De Croo in lopende zaken en deelstatenregeringen –met de bevoegdheid
Cultuur- die wel gewoon blijven functioneren.
Barometer
Toen was het de beurt aan de zorgsector om de
politici op de vingers te tikken. Bij en pandemie als deze kun je niet, zoals
de politiek traditioneel doet, het “probleem oplossen wanneer het zich
stelt". Wanneer je in de zorg wacht tot de alarmdrempel is bereikt, zei
het hoofd van de Spoeddienst van het UZ Gent, dan ben je te laat. Want het
virus besmet met een exponentiële curve, en dat haal je niet meer in. Het
was
Philippe De Backer, in een vorig leven minister
maar ook hoofd van de taskforce tijdens de eerste golf, die in zijn boek “En nu
is het oorlog” een pleidooi hield voor méér mensen met een wetenschappelijke
opleiding in de politiek, die dat soort concepten beter zouden begrijpen
Vervolgens kwam psycholoog Maarten Van Steenkiste
pleiten voor de Coronabarometer, een pleidooi dat in de uitzending gedeeld werd
door velen. Dat instrument – waarbij je met kleuren of cijfers simpelweg de
stappen en de bijhorende maatregelen vastlegt - creëert voorspelbaarheid, het
geeft drempels waar je kan naar streven en het vergemakkelijkt de visuele
communicatie. Bovendien valt de politieke kakofonie weg door de
voorspelbaarheid.
Die barometer heeft één jaar geleden als eens op de
onderhandelingstafel gelegen, is ooit zelfs uitgewerkt, maar is nooit een
instrument geworden in het beleid. Maar nu zou het idee toch weer eens tegen
het licht worden gehouden. Beter laat dan nooit.
Striemende aanklacht
De uitzending van "De zevende dag" was
dus één striemende aanklacht tegen de corona-aanpak, en zelfs de politici deden
dapper mee. “Waarom heb je experts als je er niet naar luistert? Waarom heb je
een Overlegcomité als er niet wordt beslist?", vroeg de voorzitter van
Vooruit, Conner Rousseau, zich af. En de voorzitter van de CD&V, Joachim
Coens, vond – net als Paul Magnette afgelopen week - dat de vergaderingen van
het Overlegcomité onvoldoende worden voorbereid.
Wanneer politici zelf kritiek leveren, of zoals
minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke deed, bij de
voorstelling van het compromis meteen spreken over een “teleurstellend”
resultaat, is het dan te verwonderen dat 7 op de 10 van de gevaccineerden zegt
niet meer te geloven in de deskundigheid van de politici. Dat blijkt uit de
Motivatiebarometer van de Gentse Universiteit, en dat is het hoogste cijfer
gemeten in die barometer. En dat is dan nog bij de overtuigden van het beleid,
bij de gevaccineerden. Hoe groot zou dat vertrouwen nog zijn bij de andere
groep? Of bij die betogers gisteren op straat?
Na het Overlegcomité spraken sommige sectoren over
een vertrouwensbreuk met de politiek. Ik vrees dat dat de enige juiste analyse
is.
