26/05/2024
Vorige week probeerden de systeemmedia uit alle macht Maria Hubmer-Mogg, een kandidaat voor het EU-parlement, belachelijk te maken, die in de ORF Pressestunde benadrukte dat niet alle energie door windenergie kan worden gedekt – en dat deze windturbines zelf veel problemen zouden veroorzaken waar nauwelijks over wordt gesproken. Heeft ze gelijk? Onze redactie is er vast van overtuigd en heeft de ergste problemen van windenergie op een rijtje gezet, meldt Report24
1. directe
milieuvernietiging voor de bouw: bossen, bodem, flora
Op instigatie van
veelal ‘groene’ partijen en hun financiële handlangers veroorzaken windturbines
enorme directe schade aan de natuur. Dit is te zien aan het kappen van bossen,
de aanleg van toegangswegen en de massieve fundering.
Volgens
factcheckers wordt er gemiddeld 0,5 hectare bos gekapt voor een windturbine. In
feite is het ontginningsgebied veel groter, zo berekent een burgerinitiatief
aan de hand van een regionaal voorbeeld: daar moest per windturbine 2,5
hectare bos definitief worden verwijderd. Hierover is een indrukwekkende video gemaakt.
Alleen al voor de
fundering wordt per windturbine tot 10.000 ton beton de
grond in gepompt. Er wordt 4.000 vierkante meter afgegraven en 500 vierkante
meter permanent afgesloten. Er is een ‘vuistregel’ voor het benodigde staal:
ongeveer 100 ton per MW productie. Er groeit geen staal of beton aan de bomen
(die al zijn gekapt), dus de transport- en logistieke kosten zijn enorm en
moeten uiteraard in de totale balans worden meegenomen. Iedereen die onderhevig
is aan de CO2-gekte verwacht dat voor de productie van één ton staal minimaal 2
ton CO2 nodig is.
Trouwens: wie
gelooft dat de funderingen van windturbines ooit uit de grond zullen worden
gehaald nadat ze uiteindelijk buiten gebruik zijn gesteld, gelooft ook in
Sinterklaas. Duitsland omzeilt het probleem door de monsters
Bij BR-Faktenfuchs
vonden we in dit verband een spannende claim. De auteurs beweren dat het gebied
weer beschikbaar zou zijn voor bosgebruik nadat het werd verhuurd voor
windenergie. Maar bossen groeien niet op gewapend beton.
2. Milieuvernietiging in het bedrijf: Vogels, vleermuizen en insecten worden versnipperd
Vogels zijn zich
evolutionair niet bewust van het gevaar dat hen bedreigt: als ze te dichtbij
komen, raken ze verstrikt in de sterke trekkracht van de rotorbladen en vliegen
ze vaak de dood tegemoet. Dit geldt voor zowel grote als kleine. Laten we
beginnen met de roofvogels.
In de VS werd
bewezen dat windparken van exploitant ESI 150 (!) beschermde adelaars doodden –
aangezien er in de VS gelukkig geen Groenen in de regering zitten, betekende
dit een
boete van een miljoen dollar voor het bedrijf. Maar de zeldzame
dieren komen niet meer tot leven. Als gevolg hiervan moesten de windturbines
ook worden uitgeschakeld op momenten dat er kans was dat er adelaars door de
regio zouden vliegen. Het is voor de betreffende windparken dus volstrekt
onmogelijk om financieel rendabel te zijn.
In
Oostenrijk werd ook een geval gedocumenteerd waarbij een
windturbine een wetenschappelijk gecontroleerde keizerarend doodde. Er
werden nog meer gevallen gemeld
uit Zwitserland en Duitsland.
Slechts een klein aantal incidenten wordt openbaar gemaakt omdat windenergie
een belangrijke pijler is van de hypocriete en kwaadaardige groene politiek.
Kleinere vogels en
vleermuizen staan ook op het menu van de ‘groene’ monsters. In
2019 documenteerde
GEO dat in de vier Noord-Duitse deelstaten jaarlijks ruim 8.500
buizerds worden gedood. Er wordt ook geschat dat er jaarlijks 250.000
vleermuizen worden gedood. De duidelijk niet helemaal gezonde “expert”, Volker
Quaschnig, lieveling van de systeemmedia, stelde ter compensatie voor dat alle
katten moesten worden doodgeschoten.
De kleinste directe
slachtoffers van de dierenwereld zijn insecten. Er wordt aangenomen dat er in
Duitsland dagelijks 5 tot 6 miljard dieren worden gedood. Sinds
een DLR-onderzoek uit 2019 proberen factcheckers hun door lobby
gefinancierde leugens massaal te verspreiden. Al het andere zou “meer
verantwoordelijk” zijn voor de insectensterfte dan de windturbines. Gelukkig is
het aantal windturbines in Duitsland sinds 2017 gestagneerd, al mag aangenomen
worden dat oude ‘lijken’ vaak vervangen worden door nieuwbouw op nieuwe
locaties.
Windenergie in Duitsland volgens BWE.
Nieuwe windturbines gebouwd in Duitsland volgens
Statista.
3. De rotorbladen
reizen de halve wereld rond
Het is volkomen
onduidelijk of rotorbladen voor windturbines nog steeds rechtstreeks in
Duitsland worden vervaardigd. Er zijn ook berichten dat rotorbladen uit India
of China komen. NTV toonde bijvoorbeeld het transport van 80 meter lange
rotorbladen per
schip naar Cuxhaven – waar 80 procent van de Duitse rotorbladen
zou arriveren. Het is duidelijk dat de rotorbladen doorgaans niet in de buurt
van de fabrieken (of land in de haven) worden vervaardigd. Ze moeten over lange
afstanden over land worden vervoerd met speciaal vrachtwagentransport.
4. De rotorbladen
zijn giftig en niet recycleerbaar
Wat voor velen
schokkend is, is dat de rotorbladen gemaakt zijn van giftige composieten
(glasvezel/duoplast) waarvoor geen
recycling mogelijk is. Ze kunnen worden verbrand, wat grote
uitdagingen met zich meebrengt voor de bescherming van het milieu, of worden
begraven als
gevaarlijk afval
. In Duitsland is begraven in principe verboden, maar in
individuele gevallen zou dit al illegaal hebben plaatsgevonden. Een
ander volgend gebruik is als vulmateriaal in de cementindustrie. Het valt niet
uit te sluiten dat zich in de toekomst dezelfde problemen zullen voordoen die
bekend zijn bij andere materialen in de bouwsector, die nu als uiterst
gevaarlijk voor de gezondheid en kankerverwekkend worden beschouwd en alleen
onder strikte voorwaarden kunnen worden gedemonteerd en afgevoerd. Niet giftig,
maar vooral slecht: zo’n 30 procent van de wereldwijd geproduceerde rotorbladen
wordt gemaakt van balsahout in Zuid-Amerika.
Ook de
erosie van rotorbladen is een groot probleem. Kleinere of
grotere delen van het materiaal breken voortdurend af en liggen kilometers ver
over het landschap verspreid. Critici beschouwen het als zeer problematisch dat
de materialen waaruit deze vezels zijn gemaakt (GRP, CFRP, bisfenol A, enz.)
bekend staan als kankerverwekkend. Dit betekent dat het gebied rond de
windturbines – inclusief drinkwater – duurzaam vervuild is.
5. Milieutoxines en
‘klimaatmoordenaars’ in windturbines
Er zitten talloze
problematische stoffen in windturbines, zoals zwavelhexafluoride, kortweg SF6
genoemd. Het is “de krachtigste van alle broeikasgassen” met een effect
dat tot 23.500 maal groter is dan dat van CO2. SF6 wordt
gebruikt om de kabels in windturbines te isoleren; het voorkomt vlambogen bij
het schakelen. De houdbaarheid van het materiaal is vrijwel vergelijkbaar met
(oud) kernafval; het wordt pas na 3000 jaar onschadelijk, zo lang blijft het in
de atmosfeer.
Er zijn ook
smeermiddelen gemaakt van minerale oliën. Dit is vooral merkbaar bij schade: de
media berichtten over olielekkage
uit een verbrande windturbine . De oliën zijn duidelijker
zichtbaar in de zee, waar olievlekken rond de windturbines te zien zijn. De
oliën en andere stoffen zijn niet alleen nodig voor de mobiliteit van de
rotoren, maar ook
als corrosiebescherming. Deze omvatten aluminium, zink en andere
giftige zware metalen.
6. Schade aan mens
en dier veroorzaakt door infrageluid
Windturbines
produceren infrageluid. Ook hier proberen de factcheckers het probleem te
ontkennen of te bagatelliseren. Feit is dat gevoelige mensen, maar
vooral dieren – vooral boerderijdieren – vaak extreem reageren
op dit extra, bijna permanente geluid. Berichten – ook in de systeemmedia –
zorgden ervoor dat mensen rechtop gingen zitten en beseften dat zelfs de kracht
van de hartspier door infrageluid kon worden verminderd. Deze verschijnselen
zijn medisch en fysiek goed onderzocht. Wat we niet mogen vergeten: als je
windturbines midden in het bos neerzet, wordt een groot gebied blootgesteld aan
geluid – met volledig onontdekte en genegeerde effecten. Terug naar de
factcheckers: zij zijn er vast van overtuigd dat er niets aan de hand is, ook
al hebben overheidsmetingen sterke
infrageluidemissies bewezen.
7. zogwervelingen
veranderen het klimaat
“Windturbines
werken als grote gardes”, kunt u over het
onderwerp lezen op eskp.de. Turbulentie ontstaat niet
alleen achter de windturbines, de verschillende systemen beïnvloeden elkaar
ook. “Windturbines en hele windparken beïnvloeden atmosferische en
oceanische processen. Turbulentie en zogturbulentie ontstaan in de omringende
lucht en in het zeewater.” Report24 heeft al gerapporteerd over
het feit dat windparken de luchttemperatuur aanzienlijk veranderen: windparken
verwarmen de nachten en beschadigen de vegetatie. Volgens een groter
onderzoek in de VS reikten de effecten tot wel 10 kilometer van een
windturbine.
Fatale
kosten-batenverhouding
Wat we in ons
artikel nog niet hebben genoemd, is de inhoud van de turbines, waarin zeldzame
aardmetalen zoals neodymium, dysprosium, praseodymium en terbium worden
gebruikt. Een deel hiervan wordt verkregen door kinderarbeid in armere landen.
Het Amerikaanse
Environmental Protection Agency (epa.gov) gaat ervan uit dat windturbines 20
tot 40 procent efficiënt zijn – met een gemiddelde levensduur van 20 jaar voor
een systeem. Zonder overheidssteun zijn de systemen nauwelijks rendabel, zijn
de kosten te hoog en is de output doorgaans te laag. De gemiddelde benutting
van een onshore (binnenlands) systeem bedraagt vermoedelijk
20 procent , en in individuele gevallen is dit aanzienlijk
lager. Van een mogelijke 8.760 uur per jaar lagen de “volledige gebruiksuren”
van Duitse windparken van 1990 tot 2022 tussen 962 en 1.931 uur. Windturbines
in zee worden met een grotere capaciteit gebruikt, maar ze stoten ook meer
milieugifstoffen af.
De schade aan de
natuur is nauwelijks te kwantificeren; wat zijn immers miljarden uitgestorven
dierenlevens waard? Conclusie: Wat de Groenen doen met windenergie is
verschrikkelijke hypocrisie en doet veel meer kwaad dan goed.
