Mei 1, 2024 14
Vergeet deze hele
“verkiezing” poppenkast en lijm gewoon de kroon op haar hoofd.
Ursula von der Leyen, de ongekozen voorzitter van de Europese Commissie, wordt in juni herkozen. Ze moet opnieuw worden voorgedragen door de meerderheid van de leiders van de EU-lidstaten en dan opnieuw worden bevestigd door de leden van het nieuw gekozen Europees Parlement. Ze moeten wel gek zijn om deze ultieme incarnatie van echte EU-waarden, zoals transparantie en vooruitziendheid (of liever het gebrek daaraan), te onttronen, schrijft Rachel Marsden.
Er schiet me een
verhaal over koningin Ursula te binnen dat het punt perfect illustreert.
Tijdens Covid
introduceerde de Europese Unie een QR-codesysteem voor het hele blok als bewijs
van vaccinatie voor reizen, vrije tijd en in sommige gevallen als voorwaarde
voor tewerkstelling – zelfs toen rapporten twijfels begonnen op te roepen over
hoe betrouwbaar de prik echt was als het ging om het stoppen van infectie,
overdracht en dood. Het is alsof Brussel er belang bij had om de vaccinaties zo
snel mogelijk in de armen te sluiten en een digitaal identiteitssysteem op te
zetten dat gekoppeld was aan de vaccinatiestatus, voordat de griezelige muziek
ophield of de mensen er gewoon niet meer naar luisterden. Sceptische leden van
het Europees Parlement hebben geëist te weten wat voor soort deal de leiding
van het blok eigenlijk heeft gesloten met de fabrikanten van deze injecties. We
hebben het over 11 contracten, 4,6 miljard vaccins en €71 miljard aan
overheidsgeld dat is overgemaakt aan Big Pharma.
Tot nu toe zijn
noch de burgers die voor dit alles hebben betaald, noch hun gekozen
vertegenwoordigers in staat geweest om volledige transparantie over deze deals
te krijgen. Volgens een onderzoek dat vorig jaar werd gepubliceerd door de Franse
NGO Global Health Advocates en de Britse non-profit organisatie StopAids, heeft
de Europese Commissie “ingestemd met uitgebreide geheimhoudingsvereisten met
farmaceutische bedrijven die mogelijk niet volledig in overeenstemming zijn met
de EU-wetgeving” en dat van de contracten die werden geanalyseerd met
AstraZeneca, Pfizer en Moderna, “het contract met Pfizer het meest werd
geredigeerd.” Ze merkten op dat de Europese Commissie “de meeste informatie
over productveiligheid en schadeloosstelling in het contract met Pfizer en
Moderna had bewerkt” en concludeerden dat “het erop lijkt dat het grootste deel
van het risico werd gedragen door de EU in een wanhopige poging om toegang te
krijgen tot deze vaccins.”
De rapporten
vestigen ook de aandacht op het gebrek aan interesse aan de kant van bepaalde
Big Pharma CEO’s als het gaat om het afleggen van verantwoording aan hun
klanten – hun eindklanten die de spuiten kregen en er uiteindelijk voor
betaalden: de gemiddelde EU-burgers. “We hebben Pfizer, AstraZeneca en Moderna
de gelegenheid gegeven om te reageren op de beweringen… maar we hebben geen
reactie ontvangen,” aldus de NGO’s.
Het blijkt dat
Albert Bourla, CEO van Pfizer, ook dezelfde persoon is die privé-sms’jes
uitwisselde met von der Leyen in de maand voordat er over het Pfizer-contract
werd onderhandeld. Hoe weten we dat? Omdat ze dat zelf zei in april 2021 in een
interview met de New York Times. Terwijl ze daarmee bezig was, rezen er vragen
over de manier waarop Duitse defensiecontracten werden toegekend. Politico
rapporteerde hierover in 2019, waarbij werd verwezen naar het toegenomen
gebruik van consultants tijdens haar ambtstermijn, en uiteindelijk gaf ze toe dat er “fouten” waren gemaakt. Het
zouden blijkbaar ook niet de laatste zijn.
In 2020, vertelde
von der Leyen aan de New York Times, ging ze op het hoogtepunt van de pandemie
een maand lang via sms over en weer met het hoofd van Pfizer, met als resultaat
een “bestelling van 1,9 miljard doses bij Pfizer” (om precies te zijn een
bestelling van 900 miljoen met nog een optie van 900 miljoen die niet is
uitgeoefend) tot 2023, volgens de krant, met in totaal 4,6 miljard doses
besteld bij alle geneesmiddelenfabrikanten. Waarom zoveel doses voor een
EU-bevolking van slechts 448 miljoen? “Ik ben ervan overtuigd dat we hier voor
de lange termijn mee bezig zijn,” vertelde ze de krant in april 2021.
Het is maar goed
dat contracten ter waarde van 71 miljard euro (in het geval van Covid) niet
grotendeels gebaseerd zijn op de grillen en gevoelens van freewheelende
ongekozen bureaucraten en dat er transparantie en open debat en discussie is
over alle voorwaarden in een poging om mogelijke toekomstige valkuilen te
vermijden, toch? Oeps, te laat. Tegen december 2023 was von der Leyen’s “lange
weg” ontspoord en werden doses over het hele continent gedumpt. Volgens
Politico belandde er voor ongeveer 4 miljard euro aan Covid-vaccins op stortplaatsen in heel Europa.
Meer recentelijk
moesten individuele EU-lidstaten de tango in rechtszaken met Pfizer zelf doen,
omdat het bedrijf hen aanklaagde omdat ze niet betaalden voor doses die ze niet
meer nodig hadden of wilden, nu ze de prik aan niemand meer konden opdringen of
mensen bang konden maken om ze te nemen. Het oorspronkelijke contract tussen
Pfizer en de EU werd vorig jaar gewijzigd om het oorspronkelijke aantal
gekochte doses te verminderen, maar Brussel vertelde de lidstaten dat ze nog
steeds annuleringskosten moesten betalen voor elke dosis die ze niet meer
wilden. En in plaats van tegen 2023 de injecties in de armen te moeten pompen
om de voorraad te liquideren, zou de EU nog drie jaar de tijd hebben om te proberen de
interesse van haar burgers te wekken.
Niet dat iemand
enig idee heeft wat het oorspronkelijke contract was. Misschien kunnen de
sms-berichten van von der Leyen een aanwijzing geven. Maar ze zijn op magische
wijze verdwenen en ze lijkt niet erg geïnteresseerd in een poging om ze
forensisch te achterhalen. De New York Times spant een rechtszaak aan om ze in handen te
krijgen en het Europees Openbaar Ministerie heeft onlangs het onderzoek
overgenomen van de Belgische autoriteiten naar strafrechtelijke beschuldigingen
van “inmenging in openbare functies, vernietiging van SMS-berichten, corruptie en
belangenverstrengeling.”
Europese
parlementsleden in de Covid-19 commissie van het blok hebben hun interesse
geuit om von der Leyen persoonlijk te laten antwoorden in hun commissie over
deze contractonderhandelingen, maar ze deelt die interesse niet. Bourla ook
niet, wat ertoe leidde dat de commissie verzocht om zijn privileges voor
toegang tot het EU-parlement in te trekken. Niet dat hij die nodig heeft als
hij een directe lijn met koningin Ursula heeft.
Het is belangrijk
voor de Europese democratie om “veilig en beschermd” te zijn, zei von der Leyen
in februari toen ze aankondigde op haar troon te willen blijven zitten na de
EU-parlementsverkiezingen van juni, waarbij ze weigerde zich kandidaat te stellen in haar eigen
land ondanks dat ze daartoe werd aangemoedigd om kleingeestige redenen van
democratische legitimiteit. “Veilig en beschermd” tegen wat precies? Rusland,
natuurlijk. Het is eigenlijk wel verrassend dat ze Moskou nog niet heeft
beschuldigd van het wissen van haar teksten met Bourla.
Von der Leyen heeft
bewezen een onstuitbare tank te zijn als het aankomt op het verpletteren van
vervelende formaliteiten en rolt over Pfizergate heen als een kleine
verkeersdrempel.
Vorige maand nog
werd ze schriftelijk geconfronteerd door EU-hoofddiplomaat Josep Borrell,
commissaris voor Interne Markten Thierry Breton en enkele van hun collega’s
over de selectie door haar commissie van de EU-gezant voor het midden- en
kleinbedrijf, die toevallig een mede-Duitser is van haar eigen CDU-partij
thuis, terwijl ze ook het laagst scoorde onder de kandidaten voor de baan.
EU-wetgevers hebben ook geklaagd over het gebrek aan transparantie bij het
selecteren van iemand voor een functie die 17.000 euro per maand waard is.
Ursula von der
Leyen heeft de mond vol van transparantie, ondanks dat ze persoonlijk weinig
vat heeft op het concept. Een beetje zoals de hele EU regelmatig doet.
Deugdsignaleren over democratische waarden en er tegelijkertijd de spot mee
drijven is wat deze koningin tot de perfecte weerspiegeling van haar Koninkrijk
maakt.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
